Κλειδί η χειραφέτηση από την αστική εξουσία.

«Αναδιάταξη του πολιτικού σκηνικού», «αναδιάταξη του πολιτικού προσωπικού», «αναδιάταξη του εκλογικού σώματος».

Διάβαζε αντίστροφα τη συνέχεια των συνθημάτων που έχουν μέχρι τώρα ριχτεί στη πιάτσα από τον αστικό Τύπο για να βρεις ποια ήταν, είναι και παραμένει η κεντρική επιδίωξη της αστικής τάξης: Το αδιατάραχτο της εξουσίας της, ώστε αδιατάραχτα να μπορεί να διασφαλίσει - αυξήσει τα κέρδη της.

***

Το ζουμί που η αστική τάξη θέλει να προκύψει από τις διαδηλώσεις που είναι σε εξέλιξη, ήδη προβάλλεται από ορισμένα άρθρα: «Αυτοί που διαδηλώνουν είναι καλοί, δεν ζητάνε την εξουσία», διαπιστώνουν μέσα στην καλή χαρά και ξεδιπλώνουν τις σκέψεις για το πώς μια τέτοια διαμαρτυρία μπορεί να γίνει και χρήσιμη για την αστική εξουσία. Διανοούμενοι έτοιμοι από καιρό σπεύδουν να αναλύσουν τη χρησιμότητα που προκύπτει από τη «δομή της στρουχτούρας», λένε και γράφουν, δηλαδή,

μπούρδες, ώστε όλα να μείνουν ως έχουν, ικανοποιημένα στην αυταρέσκεια ενός «εγώ! φοράω μόνος το καπέλο της υποταγής μου».

Αυτό ακριβώς πρέπει να διαψευστεί στην πράξη.

Γιατί στη σημερινή πραγματικότητα είναι ακριβώς η εξουσία το κλειδί για να ανατραπεί η βάση των προβλημάτων των ανθρώπων.

***

Καιρό τώρα, η αστική τάξη διαπιστώνει πως το μήνυμα της γενικευμένης ανυπακοής που σάλπιζε το ΚΚΕ δενόταν όλο και περισσότερο με την προοπτική της λαϊκής εξουσίας. Καιρό τώρα πυκνώνουν οι διαδηλώσεις που δεν αρκούνται μόνο στη διαπίστωση του ενός ή του άλλου προβλήματος, αλλά έχουν παντιέρα την ίδια τη λύση: Λαϊκή εξουσία για τη λαϊκή οικονομία. Σ' αυτήν την προοπτική συσπειρώνονται χιλιάδες και χιλιάδες αποφασισμένοι, μ' αυτήν την προοπτική ζυμώνεται η συνείδηση του καθένα που δεν ξεκόλλησε απλά απ' τον καναπέ, αλλά κοντραρίστηκε με τ' αφεντικό του και βγήκε στο δρόμο, αναζητώντας λύση που να αντιμετωπίζει την αιτία των προβλημάτων του.

Τέτοιου τύπου Ανυπάκουοι κάνουν κακό στην αστική δημοκρατία. Δεν νομιμοποιούν τον «κοινωνικό διάλογο» που αποφασίζει μείωση μισθών. Δεν νομιμοποιούν τον «κοινωνικό διάλογο» που αξιώνει από τους γέροντες να πεθάνουν στο μεροκάματο. Δεν νομιμοποιούν την καθημερινή κλοπή της υπεραξίας στους χώρους δουλειάς. Δεν νομιμοποιούν τα ιερά και όσια της αστικής δημοκρατίας, την ιδιοκτησία στα μέσα παραγωγής, την εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο.

Ο αδιάλλακτος εργάτης είναι ένα μεγάλο πρόβλημα για την αστική τάξη. Κι ακόμα μεγαλύτερο για όλους εκείνους που έχουν αναλάβει την εργολαβία να παριστάνουν το κίνημα για το δικαίωμα της γάτας, του σκύλου, της χελώνας, αλλά ποτέ για το δικαίωμα του εργάτη όχι μόνο να έχει δουλειά, αλλά να είναι και κύριος του πλούτου που παράγει.

***

Η αστική τάξη έχει κάθε λόγο να χαίρεται για όποιο κίνημα δεν την απειλεί. Στο χέρι αυτών που αγωνίζονται είναι να κάνουν αυτή τη χαρά να γίνει μαύρο κλάμα. Δίνοντας στον αγώνα τους ταξικά χαρακτηριστικά. Βάζοντας απέναντι τον πραγματικό αντίπαλο. Με στόχο να αφαιρέσει από τον δυνάστη αυτό που τον κάνει δυνατό: την ιδιοκτησία στα μέσα παραγωγής.

***

Πράγματι, ο χρόνος που κυλά είναι πυκνός.

Η αστική τάξη βιάζεται περισσότερο κι από το οικονομικό πρόβλημα να αντιμετωπίσει το πολιτικό. Εχει καθαρό πως αργά ή γρήγορα το θέμα θα μπει ανοιχτά: Να αφαιρεθεί η εξουσία από τους καπιταλιστές. Για να ανοίξει ο δρόμος για μια οικονομία που να αντιστοιχεί στα λαϊκά συμφέροντα.

Αυτήν την οικονομία που έχει περιγράψει στις λεπτομέρειές της το ΚΚΕ. Αυτήν την οικονομία, για την οποία οι κομμουνιστές φροντίζουν να οικοδομείται η λαϊκή συμμαχία που με πυρήνα την ίδια την εργατική τάξη θα διεκδικεί την εξουσία για να μπορεί να την επιβάλει.

Αυτό θέλει να προλάβει η αστική τάξη. Ενα κίνημα που θα διεκδικεί αυτήν καθαυτήν την αστική εξουσία. Γι' αυτό χειροκροτεί την εκτίμηση ότι οι αγανακτισμένοι δεν ζητάνε την εξουσία. Eτσι οι του συστήματος σπεύδουν να χειροκροτήσουν ό,τι δεν απειλεί την εξουσία τους. Ο,τι μπορεί να τους φανεί ως και χρήσιμο για την αναβάπτιση της αστικής εξουσίας στη κολυμπήθρα ενός αποστειρωμένου από το μικρόβιο του κομμουνισμού «αγώνα».

Είναι στο χέρι των ανθρώπων που διαδηλώνουν να γυρίσουν πίσω αυτό το χειροκρότημα. Οι «φίλοι του λαού» προσπαθούν να προλάβουν τις εξελίξεις. Το περιεχόμενο της λαϊκής πάλης είναι αυτό που μπορεί να αφήσει την αστική τάξη στα κρύα του λουτρού. Κι εδώ η ένταση της προσπάθειας του ΚΚΕ, ώστε ένας προς έναν οι λαϊκοί άνθρωποι να βρουν τη θέση που τους αντιστοιχεί στο κίνημα αμφισβήτησης της ίδιας της εξουσίας των μονοπωλίων για την ανατροπή της.

Θανάσης ΛΕΚΑΤΗΣ