Οι διεργασίες...

Οι πολιτικές διεργασίες των τελευταίων ημερών και τα σημάδια της πολιτικής κρίσης δεν πρέπει να ξαφνιάζουν. Αποτελούν αντανάκλαση των τεράστιων δυσκολιών που αντιμετωπίζει το πολιτικό σύστημα να διαχειριστεί την οικονομική κρίση σε βάρος των εργαζομένων και των άλλων λαϊκών στρωμάτων.


Το πολιτικό σύστημα, όπως αρέσκονται να χαρακτηρίζουν τα κόμματα εξουσίας και τις παραφυάδες τους οι απολογητές του καπιταλισμού, στις σημερινές συνθήκες καλείται να ...τετραγωνίσει τον κύκλο. Να αντιμετωπίσει την οξύτατη οικονομική κρίση, χρησιμοποιώντας, με ακόμα μεγαλύτερη ένταση, όλες εκείνες τις πολιτικές και τα μέτρα που προκάλεσαν την κρίση. Να στηρίξει, δηλαδή, τις διάφορες ομάδες του κεφαλαίου, μέσα από την κλιμάκωση της επίθεσης σε βάρος των λαϊκών εισοδημάτων και κατακτήσεων.

Να εξασφαλίσει την ανταγωνιστικότητα του κεφαλαίου, μέσα από διαρθρωτικές αλλαγές που θα οδηγήσουν το λαό δεκαετίες πίσω.


Η υπόθεση δεν είναι εύκολη. Ακόμα και αν παραβλέψουμε τις συνεχώς εντεινόμενες διεθνώς αντιπαραθέσεις τμημάτων της πλουτοκρατίας, που καθημερινά ανατρέπουν δεδομένα και διαμορφώνουν νέες αντιλαϊκές ισορροπίες, η προώθηση των αναγκαίων για το κεφάλαιο αντιδραστικών μεταρρυθμίσεων, εύλογα θα προκαλούσαν - και προκάλεσαν - την οργή και την αγανάχτηση των λαϊκών μαζών. Οι απεργιακές κινητοποιήσεις του τελευταίου χρόνου, οι μαζικές διαδηλώσεις κατά της πολιτικής του μνημονίου, η αποφασιστικότητα των δυνάμεων του ταξικού κινήματος να μην τα διπλώσουν, αλλά να αντιπαρατεθούν και να έρθουν σε ανοιχτή ρήξη με τις επιλογές κυβέρνησης - ολιγαρχίας, έβαλαν το στίγμα τους. Επέφεραν κάποια πρώτα ρήγματα, κάτι στις μέρες μας είναι ορατό.


Στο στόχαστρο κάθε διεργασίας της άρχουσας τάξης για αναμόρφωση, όπως λένε, του πολιτικού σκηνικού, βρίσκεται ο λαός και το κίνημά του. Επιδίωξή της είναι να συσπειρώσει και να ελέγξει όσο γίνεται περισσότερες πολιτικές δυνάμεις, κάτω από τα συνθήματα των «αναδιαρθρώσεων», των «αναγκαίων προσαρμογών», της «ανταγωνιστικότητας», ώστε ευκολότερα και πιο αποφασιστικά, με άλλοθι τη συναίνεση και την «εθνική συμφωνία», να βάλουν στο χέρι τους εργαζόμενους και το αγωνιστικό διεκδικητικό τους κίνημα. Να γονατίσουν οριστικά τα εκατομμύρια των εργαζομένων που ήδη στενάζουν εξαιτίας της φιλομονοπωλιακής πολιτικής.

Τα συμφέροντα των εργαζομένων, σε σχέση με τις εξελίξεις στο πολιτικό σύστημα και στο πολιτικό σκηνικό, κινούνται σε εντελώς αντίθετη κατεύθυνση. Σε κατεύθυνση αντιιμπεριαλιστική, αντιμονοπωλιακή. Αρκεί οι λαϊκές δυνάμεις να πάρουν την υπόθεση στα χέρια τους και να παλέψουν, διεκδικώντας διέξοδο από την κρίση, κόντρα στα συμφέροντα του ντόπιου και ξένου κεφαλαίου, που κατατρώει το λαϊκό εισόδημα, που λεηλατεί κατακτήσεις, που κουρσεύει όνειρα και προοπτικές.

Τα εκατομμύρια των εργαζομένων, οι εκατοντάδες χιλιάδες αυτοαπασχολούμενοι, οι μικρομεσαίοι αγρότες, οι νέοι και οι νέες, οι γυναίκες, σε ενιαίο Λαϊκό Μέτωπο, μπορούν σήμερα να βάλουν τη σφραγίδα τους στις εξελίξεις. Με τις εκλογές που ζητά το ΚΚΕ, καλώντας τους ψηφοφόρους να το στηρίξουν, ακόμα και αν δε συμφωνούν πλήρως μαζί του, για την επιβεβαίωση των εκτιμήσεών του, τη σταθερότητα και τη συνέπειά του, ο λαός μπορεί να επιφέρει μεγαλύτερα ρήγματα στην αντιλαϊκή πολιτική. Με μαζική εγκατάλειψη των ΠΑΣΟΚ-ΝΔ και συμπόρευση με το ΚΚΕ. Μπορεί με τις επιλογές του να δημιουργήσει τις προϋποθέσεις ώστε να αναπτυχθούν αγώνες από καλύτερες θέσεις και πιο αποτελεσματικά να αποκρουστεί η βάρβαρη επίθεση, παλεύοντας ταυτόχρονα για ρήξη με την εξουσία των μονοπωλίων και για πραγματικά ριζικές κοινωνικοπολιτικές ανατροπές.
Γιώργος ΚΑΚΟΥΛΙΔΗΣ