Η δουλειά του ΚΚΕ στην Εργατική Τάξη και στο Συνδικαλιστικό Κίνημα.

Α. Η ΑΝΑΣΥΝΤΑΞΗ ΤΟΥ ΕΡΓΑΤΙΚΟΥ ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΤΙΚΟΥ ΚΙΝΗΜΑΤΟΣ ΚΑΙ ΤΑ ΒΑΣΙΚΑ ΚΑΘΗΚΟΝΤΑ ΤΟΥ ΚΟΜΜΑΤΟΣ

1.

Η Πανελλαδική Συνδιάσκεψη υπογράμμισε ότι το καθήκον της ανασύνταξης του εργατικού και λαϊκού κινήματος έχει τεθεί από τις ίδιες τις εξελίξεις ως επιτακτική και ώριμη ανάγκη. Από την άποψη της ουσίας συνίσταται στο εξής: Να ανέβει το επίπεδο συνείδησης, οργάνωσης και πάλης της εργατικής τάξης στο ύψος των σύγχρονων απαιτήσεων της ταξικής πάλης που έχει ως κύριο περιεχόμενό της την αναγκαιότητα και δυνατότητα του σοσιαλισμού - κομμουνισμού, που είναι η μόνη ρεαλιστική απάντηση στην καπιταλιστική οικονομική κρίση, στην εκμετάλλευση και καταπίεση, στην ιμπεριαλιστική βαρβαρότητα 

(18ο Συνέδριο).

Αγώνας που απαιτεί, Κόμμα και ταξικός πόλος στο συνδικαλιστικό κίνημα να είναι σε θέση να αντιπαρατεθούν μαχητικά στην επιθετική στρατηγική του κεφαλαίου και του κράτους του απέναντι στην εργατική τάξη και το κίνημά της και να διεκδικούν δυναμικά την ικανοποίηση των σύγχρονων και βασικών αναγκών των εργαζομένων, με συνδυασμένους μαζικούς αγώνες άμυνας και επίθεσης, στην κατεύθυνση της σύγκρουσης με τα συμφέροντα των μονοπωλίων και με την εξουσία τους, με ανατροπές στους συσχετισμούς δύναμης σε κοινωνικό και πολιτικό επίπεδο, με σχέδιο και προοπτική για τη λαϊκή εξουσία.

Γραμμή πάλης που είναι σε συμφωνία με την Απόφαση του 18ου Συνεδρίου, η οποία υπογραμμίζει: «Σήμερα, είναι ακόμα πιο αναγκαίο και επιτακτικό να κερδίσει έδαφος η αντίληψη ότι η πάλη για τα οξυμένα προβλήματα, η πάλη κατά των συνεπειών της κρίσης, η πάλη κατά των νέων αντεργατικών και αντιλαϊκών μέτρων πρέπει να εξελιχθεί σε πάλη κατά της εξουσίας των μονοπωλίων, των ιμπεριαλιστικών ενώσεών τους».

Οι καπιταλιστικές αναδιαρθρώσεις και η οικονομική κρίση έφεραν μεγάλες ανατροπές σε εργατικές κατακτήσεις, ανατροπές που οδηγούν πλατιές εργατικές και λαϊκές μάζες σε συνθήκες μόνιμης σχετικής αλλά και απόλυτης εξαθλίωσης. Πλήττονται ιδιαίτερα νέοι, γυναίκες, χαμηλόμισθοι, ανειδίκευτοι, επιταχύνεται η απαλλοτρίωση μεγάλων τμημάτων αυτοαπασχολούμενων και αγροτών με μικρό κλήρο. Η κατάσταση θα επιδεινωθεί και με την προωθούμενη διοικητική μεταρρύθμιση της κυβέρνησης με το όνομα «Καλλικράτης», που στοχεύει στην προσαρμογή των περιφερειακών και τοπικών οργάνων του αστικού κράτους στις σύγχρονες ανάγκες του κεφαλαίου. Το πρόγραμμα της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ για αντιμετώπιση της κρίσης είναι βέβαιο ότι θα έχει πολύ πιο βαριές και πιο βαθιές συνέπειες για τη ζωή, τα δικαιώματα και τις ελευθερίες του λαού, την ακόμα μεγαλύτερη και βαθύτερη καταλήστευση της εργατικής τάξης, των πλουτοπαραγωγικών πόρων της χώρας. Η ανεργία, η μερική, ελαστική εργασία και η φτώχεια θα αποκτήσουν μόνιμα χαρακτηριστικά και μεγάλη έκταση. Θα οξύνει όλες τις αντιθέσεις και πριν απ' όλα την αντίθεση κεφαλαίου - εργασίας. Η φάση ανάκαμψης οδηγεί σε νέα συγκέντρωση - συγκεντροποίηση του κεφαλαίου, σε αύξηση του βαθμού εκμετάλλευσης, της ανισομετρίας και σε επιτάχυνση ανακατατάξεων σε περιφερειακό και σε διεθνές επίπεδο. Η φάση ανάκαμψης, όταν και όπως έρθει, αφενός δε θα φέρει βελτίωση στη θέση της εργατικής τάξης και ορισμένων τμημάτων των μεσαίων στρωμάτων, αφετέρου θα οδηγήσει σε νέα κρίση. Οπως έχει αναδείξει το Κόμμα μας, δεν υπάρχει φιλολαϊκή έξοδος από την καπιταλιστική οικονομική κρίση όσο δεν αντιμετωπίζονται οι αιτίες που τη γεννούν.

Η καπιταλιστική οικονομική κρίση είναι ταυτόχρονα και περίοδος συσσώρευσης πολιτικής πείρας και επαναστατικής ενέργειας, καθώς αποκαλύπτει τα ιστορικά όρια του καπιταλιστικού τρόπου παραγωγής, το βαθιά αντιδραστικό, επικίνδυνο και παρασιτικό του χαρακτήρα.

Για την εργατική τάξη και τα πλατιά λαϊκά στρώματα και κυρίως για το μέλλον των παιδιών της είναι πλέον θέμα ζωής και θανάτου να συνειδητοποιήσουν την αναγκαιότητα του αγώνα για την ανατροπή της εξουσίας των μονοπωλίων, για άλλο δρόμο ανάπτυξης που θα έχει στο επίκεντρό του τις σύγχρονες και συνολικές ανάγκες της εργατικής τάξης, των λαϊκών στρωμάτων, την ισόμετρη οικονομική ανάπτυξη.

Η υλοποίηση των νέων αντεργατικών και αντιλαϊκών μέτρων, που προωθεί η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, στο όνομα της κρίσης και των ελλειμμάτων και με σημαία μια νέα διαχείριση δικαιότερης αναδιανομής του εθνικού εισοδήματος, νέο «μοντέλο» ανάπτυξης κ.ά., θα φέρνει στην επιφάνεια αγωνιστικές διαθέσεις, μαζικές αντιδράσεις και πολιτικές διεργασίες, αλλά και νέες δυσκολίες. Η ταξική πάλη θα οξυνθεί. Οι κινητοποιήσεις των εργαζομένων με stage στο Δημόσιο και των συμβασιούχων και κυρίως, οι απεργιακές κινητοποιήσεις αυτής της περιόδου με πρωταγωνιστή το ΠΑΜΕ επαληθεύουν τις παραπάνω εκτιμήσεις. Το ΠΑΣΟΚ είναι βέβαιο πως θα κάνει ό,τι μπορεί για πιο βαθιά υπονόμευση και χτύπημα του κινήματος. Ανανεώνεται ως φορέας επικίνδυνου αντικομμουνισμού. Ειδικότερα, με στήριγμα τις δυνάμεις του στο μαζικό κίνημα (ΓΣΕΕ, ΑΔΕΔΥ, κ.λπ.) και τους μηχανισμούς εξαγοράς της ΕΕ, θα επιχειρήσει να εγκλωβίσει εργατικές και λαϊκές δυνάμεις σε νέες ρεφορμιστικές αυταπάτες με τους «κοινωνικούς διαλόγους», τις διαβουλεύσεις και τις σοσιαλδημοκρατικές θεωρίες περί ρύθμισης και εξανθρωπισμού του καπιταλιστικού συστήματος. Το μέτωπο απέναντι στο ρεφορμισμό πρέπει να δυναμώσει.

Ολοι αυτοί οι λόγοι κάνουν επιτακτική ανάγκη την ανασύνταξη του εργατικού και λαϊκού κινήματος, για να βρεθεί στο απαιτούμενο ύψος ιδεολογικής και πολιτικής αντιπαράθεσης με κεντρικό άξονα πάλης: Ανάπτυξη για το λαό και όχι για τα μονοπώλια.

2.

Το βασικό περιεχόμενο της ανασύνταξης είναι η προετοιμασία και οργάνωση της εργατικής τάξης και των συμμάχων της για αποφασιστική αναμέτρηση με τα μονοπώλια, για την ανατροπή της εξουσίας τους. Υπερβαίνει, δηλαδή, το καθήκον μιας καλύτερης οργάνωσης ή βελτίωσης του επιπέδου της συνδικαλιστικής πάλης της εργατικής τάξης. Είναι το δικό μας σχέδιο για έξοδο από το φαύλο κύκλο των καπιταλιστικών οικονομικών κρίσεων, με την εξάλειψη των αιτιών που τις γεννούν. Γι΄αυτό θέτει υψηλά καθήκοντα - όρους για την προώθησή της.

Πρώτος και βασικός όρος της ανασύνταξης είναι: Η άνοδος της ικανότητας του Κόμματος και του ταξικού κινήματος να συνδέονται με πλατιές εργατικές και λαϊκές μάζες, να συμβάλλουν στην είσοδο στην οργανωμένη πάλη νέων εργατικών μαζών, των γυναικών, των νέων. Να οργανώνουν τη δράση τους, τις συμμαχίες τους και ταυτόχρονα να γίνεται πιο βαθιά δουλειά, για να συνειδητοποιείται η ανάγκη του αγώνα για την εξουσία. Να συνδεθεί, δηλαδή, πιο στενά και πιο άμεσα η πάλη του εργατικού κινήματος με το πρόβλημα της εξουσίας. Πάλη για αλλαγή τάξης στην εξουσία και όχι εναλλαγή κομμάτων. Εκφράζει την ετοιμότητα του Κόμματος να ανταποκριθεί στις νέες απαιτήσεις που γεννιούνται για νέους πιο σύνθετους και πιο σκληρούς αγώνες, κάτω από οποιεσδήποτε συνθήκες. Αποτελεί, ταυτόχρονα, όρο για την οικοδόμηση της λαϊκής συμμαχίας, δηλαδή του Αντιμονοπωλιακού Αντιιμπεριαλιστικού Δημοκρατικού Μετώπου (ΑΑΔΜ) και του αγώνα για τη λαϊκή εξουσία.

Δεύτερος όρος είναι η μαζικοποίηση του συνδικαλιστικού κινήματος και η αλλαγή συσχετισμού δυνάμεων στις γραμμές του, όπου είναι ισχυρή η δύναμη και η επιρροή των ρεφορμιστικών και οπορτουνιστικών δυνάμεων. Απαιτεί συστηματική προσπάθεια, όξυνση της πάλης με στόχο να χρεοκοπήσουν και να ηττηθούν αυτές οι αντιλήψεις, επιτελική δράση για να αυξηθεί η επιρροή του Κόμματος στις γραμμές της εργατικής τάξης και του συνδικαλιστικού κινήματος και να ισχυροποιηθούν οι δυνάμεις του ταξικού πόλου.

Τρίτος όρος είναι να αντιμετωπιστεί η καθυστέρηση στην προσαρμογή της διάρθρωσης του συνδικαλιστικού κινήματος στις αλλαγές που γίνονται στην παραγωγική δομή.

Τέταρτος όρος, το ξεπέρασμα της καθυστέρησης στην οικοδόμηση γερών και μαζικών Κομματικών και ΚΝίτικων Οργανώσεων στους μεγάλους τόπους δουλειάς, σε κλάδους και βιομηχανικές ζώνες, που έχει τη ρίζα της πρωταρχικά σε ιδεολογικές και πολιτικές ανεπάρκειες, αλλά συνδέεται και με ελλείψεις στην οργανωτική πολιτική στη διάταξη δυνάμεων, στελεχών, μελών και ΚΟΒ.

Πέμπτος όρος η επεξεργασμένη γραμμή συσπείρωσης και κοινής δράσης της εργατικής τάξης με τους αυτοαπασχολούμενους, τους μικρούς ΕΒΕ και τη μικρομεσαία αγροτιά.

Εκτος όρος η ενίσχυση του διεθνιστικού χαρακτήρα της πάλης της εργατικής τάξης και του κινήματός της.

Οι αντικειμενικές δυσκολίες υπάρχουν και σε καμιά περίπτωση δεν πρέπει να υποτιμούνται, όπως: Η εκφυλιστική κατάσταση που επικρατεί στο συνδικαλιστικό κίνημα με ευθύνη των συμβιβασμένων πλειοψηφιών, οι συνέπειες των ανατροπών στις εργασιακές σχέσεις, η ανεργία, η ενιαία στρατηγική των μονοπωλίων σε συνθήκες γενικής υποχώρησης του κινήματος, η μακροχρόνια επίδραση της νίκης της αντεπανάστασης, η κατάσταση του εργατικού κινήματος στην Ευρώπη και γενικότερα σε παγκόσμιο επίπεδο, η μακρόχρονη πολιτική διάσπασης και εξαγοράς σημαντικών τμημάτων της εργατικής τάξης. Οι καπιταλιστικές αναδιαρθρώσεις, και ειδικά στις εργασιακές σχέσεις, προκάλεσαν νέες δυσκολίες στο συνδικαλιστικό κίνημα και τους αγώνες της εργατικής τάξης, όξυναν ακόμα περισσότερο την αναντιστοιχία της δομής του συνδικαλιστικού κινήματος σε σχέση με τις αλλαγές μεταξύ κλάδων και τομέων οικονομίας που έχουν επέλθει. Εχει ενισχυθεί η τάση συγκέντρωσης της εργατικής τάξης χωρίς ακόμα να ανατρέπεται ο συγκριτικά χαμηλός βαθμός συγκέντρωσής της. Ο χαμηλός βαθμός συνδικαλιστικής οργάνωσης και η ένταξη στις γραμμές της εργατικής τάξης νέων δυνάμεων, κατά κανόνα με ελαστικές σχέσεις εργασίας, δημιούργησαν μια νέα και σύνθετη κατάσταση.

Το γεγονός αυτό, σε συνδυασμό με τη βαθύτερη πρόσδεση και ενσωμάτωση των ρεφορμιστικών και οπορτουνιστικών συνδικαλιστικών ηγεσιών στη στρατηγική του κεφαλαίου και της ΕΕ, απαιτεί πιο γρήγορες αλλαγές και προσαρμογές από την πλευρά του ταξικού πόλου στο συνδικαλιστικό κίνημα.

Η ίδρυση μιας σειράς κλαδικών σωματείων είναι κατ΄αρχήν θετικό βήμα, αμβλύνει το συντεχνιασμό, αλλά δεν αρκεί, αν η δράση τους δεν είναι ενταγμένη σε μια ενιαία αντιμονοπωλιακή πολιτική κατά κλάδο, κατά περιοχή και σε σθεναρή πάλη με τις συμβιβασμένες και εξαγορασμένες συνδικαλιστικές ηγεσίες. Μπορούν εύκολα να προσκολληθούν στο επιμέρους, στο τοπικό, στο συντεχνιακό ή στην αδράνεια.

Κρίνεται, κατά συνέπεια, η ικανότητα της πρωτοπορίας να προβλέπει, να μελετάει και να αντιπαλεύει με ταξική συνέπεια και αποφασιστικότητα τους σχεδιασμούς των ταξικών αντιπάλων σε όλα τα επίπεδα και ειδικά εκεί όπου δουλεύει, ζει και συγκεντρώνεται η εργατική τάξη. Η πείρα του Κόμματος είναι πλούσια και διδακτική πώς κάτω και από τις πιο αντίξοες συνθήκες μπορούν να ανατρέπονται δυσκολίες και αρνητικοί συσχετισμοί ή να δημιουργούνται προϋποθέσεις για ανατροπή τους στην πορεία.

3.

Η Συνδιάσκεψη εκτιμά ότι ο βασικότερος ανασταλτικός υποκειμενικός παράγοντας στην προώθηση της στρατηγικής και τακτικής του Κόμματος έχει να κάνει με την απόσπαση της οικονομικής από την πολιτική πάλη, τόσο στην καθημερινή μας δράση αυτοτελώς ως Κόμμα, όσο και μέσα στο κίνημα, σε συνδυασμό με τη μειωμένη συμμετοχή όλων των δυνάμεων στην πάλη ή τη δυσκολία ένταξης περισσότερων δυνάμεων και των εφεδρειών που υπάρχουν.

Το πρόβλημα εκδηλώνεται στην πράξη με την άποψη ή την πρακτική ότι η οξύτητα των οικονομικών προβλημάτων είναι παράγοντας που διαμορφώνει ή μπορεί να διαμορφώσει ταξική πολιτική συνείδηση. Οτι η πάλη για τα οξυμένα οικονομικά προβλήματα από μόνη της δημιουργεί αυτόματα και τους όρους πολιτικής πείρας και τις προϋποθέσεις για τη συνεχή και σταθερή βελτίωση της θέσης της εργατικής τάξης και την άνοδο του κινήματός της. Οτι η ένταση των οικονομικών αγώνων και της πολεμικής στις εκάστοτε κυβερνητικές πολιτικές οδηγεί αυτόματα στην άνοδο της πολιτικής συνείδησης και της πολιτικής πάλης.

Τα οικονομικά προβλήματα, γενικότερα τα προβλήματα ζωής και δουλειάς της εργατικής τάξης είναι οπωσδήποτε η βάση των αγώνων και της συσπείρωσής της και πρέπει ο αγώνας αυτός να διεξάγεται ασταμάτητα και σε επίπεδο κλάδου και σε επίπεδο κάθε επιχείρησης και μάλιστα στη βάση της γνώσης με τη μεγαλύτερη δυνατή ακρίβεια των συνθηκών που επικρατούν σε κάθε συγκεκριμένο χώρο. Οσο όμως κι αν οξυνθεί αυτή η πάλη, ακόμα και αν πάρει τις πιο ανεβασμένες μορφές δεν οδηγεί αυτόματα σε ταξική πολιτική συνείδηση.

Η πάλη του εργατικού κινήματος θα είναι πάντα περιορισμένη και χωρίς προοπτική, αν δε διεξάγεται συνδυασμένα με όλες τις μορφές, ιδεολογική, πολιτική, οικονομική, αν ο αγώνας δεν υποτάσσεται στη συγκέντρωση και προετοιμασία της εργατικής τάξης για τη νίκη σε επίπεδο εξουσίας, για την κατάργηση της εξουσίας των μονοπωλίων και της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο.

Απαιτείται, επομένως, πιο βαθιά ιδεολογική και πολιτική δουλειά, για να αποκαλύπτονται οι μηχανισμοί εκμετάλλευσης και κυρίως οι όροι για την κατάργησή τους. Η πάλη της εργατικής τάξης για το μεροκάματο, για τις συνθήκες δουλειάς, για τα ασφαλιστικά και άλλα δικαιώματά της, κ.λπ. είναι αγώνας που αφορά τους όρους διαπραγμάτευσης πώλησης της εργατικής δύναμης. Είναι πάλη βεβαίως υποχρεωτική, και πρέπει να διεξάγεται αμείωτα, αλλά είναι πάντα περιορισμένη, καθώς αντιμετωπίζει μόνο μια πλευρά των καπιταλιστικών σχέσεων, της οικονομικής και πολιτικής στρατηγικής του κεφαλαίου και του κράτους. Είναι αγώνας για την προστασία της από την εκμεταλλευτική μανία της εργοδοσίας. Είναι σχολείο συνειδητοποίησης τι σημαίνει και πώς πραγματοποιείται η ταξική εκμετάλλευση. Οσες κατακτήσεις όμως κι αν αποσπάσει η εργατική τάξη με τον αγώνα της δεν αλλάζουν τη θέση της. Μπορεί να βελτιώνουν κάπως τις συνθήκες ζωής της προσωρινά, αλλά δε μετακινούν στο ελάχιστο τη θέση της στις σχέσεις παραγωγής που είναι σχέσεις εκμετάλλευσης, εξάρτησης από το κεφάλαιο, σχέση μισθωτού σκλάβου. Ο νόμος της κεφαλαιοκρατικής συσσώρευσης αποκλείει κάθε ελάττωση του βαθμού εκμετάλλευσης της εργασίας που απειλεί τη συσσώρευση του κοινωνικού κεφαλαίου, το αφεντικό παραμένει πάντα αφεντικό. Στις σημερινές μάλιστα συνθήκες, όπου ο διεθνής ιμπεριαλισμός στην Ευρώπη και στην Ελλάδα έχει εξαντλήσει τα όποια περιθώρια είχε σε παραχωρήσεις, όπως κατά την περίοδο μετά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο ή τα πρώτα χρόνια μετά το 1974 στην Ελλάδα, σε συνθήκες όπου ανατρέπονται η μία μετά την άλλη όλες οι βασικές κατακτήσεις της θα επιδεινώνεται συνολικά η θέση της εργατικής τάξης όσο δεν ξεκαθαρίζεται ότι η ουσία και ο σκοπός της ταξικής πάλης βρίσκονται στην κατάργηση των καπιταλιστικών σχέσεων, όσο δεν εξουδετερώνονται οι αυταπάτες ότι είναι δυνατό με μια καλύτερη διαχείριση του καπιταλισμού να ικανοποιούνται βασικές ανάγκες και να υπάρξουν άμεσες και ουσιαστικές λύσεις στο έδαφος του καπιταλισμού.

Η οξυμένη πάλη με τις ρεφορμιστικές και οπορτουνιστικές αντιλήψεις που προσαρμόζονται διαρκώς και η οριστική χρεοκοπία τους είναι ένας από τους βασικούς όρους ταξικής συνειδητοποίησης, ενώ οι κοινοβουλευτικές αυταπάτες είναι μια εκδήλωση αυτών των αντιλήψεων. Οταν, επομένως, μιλάμε για πολιτικοποίηση της πάλης πρέπει να είναι σαφές τι περιεχόμενο δίνουμε. Δεν αφορά απλά και μόνο την αντιπαράθεση και έκφραση της δυσαρέσκειας προς την εκάστοτε κυβέρνηση των αστικών κομμάτων ή τις κυβερνήσεις συνεργασίας στο πλαίσιο της αστικής διαχείρισης. Η πολιτικοποίηση, η πολιτική πάλη, πρέπει να συμβάλλει στη συνειδητοποίηση της λύσης του βασικού προβλήματος που είναι το πρόβλημα της εξουσίας. Η ανατροπή σε επίπεδο εξουσίας είναι, και πρέπει να είναι, ο σκοπός και το περιεχόμενο της ταξικής πάλης, ανεξάρτητα αν θα υπάρχει βαθύτερη συμφωνία για το τι σημαίνει σοσιαλιστική επανάσταση, πότε και πώς διεξάγεται.

Επίσης, πρέπει να συνειδητοποιηθεί βαθύτερα ότι οι σύγχρονες ανάγκες της εργατικής τάξης δεν εξαρτώνται μόνο από το επίπεδο του μισθού ή του μεροκάματου. Εχει αδικαιολόγητα καθυστερήσει η συνειδητοποίηση ότι αναπόσπαστο μέρος του αγώνα είναι η εξειδίκευση της πολιτικής μας για τις γυναίκες, τη νεολαία, τα νέα ζευγάρια, για το σύνολο των αναγκών της οικογένειας. Βήματα έχουν γίνει, αλλά δεν είναι σταθερά και κυρίως δε βάζουν σε κίνηση πλατιές εργατικές και λαϊκές γυναικείες και νεολαιίστικες μάζες.

Η δράση με βάση μόνο την εμπειρία, οι αποσπασματικές προσπάθειες, όσο μαχητικές και επίμονες να είναι, από τα καθοδηγητικά όργανα και τις ΚΟΒ, δεν αρκούν για την εξάλειψη των ανεπαρκειών που σημειώνονται.

Η διαλεκτική σχέση οικονομίας και πολιτικής απαιτεί συστηματική, διαρκή θεωρητική δουλειά, να εμπλουτίζεται το ιδεολογικό - πολιτικό μας μέτωπο με ζωντανά, από την επικαιρότητα, παραδείγματα και εκτιμήσεις, αλλά και με στοιχεία από την παρακολούθηση του αντιπάλου για το πώς επιχειρηματολογεί, για τους ελιγμούς που κάνει, για το πώς επηρεάζει τη λαϊκή ψυχολογία. Πολλές φορές μιλάμε ή δουλεύουμε χωρίς να παίρνουμε υπόψη αυτόν τον παράγοντα πώς, δηλαδή, δουλεύει ο αντίπαλος και συχνά φαίνεται τυποποιημένη η προπαγάνδα μας. Η σχέση οικονομίας και πολιτικής πρέπει να αποτελέσει σήμερα το βάθρο της ιδεολογικής δουλειάς μέσα στο Κόμμα και γύρω από αυτό, πράγμα που θα συμβάλει, εκτός των άλλων, και στη βαθύτερη κατανόηση των συμπερασμάτων για τη σοσιαλιστική οικοδόμηση.

4.

Η δράση του Κόμματος ως πρωτοπορίας της εργατικής τάξης δεν ταυτίζεται με τη δράση των συνδικάτων, ούτε εξαντλείται στη στήριξη των συνδικάτων, αλλά έχει ως κύρια αποστολή την πολιτική και οργανωτική προετοιμασία των δυνάμεων της εργατικής τάξης για τη διεκδίκηση της εξουσίας. Αυτή η αποστολή διασφαλίζεται μόνο με μια συνεχή ιδεολογική δουλειά πριν απ' όλα στις γραμμές του Κόμματος, για να ενισχύεται ακριβώς αυτός ο ρόλος του στις γραμμές της εργατικής τάξης. Να ενώνει και να διαπαιδαγωγεί την εργατική τάξη σε αυτήν την προοπτική. Η οργάνωσή της στα συνδικάτα ως ένα βαθμό εκφράζει αυτήν την πρόοδο. Ο πιο ασφαλής δείκτης είναι η αύξηση της οργανωμένης δύναμης του Κόμματος και της ΚΝΕ, η υιοθέτηση των ιδεών του σοσιαλισμού - κομμουνισμού. Η αύξηση της δύναμης του Κόμματος, η συσπείρωση γύρω του, μέσω των ΚΟΒ, συνεχώς νέων εργατικών δυνάμεων και η σχεδιασμένη κινητοποίησή τους είναι ο πιο αποφασιστικός παράγοντας, για να μπαίνουν σε κίνηση εργατικές και λαϊκές μάζες, να αποκτούν συνείδηση των ταξικών τους συμφερόντων. Εκπληρώνοντας με συνέπεια αυτό το καθήκον θα μπορεί να ανεβάζει και τον καθοδηγητικό του ρόλο στα συνδικάτα, να επιδρά στον προσανατολισμό τους, στη μαζικοποίησή τους, με σεβασμό στην αυτοτέλειά τους, στον τρόπο που λειτουργούν και παίρνουν αποφάσεις.

Β. ΟΙ ΣΥΓΧΡΟΝΕΣ ΕΞΕΛΙΞΕΙΣ ΣΤΗ ΔΙΑΡΘΡΩΣΗ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑΣ ΚΑΙ Η ΑΝΑΓΚΑΙΟΤΗΤΑ ΓΡΗΓΟΡΩΝ ΑΝΑΠΡΟΣΑΡΜΟΓΩΝ ΣΤΗ ΔΟΜΗ ΚΑΙ ΔΙΑΡΘΡΩΣΗ ΤΟΥ ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΤΙΚΟΥ ΚΙΝΗΜΑΤΟΣ

Κλαδική κατανομή της απασχόλησης

Στο σύνολο της οικονομίας, οι μισθωτοί είναι 2.922.114 και ο οικονομικά ενεργός πληθυσμός 4.531.914. Καταγράφεται σταθερή άνοδος της μισθωτής εργασίας.

Οι κλάδοι του Εμπορίου, των Κατασκευών, των Μεταφορών, της Ενέργειας, του Χρηματοπιστω-τικού καταγράφουν αύξηση της απασχόλησης, ενώ παρουσιάζεται τάση συρρίκνωσης στη Μεταποίηση και μεγαλύτερη μείωση στη Γεωργία - Κτηνοτροφία. Αντίστοιχη είναι γενικά η τάση που αφορά τη μισθωτή εργασία σ' αυτούς τους κλάδους, με εξαίρεση τον αγροτικό τομέα.

Σημαντική άνοδο παρουσιάζει ο κλάδος των επιστημονικών τεχνικών δραστηριοτήτων (π.χ. νομικές και λογιστικές εταιρείες, τεχνικά γραφεία μελετών, εταιρείες - ινστιτούτα εφαρμοσμένης έρευνας) που παρέχουν ανεξάρτητες υπηρεσίες διοίκησης και διεύθυνσης στους διάφορους κλάδους της βιομηχανίας και του εμπορίου. Ο κλάδος αυτός συγκεντρώνει σήμερα σημαντικό αριθμό αποφοίτων ΑΕΙ - ΤΕΙ που δουλεύουν σαν χαμηλόμισθοι, με εκτελεστικό ρόλο - ελαστικές εργασιακές σχέσεις και έντονη κινητικότητα.

Με βάση τη σημερινή ποσοστιαία κατανομή της απασχόλησης μαζικότεροι κλάδοι είναι του Εμπορίου, της Μεταποίησης (σαν σύνολο), των Κατασκευών, της Εκπαίδευσης, του Τουρισμού, των επιστημονικών Υπηρεσιών, της Υγείας - Πρόνοιας.

Σε πορεία επιδείνωσης είναι οι κλάδοι της Μεταποίησης, της Κλωστοϋφαντουργίας, της Ενδυσης, του Δέρματος, του Ξύλου. Στον αντίποδα καταγράφεται η δυναμική των Τροφίμων - Ποτών, της Φαρμακευτικής Βιομηχανίας, των Διυλιστηρίων (παραγώγων πετρελαίου).

Οι συγκεκριμένες εξελίξεις επιδρούν και στην ανομοιογένεια στο εσωτερικό της εργατικής τάξης.

Καταγράφεται σημαντική διαφορά των μέσων ετήσιων αποδοχών μεταξύ κλάδων μιας ανώτερης ζώνης (Διυλιστήρια, Ηλεκτρική Ενέργεια, Θαλάσσιες Μεταφορές) και μιας κατώτερης ζώνης (Λιανικό Εμπόριο, Κατασκευές, Διαχείριση Απορριμμάτων, Ενδυση - Δέρμα).

Επίσης, καταγράφεται σημαντική διαφορά επίσημης κατώτερης και ανώτερης μηνιαίας αμοιβής στην Ηλεκτρική Ενέργεια, στον Τουρισμό και σε κλάδους της Μεταποίησης.

Για τη διάταξη δυνάμεων και το σχεδιασμό δράσης

Η ιεράρχηση της διάταξης δυνάμεων πρέπει να ανταποκρίνεται συνδυασμένα στα κριτήρια της μεγαλύτερης συγκέντρωσης της εργατικής τάξης (τόσο σε κλάδους, όσο και σε μεγάλες επιχειρήσεις - μονοπωλιακούς ομίλους), στη στρατηγική σημασία τομέων της οικονομικής δραστηριότητας, στη δυναμική κλάδων με ραγδαία ανάπτυξη, αλλά και κλάδων που βρίσκονται σε φθίνουσα πορεία και προβλέπεται γρήγορη όξυνση της ταξικής πάλης. Πρέπει, επίσης, να λάβουμε υπόψη τις εργασιακές σχέσεις και συνθήκες που επικρατούν σε κάθε κλάδο.

Ο σχεδιασμός θα πρέπει να εστιάζει στο κλαδικό επίπεδο, αξιοποιώντας βοηθητικά το εδαφικό - γεωγραφικό (π.χ. βιομηχανικές ζώνες συνύπαρξης πολλών κλάδων) και το επιχειρησιακό (π.χ. υψηλή συγκέντρωση εργατικής τάξης σε μεγάλες παραγωγικές μονάδες, εμπορικές αλυσίδες).

Παράλληλα, και σε συνδυασμό με τα παραπάνω, πρέπει να προχωρήσουμε στη μελέτη της συνδικαλιστικής κατάστασης κατά κλάδο, ώστε στη βάση αυτή να προσανατολιστούμε πιο εύστοχα στις αναγκαίες αλλαγές και προσαρμογές στη συνδικαλιστική οργάνωση και διάρθρωση και κομματική οικοδόμηση.

Επίσης, να σχεδιάσουμε καλύτερα την κομματική οικοδόμηση και διάταξη δυνάμεων, με βάση τις επιχειρήσεις κατά κλάδο.

Είναι καθήκον του Κόμματος η μελέτη της σύνθεσης της εργατικής τάξης στην Ελλάδα, η συστηματική παρακολούθηση των αλλαγών που συντελούνται.

Γ. ΣΧΕΔΙΑΣΜΟΣ ΔΡΑΣΗΣ

1.

Βασικό καθήκον να μπει στο κέντρο της πάλης ο άλλος δρόμος ανάπτυξης, η πάλη κατά των μονοπωλίων, για τη λαϊκή εξουσία

Αποκτά προτεραιότητα στη δράση των κομματικών δυνάμεων στην εργατική τάξη στους τόπους δουλειάς και κατοικίας, στους χώρους εκπαίδευσης, με αντανάκλαση στην πολιτικοποίηση του συνδικαλιστικού της κίνηματος, η πολιτική πάλη για τη συνειδητοποίηση της ανάγκης για τον άλλο δρόμο ανάπτυξης με επίκεντρο το σύνολο των σύγχρονων αναγκών της εργατικής και λαϊκής οικογένειας και τις προϋποθέσεις για την ικανοποίησή τους. Μπαίνει στο κέντρο της πάλης, η πάλη ενάντια στα μονοπώλια, στον ιμπεριαλισμό και την εξουσία τους και όχι μόνο η πάλη κατά του ενός ή του άλλου εργοδότη, κατά σωματείο για το ένα ή το άλλο πρόβλημα. Η πάλη για το σοσιαλισμό.

Περνάμε, επομένως, σε μιαν ανώτερη φάση συσπείρωσης και μαχητικής στράτευσης των Κομματικών και ΚΝίτικων δυνάμεων, των οπαδών και φίλων του Κόμματος, με άξονα την προβολή και εκλαΐκευση της ουσίας της λαϊκής εξουσίας και οικονομίας στις γραμμές της εργατικής τάξης, πλατιά στο λαό συνδυασμένα και στον τόπο δουλειάς και στον τόπο κατοικίας. Οχι ως ένα σύνθημα, αλλά ως μια συστηματική αποκάλυψη, τι έχει να προσφέρει μια κεντρικά σχεδιασμένη ανάπτυξη της οικονομίας με κοινωνικοποιημένα τα συγκεντρωμένα μέσα παραγωγής. Ως στοχευμένη ιδεολογική αντεπίθεση, όπου οι εργατοϋπάλληλοι, οι εργαζόμενοι γενικότερα να αντιλαμβάνονται τη ριζική διαφορά, τις δυνατότητες που υπάρχουν από την επιλογή του άλλου δρόμου ανάπτυξης σε σύγκρουση με τα μονοπώλια και τις ιμπεριαλιστικές ενώσεις. Οξύνουμε την ιδεολογική αντιπαράθεση σε όλα τα επίπεδα. Βάζουμε στο κέντρο της ζύμωσης και πάλης το σκοπό της λαϊκής οικονομίας. Ανάπτυξη για το λαό και όχι για τα μονοπώλια.

Σχεδιασμένη αναλογική ανάπτυξη της παραγωγής με βάση τις εγχώριες δυνατότητες, με τρόπο που, σε λιγότερο χρόνο, με λιγότερη ζωντανή ανθρώπινη εργασία και, ταυτόχρονα, με την πλήρη αξιοποίηση του ανθρώπινου δυναμικού να παράγονται περισσότερα προϊόντα, καλύτερης ποιότητας με ισότιμες συνθήκες κατανομής τους, ώστε να διασφαλίζεται η ανώτατη ικανοποίηση των ανθρώπινων υλικών και πολιτιστικών αναγκών που αναπτύσσονται συνεχώς. Τελειοποίηση της παραγωγής και των υπηρεσιών πάνω στη βάση της πιο υψηλής τεχνικής, με τη συνεχή ανάπτυξη της έρευνας και των εφαρμογών της στην παραγωγή. Εξάλειψη κάθε μορφής περιφερειακής ανισότητας, δυσανάλογης ανάπτυξης των διάφορων κλάδων και τομέων της οικονομίας. Καταπολέμηση και εξάλειψη κάθε μορφής ανεργίας, ανοικτής και συγκαλυμμένης, φροντίδα για τα άτομα με ειδικές ανάγκες, ένταξη από αυτούς όλων όσοι μπορούν να προσφέρουν στην κοινωνική εργασία. Φροντίδα για τους μετανάστες που ζουν στη χώρα μας.

Στο επίκεντρο της λαϊκής οικονομίας, δηλαδή, του σοσιαλισμού, είναι το υψηλό επίπεδο εκπαίδευσης και επαγγελματικής ειδίκευσης, το επίπεδο της υγείας και της πολιτιστικής ανάπτυξης, η αύξηση του ελεύθερου χρόνου, δηλαδή του μη εργάσιμου χρόνου, η προστασία του κοινωνικού και φυσικού περιβάλλοντος, η χειραφέτηση και ισοτιμία των γυναικών. Προϋποθέσεις ώστε να μην αναγκάζεται να δουλεύει κανένας νέος πριν ολοκληρώσει την υποχρεωτική 12χρονη εκπαίδευσή του, είτε μετά το 12χρονο σε δημόσιες σχολές επαγγελματικής ειδίκευσης είτε στα ΑΕΙ. Να μην υπάρχει ούτε ένας άνεργος, αλλά πριν τελειώσει το σχολείο, ή τη σχολή, ή το πανεπιστήμιο ο νέος και η νέα να ξέρουν ότι θα βρουν δουλειά, να έχουν πάρει δηλαδή άδεια - δικαίωμα πρόσληψης.

Δύναμη κρούσης, το βαρύ πυροβολικό, είναι και πρέπει να είναι η ιδεολογική δουλειά. Να γίνουμε πιο ικανοί στη μάχη των ιδεών. Οπως εύστοχα υπογραμμίζεται στην εισήγηση της ΚΕ στο 18ο Συνέδριο:

«H πάλη των ιδεών πρέπει να διαποτίζει την πρακτική δράση και, σε ορισμένες περιπτώσεις, να αποκτά και προτεραιότητα με ειδικές πλατιές καμπάνιες και οργανωμένες προσπάθειες ανοιχτού διαλόγου στη βάση, πρώτα απ' όλα με τους μισθωτούς εργαζόμενους, με κατάλληλες μορφές που προσελκύουν, στο χώρο δουλειάς και κατοικίας, κατά κλάδο και τομέα. H μάχη των ιδεών είναι προϋπόθεση οργάνωσης των εργατικών, των λαϊκών μαζών. H ιδεολογική αντεπίθεση παίζει σήμερα, περισσότερο απ' ό,τι πριν, ρόλο οργανωτικού παράγοντα στην αφύπνιση λαϊκών μαζών, πριν απ' όλα εργατοϋπαλλήλων, μισθωτών, της νέας βάρδιας της εργατικής τάξης, της νεολαίας. Aνάλογες απαιτήσεις αφορούν στο αγροτικό κίνημα, ιδιαίτερα στους μικρομεσαίους αγρότες και γενικότερα στους αυτοαπασχολούμενους» (Από την εισήγηση της ΚΕ στο 18ο Συνέδριο, σελ. 13).

Η ιδεολογική πάλη, για να διεξάγεται αποτελεσματικά, πρέπει να συνδέεται με την πείρα των εργαζομένων, με στόχο να μετασχηματίζεται αυτή σε πολιτική αντιμονοπωλιακή αντιιμπεριαλιστική θέση. Να γίνει συνείδηση σε όλο το Κόμμα, σε όλους τους κρίκους και να αποκτήσει προτεραιότητα στο σχεδιασμό δράσης με αντανάκλαση στο ίδιο το μαζικό κίνημα. Ο εξοπλισμός των στελεχών και ειδικά των μελών των Κομματικών Ομάδων σε όλη την κλίμακα είναι από τα πρώτα καθήκοντα των καθοδηγητικών οργάνων. Η αναζήτηση πιο αποτελεσματικών μορφών ζύμωσης και προπαγάνδας στους τόπους δουλειάς, επίσης, αποκτά ξεχωριστή σημασία.

ΠΑΣΟΚ και ΝΔ συμφωνούν και προωθούν τις κατευθύνσεις της «Στρατηγικής ΕΕ - 2020», η οποία αποτελεί συνέχεια της «Στρατηγικής της Λισαβόνας». Προωθούν την ισοπέδωση των εργατικών κατακτήσεων και δικαιωμάτων, για να θωρακίσουν την ανταγωνιστικότητα των μονοπωλιακών ομίλων.

Η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, αλλά και οι οπορτουνιστικές δυνάμεις, στη θέση του σάπιου καπιταλισμού, προβάλλουν την ιδέα ενός σύγχρονου και υγιούς καπιταλισμού. Τις προσαρμογές των κρατικομονοπωλιακών ρυθμίσεων στις σύγχρονες ανάγκες του κεφαλαίου τις προβάλλουν ως μια νέα δήθεν ρύθμιση των αγορών, ως ανακατανομή του πλούτου, ως αποκατάσταση του «κοινωνικού κράτους», της αποκέντρωσης και άλλα.

Στις ιδέες του επιστημονικού σοσιαλισμού και το σοσιαλισμό που γνωρίσαμε αντιπαραθέτουν το «σοσιαλισμό του 21ου αιώνα», το «σοσιαλισμό με δημοκρατία», «το σοσιαλισμό με εθνικά χρώματα». Ολες αυτές οι θεωρίες οδηγούν και στηρίζουν τη μακροημέρευση του καπιταλισμού.

Πρέπει να αντιτάξουμε πιο σθεναρά τις αξίες της εργατικής τάξης: Τη συλλογικότητα, την αλληλεγγύη, την ταξική ευθύνη και στάση, την προσφορά σε αγώνα και θυσίες. Να ανοίξουμε μάχη με την ηττοπάθεια, το συμβιβασμό, με τις θεωρίες περί σεβασμού των αστικών θεσμών και αξιών. Η Ιστορία, οι παραδόσεις και η προσφορά του Κόμματος είναι όπλα που δε χάνουν ποτέ την αξία τους.

Στο οπλοστάσιο του αντιπάλου παίρνει ιδιαίτερη θέση η θεωρία της «μη βίας» στη λύση των κοινωνικών ζητημάτων. Είναι θεωρία και πρακτική αφοπλισμού του εργατικού κινήματος απέναντι στην οργανωμένη κρατική και εργοδοτική βία και τρομοκρατία, στη δικτατορία των μονοπωλίων.

Τα «κινήματα» της σπασμένης βιτρίνας, οι «πορτοκαλί επαναστάσεις» και οι «τρομοκρατικές ενέργειες» δεν προκαλούνται από την ανάπτυξη της ταξικής πάλης, αλλά από την παρέμβαση των ιμπεριαλιστικών κέντρων και μηχανισμών, για να δίνουν άλλοθι στην επέκταση της κρατικής καταστολής και τρομοκρατίας, να πλαγιοκοπούν το εργατικό και νεολαιίστικο κίνημα ή να το προβοκάρουν.

Οι διάφορες αριστερίστικες και αναρχικές - αντιεξουσιαστικές ομάδες, ενώ χρησιμοποιούν επαναστατική φρασεολογία, δεν αναγνωρίζουν τον πρωτοπόρο ρόλο της εργατικής τάξης, ούτε την ανάγκη ύπαρξης πολιτικής πρωτοπορίας της, δε δέχονται την ανάγκη προετοιμασίας του υποκειμενικού παράγοντα. Οι ψευτοεπαναστατικές θεωρίες και οι πράξεις ατομικής τρομοκρατίας, που ορισμένες υιοθετούν, δεν υποσκάπτουν τον καπιταλισμό, αλλά τον βοηθάνε να δυσφημεί στα μάτια των μαζών τις πραγματικά επαναστατικές ιδέες. Τον βοηθάνε να κρατά τις μάζες μακριά από την επαναστατική πάλη και έτσι να στερεώνεται. Ο εκθειασμός και η υπόκλιση στην αυθόρμητη δράση των μαζών, στη δήθεν αυτονομία των κινημάτων, των «νέων κινημάτων», από μέρους των ρεφορμιστών, των οπορτουνιστών κάθε απόχρωσης, των αναρχικών και αντιεξουσιαστικών σχημάτων, αποσκοπούν στο ξέκομμα τμημάτων της εργατικής τάξης και της νεολαίας από την επαναστατική πάλη, τη συσπείρωση με τη στρατηγική του ΚΚΕ. Οι δυνάμεις αυτές δεν έχουν εναλλακτική πρόταση εξουσίας προς όφελος της εργατικής τάξης και της πλειοψηφίας του λαού και ανάλογη δράση για έναν τέτοιο σκοπό, ηγούνται της συκοφάντησης του σοσιαλισμού που γνωρίσαμε, υιοθετούν όλη την αντικομμουνιστική συκοφαντία και λάσπη που επεξεργάζονται οι μηχανισμοί της αστικής τάξης και του ιμπεριαλισμού.

Μέτωπο χρειάζεται και απέναντι στις αστικές και οπορτουνιστικές θεωρίες, που αναιρούν το χαρακτήρα και το ρόλο της εργατικής τάξης (όπως ότι δεν υπάρχει σήμερα τέτοια, αφού μειώθηκαν οι χειρώνακτες και οι εργοστασιακοί εργάτες ή αν υπάρχει δεν είναι ανατρεπτική δύναμη), για να αναιρέσουν στη συνέχεια την ταξική ερμηνεία των προβλημάτων, αλλά και την αναγκαιότητα ύπαρξης του ΚΚΕ.

Η ταξική πάλη και η συνεπής διεξαγωγή της θα γεννάει αναπόφευκτα και νέες μορφές πάλης που θα έρχονται σε ευθεία και άμεση αναμέτρηση με τους μηχανισμούς βίας και καταστολής του συστήματος. Το εργατικό κίνημα οφείλει να εξοπλιστεί με τη δική του θεωρητική και πολιτική πείρα και να είναι σε ετοιμότητα χρησιμοποίησης όλων των μορφών της ταξικής πάλης. Η συζήτηση και εκλαΐκευση των θέσεων του Κόμματος για το σοσιαλισμό θα δώσει νέα δυναμική στη δουλειά του Κόμματος και προοπτική στο κίνημα.

2.

Πάλη για αλλαγή συσχετισμού δυνάμεων στο εργατικό συνδικαλιστικό κίνημα. Ο ρόλος του ρεφορμισμού και οπορτουνισμού μέσα στο εργατικό κίνημα. Το ΠΑΜΕ και ο ρόλος του στην ανάπτυξη του συνδικαλιστικού κινήματος και οι ευθύνες του Κόμματος

Η μάχη των αρχαιρεσιών κρίνεται από την καθημερινή δουλειά και δράση στα σωματεία, στο κίνημα, με συνεχή προσπάθεια μαζικοποίησης των σωματείων και προσέλκυσης νέων δυνάμεων στην οργανωμένη πάλη.

Η αλλαγή του συσχετισμού δυνάμεων θα προέλθει με δουλειά από τα κάτω, μέσω της απόκτησης πλατιών άμεσων δεσμών με τη βάση, με τους εργαζόμενους στους τόπους δουλειάς, στα Πρωτοβάθμια Σωματεία κυρίως με την οργάνωση και ενεργοποίηση νέων δυνάμεων στην ταξική πάλη και την ισχυροποίηση του ταξικού πόλου. Η απεργία στις 17/12/09 επιβεβαίωσε αυτήν την πείρα και άνοιξε δρόμους. Δεκάδες σωματεία που δεν ανήκουν στο ΠΑΜΕ πήραν αποφάσεις για απεργία. Ετσι θα βελτιωθούν και τα αποτελέσματα των αρχαιρεσιών.

Η αλλαγή συσχετισμού δύναμης συνδέεται: Με τον απεγκλωβισμό δυνάμεων από την επιρροή της κυρίαρχης ιδεολογίας και πολιτικής, των ρεφορμιστικών και οπορτουνιστικών απόψεων, από την επιρροή της εργοδοσίας και του κράτους, την προσέλκυση στη συνδικαλιστική οργάνωση νέων δυνάμεων που σήμερα είναι μακριά από τα συνδικάτα και την πάλη. Με τη συσπείρωση και ενότητα των γραμμών της εργατικής τάξης σε ταξική γραμμή πάλης, σε ρήξη με το κεφάλαιο και τις ιμπεριαλιστικές ενώσεις (ΕΕ, ΝΑΤΟ), με τις πολιτικές δυνάμεις που στηρίζουν το εκμεταλλευτικό σύστημα, συνολικά με τις δυνάμεις του ευρωμονόδρομου και τις παρατάξεις τους στο συνδικαλιστικό κίνημα. Με τη συσπείρωση και ενότητα της εργατικής τάξης σε κατεύθυνση πάλης και δρόμο ανάπτυξης που έχει ως κριτήριο τις ανάγκες της εργατικής και λαϊκής οικογένειας.

Σήμερα υπάρχουν πάνω από 3.700 σωματεία ιδιωτικού και δημόσιου τομέα που συγκεντρώνουν περίπου το 30% από το σύνολο του εργατικού δυναμικού. Στον ιδιωτικό τομέα αυτό το ποσοστό είναι ακόμα πιο κάτω, ενώ ψηφίζει ακόμα μικρότερο ποσοστό.

Μεγάλες μάζες εργατοϋπαλλήλων, ειδικότερα νέοι, γυναίκες καθώς και η μεγάλη πλειοψηφία των μεταναστών είναι μακριά από τη συνδικαλιστική δράση. Πέρα από τις καθυστερήσεις στη δομή του συνδικαλιστικού κινήματος και την εκτεταμένη παρέμβαση της εργοδοσίας, πρέπει να δούμε καλύτερα ορισμένα ζητήματα που αφορούν τη δική μας δουλειά στα πρωτοβάθμια σωματεία. Εξαντλείται το κύριο βάρος στην προετοιμασία των αρχαιρεσιών για την ανάδειξη διοικήσεων και αντιπροσώπων. Αυτή η σημαντική διαδικασία αποσπάται και αυτονομείται από το κύριο καθήκον των κομμουνιστών, που είναι η οργάνωση της εργατικής τάξης, με όλες τις δυνατές μορφές, η ενότητα των γραμμών της, η ενασχόληση με όλα τα προβλήματα που αφορούν τη ζωή της εργατικής οικογένειας, η φροντίδα για τα προβλήματα και τις ανάγκες της νεολαίας και των γυναικών με τη δραστήρια συμμετοχή των μελών τους στη λειτουργία και δράση των σωματείων, η αδιάκοπη πολιτική διαπαιδαγώγηση της εργατικής τάξης για τη συνειδητοποίηση της ιστορικής αποστολής της. Πολλές Κομματικές Οργανώσεις δεν έχουν επαφή με πολλά σωματεία, δε γνωρίζουν και δεν παρακολουθούν τη δράση τους.

Υπάρχουν σωματεία που έχουν κατακτήσει μια ικανοποιητική λειτουργία με βάση αυτήν την απαίτηση. Δεν είναι όμως ο κανόνας. Κυριαρχεί η καμπανιακή δουλειά όπου ορισμένα μέλη διοικήσεων συγκεντρώνουν το κύριο βάρος, δεν αξιοποιούνται δυνάμεις από τα ψηφοδέλτια, οπαδοί, πολλοί εργαζόμενοι, στην καθημερινή δράση των σωματείων. Δεν είναι το σύνολο των μελών πρωτοπόρα και δραστήρια μέλη των σωματείων.

α.

Οι δυνάμεις του Κόμματος που δουλεύουν στις γραμμές του ΠΑΜΕ πρέπει να πρωτοστατήσουν, ώστε το ΠΑΜΕ να περάσει άμεσα σε αποφασιστική αντεπίθεση, με συνδυασμένη πλατιά δουλειά στους χώρους δουλειάς, στα σωματεία, στους χώρους κατοικίας για τη συσπείρωση και ενότητα των γραμμών της εργατικής τάξης, με άξονα τις ανάγκες της εργατικής και λαϊκής οικογένειας και ειδικά επεξεργασμένο σχέδιο για τη νεολαία και σε πιο ισχυρή αντιπαράθεση, πόλεμο, με τις δυνάμεις του κυβερνητικού και εργοδοτικού συνδικαλισμού σε όλα τα επίπεδα ιδεολογικό, πολιτικό, οργανωτικό, διεθνών σχέσεων.

Να ανοίγονται νέοι δίαυλοι επικοινωνίας με εργαζόμενους που υποφέρουν, αναζητούν λύσεις, βρίσκονται εγκλωβισμένοι, είναι ανοργάνωτοι ή δεν μπορούν να εκφραστούν από τις συμβιβασμένες συνδικαλιστικές ηγεσίες. Η πείρα δείχνει ότι όπου μεθοδευμένα σχεδιάζεται η δουλειά σε αυτήν την κατεύθυνση ανοίγονται καλές προοπτικές. Πρέπει να γίνουμε πιο τολμηροί και να προχωράμε, εκεί όπου είναι ώριμες οι συνθήκες, σε ρήξεις με χρεοκοπημένες ηγεσίες, σε πρωτοβάθμια σωματεία ή στη δημιουργία νέων σωματείων ή στη συσπείρωση σε κλαδικά σωματεία.

Να κατακτηθεί η ικανότητα από τις δυνάμεις του ταξικού πόλου μιας ανώτερης επιτελικής δουλειάς στο συντονισμό δυνάμεων και αγώνων κατά περιοχή, κατά κλάδο, κατά πόλη, στη συσπείρωση δυνάμεων που προβληματίζονται για τις εξελίξεις και βρίσκονται σε πορεία αμφισβήτησης των συμβιβασμένων πλειοψηφιών, να διευρύνεται συνεχώς αυτή η τάση, να ισχυροποιείται.

Το ΠΑΜΕ σήμερα μπορεί να δώσει νέα πνοή στη λειτουργία και τον προσανατολισμό των δυνάμεων που συσπειρώνονται στις γραμμές του (ταξικά σωματεία, Ομοσπονδίες, Εργατικά Κέντρα, συνδικαλιστές, κλπ.), να ξεπεράσουν καθυστερήσεις, γραφειοκρατικά φαινόμενα στην οργάνωση της δράσης τους, ώστε να συμβάλουν στην ισχυροποίηση της πάλης τους, στην ενίσχυση της ικανότητας συσπείρωσης και κινητοποίησης δυνάμεων.

Το ζητούμενο σήμερα για το ΠΑΜΕ είναι να αποκτήσει δυναμικότερους ρυθμούς η συσπείρωση νέων πρωτοβάθμιων σωματείων, η δημιουργία νέων, είτε άμεσα ή μέσω των Ομοσπονδιών και Εργατικών Κέντρων που είναι στις γραμμές του ΠΑΜΕ, να αναπτυχθεί ιδιαίτερα η επιρροή του εκεί που σήμερα είναι μειοψηφία στον ιδιωτικό και το δημόσιο τομέα.

Αντικείμενο ιδιαίτερου προσανατολισμού για τις δυνάμεις του ΠΑΜΕ πρέπει να είναι η επαφή με τα εργοστασιακά και επιχειρησιακά σωματεία. Γνωρίζουμε ποια είναι η κατάσταση γενικά. Εχει όμως αποδειχτεί ότι είναι δυνατό να ανοίγουμε δρόμους επαφής με εργάτες και εργάτριες ή ακόμα να ασκούμε επίδραση σε συνδικαλιστές και διοικήσεις.

Εχοντας το ΠΑΜΕ πείρα 10ετούς προσφοράς και δράσης είναι σε θέση σήμερα να περάσει σε ένα άλλο ανώτερο επίπεδο παρέμβασης, να εμπλουτίσει τις μεθόδους δουλειάς, ιδιαίτερα στον εξοπλισμό των συνδικαλιστικών στελεχών, στην ανταλλαγή εμπειριών μέσα από πανελλαδικές συσκέψεις κατά κλάδο, κατά περιοχή. Να απλώσει τη δράση και την επίδρασή του πιο βαθιά στους τόπους δουλειάς, μέσω των σωματείων που είναι στη δύναμή του είτε αυτοτελώς, να κατακτήσει νέες θέσεις, νέες δυνάμεις, με στόχο να κυριαρχήσει στο εργατικό συνδικαλιστικό κίνημα, να αναδειχτεί ως ο δυναμικός πόλος συσπείρωσης.

Αυτή η πορεία είναι αλληλένδετη με την πάλη για να υπερισχύσουν οι ιδεολογικές πολιτικές θέσεις του ΚΚΕ στις γραμμές της εργατικής τάξης και στα σωματεία, να αναπτυχθούν οι κομματικές δυνάμεις στους μεγάλους τόπους δουλειάς και κλάδους.

β.

Ισχυροποίηση των κλαδικών σωματείων κατά νομό και περιοχή. Συνέχιση της δημιουργίας νέων κλαδικών σωματείων - πιο εντατικά, μελετημένα και σχεδιασμένα. Στόχος είναι να επιδράσουμε στην αλλαγή της δομής του συνδικαλιστικού κινήματος και στον ιδιωτικό και στο δημόσιο τομέα με την οργάνωση των εργαζομένων σε ενιαία σωματεία ανεξάρτητα από ειδικότητα, εργασιακές σχέσεις, με σθεναρή αντίσταση στην εργοδοτική και κρατική τρομοκρατία, στη χειραγώγηση, με ιδιαίτερη προσπάθεια οργάνωσης των μεταναστών και τσάκισμα των ρατσιστικών απόψεων.

Στα πλαίσια αυτά πρέπει να προσανατολιστούμε πιο συγκεκριμένα σε νέες δυνάμεις σε κλάδους με νεολαία, στους σύγχρονους κλάδους που αναπτύσσονται.

Τα ταξικά κλαδικά ή άλλα σωματεία πρέπει οπωσδήποτε να έχουν άμεση, μόνιμη, σταθερή σχέση με τους νέους που βρίσκονται σε σχολές κάθε είδους (μαθητεία, νυχτερινά, ΤΕΙ, ακόμα σχολές στα ΑΕΙ). Να ξεπεράσουμε με μελετημένα μέτρα την καθυστέρηση που υπάρχει.

Να γίνουμε πιο τολμηροί σε μορφές οργάνωσης εκεί όπου μια σειρά από κατηγορίες εργαζομένων δεν καλύπτονται από σωματεία ή υπάρχει γρήγορη μετακίνηση από δουλειά σε δουλειά. Θα μπορούσαμε, για παράδειγμα, να είχαμε αντιμετωπίσει καλύτερα τα προβλήματα που γεννήθηκαν με τους εργαζόμενους με τη μορφή stage, αν είχαμε ασχοληθεί έγκαιρα πιο ολοκληρωμένα και ειδικότερα με τον κατακερματισμό και τον σε μεγάλο βαθμό συντεχνιακό χαρακτήρα της συνδικαλιστικής οργάνωσης των δημοσίων υπαλλήλων.

γ.

Να αλλάξει ριζικά η κατάσταση στη λειτουργία των σωματείων, των Ομοσπονδιών, των Εργατικών Κέντρων, κυρίως στα πρωτοβάθμια σωματεία, παντού όπου οι ταξικές δυνάμεις είναι πλειοψηφία και εκεί που είναι μειοψηφία.

Η αλλαγή στη λειτουργία και δράση των σωματείων συνδέεται με τη συνεχή βελτίωση της εσωτερικής ζωής τους, στη διαρκή φροντίδα των σωματείων να ανυψώνουν τη συνείδηση των μελών τους, το μορφωτικό και πολιτιστικό τους επίπεδο. Συνδέεται με αλλαγές στον τρόπο που παρακολουθούμε και αντιμετωπίζουμε τους σχεδιασμούς και τους μηχανισμούς παρέμβασης των πολιτικών αντιπάλων με στόχο να ενσωματώνουν και να χειραγωγούν τα εργατικά και λαϊκά στρώματα. Χρειάζεται λειτουργία και δράση που δεν περιορίζεται σε ευκαιριακές σχέσεις ανάμεσα στις διοικήσεις και τους εργαζόμενους ή στο κάλεσμα για συμμετοχή σε αγώνες, αλλά διαμορφώνει το έδαφος για συνεχή ενίσχυση των συλλογικών διαδικασιών, για συλλογική λήψη και υλοποίηση των αποφάσεων, για συσπείρωση νέων δυνάμεων στη δράση και ενίσχυση της εργατικής πρωτοβουλίας. Σε ένα τέτοιο πλαίσιο λειτουργίας να αξιοποιούνται σχεδιασμένα οπαδοί, φίλοι του Κόμματος.

Δε λύνονται αυτά τα ζητήματα από αρχαιρεσίες σε αρχαιρεσίες και το κυνήγι μόνο αντιπροσώπων ή την πλειοψηφία στις διοικήσεις. Χρειάζεται ένα μόνιμο, πλούσιο πρόγραμμα δραστηριοτήτων με βάση τις ανάγκες και τα προβλήματα των εργαζομένων, τα γενικότερα, του κλάδου και κάθε τόπου δουλειάς, όχι μόνο ενασχόληση με τα προβλήματα που ξεσπούν κατά καιρούς αλλά μόνιμη φροντίδα για τις ανάγκες όλης της οικογένειας από τα παιδιά μέχρι τους ηλικιωμένους γονείς. Συνεχής ενημέρωση και διαφώτιση, αλληλεγγύη με άλλους κλάδους ή με άλλους λαούς που υποφέρουν. Οξυμένη διαπάλη πάνω σε φλέγοντα προβλήματα του κινήματος και της πάλης. Ανάπτυξη της μορφωτικής και πολιτιστικής δουλειάς που είναι απαράδεκτα υποτιμημένη. Εχουμε όλο και λιγότερα παραδείγματα αντίστοιχης δουλειάς. Η έκθεση ζωγραφικής που οργανώνουν τα Σωματεία της Ζώνης είναι μια θετική πείρα. Ενα τέτοιο περιεχόμενο βοηθάει επίσης τη σύνδεση των σωματείων και με τους τόπους κατοικίας.

Η γενικότερη κατάσταση, τα εκφυλιστικά φαινόμενα στο συνδικαλιστικό κίνημα, η καπιταλιστική κρίση έχουν δημιουργήσει πολλές και καινούριες δυσκολίες, αλλά ταυτόχρονα και δυνατότητες για ενότητα της εργατικής τάξης σε ένα ανώτερο επίπεδο. Είναι, επομένως, όχι εύκολη αλλά αντίθετα αρκετά σύνθετη η προσπάθεια για αναζωογόνηση της δράσης των σωματείων. Είναι όμως μονόδρομος και πρέπει να δώσουμε αυτήν τη μάχη.

Οφείλουμε να συγκρουστούμε με αδυναμίες, παγιωμένες αντιλήψεις και συνήθειες. Η Κεντρική Επιτροπή, οι Κομματικές Οργανώσεις, οι ΚΟΒ, οι Κομματικές Ομάδες πρέπει να πάρουν τις ευθύνες τους.

Να ελέγχεται συγκεκριμένα και ταχτικά από τις ΚΟΒ και τις Κομματικές Ομάδες η δράση όλων των μελών του Κόμματος και της ΚΝΕ, όχι μόνο των εκλεγμένων. Χρειάζεται ουσιαστικός καθοδηγητικός έλεγχος και βοήθεια για να ανταποκρίνονται στην αποστολή τους και όχι διοικητική μεταφορά καθηκόντων. Η πρωτοπόρα και δραστήρια δουλειά στα σωματεία και στους τόπους δουλειάς είναι υποχρεωτικός δρόμος για την ανάπτυξη δεσμών πλατιά με τους εργαζόμενους, για την οργάνωσή τους στην ταξική πάλη, το ατσάλωμα και τη διαπαιδαγώγηση της εργατικής τάξης στην πειθαρχημένη ταξική πάλη. Πρόκειται για στόχους και καθήκοντα που δεν μπορούν να εκπληρωθούν με τις μεθόδους της καμπανιακής δουλειάς, με τη συγκέντρωση της δράσης σε ορισμένα στελέχη.

Είναι απαράδεκτο να έχουν εγκαταλειφθεί και στοιχειώδεις ακόμα παραδόσεις στη λειτουργία των σωματείων όπως είναι η συγκέντρωση των συνδρομών των μελών τους.

δ.

Ανάπτυξη και εκπαίδευση νέων συνδικαλιστικών στελεχών. Είναι διαρκής προσπάθεια, απαιτείται σχέδιο σε κάθε κλάδο από τις Κομματικές Οργανώσεις. Δυνάμεις υπάρχουν, θα αναδείχνουν και νέες αν δουλεύουμε διαρκώς μέσα στις μάζες της εργατικής τάξης με εμπιστοσύνη και υπομονή. Εκείνο που χρειάζεται να καταπολεμήσουμε είναι ο εφησυχασμός και η επανάπαυση να δουλεύουμε για χρόνια με τα ίδια στελέχη.

Οι στόχοι και τα καθήκοντα που απορρέουν για την ανασύνταξη του εργατικού κινήματος και την αναζωογόνηση του συνδικαλιστικού κινήματος μας υποχρεώνει να δώσουμε μεγαλύτερη προσοχή στην ανάδειξη και βοήθεια στα στελέχη μας, στα Συνδικάτα. Χρειαζόμαστε πολλά, αποφασισμένα, καλύτερα εξοπλισμένα στελέχη με γνώσεις από την εργατική νομοθεσία έως τους νόμους λειτουργίας της καπιταλιστικής οικονομίας, γενικότερα με τη θεωρία και πρακτική διεξαγωγή της ταξικής πάλης. Με κύρος και υψηλό αγωνιστικό ήθος, ζωντανά παραδείγματα στο χώρο τους, με αρετές στη συλλογική λειτουργία και ικανότητες να βάζουν σε κίνηση όλο και περισσότερες δυνάμεις.

Τα καθοδηγητικά όργανα αναλαμβάνουμε μεγαλύτερες ευθύνες. Μεγαλύτερη βοήθεια, πιο ουσιαστικό και απαιτητικό έλεγχο, μεγαλύτερη αυστηρότητα σε φαινόμενα ασυνέπειας, χαλαρότητας και αρνητικών συμπεριφορών προς τους εργαζόμενους ή μέλη των σωματείων.

ε.

Ενας ακόμα σημαντικός παράγοντας που μπορεί να δώσει ώθηση στον αγώνα για την ανασύνταξη και την αλλαγή συσχετισμών δύναμης είναι η πιο στενή σύνδεση του ΠΑΜΕ με τις οργανώσεις των συνταξιούχων. Οι Κομματικές Ομάδες στο κίνημα των συνταξιούχων να προσανατολίσουν καλύτερα τη δράση του, το περιεχόμενο των διεκδικήσεών του με τους σχεδιασμούς του ταξικού πόλου.

Ορισμένα κοινωνικά προβλήματα μπορεί να αποτελέσουν την αιχμή της πάλης όπως τα ζητήματα Υγείας, ακόμα και της Παιδείας για τα εγγόνια τους, για τις απαραίτητες κοινωνικές υποδομές και υπηρεσίες στους τόπους κατοικίας, να δυναμώσει η αλληλεγγύη στους αγώνες. Οι συνταξιουχικές οργανώσεις μπορούν να αναδειχτούν σε κρίκο σύνδεσης των Συνδικάτων με τους τόπους κατοικίας.

Εχουμε ευθύνη να προσανατολίσουμε και να στηρίξουμε τις οργανώσεις των συνταξιούχων και κεντρικά και τοπικά.

στ.

Κρίκος αποφασιστικός για ουσιαστικές αλλαγές στην καθοδήγηση και βοήθεια των συνδικαλιστικών στελεχών είναι η καλή λειτουργία των Κομματικών Ομάδων σε όλα τα επίπεδα και ειδικά στα πρωτοβάθμια σωματεία.

Στο κλείσιμο των εργασιών του 18ου Συνεδρίου, η ΚΕ τοποθετεί ως εξής το ζήτημα αυτό:

«Οι Κομματικές Ομάδες σε όλη την κλίμακα πρέπει να συζητούν και να ελέγχουν τη δράση μας, των εκλεγμένων στους φορείς, των μελών. Τότε θα «βρεις την άκρη», αν κάνεις βιαστικές ενέργειες ή καθυστερείς τη δυνατότητα πολιτικοποίησης. Να ξεπεράσουμε την προχειρότητα, τον ερασιτεχνισμό καθοδήγησης των κομματικών ομάδων. Σχεδιασμένη δουλειά που δε σημαίνει μόνο σχεδιασμό ενεργειών, αλλά και σχεδιασμό περιεχομένου. Δηλαδή, όχι μόνο πόσες συγκεντρώσεις και πικετοφορίες, αλλά και πώς σταδιακά θα περάσεις όσο γίνεται περισσότερα αιτήματα και ιδέες στο κίνημα, ουσιαστικά και όχι τυπικά. Ο προγραμματισμός μας να είναι μακρόπνοος, να μην τον απεμπολούμε αφού πρόκειται για πιο μακροπρόθεσμο στόχο, να μην ανατρέπεται, αλλά να προσαρμόζεται στις εξελίξεις, να αξιοποιούνται οι εξελίξεις για το μακροπρόθεσμο πρόγραμμα».

3.

Να αποκτά βάθος, σταθερότητα και δυναμική, η αντιμονοπωλιακή γραμμή συσπείρωσης και πάλης. Να προωθείται η ενότητα της εργατικής τάξης ενάντια στο κεφάλαιο και το κράτος του. Κατευθύνσεις και μέτρα

Το θεωρητικό, οικονομικό και πολιτικό πλαίσιο της ΕΕ και των κομμάτων του ευρωμονόδρομου ότι η ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας της οικονομίας σε ευρωπαϊκό και εθνικό επίπεδο και η στήριξη της επιχειρηματικότητας δημιουργούν θέσεις εργασίας και προϋποθέσεις λαϊκής ευημερίας δεν έχει καμιά επιστημονική βάση και έχει διαψευστεί από τις εξελίξεις. Νόμος είναι η παραγωγή μόνο για το κέρδος, την απόσπαση υπεραξίας, την ενίσχυση των μονοπωλίων, του παρασιτισμού, της αντίδρασης σε όλη τη γραμμή.

Γι' αυτό η θέση της εργατικής τάξης, αντίθετα, συνολικά χειροτέρευσε. Επιδεινώθηκαν γενικά οι όροι αναπαραγωγής της εργατικής δύναμης, μεγάλωσε ο βαθμός εκμετάλλευσής της.

Δημιουργήθηκαν, ταυτόχρονα, καλύτερες προϋποθέσεις για την ενότητα των γραμμών της εργατικής τάξης σε μια ανώτερη βάση, καθώς μειώθηκαν ή αμβλύνθηκαν μια σειρά διαφορές ανάμεσα στα διάφορα τμήματα της εργατικής τάξης, που ήταν πιο έντονες το προηγούμενο διάστημα. Αυτές οι διαφορές αμβλύνθηκαν λόγω των ανατροπών σε μισθολογικά, ασφαλιστικά και εργασιακά δικαιώματα, όπως στις πρώην ΔΕΚΟ και το Δημόσιο και κυρίως στους νεοπροσλαμβανόμενους. Υποχωρούν, επίσης, μια σειρά παράγοντες που διαδραματίζουν σοβαρό ρόλο στην ενσωμάτωση τμημάτων της εργατικής τάξης που είχαν καλύτερες συνθήκες δουλειάς και αμοιβής. Λόγω όμως της ανεργίας και ανασφάλειας δημιουργούνται και νέα προβλήματα στις γραμμές της.

Σε κάθε περίπτωση, η καπιταλιστική εκμετάλλευση αποτελεί αντικειμενικά τη βάση για την ενότητα της εργατικής τάξης, ενάντια στο κεφάλαιο, στο κράτος του και τους κατασταλτικούς μηχανισμούς που ενισχύονται σε ευρωπαϊκό και σε εθνικό επίπεδο.

Απαιτεί όμως συνειδητή και σχεδιασμένη δουλειά, για την ανάπτυξη της ενιαίας ακόμη και συνδικαλιστικής πάλης για μια ανώτερου επιπέδου συσπείρωση, αγώνων και διεκδικήσεων με βάση τα ενιαία και κοινά συμφέροντα της εργατικής τάξης, ανεξάρτητα από κλάδο, περιοχή, ειδικότητα, καταγωγή. Οξυμένο ιδεολογικό μέτωπο με απόψεις και δυνάμεις που καλλιεργούν συνειδητά τον κατακερματισμό, το συντεχνιασμό, την υποταγή.

Είναι ο δρόμος της ταξικής συνειδητοποίησης και της σύνδεσης με τον αγώνα για τη λαϊκή εξουσία, το σοσιαλισμό.

Πρακτικά βήματα σε αυτήν την κατεύθυνση θα είναι:

• Να εδραιωθεί στη δράση ενιαίο συνεκτικό πλαίσιο πάλης, που να συνδυάζει τις βασικές και σύγχρονες ανάγκες της εργατικής και λαϊκής οικογένειας με τα ιδιαίτερα κλαδικά και τις προϋποθέσεις ικανοποίησής τους, υπολογίζοντας σε κάθε περίπτωση τα ιδιαίτερα ζητήματα των γυναικών και της νεολαίας. Το αίτημα για μόνιμη και σταθερή δουλειά με δικαιώματα και αξιοπρεπείς αμοιβές πρέπει να αναδειχθεί σε κεντρικό άξονα πάλης.

Το πλαίσιο αυτό να γίνεται αντικείμενο ουσιαστικής, συλλογικής συζήτησης, συσπείρωσης και αγώνα σε κάθε τόπο δουλειάς, σε κάθε σωματείο, σε όλο τον κλάδο αλλά και στον τόπο κατοικίας. Να διαμορφώνεται ενιαία γραμμή πάλης και αφετηρία για συντονισμένους αγώνες προοπτικής, σύγκρουσης και ρήξης. Είναι θέμα πείρας πώς κάθε φορά θα ιεραρχείται το ένα ή το άλλο πρόβλημα ανάλογα με την οξύτητά του και την επικαιρότητα.

Στο βαθμό που αυτοί οι στόχοι υιοθετούνται από τα σωματεία, από τους εργαζόμενους, αντικειμενικά οδηγούν σε σύγκρουση με τα μονοπώλια, με τη στρατηγική των καπιταλιστικών αναδιαρθρώσεων, με το ίδιο το καπιταλιστικό σύστημα, ανεξάρτητα από το βαθμό που το συνειδητοποιούν.

• Αποκτά αποφασιστική σημασία η άνοδος του πνεύματος αλληλεγγύης. Κάθε αγώνας, κάθε πρόβλημα, αλλά και κάθε επιτυχία ενός κλάδου, ενός χώρου δουλειάς, πρέπει να γίνεται υπόθεση όλων των τμημάτων της εργατικής τάξης, όλων των κλάδων. Οχι με τυπικές ανακοινώσεις, αλλά με πλατιά ενημέρωση και συζήτηση σε κάθε τόπο δουλειάς.

Είναι ένα ακόμα στοιχείο που βοηθάει στην οργάνωση, στην πολιτικοποίηση, στην ταξική ενότητα της εργατικής τάξης, στην καταπολέμηση της στενότητας, του κατακερματισμού και της λογικής το κάθε σωματείο ή κλάδος να παλεύει για τον εαυτό του.

• Το κλειδί όμως για τη ριζική ανατροπή των αρνητικών δεδομένων, την ισχυροποίηση της αντιμονοπωλιακής γραμμής πάλης είναι η οργάνωση δυνάμεων και της πάλης κατά κλάδο σε διακλαδικό επίπεδο και στο επίπεδο των βιομηχανικών ζωνών.

Απαιτείται πολύ συγκεκριμένο και μελετημένο σχέδιο κατά κλάδο, συγκέντρωση δυνάμεων με σταθερότητα και υπομονή, κεντρικά, σε επίπεδο Περιοχών, Πόλεων, Νομών.

Δυνάμεις υπάρχουν και μπορούν να συγκεντρωθούν και νέες πρωτοπόρες δυνάμεις από τις γραμμές της εργατικής τάξης, αρκεί αυτός ο προσανατολισμός να γίνει πίστη και ανυποχώρητος στόχος.

Είναι δρόμος που θα περάσει μέσα από συνεχείς αγώνες και συγκρούσεις με συντεχνιακές αντιλήψεις, με τα συμφέροντα της συνδικαλιστικής γραφειοκρατίας, ιδεολογικοπολιτικής αντιπαράθεσης του ταξικού εργατικού κινήματος με τις δυνάμεις του ρεφορμισμού και οπορτουνισμού.

Χτες το καθήκον αυτό είχε περισσότερες δυσκολίες, σήμερα είναι πιο ώριμο γιατί έχει συγκεντρωθεί μια ορισμένη πείρα και στις ταξικές δυνάμεις, αλλά και ευρύτερα μέσα στους εργαζόμενους σε κάθε κλάδο παραγωγής και υπηρεσιών.

4.

Κοινωνική συμμαχία

Η ανασυγκρότηση του εργατικού κινήματος, η εμβέλειά του, η αποτελεσματικότητά του συνδέονται αναπόσπαστα με το αδυνάτισμα των συμμαχιών του μονοπωλιακού κεφαλαίου και την ισχυροποίηση των συμμαχιών της εργατικής τάξης.

Η απόσπαση από την επιρροή της αστικής τάξης των αυτοαπασχολούμενων, των μικρομεσαίων αγροτών είναι μέρος της ταξικής πάλης.

Η εργατική τάξη στον τομέα αυτό έχει τη δική της πολιτική την οποία πρέπει να συνειδητοποιήσει, να την κατακτήσει μέσα από τη δουλειά του Κόμματος και την πείρα της. Δηλαδή, απαιτείται σχεδιασμένη και συνειδητή δράση από το Κόμμα, για να προωθείται η συμμαχία, η κοινή πάλη στη βάση των κοινών συμφερόντων και στόχων. Είναι δύσκολη υπόθεση, υπάρχουν αντικειμενικές δυσκολίες που προέρχονται από τη σχέση αυτών των στρωμάτων με την ατομική ιδιοκτησία στα μέσα παραγωγής. Το θέμα είναι να γίνει συνείδηση η αναγκαιότητα των κοινωνικών συμμαχιών, να ξεπεραστούν η υποτίμηση και οι λαθεμένες αντιλήψεις.

• Κατά κλάδο με βάση την κοινή πάλη ενάντια στα μονοπώλια.
• Με βάση τα κοινά κοινωνικά προβλήματα.
• Μέσα από κοινές ενέργειες ανάμεσα στο Πανεργατικό Αγωνιστικό Μέτωπο (ΠΑΜΕ), στην Πανελλαδική Αντιμονοπωλιακή Συσπείρωση Επαγγελματιών - Βιοτεχνών - Εμπόρων (ΠΑΣΕΒΕ), στην Παναγροτική Αγωνιστική Συσπείρωση (ΠΑΣΥ).

Το κοινό πλαίσιο πάλης που διαμόρφωσε η Συνδιάσκεψη να αποτελέσει τη βάση για τη συνολική βελτίωση και σταθεροποίηση του προσανατολισμού δράσης.

5.

Μορφές πάλης

Οι μορφές πάλης είναι σημαντική πλευρά της ταξικής πάλης, παίζουν σημαντικό ρόλο στην οργάνωση και συσπείρωση της εργατικής τάξης, στην αγωνιστική της διαπαιδαγώγηση, στην πολιτική ωρίμανσή της και στην αποτελεσματικότητα των αγώνων της για τα μερικά και γενικά συμφέροντά της. Η επιδέξια χρησιμοποίησή τους, σε συνδυασμό πάντα με την κατάλληλη επεξεργασία θέσεων, αιτημάτων και συνθημάτων, γενικά με το κατάλληλο περιεχόμενο σε κάθε φάση του αγώνα μπορεί να δώσει μεγάλη ώθηση στην ανασυγκρότηση του εργατικού κινήματος.

Ενα βασικό στοιχείο της πλούσιας πείρας του Κόμματος και του κινήματος είναι ότι οι μορφές πάλης δεν είναι προκατασκευασμένες και παγιωμένες και η χρησιμοποίηση της ή μιας άλλης μορφής απαιτεί την πιο καλή προετοιμασία. Η εξέλιξη και ανάπτυξη της ταξικής πάλης γεννάει και θα γεννάει ποικιλία μορφών. Δεν πρέπει να υπάρχει προσκόλληση σε ορισμένες μόνο μορφές πάλης.

Η πλατιά μόνιμη διαφώτιση και ενημέρωση στους τόπους δουλειάς δημιουργεί, καλλιεργεί το έδαφος και μπορεί να τροφοδοτήσει δυναμικές μορφές πάλης. Αν εδραιωθεί στέρεα η αντίληψη στις γραμμές μας ότι βασικός σκοπός του αγώνα είναι η άνοδος της πολιτικής πείρας της εργατικής τάξης, η οργάνωσή της, η μαζικοποίηση του αγώνα και η προετοιμασία της να διεκδικήσει την εξουσία τότε θα είναι εύκολο να αναπτύσσεται μια πιο πλατιά ζύμωση, που θα ανεβάζει τις αγωνιστικές διαθέσεις, θα δημιουργείται το έδαφος για οξυμένες μορφές πάλης.

• Να υπολογίζεται σωστά το επίπεδο συνείδησης, προκαταλήψεις, φοβίες με στόχο πάντα να ανεβάζουμε το επίπεδο συνειδητής πάλης. Η αφοσιωμένη δουλειά σε αυτήν την κατεύθυνση σε συνδυασμό με την καλή επεξεργασία αιτημάτων, συνθημάτων και θέσεων και τη συμμετοχή των εργαζομένων σε όλες αυτές τις διαδικασίες μπορεί να δώσει και αποτελεσματικές, ζωντανές μορφές πάλης και ποικιλία μορφών. Ζήσαμε πρόσφατα μια τέτοια πλούσια εμπειρία με την απεργία στις 17/12/09.
• Να μελετώνται προσεκτικά η στρατηγική και τακτική των αντιπάλων από την εργοδοσία ως τα μεγαλύτερα επιτελεία τους, η ταξική αδιαλλαξία τους, η συνέπειά τους, οι ελιγμοί τους και να χαράζεται ανάλογη τακτική στην αντιμετώπισή τους. Στο βαθμό που αυτό επιτυγχάνεται δημιουργούνται συνθήκες που μπορούν να δώσουν επίσης ποικιλία μορφών πάλης.

Αν σωστά εδώ παρακολουθούμε τις εξελίξεις θα έχουμε εμπλουτισμό των μορφών πάλης και του δυναμισμού τους.

Δεν απολυτοποιούμε καμιά μορφή και προετοιμαζόμαστε για όλες τις μορφές πάλης, έως τις ανώτερες.

Η γραμμή της ρήξης, της απειθαρχίας απαιτεί και μορφές πάλης που θα εδραιώνουν αυτή τη γραμμή. Πρέπει να εκπαιδευτεί το εργατικό κίνημα για να περάσει από αμυντικούς σε επιθετικούς αγώνες ή να συνδυάζει καλύτερα την άμυνα με την επίθεση, συνδυασμένους στόχους πάλης. Ιδιαίτερα πρέπει να έχει μόνιμα στραμμένη την προσοχή του στους σχεδιασμούς της άρχουσας τάξης και του ιμπεριαλισμού και να αντιπαλεύει τους κατασταλιστικούς τους μηχανισμούς που εκσυγχρονίζονται και συμπληρώνονται διαρκώς.

6.

Προσανατολισμός στη νεολαία

Ανασυγκρότηση του εργατικού και λαϊκού κινήματος και προοπτική στον αγώνα του σημαίνει να μπει πιο ορμητικά στον αγώνα η νεολαία, η νέα βάρδια της εργατικής τάξης.

Δρόμους έχουμε ανοίξει και αποτελέσματα σημειώνονται. Συνολικά, όμως, ο προσανατολισμός έχει κενά, δεν είναι ενιαίος, προχωράμε με αποσπασματικά μέτρα.

Δεν είναι σε αντιστοιχία ακόμα ο σχεδιασμός μας με τη στρατηγική του κεφαλαίου και των πολιτικών του εκπροσώπων και στο επίπεδο κομματικών οργανώσεων κατά κλάδο και στο επίπεδο των ταξικών σωματείων.

Κεντρικός άξονας των σχεδιασμών του αντιπάλου είναι να αποκόψουν τη νέα βάρδια της εργατικής τάξης από την ταξική πάλη, τις παραδόσεις και την προοπτική της.

Την προετοιμάζουν από τα πρώτα ακόμα βήματά της, από το νηπιαγωγείο.

Προσβλέπουν να διαμορφώσουν μια εργατική τάξη υποταγμένη στις σύγχρονες ανάγκες του κεφαλαίου, στις διακυμάνσεις της κερδοφορίας του. Θέλουν μια νέα αγορά εργασίας, όπως λένε, που να τους εξασφαλίζει φτηνή εργατική δύναμη, χωρίς κανέναν περιορισμό στην εκμετάλλευσή της.

Η απληστία, η σαπίλα και η βαρβαρότητα του καπιταλισμού σε όλο τους το μεγαλείο.

Στροφή στη δουλειά με τη νεολαία σημαίνει ότι πρέπει το ταξικά προσανατολισμένο συνδικαλιστικό κίνημα να ορθώσει μέτωπο πάλης και να κηρύξει κυριολεκτικά πόλεμο σε αυτά τα σχέδια.

Η εργατική τάξη πρέπει να υπερασπιστεί τα δικαιώματα των παιδιών της από τη στιγμή που γεννιούνται και να πάρει τα μέτρα της για την αγωνιστική τους διαπαιδαγώγηση, για να ενταχθούν στην ταξική πάλη με τη φιλοδοξία να παλέψουν καλύτερα και να ολοκληρώσουν το έργο των γονιών τους.

Με την πρωτοπόρα δουλειά των κομμουνιστών και των ταξικών δυνάμεων να τραβηχτούν στον κοινό αγώνα και οι γονείς και τα παιδιά τους. Το μέλλον των παιδιών της εργατικής τάξης δε διασφαλίζεται με ατομικές προσπάθειες ούτε με την εναπόθεσή τους στη φροντίδα των εκμεταλλευτών της.

Το σύνθημα ζωή και δουλειά με δικαιώματα πρέπει να συμπληρώνεται σε κοινωνία με κατοχυρωμένα συλλογικά δικαιώματα, πραγματικές ελευθερίες και δυνατότητα να πραγματοποιηθούν μέσα από το φιλολαϊκό δρόμο ανάπτυξης. Πιο τολμηρά να ανοίξουμε αυτόν τον αγώνα, να πάρει μαζικό χαρακτήρα.

Από πολλές πλευρές μπορούμε να προωθούμε αυτόν τον αγώνα, από τις συνθήκες ένταξης των παιδιών στη σχολική ζωή, την πάλη κατά των ναρκωτικών, ως τη ζωή και το μέλλον των νέων ζευγαριών μέχρι τα ζητήματα του σοσιαλισμού και το αποφασιστικό ξεσκέπασμα του αντικομμουνισμού.

Το πιο επείγον είναι να συνδεθούν όλα τα ταξικά σωματεία με τις αντίστοιχες τεχνικές σχολές, τις σχολές ειδίκευσης, που είναι αρκετές σε κάθε κλάδο και σε κάθε περιοχή. Η γενίκευση της μαθητείας και η αξιοποίησή της για την υπερεκμετάλλευση της νεολαίας είναι από τα κυριότερα ζητήματα που πρέπει να συγκεντρώσει την προσοχή των κομματικών δυνάμεων. Το ίδιο ισχύει για τα ΕΠΑΛ, τα ΤΕΙ και αρκετές σχολές των ΑΕΙ. Η συγκεκριμένη διάταξη και ειδίκευση δυνάμεων είναι βασική υπόθεση. Μέσα στο χρόνο να κάνουμε ουσιαστικά βήματα, να βάλουμε τις βάσεις για μόνιμη και σταθερή δουλειά προοπτικής. Με καλή γνώση και θέσεις για τα ζητήματα, που αφορούν τις συνθήκες εκπαίδευσης, συνθήκες εργασίας, συνθήκες ζωής.

Η Πρωτομαγιά του 2010 να είναι αφιερωμένη στη νεολαία και να αρχίσει από τώρα δουλειά σύνδεσης των σωματείων με τη νεολαία που δουλεύει και σπουδάζει.

Στόχος προοπτικής πρέπει να είναι το ταξικό μαζικό κίνημα να έχει τη δική του πολιτική για τα ζητήματα εκπαίδευσης της νεολαίας και στο περιεχόμενο, και στις συνθήκες εκπαίδευσης από το νηπιαγωγείο έως τα ΑΕΙ-ΤΕΙ.

7.

Η δουλειά στις γυναίκες

Είναι κριτήριο του βαθμού ταξικής συνειδητότητας και ταξικής ευθύνης η πάλη για τη ζωή και τα προβλήματα των εργαζόμενων γυναικών, των γυναικών της εργατικής τάξης, για τη συμμετοχή τους στην ταξική πάλη, στο ταξικά προσανατολισμένο συνδικαλιστικό κίνημα.

Είναι ένα από τα βασικά μέτωπα με την πολιτική των μονοπωλίων και του ιμπεριαλισμού που θέλουν τη γυναίκα φτηνό εργατικό δυναμικό, αλλά και αγωγό για να γίνει πιο φτηνή η εργατική δύναμη, να διοχετεύσουν τη μοιρολατρία, την ηττοπάθεια και τη φοβία στις γραμμές του εργατικού κινήματος.

Δεν έχει εδραιωθεί αυτή η κατεύθυνση στις δυνάμεις μας στο ταξικό συνδικαλιστικό κίνημα.

Είναι χαρακτηριστικό ότι δεν μπορέσαμε ακόμα να ξεσηκώσουμε ένα αξιόμαχο κίνημα ενάντια στην κατάργηση της 5ετίας στις γυναίκες στο δημόσιο τομέα, όπως και στα προηγούμενα χρόνια στην αύξηση των ορίων συνταξιοδότησης και στην κατάργηση ορισμένων θετικών κατακτήσεων υπέρ των γυναικών.

Η εξήγηση των αδυναμιών βρίσκεται στο ότι δεν έχει εδραιωθεί στον προσανατολισμό μας ως ένα από τα γενικότερα ζητήματα που κρίνουν και καθορίζουν την πρόοδο και άνοδο της ταξικής πάλης και συνειδητότητας.

Ο σταθερός και πιο ολοκληρωμένος προσανατολισμός στα ζητήματα των γυναικών και της νεολαίας θα επιδράσει καθοριστικά στην ανασυγκρότηση του εργατικού και λαϊκού κινήματος. Στοιχεία του σταθερού αυτού προσανατολισμού είναι η καλύτερη επεξεργασία θέσεων πάνω σε προβλήματα όπως η μαθητεία, τα προβλήματα των νέων ζευγαριών, η σύνταξη στα 55, η προστασία της μητρότητας, των συνθηκών εργασίας, κ.λπ. Χρειάζεται άμεσα να ξεπεραστεί η λαθεμένη αντίληψη ότι η προώθηση της δουλειάς ειδικά στις γυναίκες και στη νεολαία είναι υπόθεση μόνο κάποιων αντίστοιχων επιτροπών και όχι συνολικά των ίδιων των Διοικητικών Συμβουλίων και των μελών των σωματείων.

Για να αλλάξει η κατάσταση απαιτείται να δημιουργηθεί κατάλληλη υποδομή στο ταξικό κίνημα. Πιο στενή συνεργασία με το οργανωμένο κίνημα των γυναικών.

8.

Μετανάστες

Το ΚΚΕ αντιμετωπίζει τους μετανάστες ως αναπόσπαστο τμήμα της εργατικής τάξης και παλεύει για την ισχυροποίηση της ενότητας Ελλήνων και αλλοδαπών εργαζομένων.

Η οικονομική μετανάστευση και προσφυγιά πρέπει να αντιμετωπίζεται ως πρόβλημα όλης της εργατικής τάξης και του κινήματός της. Οι μετανάστες μπορούν και πρέπει να γίνουν πηγή άντλησης δυνάμεων για την ανασυγκρότηση του λαϊκού κινήματος και όχι τροχοπέδη της πραγματοποίησης αυτού του στόχου. Η συσπείρωση των μεταναστών στη γραμμή ρήξης με τα μονοπώλια είναι όρος και προϋπόθεση, αν θέλουμε να μιλάμε βάσιμα για θετικά βήματα στην ανασυγκρότηση του κινήματος.

Στο βαθμό που οι μετανάστες θα συνιστούν οργανικό τμήμα των εργατικών Συνδικάτων, θα ξεπερνιούνται και τα προβλήματα ξενοφοβίας και ρατσισμού, που είναι σύμφυτα με το καπιταλιστικό σύστημα, καλλιεργούνται από την άρχουσα τάξη και τους μηχανισμούς της, για να δηλητηριάζουν και να διασπούν τους εργάτες, ειδικά σε περιόδους καπιταλιστικής οικονομικής κρίσης.

Η μέχρι τώρα δουλειά μας στους μετανάστες, παρά τις όποιες καθυστερήσεις, έχει να παρουσιάσει θετικά βήματα και πείρα.

Ενας μεγάλος αριθμός μεταναστών εμπιστεύεται το Κόμμα και το ΠΑΜΕ. Αυτή η εξέλιξη δεν προέκυψε ξαφνικά, ήταν αποτέλεσμα των πολύχρονων προσπαθειών και της αταλάντευτης στάσης που τήρησε το Κόμμα και το ταξικό κίνημα από τα πρώτα χρόνια της μαζικής έλευσης μεταναστών στη χώρα μας, υλοποιώντας τις αρχές του προλεταριακού διεθνισμού. Η στάση αυτή εκτιμήθηκε από μια μεγάλη μερίδα εργατών μεταναστών.

Παρ' όλα αυτά, ο βαθμός συνδικαλιστικής οργάνωσης των μεταναστών παραμένει εξαιρετικά χαμηλός, παρά τις προσπάθειες που έχουν γίνει. Μια πρώτη εκτίμηση δείχνει ότι ο αριθμός αυτός δεν ξεπερνά το 5%.

Οι κλάδοι στους οποίους αναπτύξαμε τη μεγαλύτερη δράση στους μετανάστες, είναι οι κλάδοι που καλύπτουν οι Ομοσπονδίες Κλωστοϋφαντουργίας - Ιματισμού - Δέρματος και Οικοδόμων, αξιοποιώντας και τους θετικούς συσχετισμούς δύναμης. Ενας σεβαστός αριθμός πλαισιώνει τη δύναμη των Συνδικάτων και των Ομοσπονδιών, μας εμπιστεύεται και μας θεωρεί αποκούμπι στα οξυμένα προβλήματα που αντιμετωπίζει. Σε κρίσιμες μάχες για καταβολή δεδουλευμένων, εργοδοτικές αυθαιρεσίες, αλλά και πάσης φύσεως διεκδικήσεις έχουν πρωτοστατήσει μετανάστες. Ωστόσο, ιδιαίτερα στους οικοδόμους, ο βαθμός ανάδειξης στις διοικήσεις είναι απελπιστικά αναντίστοιχος με τον όγκο των μεταναστών του κλάδου.

Με βάση την πείρα που αποκτήθηκε από τη μέχρι τώρα δράση μας, πρέπει να επικεντρώσουμε το επόμενο διάστημα στα εξής ζητήματα:

Η δουλειά μας στους μετανάστες πρέπει να αναπτύσσεται με τέτοιον τρόπο, ώστε να πείθει και να συσπειρώνει Ελληνες και μετανάστες εργάτες. Επιβάλλεται με σταθερότητα και επιμονή να διαφωτίζουμε τους Ελληνες εργάτες για τις αιτίες που έφεραν τους μετανάστες στη χώρα μας, για την κοινότητα των συμφερόντων Ελλήνων και αλλοδαπών εργαζομένων, ώστε να δέχεται πλήγματα ο ρατσισμός και εθνικισμός που καλλιεργείται συστηματικά και θα αυξάνεται όσο εξελίσσεται η οικονομική καπιταλιστική κρίση. Η πείρα έχει αποδείξει ότι, όπου επιμείναμε και συγκρουστήκαμε με τις δυσκολίες, ξεπεράστηκαν οι τεχνητοί διαχωρισμοί.

Προαπαιτούμενο είναι να κατανοείται το μεταναστευτικό ως πρόβλημα της εργατικής τάξης συνολικά, ειδικά από τους οπαδούς και τις επιρροές του Κόμματος, καθώς και όσους συντάσσονται μαζί μας στο συνδικαλιστικό κίνημα.

Οι Κομματικές Οργανώσεις και οι Κομματικές Ομάδες Συνδικάτων και Ομοσπονδιών χρειάζεται να αντιμετωπίσουν ακόμη πιο σθεναρά ρατσιστικές θέσεις και στερεότυπα για τους μετανάστες μέσα στις γραμμές μας και στους οπαδούς μας.

Είναι επιτακτική και άμεση η ανάγκη να δουλέψουμε πιο συστηματικά για την ανάδειξη μεταναστών σε συνδικαλιστικά όργανα. Να αντιμετωπίσουμε με αποφασιστικότητα τις καθυστερήσεις στη στρατολογία μεταναστών συγκριτικά με τον όγκο τους.

Να πάρουμε υπόψη τις αλλαγές που θα επέλθουν σε ένα τμήμα των μεταναστών με την παροχή ιθαγένειας και ψήφου στις δημοτικές εκλογές, που θα αξιοποιηθούν από την κυβέρνηση και την εργοδοσία για την ένταση της χειραγώγησης, των εκβιασμών, της διάσπασης των μεταναστών σε «προνομιούχους» και μη. Θα επιδράσουν σε όλους τους μετανάστες με την καλλιέργεια προσδοκιών. Θα εντείνουν τις αυταπάτες που υπάρχουν σε ένα μεγάλο κομμάτι μεταναστών για το ρόλο του ΠΑΣΟΚ.

Ειδικά, η κτήση ιθαγένειας μέσω πολιτογράφησης θα χρησιμοποιηθεί για την προσέλκυση μεταναστών σε συμβιβασμένα φιλοκυβερνητικά συνδικάτα, για την καθυπόταξη και τρομοκράτηση των μεταναστών, που θα πρέπει να αποδείξουν ότι δεν είναι επικίνδυνοι για τα συμφέροντα της εργοδοσίας και του αστικού κράτους.

Χρειάζεται να εντείνουμε την επαγρύπνηση και να απευθυνθούμε θαρρετά με τις θέσεις μας, που ανταποκρίνονται στα συμφέροντα όλων των μεταναστών, που δεν κάνουν διακρίσεις μεταξύ παλιών και νέων, «νόμιμων» και «παράνομων», που έχουν σαν πυρήνα τη νομιμοποίηση όλων των μεταναστών που ζουν κι εργάζονται στη χώρα μας και την παροχή ισότιμων δικαιωμάτων, που δεν θεωρούν προνόμιο την παροχή πολιτικών δικαιωμάτων στους ανθρώπους που παράγουν τον πλούτο σε μια χώρα.

Απαιτείται να παρακολουθούμε στενότερα και να παρεμβαίνουμε έγκαιρα στη δράση που αναπτύσσουν οι πρεσβείες των χωρών προέλευσής τους, για να απομακρύνουν τους μετανάστες από τα συνδικάτα, το ταξικά προσανατολισμένο εργατικό συνδικαλιστικό κίνημα και το ΚΚΕ. Ειδικά, μετά την ψήφιση του νομοσχεδίου για την ιθαγένεια και τα πολιτικά δικαιώματα, να υπάρχει επαγρύπνηση ενάντια στην καλλιέργεια εθνικιστικών διαχωρισμών και μειονοτικών ζητημάτων.

Χρειάζεται ένταση του ιδεολογικο-πολιτικού μετώπου με τις απόψεις του ΣΥΝ-ΣΥΡΙΖΑ και του «αντιρατσιστικού χώρου» στις οργανώσεις που ελέγχουν. Επιδιώκουν την ενσωμάτωση των μεταναστών στην αστική νομιμότητα, την άμβλυνση των ταξικών διαφορών μέσω του κοσμοπολιτισμού και της «ανοχής στη διαφορετικότητα», την καλλιέργεια ενός ανέξοδου, αταξικού και ευθυγραμμισμένου με την ΕΕ «αντιρατσισμού».

Η κοινή δράση κατά κλάδο με τους μετανάστες δεν πρέπει να περιορίζεται στα εργασιακά, όσο κι αν αυτά αποτελούν θεμελιώδες πρόβλημα. Επιβάλλεται να επεκταθεί ευρύτερα στα προβλήματα που αφορούν τις οικογένειές τους, την Παιδεία, την Υγεία, τη διαβίωση, το ρατσισμό, την κατάσταση στις πατρίδες τους. Χρειάζεται να παίρνουμε υπόψη το διαφορετικό επίπεδο συνείδησης που σχετίζεται με το επίπεδο καπιταλιστικής ανάπτυξης των χωρών από τις οποίες προέρχονται και να επιδρούμε συνολικά στη διαμόρφωση ταξικής συνείδησης.

Απαιτείται ειδική δουλειά, από το σχολείο ακόμη, στα παιδιά των μεταναστών, που θα είναι τμήμα της αυριανής βάρδιας της εργατικής τάξης. Δουλειά που θα αφορά το περιεχόμενο και τις διακρίσεις στη μόρφωση, αλλά και την ανεργία, τις εργασιακές σχέσεις κ.λπ.

Να δούμε καλύτερα την οργάνωση των εργατών γης και το σχήμα που θα μας επιτρέψει να γίνουμε πιο αποτελεσματικοί στη δουλειά μας. Είναι χιλιάδες οι εργάτες γης που υφίστανται βάναυσες μορφές εκμετάλλευσης και στο μεγαλύτερο ποσοστό είναι ανοργάνωτοι συνδικαλιστικά. Να δούμε καλύτερα τις μορφές οργάνωσης των μετακλητών και εποχιακών εργατών μεταναστών.

Δ. ΖΗΤΗΜΑΤΑ ΚΟΜΜΑΤΙΚΗΣ ΟΙΚΟΔΟΜΗΣΗΣ

Απαιτούνται συνδυασμένα μέτρα:

• Διάταξη δυνάμεων σε μεγάλη κλίμακα και μόνιμη χρέωση σε συγκεκριμένους χώρους για οικοδόμηση ΚΟΒ και ΟΒ κατά κλάδο γενικά ή κατά κλάδο σε συνδυασμό με περιοχές που δουλεύουν. Ενταξη και αξιοποίηση δραστήριων οπαδών.
• Υποταγή σε αυτό το σχεδιασμό της λειτουργίας των ΚΟΒ, που σημαίνει διαρκής ιδεολογικός και πολιτικός εξοπλισμός για την εκλαΐκευση των ιδεών και της πολιτικής του Κόμματος μέσα από κύκλους ανθρώπων σταθερά με βάση το σχέδιο οικοδόμησης. Συνεχής μελέτη της πείρας από την προώθηση αυτού του σχεδιασμού, πιο ουσιαστικός έλεγχος.
• Τα καθοδηγητικά όργανα να προσαρμόσουν με πιο πρακτικό τρόπο την καθοδήγησή τους στην κομματική οικοδόμηση. Από την επεξεργασία συγκεκριμένου σχεδίου οικοδόμησης στον ένα ή τον άλλο κλάδο, την άμεση συμμετοχή των στελεχών στην πρακτική δουλειά, στη συστηματική μελέτη, έλεγχο και γενίκευση της πείρας, τον εμπλουτισμό των μεθόδων ιδεολογικής και πολιτικής δουλειάς, τη βελτίωση των μεθόδων καθοδήγησης, τη βελτίωση και συμπλήρωση της διάταξης στελεχών κ.λπ. Ο σχεδιασμός στην οικοδόμηση σχετίζεται με το τι περίγυρο διαμορφώνουμε, τι ιδεολογικοπολιτική μόρφωση, δουλειά αναπτύσσουμε, τι μορφές συσπείρωσης διαμορφώνουμε, με το πώς βελτιώνεται η ζωή του σωματείου. Σήμερα, ο υποψήφιος για μέλος του ΚΚΕ πρέπει να δρασκελίσει περισσότερα εμπόδια. Επομένως, έχει ακόμη πιο μεγάλη σημασία η ποιότητα της δικής μας δουλειάς, η φάση προετοιμασίας. Δεν αρκεί η συμμετοχή σε μια απεργία κ.λπ. για να γίνει κάποιος μέλος του Κόμματος.
• Οι κλαδικές Αχτίδες που είναι δύναμη κρούσης, για να μπορούν να παίζουν το ρόλο τους, είναι ανάγκη να ειδικεύονται στην καθοδήγηση κατά κλάδο, που σημαίνει συγκέντρωση δυνάμεων, καλύτερη διάταξη και πιο βαθιά ιδεολογική, πολιτική και οργανωτική επεξεργασία της γενικής γραμμής και της τακτικής, στη συγκέντρωση και αξιοποίηση δυνάμεων.

Ε. ΔΙΕΘΝΕΣ ΚΑΙ ΕΥΡΩΠΑΪΚΟ ΕΡΓΑΤΙΚΟ ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΤΙΚΟ ΚΙΝΗΜΑ

Στην ημερήσια διάταξη μπαίνει με έμφαση η ανάγκη ενιαίας στρατηγικής των ταξικών δυνάμεων και του διεθνούς συντονισμού τους μέσα από τις γραμμές της Παγκόσμιας Συνδικαλιστικής Ομοσπονδίας (ΠΣΟ). Η αξιοποίηση και το βάθεμα του προλεταριακού διεθνισμού, ιδιαίτερα σε συνθήκες διεθνούς καπιταλιστικής κρίσης όπου οι δυνάμεις του κεφαλαίου γίνονται ακόμα πιο επιθετικές. Η ανάληψη συγκεκριμένων αγωνιστικών πρωτοβουλιών σε κάθε χώρα, γιατί αναπτύσσοντας το ταξικό κίνημα μέσα στη χώρα του ο καθένας εκπληρώνει την αρχική προϋπόθεση για την ισχυροποίησή του σε παγκόσμιο επίπεδο. Κάτω από αυτήν την οπτική, η δεκάχρονη παρουσία του ΠΑΜΕ στη διεθνή συνδικαλιστική αρένα είναι θετική και πρέπει να συνεχιστεί, δίνοντας όπως μέχρι σήμερα ολόπλευρη βοήθεια στην ΠΣΟ, διαμορφώνοντας ένα μόνιμο και σταθερό προσανατολισμό στα Βαλκάνια, στις πρώην σοσιαλιστικές χώρες και σε ολόκληρη την Ευρώπη.

Το 2011 θα πραγματοποιηθεί στην Αθήνα το 16ο Συνέδριο της ΠΣΟ. Το Κόμμα, το ΠΑΜΕ αναλαμβάνουμε σοβαρές ευθύνες. Οι ευθύνες πρέπει να μεταφραστούν στην επεξεργασία ενός πιο ολοκληρωμένου σχεδίου πρωτοβουλιών και στήριξης της δράσης της ΠΣΟ, αλλά και ισχυροποίησης των δεσμών των ταξικών Ομοσπονδιών με αντίστοιχες κλαδικές της ΠΣΟ. Με άξονες τα προβλήματα και τη θέση της νεολαίας, των μεταναστών και τα νέα προβλήματα που γεννά η στρατηγική του ιμπεριαλισμού για την έξοδο από την κρίση και την ανάκαμψη της καπιταλιστικής οικονομίας, να επεξεργαστούμε ένα πιο συγκεκριμένο σχέδιο.

