Οι κυβερνητικές εξαγγελίες, για διενέργεια δημοψηφισμάτων για μια σειρά από ζητήματα που άπτονται της λειτουργίας του αστικού πολιτικού συστήματος, επιβάλουν στο λαό και στο κίνημα να τεθούν σε ετοιμότητα για να αχρηστέψουν τις νέες παγίδες που ο αντίπαλος τοποθετεί στο διάβα τους.
Κανένας άνθρωπος του μόχθου δεν πρέπει να αδιαφορήσει, να ξεγελαστεί ότι μ' αυτόν τον τρόπο θα υπάρξουν φιλολαϊκές εξελίξεις και θα επιβληθούν λύσεις προς όφελός του.
Δημοψηφίσματα όπως αυτά που μεθοδεύουν οι αστοί και οι πολιτικοί τους εκπρόσωποι θα αποτελέσουν εργαλεία χειραγώγησης των λαϊκών συνειδήσεων και θωράκισης της εξουσίας τους σε βάρος του λαού. Χρήσιμα συμπεράσματα μπορούν να εξαχθούν απ' τη σχετική εμπειρία άλλων χωρών και λαών, όπου τα δημοψηφίσματα που δεν είχαν το επιθυμητό για το αστικό πολιτικό σύστημα αποτέλεσμα αγνοήθηκαν και οι αντιδραστικοί σχεδιασμοί προχώρησαν απρόσκοπτα, αφού στο μεταξύ είχαν ενσωματώσει την αντίδραση του λαού.
Για συμπεράσματα προσφέρονται και οι κατευθυντήριες γραμμές των ιμπεριαλιστικών οργανισμών (Συμβούλιο της Ευρώπης, Ευρωκοινοβούλιο κ.λπ.), που αναφέρονται στη λειτουργία, στην οργάνωση, στη δομή, στην πολιτική και τη δράση των πολιτικών κομμάτων. Στα κείμενά τους ευθέως ομολογείται η αγωνία τους για την ομαλή λειτουργία του αστικού πολιτικού συστήματος, συνθήκη απαραίτητη για τη διαιώνιση της εξουσίας των μονοπωλίων.
«(...) Η μείωση της εμπιστοσύνης στα πολιτικά κόμματα συμβάλλει στη δημιουργία δυσπιστίας στο δημοκρατικό σύστημα ως σύνολο», είναι το αποκαλυπτικό καμπανάκι που χτυπά το Συμβούλιο της Ευρώπης, συστήνοντας επί της ουσίας στους πολιτικούς εκπροσώπους του κεφαλαίου να πάρουν τα μέτρα τους, εγκαίρως, πριν η δικαιολογημένη λαϊκή αντίδραση στις εφαρμοζόμενες πολιτικές θέσει σε κίνδυνο την εξουσία του. Από αυτήν την αγωνία πηγάζει και η πρόθεση της κυβέρνησης να προχωρήσει σε αλλαγές στο αστικό πολιτικό σύστημα και να τις ντύσει με το μανδύα της λαϊκής νομιμοποίησης, μέσω δημοψηφισμάτων.
Οι κυβερνητικοί σχεδιασμοί
Την περασμένη Πέμπτη, ο υπουργός Εσωτερικών Χ. Καστανίδης ανακοίνωσε ότι το αργότερο ως το τέλος του μήνα θα δοθεί στη δημοσιότητα το νέο νομοθετικό πλαίσιο για τη διεξαγωγή δημοψηφισμάτων για όλα τα κρίσιμα κοινωνικά και πολιτικά ζητήματα, πλην του δημοσιονομικού, δεδομένου ότι υπάρχει συνταγματική απαγόρευση. Θέμα του δημοψηφίσματος, το οποίο η κυβέρνηση έχει εξαγγείλει για το Φθινόπωρο, θα μπορούσε, κατά τον υπουργό, να είναι και η πρόταση για μείωση του αριθμού των βουλευτών.
Γνωστοποίησε επίσης ότι στις άμεσες προτεραιότητες του υπουργείου Εσωτερικών είναι η σύνταξη του νομοσχεδίου για τον νέο εκλογικό νόμο, καθώς κι εκείνου που αφορά στα οικονομικά των κομμάτων και στο πόθεν έσχες των πολιτικών. Αποσαφήνισε ότι όλες οι προαναφερόμενες νομοθετικές πρωτοβουλίες της κυβέρνησης θα έχουν ολοκληρωθεί μέσα στο επόμενο δίμηνο, δεδομένου ότι θα αποτελέσουν αντικείμενο του προσεχούς δημοψηφίσματος.
Είχε προηγηθεί στα μέσα της βδομάδας η συνεδρίαση του Υπουργικού Συμβουλίου, εκεί ο πρωθυπουργός «πατώντας» στα περιστατικά προπηλακισμού βουλευτών του ΠΑΣΟΚ, αξίωσε από το λαό και το οργανωμένο εργατικό - λαϊκό κίνημα να βάλουν «την ουρά στα σκέλια», στο όνομα του κινδύνου που διατρέχουν η αστική δημοκρατία και οι «ελευθερίες», τις οποίες αυτή η δημοκρατία έχει ήδη καρατομήσει, κυρίως στους τόπους δουλειάς.
Το «κερασάκι» στην πρωθυπουργική κινδυνολογία περί «ανομίας, ανασφάλειας» και «αντιδημοκρατικής εκτροπής»ήταν η αναγόρευση σε καθήκον όλων της προστασίας της «κοινωνικής συνοχής», δηλαδή της υποταγής του λαού στην πολιτική που τον σφάζει, και η γνωστοποίηση της πρόθεσής του για μέτρα παραπέρα θωράκισης του αστικού πολιτικού συστήματος, έντασης του αυταρχισμού και της καταστολής. Οπως είπε ο Γ. Παπανδρέου: «Η κυβέρνηση θα ζητήσει αμέσως τη σύσταση Διακομματικής Επιτροπής της Βουλής, προκειμένου να συζητηθούν και από κοινού να αποφασιστούν πολιτικές και μέτρα, στο πλαίσιο της υπάρχουσας νομοθεσίας, για την προστασία των θεσμών, τη διασφάλιση της ευνομίας, την καλύτερη οργάνωση των δημόσιων συναθροίσεων»!
Είναι φανερό από τα παραπάνω ότι οι όποιες αλλαγές θα συμπεριλάβουν και το πλαίσιο λειτουργίας του συνδικαλιστικού κινήματος, με στόχο τον αφοπλισμό και την πλήρη ενσωμάτωσή του, κύρια με το χτύπημα των ταξικών συνδικάτων. Σιγοντάροντας τις κυβερνητικές προθέσεις, τα άλλα αστικά κόμματα εξέφρασαν με μια φωνή την αγωνία τους για την αστική δημοκρατία και την «κοινωνική συνοχή», ανάβοντάς της «πράσινο φως» να προχωρήσει τα αντιδραστικά αντιλαϊκά της σχέδια.
Θωρακίζονται απέναντι στο λαό
Η άρχουσα τάξη και το αστικό πολιτικό σύστημα κάνουν ό,τι περνά απ' το χέρι τους για να θωρακιστούν απέναντι σε ένα λαό αγανακτισμένο απ' τη σφοδρότητα της επίθεσης που δέχεται. Γνωρίζουν ότι η αγανάκτηση θα φουντώσει όσο συνεχίζεται η αντιλαϊκή πολιτική, την οποία ωστόσο έχουν ανάγκη για να διαχειριστούν την κρίση, καταγράφοντας όσο το δυνατόν λιγότερες απώλειες για το κεφάλαιο. Φοβούνται τη συνάντηση της λαϊκής δυσαρέσκειας και οργής με τα προτάγματα του οργανωμένου ταξικού εργατικού λαϊκού κινήματος, τη συμπόρευση λαϊκών δυνάμεων με το ΚΚΕ. Και επιχειρούν να την παρεμποδίσουν.
Προς τούτο κανάκεψαν τον δήθεν «ακηδεμόνευτο» και «ακομμάτιστο» χαρακτήρα του κινήματος των αγανακτισμένων, φέρνοντάς το σε αντιπαράθεση με το οργανωμένο κίνημα. Διαμόρφωσαν συνθήκες για την εκδήλωση φαινομένων ανώδυνης για το σύστημα εκτόνωσης της λαϊκής δυσαρέσκειας και τώρα τα αξιοποιούν για να δικαιολογήσουν νέα μέτρα, που στόχο έχουν να τσακίσουν το ταξικό εργατικό - λαϊκό κίνημα. Κατηύθυναν εντέχνως την οργή να ξεσπάσει σε πρόσωπα, χρεώνοντας σ' αυτά τις ευθύνες ενός ολόκληρου συστήματος, προκειμένου αυτό να μείνει στο απυρόβλητο. Εσπρωξαν ανώριμες πολιτικά συνειδήσεις στην εκτόνωση όπως όπως, ώστε να τις αποτρέψουν από τη ριζοσπαστικοποίηση και την ταξική αφύπνιση. Συκοφάντησαν το ταξικό κίνημα και επιστράτευσαν ομάδες προβοκατόρων επιλεκτικά τις μέρες των απεργιακών κινητοποιήσεων εναντίον του.
Σήμερα, «πατάνε» σ' αυτό που οι ίδιοι έχτισαν για να επιτεθούν από νέες θέσεις στο λαό και το κίνημα. Οι εξαγγελίες του πρωθυπουργού αλλά και του υπουργού Εσωτερικών προϊδεάζουν για ένα κράτος ακόμα πιο αυταρχικό και κατασταλτικό, για μεγαλύτερη ακόμα περιστολή των λαϊκών ελευθεριών και δικαιωμάτων. Εγκυμονούν επικίνδυνες παρεμβάσεις στη λειτουργία των κομμάτων, αποσκοπώντας βεβαίως να πλήξουν το ΚΚΕ που στη στρατηγική του το σύστημα αναγνωρίζει το αντίπαλό του δέος.
Γιατί, τα αστικά κόμματα, το κύρος των οποίων έχει ήδη καταποντιστεί στις λαϊκές συνειδήσεις, έχουν ανάγκη από ένα «σοβάντισμα», ώστε να αποκτήσουν μια όψη κάλπικης διαφάνειας, ευελπιστώντας έτσι να ανακτήσουν έδαφος στις λαϊκές συνειδήσεις. Κι αυτό χωρίς στο παραμικρό να έχει αλλοιωθεί η σχέση «αίματος» με το κεφάλαιο, το οποίο εκπροσωπούν πολιτικά. Σχέση που στο παρασκήνιο θα συνεχίσει να γεννά διαφθορά, διαπλοκή και στο προσκήνιο θα διαιωνίζει το μεγαλύτερο όλων των σκανδάλων, μια πολιτική που θα τσακίζει τους πολλούς προς όφελος των λίγων.
Επιπλέον, τα μέτρα που δρομολογούνται και αφορούν σε εκλογικό νόμο, αριθμό βουλευτών, πόθεν έσχες πολιτικών κ.λπ. στοχεύουν στο να αποκαθάρουν επιφανειακά το αστικό πολιτικό σύστημα στο σύνολό του, να αποκαταστήσουν την εύρυθμη λειτουργία του και να εγγυηθούν την απρόσκοπτη μακροημέρευσή του.
«Δημοκρατία» των μονοπωλίων
Ολα αυτά τα μέτρα που επιδιώκουν να ενισχύσουν τους «αρμούς» ενός επικίνδυνου για το λαό συστήματος, να φαλκιδεύσουν λαϊκές ελευθερίες, να ναρκοθετήσουν την πορεία του ταξικού εργατικού λαϊκού κινήματος και να τοποθετήσουν νέα εμπόδια στη δράση του ΚΚΕ, γίνονται με την επίκληση της «άμεσης δημοκρατίας». Αίτημα που εν χορώ οι αστικές πολιτικές δυνάμεις χρέωσαν στην «πλατεία», ερμηνεύοντάς την κατά το δοκούν και όπως τους συνέφερε. Πρόκειται για απάτη ολκής. Αυτό που ώθησε ανθρώπους του μόχθου στις πλατείες είναι ακριβώς το περιεχόμενο της αστικής δημοκρατίας, που ως τέτοια, μοιραία, είναι αντιλαϊκή και αντιδραστική γιατί είναι φιλομονοπωλιακή.
Τερτίπια τύπου δημοψηφίσματος δεν αναιρούν ότι η δημοκρατία είναι ανύπαρκτη στους τόπους δουλειάς εκεί όπου το σάπιο εκμεταλλευτικό τους σύστημα αναπαράγεται, εκεί βασιλεύει η εκμετάλλευση, η εργοδοτική βία, αυθαιρεσία και τρομοκρατία. Ανύπαρκτη στις φτωχογειτονιές όπου βασιλεύει η ανέχεια, η εξαθλίωση, η αγωνία και η ανασφάλεια. Για να συνεχίσει να «βασιλεύει» το δίκιο των κεφαλαιοκρατών, έχουν ανάγκη τον αυταρχισμό και την καταστολή, έχουν ανάγκη να χειραγωγούν το λαό, δημιουργώντας του την ψευδαίσθηση της συμμετοχής και της έκφρασης με εργαλεία όπως τα δημοψηφίσματα που δεν πρόκειται ούτε κατ' ελάχιστο να βελτιώσουν τη δεινή θέση στην οποία αυτός έχει περιέλθει, αντίθετα θα γίνουν το όχημα νέων ανατροπών στη ζωή του.
Ακριβώς για τους λόγους αυτούς ο λαός πρέπει να ακυρώσει τα εργαλεία με τα οποία η άρχουσα τάξη και τα κόμματά της επιδιώκουν να αποσπάσουν τη συναίνεσή του σε μια πολιτική που τον γονατίζει. Να αποφύγει τις παγίδες που του στήνουν και να αχρηστέψει τα όπλα τους. Και μπορεί να το κάνει πυκνώνοντας τις γραμμές του ταξικού κινήματος και καθιστώντας τις αδιαπέραστες στην καταστολή και την προβοκάτσια. Συμβάλλοντας στην αλλαγή του συσχετισμού δυνάμεων σε κάθε επίπεδο, σε κάθε αναμέτρηση ο εργάτης, ο αυτοαπασχολούμενος, ο αγρότης, κάθε άνθρωπος του μόχθου να πάρει θέση σύμφωνη με το συμφέρον του, καταδικάζοντας τις δυνάμεις, πολιτικές και συνδικαλιστικές, που στηρίζουν την εξουσία του κεφαλαίου.
Επιλέγοντας τη συστράτευση και τη συμπόρευση με το ΚΚΕ στην κατεύθυνση ρήξης και ανατροπής της εξουσίας του κεφαλαίου, στην κατεύθυνση ενός δρόμου ανάπτυξης που στο κέντρο της θα έχει αποκλειστικά και μόνο τις ανάγκες του λαού.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου