Οταν, όμως, προσπαθούν να αποκωδικοποιήσουν τη σκέψη τους, ξεχνάνε την κρίση και «δείχνουν» τη Γερμανία και την Μέρκελ, άλλες πρωτεύουσες χωρών της ΕΕ, ή την ΕΚΤ και το ΔΝΤ.
Το αποτέλεσμα είναι να προσφέρουν ένα πρώτης τάξεως άλλοθι και σανίδα σωτηρίας στους κυβερνώντες, οι οποίοι ακόμα και όταν δεν το λένε ανοιχτά, συστηματικά υπαινίσσονται ότι άλλοι είναι εκείνοι που φταίνε για τα αντιλαϊκά μέτρα, άλλοι ευθύνονται για την έντασή τους και από αλλού έρχονται οι εντολές για τη συνεχή τους διεύρυνση.
Η αλήθεια, βέβαια, είναι διαφορετική. Κυβέρνηση και κεφάλαιο έχουν εξαπολύσει μια άνευ προηγουμένου επίθεση σε βάρος των εργαζομένων και των άλλων λαϊκών στρωμάτων, με άμεσο στόχο να στηρίξουν, όσο γίνεται περισσότερο, τις διάφορες ομάδες του κεφαλαίου και να ελέγξουν τις αρνητικές συνέπειες που έχει η οικονομική κρίση για την πλουτοκρατία. Αυτό γίνεται στην Ελλάδα, αυτό γίνεται και στις άλλες χώρες της ΕΕ, αυτό γίνεται σ' ολόκληρο τον καπιταλιστικό κόσμο. Κυβέρνηση και κεφάλαιο, σε αγαστή συνεργασία με την ΕΕ, χωρίς ίχνος σχέσεων ομηρίας, έχουν καταστρώσει ένα ολοκληρωμένο σχέδιο για να προωθήσουν μέτρα και πολιτικές που θα εξασφαλίζουν την κερδοφορία του κεφαλαίου (και μάλιστα του υπερσυσσωρευμένου κεφαλαίου) στις σύγχρονες συνθήκες εξέλιξης του συστήματος. Ντόπια και ξένη πλουτοκρατία, ενωμένοι πλήρως και με κοινό εφαλτήριο τον ιμπεριαλιστικό συνασπισμό της ΕΕ που δημιούργησαν, απεργάζονται από κοινού τρόπους και μεθόδους για το κυριολεκτικό ξεζούμισμα των λαών, μόνο και μόνο για να βγουν οι εκπρόσωποί τους κερδισμένοι από τη λαίλαπα της κρίσης.
Ταυτόχρονα, και παράλληλα με το «μαύρο μέτωπο» κατά των εργαζομένων, εντείνονται και οι ανταγωνισμοί μεταξύ των διαφόρων ομάδων της οικονομικής ολιγαρχίας, τόσο στο εσωτερικό της κάθε χώρας - μέλους, όσο και σε διακρατικό επίπεδο. Αυτό είναι αναπόφευκτο, είναι συστατικό στοιχείο του ίδιου του καπιταλισμού. Ετσι, η κάθε Μέρκελ ενδιαφέρεται περισσότερο για τα συμφέροντα των γερμανικών κεφαλαίων και ο κάθε Παπανδρέου για τα συμφέροντα των κεφαλαίων που δραστηριοποιούνται στην Ελλάδα. Και εδώ, βέβαια, έρχονται στην επιφάνεια οι εκτιμήσεις, που πολύ έγκαιρα είχε διατυπώσει το ΚΚΕ, ότι η οικονομική ανισομετρία ανάμεσα στις χώρες - μέλη της ΕΕ θα οξυνθεί και ότι οι αποκλίσεις θα μεγαλώνουν, με φυσικό επακόλουθο η οικονομική ανισομετρία να φέρνει και πολιτική ανισομετρία.
Είναι δεδομένο ότι, στην κοινωνία μας, η κυριαρχία της οικονομικής ολιγαρχίας διαμορφώνει συνθήκες πλήρους ομηρίας για εκατομμύρια λαϊκά νοικοκυριά. Είναι βέβαιο ότι οι πλουτοπαραγωγικές πηγές της χώρας, το παραγωγικό δυναμικό, ο παραγόμενος από τους εργαζόμενους πλούτος, όλα αυτά που ελέω συστήματος ανήκουν σε μια χούφτα μεγαλοκαπιταλιστές, βρίσκονται στην ιδιοκτησία των κεφαλαιοκρατών. Αυτό είναι το εμπόδιο που πρέπει να αντιμετωπίσουμε. Το κεφάλαιο και οι εκπρόσωποί του είναι ο αντίπαλος των εργαζομένων. Γι' αυτό και εκείνο που απαιτείται είναι να αντισταθούμε στην πολιτική που εκχωρεί τα λαϊκά δικαιώματα στο κεφάλαιο. Να οικοδομήσουμε το Λαϊκό Μέτωπο, που θα βάλει φραγμό στην πολιτική στήριξης του κεφαλαίου, στην πολιτική που λεηλατεί τα λαϊκά στρώματα για να τη βγάλουν καθαρή οι κεφαλαιοκράτες, που θα την ανατρέψει.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου