Να ξεμπερδεύει με τις αυταπάτες το εργατικό κίνημα.

ΠΕΡΙΟΔΕΙΑ ΤΗΣ ΑΛΕΚΑΣ ΠΑΠΑΡΗΓΑ ΣΤΑ ΝΑΥΠΗΓΕΙΑ ΣΚΑΡΑΜΑΓΚΑ.


Στα Ναυπηγεία Σκαραμαγκά βρέθηκε χτες η ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, Αλέκα Παπαρήγα, όπου συναντήθηκε με τη διοίκηση του σωματείου και μίλησε σε συγκέντρωση των εργαζομένων.
Η πρόσφατη καταγγελία της σύμβασης για την κατασκευή υποβρυχίων Τ-214 από τη γερμανική εταιρεία HDW προαναγγέλλει την παραπέρα συρρίκνωση της παραγωγικής δραστηριότητας των ναυπηγείων και προετοιμάζει το έδαφος για περικοπές στο προσωπικό. Ετσι, οι πάνω από 1.200 εργαζόμενοι στα ναυπηγεία είναι όμηροι διαφόρων σχεδιασμών και καθίστανται οι μόνοι χαμένοι από το τεράστιο αλισβερίσι που συνεπάγεται η παράδοση στις πολυεθνικές στρατηγικών τομέων της παραγωγής. Μιλώντας στους εργαζόμενους, αμέσως μετά τη συνάντηση με το σωματείο, η ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ τόνισε μεταξύ άλλων:

Ξέρω πολύ καλά ότι θέλετε να αρχίσω από το τέλος. Δηλαδή, να πω συγκεκριμένα τι υποστηρίζουμε για τα ναυπηγεία. Θα το κάνω αυτό, αλλά, ξέρετε, αυτό δε φτάνει. Εμείς έχουμε καθαρή θέση εδώ και πολλά χρόνια και την επαναλαμβάνουμε και σήμερα. Μάλιστα, θεωρούμε ότι η θέση που έχουμε, αντικειμενικά, πρέπει να είναι ακόμη πιο επιτακτική και πιο ώριμη, διότι όλη η πολιτική που ακολουθήθηκε αυτά τα χρόνια στα ναυπηγεία απέδειξε ότι απλώς κερδίζατε λίγο χρόνο και τώρα ο χρόνος αυτός τείνει να μηδενιστεί. Εμείς έχουμε την εξής θέση: Η Ελλάδα έχει πλεονέκτημα στον τομέα και ναυπήγησης και επισκευής πλοίων. Εχει πλεονέκτημα. Και το μεγάλο της πλεονέκτημα δεν είναι μόνο η εμπειρία, αλλά και το γεγονός ότι είναι μια από τις χώρες εκείνες που είναι ναυτική δύναμη - 2η, 3η στον κόσμο - και επομένως υπάρχει αντικείμενο για πολλή δουλειά, πολύ περισσότερη απ' ό,τι είχε και, βεβαίως, πολύ περισσότερη απ' ό,τι έχει σήμερα.
Από την ομιλία στη συγκέντρωση των εργαζομένων

Πρέπει να σας πω ότι ως Κόμμα μας ενδιαφέρει απόλυτα όχι απλώς το δικό σας παρόν, να μη χάσετε τη δουλειά - αναμφισβήτητα μας ενδιαφέρει - αλλά μας ενδιαφέρει να μην κλείσουν και τα ναυπηγεία. Γιατί ακριβώς παλεύουμε για μια Ελλάδα, όπως λέμε, της εργατικής, της λαϊκής εξουσίας. Και αυτή η Ελλάδα, για να δώσει ευημερία στο λαό, πρέπει να αξιοποιήσει όλη την παραγωγική βάση που υπάρχει και ιδιαίτερα το συγκεκριμένο κλάδο που μιλάμε. Δε χαιρόμαστε καθόλου να κλείσουν. Δε θέλουμε. Θέλουμε ό,τι μπορούμε να κάνουμε για να σταματήσει ο κατήφορος. Ξαναλέω: Και για τη δουλειά σας και τα δικαιώματά σας, αλλά και για την προοπτική του κλάδου.
Οι επιχειρήσεις να ανήκουν στο λαό
Εμείς μια διαφορά έχουμε με τους επιχειρηματίες: Θέλουμε οι επιχειρήσεις να ανήκουν στο λαό. Δεν είμαστε εναντίον των επιχειρήσεων σαν επιχειρήσεις, σαν παραγωγή. Τι μπορεί να γίνει σήμερα; Δεν υπάρχει άλλη λύση. Η λύση είναι το συγκεκριμένο ναυπηγείο και τα άλλα - γιατί δεν μπορείς να μη σταθείς και στα άλλα, γιατί αν βρεις μια λύση μόνο γι' αυτό το ναυπηγείο τα άλλα θα ανταγωνίζονται αυτό το ναυπηγείο και θα είναι σε διαμάχη - να γίνουν ένας ενιαίος ναυπηγοεπισκευαστικός χώρος και να εξασφαλιστεί δουλειά. Με τα πλοία τα πολεμικά, όπως λένε - εμείς εννοούμε τα πλοία για την άμυνα της χώρας - και, δεύτερον, τα εμπορικά, τα οποία δίνουν δουλειά μόνιμη. Και, βεβαίως, θα παίρνει υπόψη το μισθό, τα δικαιώματα. Και είμαστε αντίθετοι σε όλα όσα έχουν περικοπεί όλα αυτά τα χρόνια. Αυτή την πρόταση τη λέμε και στη Βουλή και παντού. Και, βεβαίως, θέλει σχεδιασμό: Τι θα κατασκευαστεί εδώ, τι στην Ελευσίνα, τι στο Πέραμα και υπάρχει πολλή δουλειά, αντικειμενικά.
Τι μας λένε, στη Βουλή και έξω απ' τη Βουλή; Μας λένε το εξής πράγμα: Οτι ιδιαίτερα μετά τη Συνθήκη του Μάαστριχτ - που μιλάει και συγκεκριμένα γι' αυτούς τους κλάδους - δεν μπορεί να υπάρχουν κρατικές επιχειρήσεις. Αυτή είναι και η άποψη των κομμάτων και στην Ελλάδα, αυτό που λέει το Μάαστριχτ. Οτι το κράτος δεν είναι επιχειρηματίας, το κράτος κάνει επιτελική δουλειά. Δηλαδή, το κράτος, τις επιχειρήσεις που τις ξελάσπωσε, που τις ανέπτυξε στις πλάτες των εργαζομένων, τώρα πρέπει ή να τις δώσει στους ιδιώτες ή να τις κλείσει και να τις συρρικνώσει.
Δεύτερον, η ΕΕ έχει αποφασίσει - σας τα έχω ξαναπεί αυτά και σας τα θυμίζω - ότι θα γίνει ενιαία αμυντική βιομηχανία ευρωπαϊκή. Δηλαδή, δε θα υπάρχουν ξεχωριστές βιομηχανίες στις χώρες, αλλά θα γίνει μια πανευρωπαϊκή αμυντική βιομηχανία που θα κατασκευάζει αυτά που μπορούν να κατασκευαστούν στην Ελλάδα, πλοία, αεροπλάνα κ.λπ. Και, μάλιστα, αυτό δεν το λένε επίσημα, η έδρα αυτής της βιομηχανίας - δηλαδή, οι περισσότερες επιχειρήσεις - θα είναι στη Γερμανία, στην Ολλανδία και σε μία-δύο άλλες χώρες προς το Βορρά. Που σημαίνει σταδιακή συρρίκνωση των επιχειρήσεων και κλείσιμο. Αυτά τα έχουν συμφωνήσει και τα ξέρουν όλα τα κόμματα στην Ελλάδα, αλλά δεν κάνουν τον κόπο να σας ενημερώσουν και τα έχουν υπογράψει. Τι μένει λοιπόν; Μένουν τα εμπορικά πλοία. Αυτά όλα ανήκουν στους ιδιώτες, τους εφοπλιστές, και τα κατασκευάζουν εκεί που τους γουστάρει - με συγχωρείτε για την έκφραση - και κανείς δεν τους λέει "φέρτε τα στην Ελλάδα".
Το ναυπηγείο διαδοχικά πήγε στους Γερμανούς, τώρα στους Αραβες. Και τώρα παίζεται το εξής παιχνίδι: Δεν ξέρω εδώ οι Λιβανέζοι τι συμπράξεις έχουν κάνει με άλλες χώρες, γιατί τοποθετούν τα λεφτά τους σε τρεις-τέσσερις χώρες. Και έρχονται τώρα και λένε ότι για να συνεχίσουμε την παραγωγή εδώ στο Ναυπηγείο Σκαραμαγκά θέλουμε κρατικές επιδοτήσεις. Η κυβέρνηση απαντάει ότι απαγορεύεται το κράτος να κάνει επιδοτήσεις, απαγορεύεται από την ΕΕ, γιατί νοθεύει τον ανταγωνισμό, το "επιχειρείν", δηλαδή το καπιταλιστικό επιχειρείν. Αρα, δεν μπορούμε να σας επιδοτήσουμε, γιατί θα μας βάλουνε πρόστιμο και ήδη αρκετά έχουμε πληρώσει.
Δεύτερον, λένε το εξής πράγμα, ότι μας είχατε πει ότι οι εργαζόμενοι ήταν λιγότεροι και τους βρήκαμε περισσότερους. Η κυβέρνηση λέει όχι, δε σας το είχα πει. Αντε βρες άκρη, ανάμεσα στο είπα και δε στο είπα. Αλλωστε, και οι συμφωνίες έχουνε μισά πράγματα. Τρίτο επιχείρημα, λένε οι Αραβες: Οταν ήρθε η κ. Κατσέλη στο Αμπού Ντάμπι, είχε υποσχεθεί ότι θα πληρώσει το πρόστιμο και αυτό το πρόστιμο δεν έχει πληρωθεί ακόμα. Απαντά η κυβέρνηση, "όχι δεν το είχαμε πει". Εγώ, λένε οι Αραβες, με τόσους εργαζόμενους και με το πρόστιμο, δεν κρατάω το ναυπηγείο. Γίνεται, λοιπόν, ένα αλισβερίσι ανάμεσα στους συνυπεύθυνους και πού θα κάτσει.
Το εργατικό κίνημα να σηκώσει κεφάλι
Τι μπορούμε να κάνουμε σήμερα. Γιατί κι εμείς καταλαβαίνουμε ότι σε ένα βράδυ δεν έρχεται η πολυπόθητη αλλαγή για την οποία εμείς παλεύουμε. Εμείς τι λέμε; Το εργατικό κίνημα πρέπει να σηκώσει κεφάλι, και θα σηκώσει κεφάλι όταν σηκώσει κεφάλι ο κάθε τόπος δουλειάς. Πρέπει να ξεκαθαριστεί: Να βάλετε μια διαχωριστική γραμμή, ή είσαστε υπέρ αυτής της πολιτικής που ακολουθείται τόσα χρόνια, αυτού του δρόμου ανάπτυξης, ή είσαστε εναντίον. Πρέπει να βάλετε στόχο: Την ανατροπή, θα σας το πω καθαρά, της εξουσίας των μονοπωλίων.
Επομένως, πρέπει να ανασυνταχθεί το κίνημα και ακριβώς, αν θέλετε, πρέπει και η φλόγα του κινήματος να λάμψει γιατί όντως οι λαοί είναι σε διεργασίες. Βεβαίως, και το γαλλικό εργατικό κίνημα και το ιταλικό και το βρετανικό και το ισπανικό πρέπει να ανακάμψουν. Και σε όσες περισσότερες χώρες ανακάμψει πιο εύκολη θα είναι η νίκη. Αλλά εμείς, τώρα, δεν μπορούμε λόγου χάρη να πάμε και να πούμε στους Βρετανούς τι να κάνουν. Εδώ στην Ελλάδα δρούμε. Επομένως, το κίνημα πρέπει να κάνει δέκα βήματα μπροστά.
Μη σας κοροϊδέψουν. Η ζωή των ναυπηγείων είναι στο παρά πέντε. Και, τουλάχιστον, να ανατρέψουμε τον κατήφορο. Μην πιστέψετε ό,τι σας πούνε, για τη σωτηρία, λέει, της Ελλάδας. Εμείς λέμε για τη σωτηρία των εργατοϋπαλλήλων, της φτωχής αγροτιάς, των μικρών μαγαζιών. Γι' αυτή τη σωτηρία παλεύουμε. Αυτή για μας είναι η Ελλάδα. Και βγαίνει ο πρόεδρος του ΣΕΒ - έπρεπε να ξεσηκωθείτε - και λέει να πάρουμε μέτρα γιατί θα πεινάσουμε. Ο κ. πρόεδρος του ΣΕΒ θα πεινάσει; Θα πεινάσουν οι εφοπλιστές; Ο λαός θα πεινάσει.
Πιστέψτε στη δύναμή σας. Σκεφτείτε τόσα χρόνια αυτά που σας λέγαμε δυστυχώς έγιναν και μεις σε καμιά περίπτωση δε θέλουμε να δικαιωθούμε με το λαό πεινασμένο και φτωχό. Θέλουμε να βοηθήσουμε να συγκρατηθεί τουλάχιστον ο κατήφορος για να μπορούμε να περιμένουμε καλύτερες μέρες. Ο,τι περνάει από το χέρι μας θα το κάνουμε. Και δεχόμαστε να μας ζητήσετε κι άλλα, κι άλλα, κι αν νομίζετε ότι δεν κάνουμε να ζητήσετε περισσότερα και από μας, αλλά, δίχως τη δική σας παρέμβαση, θα είμαστε απλώς αυτοί που τα λένε στη Βουλή και στις τηλεοράσεις και στα αυτιά τους θα έχουν βουλοκέρια. Πρέπει να τρομοκρατηθούν απ' τη δύναμη του λαού. Αν δεν τρομοκρατηθούν δεν πρόκειται να κάνουν ούτε μισό βήμα πίσω. Αυτό πρέπει να είναι το δικό σας πολιτικό συμπέρασμα, και πρέπει και να τιμωρηθούν».