Το παλαντζάρισμα είναι δεύτερη φύση για το χώρο του οπορτουνισμού. Οταν όμως στριμώχνεται, τότε αναγκαστικά αποκαλύπτει το χαρακτήρα του ως δύναμης του συστήματος, που ορέγεται τη διαχείριση και ιδρώνει για την ενσωμάτωση του λαού και του κινήματος. Ηταν αποκαλυπτικός τις προάλλες ο Αλ. Τσίπρας, όταν σε συνέντευξή του είπε ότι ο «νέος συνασπισμός εξουσίας» που ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ προβάλλει σαν εναλλακτική δήθεν διέξοδο από την κρίση, θα επαναδιαπραγματευτεί το μνημόνιο, θα διασφαλίσει την παραμονή της χώρας στην ΕΕ και θα διεκδικήσει νέα αναχρηματοδότηση του χρέους.
Ολα αυτά, για να καλλιεργείται η αυταπάτη στο λαό ότι μπορεί να υπάρξει φιλολαϊκή διέξοδος από την κρίση, με αλλαγή κυβέρνησης και όχι τάξης στην εξουσία.
Η κυβέρνηση για την οποία μιλάει ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ, θα προωθήσει «ένα άλλο σχέδιο αναδιανομής του πλούτου και παραγωγικής ανασυγκρότησης της χώρας», όπως είπε ο Αλ. Τσίπρας. Δεν επεκτάθηκε, βέβαια, στον τρόπο με τον οποίο αυτή η κυβέρνηση θα αποσπάσει τον πλούτο απ' τα χέρια των μονοπωλίων για να τον αναδιανείμει στο λαό. Ούτε απάντησε στο πώς θα ανασυγκροτήσει παραγωγικά τη χώρα, όταν τα κλειδιά της οικονομίας θα εξακολουθεί να τα κρατά στα χέρια του το κεφάλαιο. Είναι φανερό ότι ακόμα κι αν μια κυβέρνηση έχει τις καλύτερες προθέσεις, κανένα φιλολαϊκό μέτρο δεν μπορεί να περάσει αν δεν υπάρξει σύγκρουση με τα μονοπώλια και τους υπερεθνικούς οργανισμούς τους. Αυτή τη σύγκρουση, ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ την εχθρεύεται το ίδιο με τα αστικά κόμματα.
Σε ό,τι αφορά στην «επαναδιαπραγμάτευση του μνημονίου», που ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ θέτει σαν βασική αποστολή του «συνασπισμού εξουσίας», μόνο σαν πρόκληση μπορεί να ακούγεται στα αυτιά του λαού, που δεινοπαθεί από την κυρίαρχη πολιτική, όπως αυτή εκφράζεται και στο μνημόνιο, σε οποιαδήποτε έκδοση και μορφή του. Η στρατηγική του μνημονίου πρέπει να ανατραπεί για να ανασάνει ο λαός και όχι να του δώσει μια αστική κυβέρνηση τη δυνατότητα να διαλέξει άλλο σχοινί για να κρεμαστεί. Επιπλέον, ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ θεωρεί ότι «η ΕΕ σήμερα είναι το όπλο μας (...) Εμείς λέμε να αξιοποιήσουμε το χαρτί το ότι είμαστε μέσα, γιατί είμαστε βάρος και άρα αν πάμε στον πάτο θα τους πάρουμε μαζί μας». Στη βάση αυτή, προτείνει «να διεκδικήσουμε (...) ένα σχέδιο για το χρέος το οποίο είναι ο μεγάλος βραχνάς. Κι εμείς λέμε αναδιαπραγμάτευση του χρέους (...) Αρα, μια δίκαιη ρύθμιση του χρέους».
Για την πλουτοκρατία, μ' ένα σμπάρο δυο τρυγόνια. Το ρυθμισμένο χρέος της θα φορτωθεί στο λαό και η ρύθμισή του θα επιτρέψει την επανεκκίνηση της «μηχανής» νέων δανείων, άρα νέων χρεών. Δεν το κρύβει ο οπορτουνισμός, ο οποίος, σε ευρωενωσιακό επίπεδο, έχει αναλάβει πρωτοβουλία για την ίδρυση ταμείου που θα χρηματοδοτεί την καπιταλιστική ανάπτυξη με τα εργατικά - λαϊκά δικαιώματα καρατομημένα. Γιατί, βεβαίως, ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ δεν μπορεί να ισχυριστεί ότι θα τα αποκαταστήσει. Σε κάτι τέτοιο θα εναντιωθούν οι καπιταλιστές ιδιοκτήτες των μέσων παραγωγής. Και ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ δεν έχει καμία διάθεση να εναντιωθεί σ' αυτούς και την εξουσία τους. Απεναντίας, κλίνει ενώπιόν τους ευλαβικά το γόνυ και καλεί επί της ουσίας το λαό να γονατίσει κι αυτός.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου