Σελίδες

5 Δεκ 2010

Ο Μίκης, η κρίση και η Δημοκρατία.

Του Πετρου Παπακωνσταντινου.   
Oποια γνώμη κι αν έχει κανείς για τις εκάστοτε πολιτικές τοποθετήσεις του Μίκη Θεοδωράκη, ένα πράγμα είναι δύσκολο να του αμφισβητήσει: την ικανότητα να αφουγκράζεται, πίσω από τις αλαζονικές κραυγές των λύκων, την εκκωφαντική σιωπή των αμνών, πίσω από τους ασήμαντους θορύβους της καθημερινότητας, τη μυστική βοή των μελλούμενων. Θυμίζει τον γλάρο που, όπως έλεγαν οι παλιοί ψαράδες, όταν πετάει στα χαμηλά, έξω στη στεριά, αναγγέλλει την επερχόμενη καταιγίδα.
Την περασμένη Τετάρτη, ο Μίκης ένιωσε την ανάγκη για μια καινούργια χαμηλή πτήση πάνω από την έρημο της εθνικής μνημονιακής κατατονίας μας. Απηύθυνε έκκληση για ένα «κίνημα ανεξάρτητων πολιτών», που το ονόμασε «Σπίθα», προφανώς γιατί οσμίζεται ότι κάτω από την παγωμένη επιφάνεια συσσωρεύεται ενέργεια πολλών γκέιζερ. Πέραν των καταγγελιών για τον κοινωνικά εξοντωτικό και εθνικά ταπεινωτικό χαρακτήρα του (επιμηκυνθέντος) Μνημονίου, ο Μίκης Θεοδωράκης έθεσε ζήτημα φαλκίδευσης της ίδιας της Δημοκρατίας: «Η μεν μειοψηφία κυβερνά, η δε πλειοψηφία είναι καταδικασμένη να υφίσταται παθητικά τις αποφάσεις της», δήλωσε στο Ιδρυμα «Μιχάλης Κακογιάννης», θέτοντας υπό αμφισβήτηση αν υπάρχει δημοκρατική νομιμοποίηση της ακολουθούμενης πολιτικής.



Την ίδια ώρα, η γαλλική εφημερίδα Le Monde φιλοξενούσε άρθρο του δημοσιογράφου και συγγραφέα Φρανσουά ντε Κλοζέτς, με τίτλο «Οι λαοί πληρώνουν την κρίση - Γιατί όχι οι τράπεζες;». Παρόμοιες διαισθήσεις με εκείνες του Ελληνα δημιουργού οδηγούν τον Γάλλο αρθρογράφο στο ίδιο συμπέρασμα: Οδεύουμε προς μια ιστορική κρίση της Δημοκρατίας. Ας τον ακούσουμε:
««Οι εργαζόμενοι δεν οφείλουν να πληρώσουν μια κρίση για την οποία δεν ευθύνονται». Από την Αθήνα ώς το Δουβλίνο, η ίδια φωνή διαμαρτυρίας παροτρύνει τους λαούς εναντίον των σχεδίων λιτότητας. Μέχρι πού θα φτάσει αυτή η αντίδραση; Τι θα συμβεί αν οι κυβερνήσεις δεν μπορέσουν να επιβάλουν τα δρακόντεια μέτρα που απαιτούν οι χρηματιστικές αγορές; Τι θα απογίνουν τα κράτη, όταν πολιτικές αναπόδραστες, καθότι επιβαλλόμενες έξωθεν, καταστούν ανεφάρμοστες, αφού θα απορρίπτονται στο εσωτερικό; Ηδη βρισκόμαστε στο τρίτο στάδιο μιας κρίσης, που ξεκίνησε ως χρηματοπιστωτική, επεκτάθηκε στην οικονομία και μολύνει σήμερα την πολιτική, σε βαθμό που να απειλεί με κατάρρευση του δημοκρατικού συστήματος».
Συμπτωματικά, αυτές τις μέρες έπεσε στα χέρια μου ένα μικρό βιβλίο του Γάλλου φιλόσοφου Ζακ Ρανσιέρ, με τίτλο «Μίσος για τη Δημοκρατία» (Verso, 2006). Η κεντρική ιδέα του συγγραφέα είναι ότι η ουσία της δημοκρατίας δεν βρίσκεται στο κράτος, αλλά κάτω και πέρα από αυτό: κάτω, γιατί η δημοκρατία αποτελεί πρόταγμα ισότητας, αλλά προδίδεται συστηματικά από όλα τα κράτη, που είναι με τη μια ή την άλλη μορφή ολιγαρχικά και τη χρησιμοποιούν μόνο ως βάση νομιμοποίησης. Και πέρα από το κράτος, γιατί τροφοδοτείται από την αυτόνομη δράση των πολιτών, η οποία προϋποθέτει όχι μόνο διαφορετικές απόψεις, αλλά και διαφορετικά σχέδια για τον κόσμο.
Μετά την κατάρρευση του ιστορικού κομμουνισμού, η δημοκρατία αφυδατώνεται από την έλλειψη εναλλακτικών σχεδίων και την αναγόρευση του «εκσυγχρονισμού» σε κοσμική θρησκεία. Ο «εκσυγχρονισμός», κατά τον Ρανσιέρ, συνίσταται στην τυραννική συμμαχία του πλούτου και της επιστήμης ή μάλλον της ψευδοεπιστήμης των «αδήριτων οικονομικών νόμων», που δεν αφήνει στην πολιτική παρά το ασφυκτικά στενό πεδίο της καλύτερης δυνατής προσαρμογής σε «αντικειμενικά δεδομένες» απαιτήσεις. Η απέχθεια μεγάλων κατηγοριών του πληθυσμού απέναντι στο «πολιτικό προσωπικό» (όρος που προκαλεί συνειρμούς με το υπηρετικό προσωπικό) είναι κάτι περισσότερο από προβλέψιμη.
Στην εκδήλωση του Μίκη Θεοδωράκη, ο καθηγητής Συνταγματικού Δικαίου Γεώργιος Κασιμάτης ανέφερε ότι οι «συμφωνίες ντροπής» που υπέγραψε η κυβέρνηση με την τρόικα θεμελιώνουν μια «ντε φάκτο πραξικοπηματική εξουσία στην Ελλάδα». Κι ο Φρανσουά ντε Κλοζέτς, προβλέποντας κοινωνική αναταραχή που θα εξαπλωθεί σαν χιονοστιβάδα σε πολλές ευρωπαϊκές χώρες, περιφερειακές, αλλά και ισχυρές, σημειώνει: «Ο πιο εκρηκτικός παράγοντας, που απειλεί να ανατρέψει τα πάντα, είναι το γνωστό σύνθημα: «Δεν κάναμε κανένα έγκλημα, δεν οφείλουμε να πληρώσουμε για τίποτα». Απλούστατα, γιατί δεν υπάρχει καμία απάντηση σ' αυτή τη θέση».

7 σχόλια:

  1. Ανώνυμος5/12/10, 11:25 μ.μ.

    Η κρίση είναι κρίση του καπιταλιστικού συστήματος. Προήλθε όπως και πολλές άλλες από την υπερυσσώρευση κεφαλαίου. Η έξοδος που προτείνει το κεφάλαιο είναι να επιβληθούν μέτρα ώστε να μπορεί να αποσπάται από τη πραγματική οικονομία βιώσιμο, γι αυτό, ποσοστό κέρδους. Όμως όταν η υπεσυσσώρευση έχει εκτοξευτεί με βάση τη κατάχρηση της κυρίαρχης θέσης του κεφαλαίου και την επιβολή αφαίμαξης της κοινωνίας, καθ’ υπέρβαση των ίδιων των οικονομικών νόμων του καπιταλισμού, τότε είναι αδύνατο να μη σημειωθούν κοινωνικές εκρήξεις. Το σύστημα δεν έχει καμία δυνατότητα να τιθασεύει τον εαυτό του και ας μιλάνε οι νεοφιλελέυθεροι για νόμους της αγοράς και άλλες τέτοιες μπαρούφες.

    Τι μένει; Η απαξίωση του κεφαλαίου ώστε αυτό που αντλεί από τη πραγματική οικονομία ως κέρδος (υπεραξία) να μεταφράζεται βιώσιμο ποσοστό. Το αντίθετο, δηλαδή η εκτόξευση της παραγωγής πλούτου στα ύψη π.χ. διπλασιασμός, τριπλασιασμός, είναι αδύνατο. Μέχρι να γίνει συνείδηση ότι πρέπει να υποτιμηθεί το κεφάλαιο, αυτό εφορμά στα κονδύλια της εργασία ς και της κοινωνίας νομίζοντας ότι θα επιβιώσει. Στη πράξη μειώνει τον όγκο της πραγματικής οικονομίας και επιδεινώνει το ποσοστό που μπορεί να αντλήσει από αυτή για να επιβιώσει. Φαύλος κύκλος.

    Το ότι αυτά τα μέτρα ξεσηκώνουν τη κοινωνία αρχικά κατά των ασκούμενων πολιτικών και σε συνέχεια κατά του ίδιου του συστήματος είναι ηλίου φαεινότερο. Η κρίση έχει ταξική βάση και η αντιμετώπισή της είναι ένας κανονικός ταξικός πόλεμος.

    Η απάντηση της εξουσίας του κεφαλαίου είναι κατ αρχήν τα αυταρχικά μέτρα που μπορεί να φτάσουν μέχρι το φασισμό. Η απάντηση της εργατικής τάξης είναι οι κινητοποιήσεις που μπορεί να φτάσουν μέχρι την ανατροπή του συστήματος. Ενδιάμεσα ανάλογα με την ιστορική στιγμή, τους συσχετισμούς δυνάμεων και πολλών άλλων παραμέτρων και συντελεστών, μπορεί να σταθεί η βελόνα σε ένα αυταρχικό κράτος ή σε ένα αστικοδημοκρατικό κράτος που για να μη χαθούν όλα αρχίζει την αναδιανομή με εθελοντική(;;;) απαξίωση («κούρεμα») του υπερσυσσωρευμένου κεφαλαίου.

    Όμως πώς να δεχτεί το κεφάλαιο υποτίμηση; Θα προτιμούσε να καταστρέψει τον κόσμο (αποθανέτω μετά τω ν αλλοφύλων) παρά να το υποστεί. Έτσι τα επί μέρους κεφάλαια αρχίζουν τον κανιβαλισμό και τη διαδικασία καταστροφής το ένα του άλλου, προκείμενου το ένα να επιβιώσει παίρνοντας το ζωτικό χώρο του άλλου.

    Στη διαδικασία αυτή σέρνουν και τους λαούς στους οποίους εμποτίζουν τη πλάνη ότι ο πόλεμος είναι για τη πατρίδα και αξίζει να χύσουν (δυστυχώς εξίσου και οι μεν και οι δε!) το αίμα τους γι αυτήν!

    5 Δεκεμβρίου 2010
    symastev

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Ανώνυμος5/12/10, 11:26 μ.μ.

    Αυτό ακριβώς γίνεται σε όλους τους καπιταλιστικούς πολέμους όπως ο Ά και Β΄ παγκόσμιος -σήμερα έχει καταλάβει κανείς γιατί σκοτώθηκαν τόσα εκατομμύρια για να καταλήξουμε να απωθηθεί το γερμανικό και τα φίλια προς αυτό κεφάλαια και να κυριαρχήσει το αγγλοαμερικανικό; Αλλά και οι τελευταίοι πόλεμοι των αμερικανών στο Ιράκ και Αφγανιστάν τι είναι για τους αμερικανούς που πολεμούν εκεί για την «ελευθερία» των ΗΠΑ; Απλές μετατροπές των πολέμων κεφαλαίων σε δήθεν πατριωτικούς είναι.

    Το τέλος του αδιεξόδου σε κρίσεις που αγγίζουν τις βασικές δομές του συστήματος η λύση της απαξίωσης των κεφαλαίων είναι κατά κανόνα ο πόλεμος. Πόλεμος εμφύλιος, θρησκευτικός, ταξικός, εθνικός, περιφερειακός, παγκόσμιος... Αυτό θα είναι το μέλλον, αν στο μεταξύ οι λαοί δεν αντιδράσουν αποτελεσματικά επιβάλλοντας τις δικές τους λύσεις

    Η λύση δεν είναι βέβαια να επιλύσουμε εμείς τεχνικά το θέμα του χρέους αφήνοντας άθικτη την εξουσία του κεφαλαίου. Ούτε να προτείνουμε εθνικές και όχι ταξικές λύσεις σε ένα πρόβλημα που είναι καθαρά ταξικό. Μόνη διέξοδος είναι οι αριστερές λύσεις που μπορεί να ξεκινούν από ποδηγέτηση του κεφαλαίου και την απόκρουση των πολιτικών του και φτάνουν μέχρι την ανατροπή της εξουσίας του και την εγκαθίδρυση του σοσιαλισμού. Σε κάθε περίπτωση μιλάμε για αριστερή λύση και όχι για απολίτικη ή αταξική.

    Όσο για τον Μίκη, καλές και καλοδεχούμενες όλες οι συμβολές στη μάχη κατά αυτής της πολιτικής. Όμως η αντιπαράθεση εδώ είναι ταξική όχι εθνική. Η οικονομική ολιγαρχία του τόπου με σύσσωμη την πολιτική της εκπροσώπηση, ταυτίζεται με τους ξένους δανειστές και το μνημόνιο, συμμετέχει στη ληστεία του λαού και ιδίως της εργατικής τάξης και συμμαχεί με το ΔΝΤ.
    Επί πλέον δεν είμαστε «ανεξάρτητοι πολίτες» αλλά ενταγμένοι και από αυτούς οι αριστεροί είναι «πολύ ενταγμένοι» εκτός και να κάποιος νομίζει ότι σήμερα, στους χαλεπούς (ακόμη) καιρούς ακινησίας, στους δρόμους βγαίνουν «ανεξάρτητοι πολίτες» και όχι βασικά αριστεροί. Άρα η κίνησή του, όχι μόνο πρέπει να πάρει πλην των λαϊκών και ταξικά χαρακτηριστικά αλλά και αριστερή ιδεολογική αναφορά για το χαρακτήρα και τη λύση που θα προταθεί. Αταξικές λύσεις δεν υπάρχουν. Αλλιώς ο Μίκης θα κινδυνέψει να υιοθετηθεί ακόμη και από τους νεοφασίστες αν δεν έγινε ήδη…

    5 Δεκεμβρίου 2010 1
    symastev

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Ανώνυμος6/12/10, 1:14 μ.μ.

    Ανταποκρινόμαστε - Συμμετέχουμε

    Στο κάλεσμα αυτό του Μίκη συμμετέχουμε όλοι όσοι συμμεριζόμαστε τους βασικούς αυτούς προβληματισμούς για τη χώρα και την κοινωνία, όλοι όσοι αναζητάμε μια ευκαιρία οι αγωνίες και οι ελπίδες μας να δημιουργήσουν έναν δρόμο συνάντησης τόσο μεταξύ τους όσο και με τα πράγματα. Συμμετέχουμε στη Σπίθα με τις δικές μας αποχρώσεις, αποκλίσεις και συνεισφορές, με τις δικές μας σκέψεις και πρωτοβουλίες, με τις δικές μας χωριστές προτεραιότητες. Παίρνουμε πρωτοβουλία για δημιουργία Επιτροπών Σπίθας, για πρακτικές Σπίθας.

    Η Σπίθα, όπως έγινε σαφές από τον Μίκη, στηρίζεται στην Πρωτοβουλία κι όχι στην Καθοδήγηση. Έτσι κι ο συντονισμός των επιτροπών θα προκύψει πρωτόβουλα, ενώ θα υπάρξουν στην πορεία συντονιστικές ή άλλες πρωτοβουλίες του Μίκη, ο οποίος ήδη αναφέρθηκε σε μικρή συντονιστική ομάδα, όχι όμως προς το παρόν στη σύνθεση της.

    Ο φυλλομάντης ανταποκρίνεται φυσικά στο κάλεσμα αυτό και συμμετέχει. Η ενημερωτική του διαθεσιμότητα στο πλαίσιο των πρωτοβουλιών της Σπίθας, η συμμετοχή του στις Ζυμώσεις της, καθώς και η διάθεση όλου του υλικού του σ' αυτή, είναι αυτονόητα. Ίσως όμως και να μπορούσε να συμμετάσχει ειδικότερα σε αναγκαίες Διαδικτυακές Πρωτοβουλίες Σπίθας, πράγμα που θα διερευνήσει άμεσα. Για τον λόγο αυτό ζητά εδώ τις απόψεις των αναγνωστών του, καθώς και ειδικότερα όσων διαθέτουν κάποιο Site.

    ο φυλλομάντης, 2 Δεκεμβρίου 2010



    Γράψε ένα σχόλιο
    www.filomantis.gr
    Κρατήστε το σχόλιο σύντομο και σχετικό με το άρθρο.
    Για εκτενέστερες παρεμβάσεις, στείλετέ μας e-mail στο info@filomantis.gr
    Το σχόλιο θα δημοσιευτεί τις αμέσως επόμενες ώρες, εκτός εάν έρχεται σε σύγκρουση με τον ποινικό νόμο.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Ανώνυμος6/12/10, 4:35 μ.μ.

    "ΤΙ ΩΡΑΙΟ ΕΦΑΛΤΗΡΙΟ ΓΙΝΟΝΤΑΙ ΥΤΕΣ ΟΙ ''ΣΠΙΘΕΣ''?ΕΝΟΤΗΤΑ ΕΝΟΤΗΤΑ ΕΝΟΤΗΑ...!ΑΥΤΟΙ ΠΟΥ ΜΙΛΟΥΝ ΓΙΑ ΕΝΟΤΗΤΑ ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΠΡΩΤΟΙ ΠΟΥ ΔΙΑΣΠΟΥΝ Κ ΔΙΑΣΠΩΝΤΑΙ!
    ΤΟ ΜΙΚΗ ΤΟΝ ΘΑΥΜΑΖΩ!ΠΑΡΑΚΑΛΩ ΟΜΩΣ!ΜΟΝΟ ΜΟΥΣΙΚΑ!ΟΧΙ ΠΟΛΙΤΙΚΑ Η ΟΤΙΔΗΠΟΤΕ ΑΛΛΟ!
    ΤΑ ΠΕΡΙ ΕΝΟΤΗΑΣ Κ ΠΕΡΙ ''ΝΕΟΥ ΕΑΜ'' ΑΓΑΠΗΤΕ ΑΣΤΑ ΚΑΛΥΤΕΡΑ ΣΤΗΝ ΑΚΡΗ ΓΙΑΤΙ ΔΥΟ ΑΝΟΜΟΙΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΔΕΝ ΑΘΡΟΙΖΟΝΤΑΙ!ΕΙΔΑΜΕ Κ ΤΟ 1989 ΠΟΥ ''ΕΝΩΘΗΚΕ Η ΑΡΙΣΤΕΡΑ'' ΟΥ ΚΑΤΕΛΗΞΕ!ΠΗΓΕ Ο ΚΟΣΜΟΣ ΣΤΟ ΠΑΣΟΚ!ΠΑΡΑΙΤΗΘΗΚΕ ΑΠΟ ΤΟΝ ΑΓΩΝΑ!ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΑΝΑΤΤΡΟΠΗ ΤΗΣ ΕΣΣΔ ΦΥΓΑΝΕ ΣΑΝ ΤΑ ΠΟΝΤΙΚΙΑ ΟΡΙΣΜΕΝΟΙ!ΞΑΦΝΙΚΑ ΞΕΧΑΣΑΝ Κ ΘΕΩΡΟΥΝ ΝΤΕΜΟΝΤΕ ΕΝΝΟΙΕΣ ΟΠΩΣ ''ΤΑΞΙΚΗ ΠΑΛΗ'',''ΠΡΟΛΕΤΑΡΙΑΤΟ''
    ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΤΑΞΗ Κ ΤΕΤΟΙΑ ΠΟΛΛΑ!ΜΙΛΗΣΑΝ ΓΙΑ ΕΙΡΗΝΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ Κ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ!ΥΠΟΓΡΑΨΑΝΕ ΤΟ ΜΑΑΣΤΡΙΧΤ, ΜΑΣ ΕΒΑΛΑΝ ΣΤΗΝ ΟΝΕ(Κ ΤΩΡΑ ΔΕΝ ΞΕΡΟΥΝ ΤΙ ΝΑ ΠΟΥΝ ΓΙΑ ΤΟ ΕΥΡΩ!) ΜΑΖΙ ΜΕ ΤΟ ΠΑΣΟΚ Κ ΤΗ ΝΔ!ΚΑΠΟΙΟΙ ΑΛΛΟΙ ΠΙΟ ΑΡΙΣΤΕΡΟΙ ΣΤΗΝ ΑΡΧΗ ΜΙΛΗΣΑΝ ΓΙΑ ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ,ΓΙΑ ΕΞΕΓΕΡΣΗ ΤΟΥ ΔΕΚΕΜΒΡΗ,ΦΩΝΑΖΑΝ ΝΑ ΦΥΓΕΙ Η ΜΑΡΙΕΤΤΑ ΤΟ 2006,ΕΧΟΥΝΕ ΣΑΝ ΘΕΣΗ ΤΗΝ ΕΙΔΙΚΕΥΣΗ ΝΑ ΤΗ ΔΙΝΕΙ Ο ΕΡΓΟΔΟΤΗΣ ΠΡΑΓΜΑ ΠΟΥ ΠΕΡΙΕΧΕΤΑΙ ΣΤΗΝ ΜΠΟΛΟΝΙΑ Κ ΕΝΟΨΗ ΚΡΙΣΗΣ ΨΑΧΝΟΥΝΕ ΝΑ ΔΙΑΓΡΑΦΕΙ ΤΟ ΧΡΕΟΣ(ΠΟΣΟ ΘΑ ΠΛΗΡΩΣΕΙ Ο ΛΑΟΣ!,ΓΙΑ ΕΘΝΙΚΟΠΟΙΗΣΗ ΤΡΑΠΕΖΩΝ ΠΟΥ ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΑΝΤΑΓΩΝΙΣΤΙΚΕΣ ΜΕ ΤΙΣ ΙΔΙΩΤΙΚΕΣ Κ ΑΛΛΑ ΠΟΛΛΑ!ΟΛΟΙ ΑΥΤΟΙ ΟΙ ΕΝΩΜΕΝΟΙ (ΜΕ ΤΟ ΣΥΣΤΗΜΑ Κ ΜΕΤΑΞΥ ΤΟΥΣ ΕΝΩΜΕΝΟΙ ΕΙΝΑΙ) ΘΑ ΠΑΝΕ ΣΤΗΝ ΠΟΡΕΙΑ ΤΗΣ ΓΣΕΕ ΣΤΙΣ 15/12!
    ΕΤΣΙ Κ Ο ΜΙΚΗΣ!ΑΓΩΝΙΣΤΗΚΕ ,ΑΓΩΝΙΣΤΗΚΕ,ΠΗΓΕ ΕΞΟΡΙΕΣ ΦΥΛΑΚΕΣ!ΔΕ ΛΥΓΙΣΕ ΣΕ ΑΥΤΑ Κ ΛΥΓΙΣΕ ΣΤΗΝ ΠΙΕΣΗ ΤΟΥ ΣΥΣΤΗΜΑΤΟΣ!ΤΗΝ ΙΔΕΟΛΟΓΙΚΗ Κ ΤΗΝ ΥΠΟΥΛΗ!ΚΡΙΜΑ ΝΑ ΒΛΕΠΕΙΣ ΕΝΑΝ ΜΟΥΣΙΚΟ ΚΟΛΟΣΣΟ ΝΑ ΚΑΝΕΙ ΤΕΤΟΙΑ ΠΡΑΜΑΤΑ ΑΛΛΑ ΓΙΑ ΕΜΕΝΑ ΠΟΥ ΕΙΜΑΙ 20 ΧΡΟΝΩΝ ΕΙΝΑΙ ΠΟΛΥ ΑΠΟΓΟΗΤΕΥΤΙΚΟ!ΤΕΛΙΚΑ ΑΝ ΔΕ ΒΓΕΙ Ο ΕΡΓΑΤΗΣ ΜΠΡΟΣΤΑ ΔΕ ΘΑ ΔΟΥΜΕ ΠΡΟΚΟΠΗ!
    ΟΛΟΙ ΤΗΝ ΤΡΙΤΗ ΣΤΟ ΣΥΝΤΑΓΜΑ ΜΕ ΤΟ ΠΑΜΕ ΤΟ ΜΑΣ ΤΗΝ ΠΑΣΥ ΤΗΝ ΠΑΣΕΒΕ Κ ΤΗΝ ΟΓΕ ΝΑ ''ΥΠΟΔΕΧΤΟΥΜΕ'' ΤΟΝ ΣΩΤΗΡΑ ΜΑΣ ΣΤΡΟΣ ΚΑΝ!"

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Ανώνυμος6/12/10, 6:30 μ.μ.

    ΑΛΛΟΙΜΟΝΟ στην κοινωνία που έχει ανάγκη απο "έναν Θεοδωράκη"...πόσο μάλλον τον "ίδιο τον θεοδωράκη"...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Ανώνυμος6/12/10, 6:41 μ.μ.

    Ναι αλλοίμονο στην κοινωνία που περιμένει τον απο "μηχανής θεοδώράκη"για να την σώσει.....άκου λέει "κίνημα ανεξάρτητων πολιτών"σε λίγο θα μάς πεί οτι ο καπιταλισμός δεν υπάρχει...ούτε οτι ο κόσμος είναι χωρισμένος σε τάξεις...Άσε μας ρε Μίκη..άμα θες να βοηθήσεις το κίνημα γράψε κανά τραγούδι και άσε τις σπίθες γιατί όντως περί σπιθών ο λόγος...σβήνουν πολύ εύκολα....

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Ανώνυμος11/3/14, 11:55 μ.μ.

    που να δεις σήμερα τον συνονοματο σταυρο θεοδωράκη, ή τσιράκι
    της άρχουσας τάξης...
    Το αρχιδι..ποταμι και τα μυαλά στα κάγκελα...
    Εχει ο καιρός γυρίσματα και το πασοκ-συριζα βόθρους.... πολλούς και βαθύς βόθρους
    ΚΑΡΑΜΠΕΛΑΣ

    ΑπάντησηΔιαγραφή