7 Μάρτη 2010

Η Πανελλαδική Συνδιάσκεψη του ΚΚΕ

ΠΛΑΙΣΙΟ ΚΟΙΝΗΣ ΔΡΑΣΗΣ

ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΣΥΜΜΑΧΙΑ ΤΗΣ ΕΡΓΑΤΙΚΗΣ ΤΑΞΗΣ

ΜΕ ΤΗ ΦΤΩΧΗ ΑΓΡΟΤΙΑ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΑΥΤΟΑΠΑΣΧΟΛΟΥΜΕΝΟΥΣ

Η Πανελλαδική Κομματική Συνδιάσκεψη για τη δουλειά του Κόμματος στην εργατική τάξη και στο συνδικαλιστικό της κίνημα, που πραγματοποιήθηκε στις 6 - 7 Μάρτη 2010, διαμόρφωσε το παρακάτω πλαίσιο δράσης για την κοινωνική συμμαχία της εργατικής τάξης με τη φτωχή αγροτιά και τους αυτοαπασχολούμενους.

• Να πληρώσουν τα μονοπώλια τα βάρη της κρίσης!
• Να πάρουν οι εργαζόμενοι την τύχη τους στα χέρια τους!
• Με ενιαίο μέτωπο πάλης εργάτες, φτωχοί αγρότες, αυτοαπασχολούμενοι να διεκδικήσουν την ικανοποίηση των αναγκών τους, σε ρήξη με τα μονοπώλια, τα κόμματα και τις κυβερνήσεις τους, τις ιμπεριαλιστικές ενώσεις τους με στόχο τη λαϊκή εξουσία.

1.

Η περίοδος που διανύθηκε από την ένταξη της Ελλάδας στην ΕΕ και τη ζώνη του ευρώ έως τις μέρες μας σημαδεύεται από μια κυρίαρχη τάση του καπιταλιστικού δρόμου ανάπτυξης: Τη μεγάλη συγκέντρωση του κεφαλαίου και της παραγωγής και την ισχυροποίηση των μονοπωλίων στην ελληνική οικονομία και κοινωνία, από τη μια μεριά, και την επιδείνωση της θέσης της εργατικής τάξης, των αυτοαπασχολούμενων και της μικρομεσαίας αγροτιάς, από την άλλη. Ομως με την εκδήλωση της τρέχουσας κρίσης υπερπαραγωγής, οξύνθηκαν προβλήματα που σχετίζονται με τον ανταγωνισμό των κεφαλαίων μέσα στην ΕΕ και διεθνώς, προβλήματα που σχετίζονται με τη θέση της ελληνικής οικονομίας στον ανταγωνισμό (αύξηση των εισαγωγών εμπορευμάτων, επιδείνωση του δημόσιου χρέους).

Την 8ετία πριν ξεσπάσει η διεθνής οικονομική κρίση (2000 - 2007) επί κυβερνήσεων ΠΑΣΟΚ και ΝΔ, οι επιχειρήσεις, που είναι εισηγμένες στο Χρηματιστήριο, απέσπασαν καθαρά κέρδη πάνω από 50 δισ. ευρώ. Από το 2000 έως το 2007 τα καθαρά κέρδη των εισηγμένων αυξήθηκαν πάνω από 100%. Την ίδια περίοδο πάνω από το 20% του πληθυσμού ζει καθηλωμένο κάτω από το επίσημο όριο της φτώχειας, ενώ εκτοπίζονται 20.000 ετησίως από την αγροτική παραγωγή, χωρίς προοπτική να βρουν δουλειά. Η συγκεκριμένη τάση θα ενταθεί με την εφαρμογή της νέας Κοινής Αγροτικής Πολιτικής (ΚΑΠ). Την ίδια στιγμή, οι άνεργοι ξεπερνούν τις 700 χιλιάδες. Η κατάσταση θα επιδεινωθεί και με την προωθούμενη διοικητική μεταρρύθμιση της κυβέρνησης με το πρόγραμμα «Καλλικράτης», που στοχεύει στην προσαρμογή περιφερειακών και τοπικών οργάνων του αστικού κράτους στις σύγχρονες ανάγκες του κεφαλαίου.

Η εργατική τάξη και τα φτωχά λαϊκά στρώματα βιώνουν πολύπλευρα τον αβάσταχτο ζυγό της κυριαρχίας των μονοπωλίων στην οικονομική, πολιτική και κοινωνική ζωή:

• Με τη συνεχή αύξηση του βαθμού εκμετάλλευσης της εργατικής τάξης, την υστέρηση της αύξησης των πραγματικών μισθών, σε σχέση με την αύξηση της παραγωγικότητας της εργασίας. Με αυξήσεις μισθών 0,77 λεπτά τη μέρα την περίοδο 2006 - 2007 που ήταν η περίοδος της θεαματικής αύξησης των κερδών των ομίλων. Με κατώτερο μισθό πείνας κάτω απ' τα 760 ευρώ μεικτά και ταυτόχρονα επέκταση της μερικής απασχόλησης, των ελαστικών εργασιακών σχέσεων.
• Με την επέκταση και διόγκωση του δανεισμού από τους τραπεζικούς ομίλους, τις μονοπωλιακές συμφωνίες μεταξύ των ισχυρότερων στο λιανικό εμπόριο, αλλά και στη συγκέντρωση των αγροτικών προϊόντων και την αύξηση των εισαγωγών από τους εμποροβιομήχανους, με την έμμεση φορολογία, γίνεται αφαίμαξη του λαϊκού εισοδήματος και ταυτόχρονα επιδείνωση της θέσης της μικρής επιχείρησης στην παραγωγή, στο εμπόριο και στον αγροτικό τομέα.
• Με την πλήρη εμπορευματοποίηση όλων των κοινωνικών αναγκών, από την Υγεία και τη μόρφωση έως τη στέγη, τη θέρμανση, την ύδρευση, που οδηγούν σε πρόσθετη αφαίμαξη του λαϊκού εισοδήματος. Οι άμεσες ιδιωτικές δαπάνες για την Υγεία φθάνουν το 58% των συνολικών δαπανών, ενώ από τις λεγόμενες δημόσιες δαπάνες, που έχουν πέσει στο 42%, το 73% είναι στην πραγματικότητα εισφορές των εργαζομένων μέσα από τα ασφαλιστικά ταμεία.
• Με την εκάστοτε κυβερνητική πολιτική για τη φορολογία, την απελευθέρωση των λεγόμενων «κλειστών επαγγελμάτων», τις Συμπράξεις Δημόσιου και Ιδιωτικού Τομέα (ΣΔΙΤ) και τις Συμβάσεις Παραχώρησης, τα κίνητρα των αναπτυξιακών νόμων, τη Νέα ΚΑΠ, την κατανομή της κρατικής χρηματοδότησης για επενδύσεις, κ.ά. Ολα αυτά είναι πολιτικές που επιταχύνουν τη συγκέντρωση και συγκεντροποίηση του κεφαλαίου και οδηγούν στη συρρίκνωση του μεριδίου της μικρής επιχείρησης στην παραγωγή, στο εμπόριο, στις υπηρεσίες.
• Με την ανάπτυξη ενός πολυπλόκαμου πολιτικού μηχανισμού επιβολής της δικτατορίας των μονοπωλίων στην κοινωνική ζωή. Είναι μηχανισμός που δεν περιορίζεται μόνο στις κατασταλτικές λειτουργίες του αστικού κράτους, αλλά επεκτείνεται στην ιδεολογική χειραγώγηση και ενσωμάτωση των λαϊκών μαζών μέσα από πολύμορφα κανάλια εξαγοράς, όπως Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις (ΜΚΟ), εργοδοτικές και οπορτουνιστικές συνδικαλιστικές ηγεσίες.

Η οικονομική κυριαρχία των μονοπωλίων και η πολιτική τους εξουσία είναι η ουσία του σύγχρονου καπιταλισμού και όχι το αποτέλεσμα κάποιας μορφής πολιτικής διακυβέρνησης.

Ανεξάρτητα από το ποιο κόμμα είναι στην κυβέρνηση, η τάση απόλυτης και σχετικής εξαθλίωσης, όλο και μεγαλύτερων τμημάτων των εργαζομένων στις πόλεις και τα χωριά, αποκτά μόνιμο χαρακτήρα.

2.

Η οικονομική κρίση που είναι συνέπεια αυτής της εξέλιξης θα κάνει ακόμα πιο ισχυρή αυτήν την τάση, την πόλωση ανάμεσα στο συγκεντρωμένο πλούτο και την εκμετάλλευση.

Μόνο το 2009, οπότε εκδηλώθηκε η κρίση στην Ελλάδα, τα καθαρά κέρδη των εισηγμένων ομίλων στο Χρηματιστήριο Αξιών Αθηνών (ΧΑΑ) θα προσεγγίσουν τα 6 δισ. ευρώ, ενώ 55 όμιλοι καταγράφουν αύξηση κερδών σε σχέση με το 2008.

Παράλληλα, το καταγεγραμμένο ποσοστό ανεργίας αυξήθηκε κατά 2 ποσοστιαίες μονάδες σε σχέση με το 2008. Στους νέους η ανεργία ξεπερνά πλέον το 18%, ενώ οι μακροχρόνια άνεργοι ξεπερνούν το 43% του συνόλου των ανέργων.

Η καπιταλιστική κρίση αξιοποιείται από την κυβέρνηση ως αφορμή για να επιταχυνθούν και να επεκταθούν οι καπιταλιστικές αναδιαρθρώσεις, να αφαιρεθούν λαϊκά δικαιώματα και κατακτήσεις, να αυξηθεί ο βαθμός εκμετάλλευσης. Στο βαθμό που επιβληθούν τα νέα αντιλαϊκά μέτρα θα έχουν μόνιμο και όχι προσωρινό χαρακτήρα. Θα διατηρηθούν και μετά την έξοδο από την κρίση, μέτρα όπως: νέα αύξηση των ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης, μείωση των μισθών και των συντάξεων, πρόσθετη επιβάρυνση για ιατροφαρμακευτική περίθαλψη, κ.ά.

3.

Η ενορχηστρωμένη προπαγάνδα όλα αυτά τα χρόνια, για τη δυνατότητα της ΕΕ να διασφαλίζει διαρκή ανάπτυξη για όλους τους πολίτες της, μέσω της ανταγωνιστικότητας και της αύξησης της κερδοφορίας των επιχειρήσεων, καταρρέει. Μαζί χρεοκοπεί και ο μύθος της σύγκλισης της Ελλάδας με το σκληρό πυρήνα των ηγετικών δυνάμεων της ΕΕ και αποκαλύπτεται η σχετική επιδείνωση της θέσης της εγχώριας μεταποίησης και της αγροτικής παραγωγής με την όξυνση του ανταγωνισμού στο πλαίσιο της «απελευθερωμένης» αγοράς της ΕΕ.

Η αναιμική και ασταθής πορεία εξόδου της διεθνούς καπιταλιστικής οικονομίας απ' την κρίση προδιαγράφει την πορεία του επόμενου κρισιακού κύκλου, μιας επόμενης βαθύτερης κρίσης.

4.

Το σχέδιο της ΕΕ για έξοδο απ' την κρίση που υλοποιεί με συνέπεια η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ με την ενεργό στήριξη της ΝΔ και του ΛΑ.Ο.Σ. και τον αποπροσανατολιστικό ρόλο του ΣΥΡΙΖΑ, υπηρετεί τις ανάγκες και τις απαιτήσεις των μονοπωλίων.

Η κυβέρνηση κλιμακώνει την αντιλαϊκή επίθεση, προσπαθώντας να εξουδετερώσει τη λαϊκή αντίδραση στο όνομα της «εθνικής ομοψυχίας για την έξοδο από την κρίση», για το δημοσιονομικό νοικοκύρεμα και την ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας. Ολα αυτά και άλλα, όπως το «νέο πρότυπο της πράσινης ανάπτυξης», είναι αναπαλαιωμένα επιχειρήματα - παγίδες αποπροσανατολισμού της λαϊκής πολιτικής επιλογής.

Στην πραγματικότητα, η κυβέρνηση επιχειρεί να αναπροσαρμόσει τα κρατικά κίνητρα επενδύσεων, τα κίνητρα εισαγωγής καινοτομιών, για να δώσει νέα ώθηση στην καπιταλιστική ανάπτυξη. Θα επιβαρύνει ακόμα περισσότερο το λαϊκό εισόδημα, για να διασφαλιστεί πρόσθετη κρατική χρηματοδότηση των ομίλων της «πράσινης οικονομίας», των μεγάλων τουριστικών και αγροτικών καπιταλιστικών εκμεταλλεύσεων.

Η ώθηση της βιομηχανικής παραγωγής δεν μπορεί πλέον να εξασφαλιστεί στο πλαίσιο των διαμορφωμένων συσχετισμών και σχέσεων της ανισόμετρης καπιταλιστικής ανάπτυξης. Αλλωστε, και σε κράτη που προβλήθηκαν ή προβάλλονται ως πρότυπα, όπως η Γερμανία, η Δανία, η Ιρλανδία, η κρίση εκδηλώθηκε σε μεγαλύτερο βάθος συγκριτικά με την Ελλάδα, ενώ η επιδείνωση της κατάστασης της εργατικής τάξης σε αυτές τις χώρες είναι συνεχής (μείωση μισθών, επέκταση προσωρινής, μερικής απασχόλησης, μείωση εργοδοτικών ασφαλιστικών εισφορών κ.λπ.).

Ο νέος πακτωλός της κρατικής χρηματοδότησης που θα μοιρασθεί μέσα από το ΕΣΠΑ (Εθνικό Στρατηγικό Πλαίσιο Ανάπτυξης), τον Αναπτυξιακό Νόμο και τις υπόλοιπες ρυθμίσεις θα είναι χωρίς αντίκρισμα για τους αυτοαπασχολούμενους και τις πολύ μικρές επιχειρήσεις, ενώ θα αυξηθεί η πίεση του ανταγωνισμού.

Το νέο φορολογικό νομοσχέδιο, η απελευθέρωση «των κλειστών επαγγελμάτων», οι νέες χωροταξικές ρυθμίσεις προς όφελος του μεγάλου κεφαλαίου, η αναδιάρθρωση του συστήματος Κοινωνικής Ασφάλισης, το νέο πρόγραμμα ιδιωτικοποιήσεων θα επιταχύνουν τη συγκέντρωση και συγκεντροποίηση του κεφαλαίου στην Ελλάδα. Το ίδιο αφορά και την πορεία των επιδοτήσεων και αποζημιώσεων στους αγροτοπαραγωγούς.

5.

Είναι εκβιασμός της εργατικής και λαϊκής συνείδησης ο ισχυρισμός «τώρα κάποια θυσία, κάποια περικοπή σε μισθούς και συντάξεις για να υπάρχουν αύριο κρατικά έσοδα, να σωθεί η ελληνική οικονομία, η εθνική υπόληψη». Τα προβλήματα στην κρατική διαχείριση τα έφερε η πολιτική στήριξης της καπιταλιστικής κερδοφορίας. Κέρδη και πλούτος πάνε χέρι - χέρι με τα ελλείμματα, αλλά κυρίως με την εκμετάλλευση.

Το πρόβλημα, ανάπτυξη για τα μονοπώλια ή για το λαό έρχεται στην ημερήσια διάταξη, είναι ζήτημα ζωής και θανάτου.

Το συμφέρον της εργατικής τάξης, των αυτοαπασχολούμενων, της μικρομεσαίας αγροτιάς απαιτεί ένα ριζικά διαφορετικό δρόμο ανάπτυξης απαλλαγμένο από το ζυγό των μονοπωλίων και γενικότερα το κίνητρο του καπιταλιστικού κέρδους.

Μόνο αυτός ο δρόμος μπορεί να διασφαλίσει στο σημερινό εργάτη, φτωχό αγρότη, αυτοαπασχολούμενο πλήρη και σταθερή δουλειά και ένα μέλλον χωρίς την ανασφάλεια και την αγωνία για την επιβίωσή του.

Μόνο ο δρόμος της λαϊκής εξουσίας μπορεί να ικανοποιήσει συνδυασμένα τις λαϊκές ανάγκες που αφορούν στη διατροφή, στη στέγη, στην ολοκληρωμένη μόρφωση, στην προστασία της υγείας, στη διασφάλιση του ελεύθερου χρόνου και στη δημιουργική ψυχαγωγία.

Μόνο αυτός ο δρόμος μπορεί να οδηγήσει στην ισόμετρη και ολόπλευρη ανάπτυξη περιοχών και κλάδων, στην ανάπτυξη της εγχώριας παραγωγής και των αναγκαίων υποδομών με κριτήριο τη λαϊκή ευημερία.

Μόνο αυτός ο δρόμος μπορεί να εξασφαλίσει εγχώρια παραγωγή αγροτικών προϊόντων για την κάλυψη των διατροφικών αναγκών του λαού και για την ανάπτυξη σχετικών κλάδων της εγχώριας μεταποιητικής βιομηχανίας.

Μόνο αυτός ο δρόμος μπορεί να μεταβάλει σε κοινωνικές παροχές το νερό, την τηλεπικοινωνία, την ενέργεια, τις μεταφορές κατοχυρώνοντας την κοινωνική κρατική ιδιοκτησία σε στρατηγικούς τομείς της οικονομίας.

Μόνο αυτός ο δρόμος μπορεί να διευρύνει και να κατοχυρώσει τις λαϊκές ελευθερίες και τα εργατικά δικαιώματα.

Δεν υπάρχει άλλη εναλλακτική λύση. Οι παραγωγοί όλου του πλούτου με την ανατρεπτική δράση τους πρέπει να καταστήσουν τα συγκεντρωμένα μέσα παραγωγής λαϊκή ιδιοκτησία, στην υπηρεσία της σχεδιασμένης παραγωγής για τη λαϊκή ευημερία.

Η λαϊκή συμμαχία θα οικοδομηθεί με ευθύνη της εργατικής τάξης.

Θα διαμορφωθεί μέσα απ' την ισχυροποίηση του πολιτικού αγώνα για άλλο δρόμο ανάπτυξης, για τη λαϊκή εξουσία.

Θα σφυρηλατηθεί με την προώθηση ριζοσπαστικού πλαισίου, κοινών στόχων πάλης, σε αντιιμπεριαλιστική - αντιμονοπωλιακή κατεύθυνση σε κάθε κλάδο της οικονομίας.

Θα αναδυθεί μέσα από τους συντονισμένους αγώνες του Πανεργατικού Αγωνιστικού Μετώπου (ΠΑΜΕ), της Παναγροτικής Αγωνιστικής Συσπείρωσης (ΠΑΣΥ), της Πανελλαδικής Αντιμονοπωλιακής, Συσπείρωσης Επαγγελματιών - Βιοτεχνών - Εμπόρων (ΠΑΣΕΒΕ), με αφετηρία τα οξυμένα κοινωνικά προβλήματα, σε γραμμή ρήξης με τα μονοπώλια και την εξουσία τους.

Η προσπάθεια οικοδόμησης της λαϊκής συμμαχίας προϋποθέτει τον υπολογισμό των διαφορών και των αντιθέσεων στο εσωτερικό της για την εδραίωση του αντιιμπεριαλιστικού αντιμονοπωλιακού προσανατολισμού της. Η οικοδόμηση της κοινωνικής συμμαχίας δεν μπορεί να εδράζεται στην αποσιώπηση των διαστρωματώσεων μέσα στους κοινωνικούς συμμάχους, των αντιθέσεων στα άμεσα συμφέροντά τους. Αντίθετα, εξασφαλίζεται και ανανεώνεται στη βάση της συνειδητοποίησης και διεκδίκησης των μακρόχρονων συμφερόντων τους, με την αναγνώριση του ηγετικού ρόλου της εργατικής τάξης στην εξάλειψη των κοινωνικών ανισοτήτων.

Για να ανοίξει ο δρόμος γι' αυτήν την ελπιδοφόρα προοπτική πρέπει να δυναμώσουν οι αγώνες με κοινά αιτήματα και στόχους για την ικανοποίηση των σύγχρονων λαϊκών αναγκών, αγώνες που ενισχύουν τη λαϊκή συμμαχία, συντονίζουν την πάλη, δημιουργούν διάθεση αντεπίθεσης και εμπνέουν μαχητική αισιοδοξία:

1. ΕΡΓΑΣΙΑ: Μόνιμη και σταθερή δουλειά για όλους, που είναι το βασικότερο δικαίωμα του ανθρώπου, με στόχο την εξαφάνιση της ανεργίας. Κατοχύρωση του 35ωρου, 7ωρου, 5ήμερου και διασφάλιση της κυριακάτικης αργίας. Απαγόρευση όλων των ελαστικών μορφών απασχόλησης και κάθε μορφής ανασφάλιστης εργασίας. Πρακτική άσκηση των σπουδαστών με πλήρεις αποδοχές και εργασιακά, ασφαλιστικά και συνταξιοδοτικά δικαιώματα. Εξι (6) ώρες δουλειάς για τα βαριά και ανθυγιεινά επαγγέλματα, για σπουδαστές και φοιτητές που αναγκάζονται να δουλεύουν. Επίδομα ανεργίας 1.120 ευρώ για όλη τη διάρκεια της ανεργίας, για όλες τις κατηγορίες των ανέργων, με πλήρη και δωρεάν υγειονομική φροντίδα και περίθαλψη χωρίς προϋποθέσεις.

2. ΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΟ: Υποχρεωτικά σύνταξη για όλους με 30 χρόνια δουλειάς χωρίς όριο ηλικίας. Γενικά οι άντρες στα 60, οι γυναίκες στα 55 χρόνια. Για όσα επαγγέλματα ανήκουν στην κατηγορία βαρέα και ανθυγιεινά, μείωση 5 χρόνων και επέκταση στους αντίστοιχους κλάδους των βιοτεχνών. Κατώτατη σύνταξη για τους μισθωτούς στο 80% του βασικού μισθού των 1.400 ευρώ, δηλαδή 1.120 ευρώ το μήνα. Η βασική αυτή σύνταξη να ισχύει για όλα τα Ταμεία.

Μείωση των ασφαλιστικών εισφορών των μισθωτών, στην κατεύθυνση κατάργησής τους, με αντίστοιχη αναπλήρωσή τους από το κράτος. Για τους αυτοαπασχολούμενους και αγρότες οι εισφορές να επιβαρύνουν κατά το 1/3 τους ίδιους και κατά τα 2/3 το κράτος. Κατάργηση των εισφορών στον κλάδο Υγείας.

3. ΦΟΡΟΛΟΓΙΑ - ΚΡΑΤΙΚΟΣ ΠΡΟΫΠΟΛΟΓΙΣΜΟΣ: Απαλλαγή από τους φόρους για τη λαϊκή οικογένεια με εισόδημα 40.000 ευρώ το χρόνο και 5.000 για κάθε παιδί.

Φορολογία άμεσα για το μεγάλο κεφάλαιο στο 45%.

Κατάργηση του ΦΠΑ και του Ειδικού Φόρου Κατανάλωσης στο πετρέλαιο θέρμανσης και στο πετρέλαιο αγροτικής κίνησης.

Κατάργηση του ΦΠΑ στα είδη διατροφής, εκπαίδευσης και Υγείας, στα οικιακά και αγροτικά τιμολόγια της ηλεκτρικής ενέργειας, του φυσικού αερίου, των τηλεπικοινωνιών, της ύδρευσης και αποχέτευσης.

Κατάργηση των ΣΔΙΤ (Συμπράξεων Δημόσιου και Ιδιωτικού Τομέα) και συμβάσεων παραχώρησης στην κατασκευή δημόσιων έργων.

4. ΥΓΕΙΑ - ΠΡΟΝΟΙΑ: Ενιαίο, Καθολικό, αποκλειστικά Δημόσιο και Δωρεάν σύγχρονο σύστημα Υγείας - Πρόνοιας, Προληπτικής και Επείγουσας Ιατρικής για όλους, που θα χρηματοδοτείται αποκλειστικά από το κράτος. Το σύστημα Υγείας - Πρόνοιας θα εξειδικεύεται στη νεολαία, στις γυναίκες, στους ηλικιωμένους, στα άτομα με ειδικές ανάγκες, στις ιδιαίτερες ανάγκες νησιωτικών και ορεινών περιοχών, ιδιαίτερα με την ανάπτυξη των Κέντρων Υγείας με κριτήρια πληθυσμιακά, γεωγραφικά, επιδημιολογικά κ.ά. Κατάργηση κάθε επιχειρηματικής δράσης στην Υγεία - Πρόνοια και κοινωνικοποίηση όσων υποδομών πληρούν τις προϋποθέσεις. Το βιβλιάριο Υγείας να εκδίδεται για όλους, χωρίς όρους και προϋποθέσεις, ανεξάρτητα από εργασιακή σχέση, ανεργία, ύψος μισθού, εθνικότητα, θα έχει χαρακτήρα μόνο «υγειονομικής ταυτότητας», χωρίς καμιά πληρωμή ή συμμετοχή στις υγειονομικές, φαρμακευτικές και προνοιακές παροχές. Δημιουργία αποκλειστικά κρατικής Βιομηχανίας Φαρμάκου.

Ουσιαστικά και ολοκληρωμένα μέτρα και προληπτικές παρεμβάσεις για τη δημόσια υγεία (περιβαλλοντική ρύπανση, υγιεινά τρόφιμα κ.λπ.). Ουσιαστικά μέτρα προστασίας της υγείας και της ασφάλειας στους τόπους εργασίας, με αντίστοιχες υποδομές, κρατικό σώμα Γιατρών Εργασίας, Τεχνικών Ασφάλειας, νοσηλευτών κ.ά. Ασφάλιση του επαγγελματικού κινδύνου με επάρκεια μέτρων στο πλαίσιο του αποκλειστικά δημόσιου συστήματος Κοινωνικής Ασφάλισης. Να απαγορευτούν οι συμβάσεις των ασφαλιστικών ταμείων με τον ιδιωτικό τομέα.

5. ΠΑΙΔΕΙΑ: Αποκλειστικά δημόσιο δωρεάν εκπαιδευτικό σύστημα με κατάργηση κάθε επιχειρηματικής δράσης. Δίχρονη υποχρεωτική προσχολική αγωγή. Ενιαίο 12χρονο σχολείο γενικής υποχρεωτικής εκπαίδευσης για όλους χωρίς ταξικές και φυλετικές διακρίσεις. Επαγγελματική εκπαίδευση, ενταγμένη στο δημόσιο δωρεάν εκπαιδευτικό σύστημα μετά το ενιαίο 12χρονο σχολείο. Κατάργηση των ΚΕΚ και ΙΕΚ. Ενιαία δημόσια δωρεάν ανώτατη εκπαίδευση που θα διαμορφώνει επιστήμονες με υψηλή ειδίκευση, επαγγελματική επάρκεια και γενικό μορφωτικό επίπεδο. Το πτυχίο μόνη προϋπόθεση για δουλειά για όλους. Καθιέρωση περιοδικής επιμόρφωσης για το σύνολο των εργαζομένων μέσα από το δημόσιο δωρεάν εκπαιδευτικό σύστημα. Διεύρυνση του δικτύου δημόσιων δωρεάν βρεφονηπιακών σταθμών για όλα τα παιδιά. Κατάργηση των τροφείων. Δωρεάν κρατικές παιδικές κατασκηνώσεις. Δωρεάν σίτιση και στέγαση για όλους τους φοιτητές και σπουδαστές σε σύγχρονες ασφαλείς εστίες. Να δίνεται επίδομα 400 ευρώ το μήνα εφόσον οι εστίες δεν επαρκούν ή δεν έχει ολοκληρωθεί η κατασκευή τους.

6. ΔΙΑΤΡΟΦΗ: Η παραγωγή εγχώριων τροφίμων φτηνών και ποιοτικών για την κάλυψη των διατροφικών αναγκών του λαού μπορεί να γίνει με την κοινωνικοποίηση της μεγάλης καπιταλιστικής αγροτικής παραγωγής και της βιομηχανίας αγροτικών εφοδίων και μεταποίησης που θα παράγουν όχι για το καπιταλιστικό κέρδος αλλά για τις διατροφικές ανάγκες. Με κεντρικό σχεδιασμό και συνεταιριστικοποίηση της αγροτικής παραγωγής μειώνεται το κόστος παραγωγής, αξιοποιούνται καλύτερα οι παραγωγικές δυνάμεις, μειώνεται η ανεργία και η φτώχεια, αναπτύσσεται η αγροτική οικονομία και η ύπαιθρος.

7. ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝ - ΚΟΙΝΩΝΙΚΕΣ ΥΠΟΔΟΜΕΣ: Αναβάθμιση των κοινωνικών συνθηκών ζωής σε εργατογειτονιές και την ύπαιθρο με δημιουργία και ενίσχυση δημόσιων δωρεάν υπηρεσιών Υγείας, Παιδείας, Αθλητισμού και πολιτιστικών κέντρων.

Πολιτική ανάπτυξης της λαϊκής στέγης με στεγαστικά προγράμματα που θα καλύπτουν τις βασικές λαϊκές ανάγκες, ιδιαίτερη μέριμνα για τα νέα ζευγάρια με ειδικά, πιο ευνοϊκά, προγράμματα. Ολοκληρωμένος σχεδιασμός για την πρόληψη των σεισμικών επιπτώσεων και μέτρα άμεσης αντιμετώπισης καταστάσεων μετά από ένα σεισμό.

Αγώνας και κοινός στόχος να κατοχυρωθούν επικοινωνία - ενέργεια - μεταφορές ως κοινωνικές υπηρεσίες. Κατάργηση όλων των διοδίων. Συνολικά ενιαίους αποκλειστικούς φορείς στους τομείς στρατηγικής σημασίας που θα αποτελούν λαϊκή περιουσία και θα υπηρετούν τις λαϊκές ανάγκες.

Μετατροπή σε δημόσια περιουσία όλων των μεγάλων ιδιωτικών εκτάσεων στα βουνά και τα δάση. Αναδάσωση καμένων εκτάσεων, προστασία και διαχείριση δασικών οικοσυστημάτων, που συμβάλλουν στη συγκράτηση των νερών και τον εμπλουτισμό των υδροφορέων, καθώς και την παραγωγή ξύλου και των προϊόντων του. Μετατροπή σε δημόσια περιουσία των ακτών και ελεύθερων χώρων.

Περιβαλλοντικός σχεδιασμός αντιπλημμυρικών έργων και αποκλειστικά κρατική και ολοκληρωμένη διαχείριση υδάτινων πόρων που θα αφορά την έρευνα, την προστασία και την αξιοποίησή τους συνολικά στη χώρα και κατά υδατικά διαμερίσματα.

Προστασία ελεύθερων χώρων από την τσιμεντοποίηση, των ποταμών, λιμνών, θαλασσών από τη βιομηχανική ρύπανση και των παραλίων από τα φερτά υλικά. Δίκτυα ομβρίων υδάτων στις πόλεις και συντήρησή τους.

8. ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ - ΑΘΛΗΤΙΣΜΟΣ - ΠΑΛΗ ΚΑΤΑ ΤΩΝ ΝΑΡΚΩΤΙΚΩΝ: Εξασφάλιση των μορφωτικών και υλικών προϋποθέσεων για την ανεμπόδιστη πρόσβαση του λαού στην Τέχνη και τον Πολιτισμό, για την ανάπτυξη της καλλιτεχνικής και λαϊκής ερασιτεχνικής δημιουργίας ως αντίδοτο στα αγοραία πρότυπα της μονοπωλιακής πολιτιστικής βιομηχανίας, στα μονοπώλια θεάματος, ακροάματος.

Δημιουργία ενιαίου και αποκλειστικά δημόσιου μηχανισμού παραγωγής και διανομής του πολιτιστικού και του καλλιτεχνικού έργου, αποτελούμενου από κρατικούς φορείς που θα λειτουργούν με προγραμματισμό και κοινωνικό έλεγχο, αποφασιστικό ρόλο των δημιουργών καλλιτεχνών και κρατική χρηματοδότηση, ώστε η Τέχνη, από εμπόρευμα και μονοπώλιο της κυρίαρχης τάξης που είναι σήμερα, να γίνει κτήμα και όπλο του λαού.

Δωρεάν πρόσβαση του λαού στους αρχαιολογικούς χώρους και τα κάθε είδους μουσεία, που πρέπει να αποτελούν αποκλειστικά κρατική ιδιοκτησία. Δωρεάν είσοδος των μαθητών, φοιτητών και σπουδαστών σε θέατρα και κινηματογράφους.

Αποκλειστικά δημόσιες δωρεάν υποδομές και υπηρεσίες για τη Φυσική Αγωγή και τον Αθλητισμό για όλο το λαό, τη νεολαία. Διαμόρφωση του αντίστοιχου νομικού πλαισίου, που θα κατοχυρώνει το δικαίωμα στη Φυσική Αγωγή και τον Αθλητισμό σε κάθε τους έκφραση.

Διαμόρφωση ενιαίου συστήματος Φυσικής Αγωγής και Αθλητισμού στην εκπαίδευση, βασισμένου σε επιστημονικές έρευνες για τις πραγματικές ανάγκες ανάπτυξης των νέων. Να καταργηθεί η επιχειρηματική δραστηριότητα στη φυσική αγωγή και τον αθλητισμό. Το κράτος οφείλει να παρέχει όλα τα μέσα και να στηρίζει το έργο αθλητικών σωματείων και συλλόγων.

Κανένας συμβιβασμός με τα ναρκωτικά. Δημιουργία αντι-ναρκωτικού μετώπου από τους φορείς του κινήματος. Διεκδίκηση δωρεάν - δημόσιων δομών πρόληψης - θεραπείας - επανένταξης σε όλη τη χώρα.

9. ΓΥΝΑΙΚΕΣ - ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ: Αδεια κυήσεως, τοκετού, γαλουχίας και φροντίδας των νεογέννητων, 2 μήνες πριν και 6 μήνες μετά τον τοκετό, ίδιες και ίσες για όλες τις εργαζόμενες στον ιδιωτικό και δημόσιο τομέα. Αντίστοιχα δικαιώματα και παροχές για τις αυτοαπασχολούμενες και τις αγρότισσες, με τη μορφή επιδόματος από τον κρατικό προϋπολογισμό, για την αντιστάθμιση απώλειας εισοδήματος λόγω απουσίας από την εργασία και για τα έξοδα τοκετού.

Κρατικό δίκτυο υποδομών, κοινωνικών εγκαταστάσεων με δωρεάν υπηρεσίες για την οικογένεια, το παιδί, τα άτομα τρίτης ηλικίας, τους ανάπηρους.

Ανάπτυξη του κοινωνικού λαϊκού τουρισμού, των δωρεάν διακοπών για τα φτωχά λαϊκά στρώματα, τη νεολαία, τους ανέργους.

10. ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ ΚΑΙ ΕΛΕΥΘΕΡΙΕΣ: Κατάργηση όλων των νόμων, μηχανισμών και πρακτικών ποινικοποίησης των εργατικών και λαϊκών αγώνων και διευκόλυνσης της εργοδοτικής τρομοκρατίας. Ελεύθερη πολιτική και συνδικαλιστική δράση στους χώρους δουλειάς.

Κατάργηση του ευρωενωσιακού αντιδημοκρατικού πλαισίου και των τρομοσυμφωνιών με τις ΗΠΑ. Αποκάλυψη και αντεπίθεση στον αυξανόμενο αντικομμουνισμό της ΕΕ.

Κατάργηση του ελληνικού και κοινοτικού νομοθετικού πλαισίου που στερεί από μετανάστες και πρόσφυγες στοιχειώδη δικαιώματα.

11. ΤΑ ΚΥΡΙΑΡΧΙΚΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ της Ελλάδας εξασφαλίζονται όταν στηρίζονται στο λαό και τη νεολαία, στα στρατευμένα παιδιά αξιωματικούς και υπαξιωματικούς που δεν ανέχονται την εκχώρησή τους σε ΗΠΑ - ΝΑΤΟ - ΕΕ, στους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς της πλουτοκρατίας. Κατάργηση του θεσμού των επαγγελματιών οπλιτών.

Αποδέσμευση από την ΕΕ και τους άλλους ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς και ενώσεις. Καμία συμμετοχή στην Κοινή Ευρωπαϊκή Πολιτική Ασφάλειας και Αμυνας, του ευρωστρατού, των δυνάμεων ταχείας επέμβασης. Επιστροφή όλων των ελληνικών Σωμάτων, που χρησιμοποιούνται στους ιμπεριαλιστικούς στρατούς. Κατάργηση των ξένων βάσεων στη χώρα μας και όλων των διευκολύνσεων στο ΝΑΤΟ - ΕΕ - ΗΠΑ.

7 Μάρτη 2010

Η Πανελλαδική Συνδιάσκεψη του ΚΚΕ