Τώρα είναι η ώρα μεγάλων επιλογών για το λαό.

Συνέντευξη στο ραδιοσταθμό «Real Fm» και τον δημοσιογράφο Νίκο Χατζηνικολάου παραχώρησε χτες η ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ Αλέκα Παπαρήγα. 
Ακολουθούν αποσπάσματα της συνέντευξης.

-- Θέλω να ξεκινήσω ρωτώντας γιατί όχι στη συνάντηση; Θέλω να πω η διαφωνία, διαφωνία, αλλά και η συζήτηση και ενημέρωση, συζήτηση και ενημέρωση. Παρότι πρέπει να σας πω ότι το προσωπικό μου σχόλιο ήταν συμφωνίας με την απόφασή σας, τη βρήκα μη υποκριτική σε αντίθεση με άλλες στάσεις.

-- Ακριβώς. Κοιτάξτε να δείτε, ενημερωμένοι είμαστε, αλίμονο. Οπως και ο πρωθυπουργός είναι ενημερωμένος για τις θέσεις μας. Αν ήταν μια άλλη στιγμή, κάποια άλλη στιγμή, πριν δυο, τρία χρόνια, έξι μήνες, τρεις μήνες, θα πήγαινα. Δεν κινδυνεύουμε να παρεξηγηθούμε ότι αυτό θα σήμαινε συναίνεση. Η στιγμή όμως αυτή δεν είναι τώρα ούτε για συζητήσεις, ούτε για να καταθέσω ή να μην καταθέσω απόψεις. Εδώ πια είναι ώρα μεγάλων επιλογών και από την πλευρά, βεβαίως, της κυβέρνησης και των άλλων κομμάτων και από την πλευρά του λαού. Και δεν μπορεί τώρα να αποπροσανατολίζουμε το λαό και να χάνουμε χρόνο με τέτοια πράγματα. Αν υπάρχει συναίνεση, συμφωνία ή διαφωνία φαίνεται και 24 ώρες πριν. Δεν είναι θέμα συνάντησης. Με αυτήν την έννοια, πραγματικά, είναι ένας αποπροσανατολισμός του κόσμου. Αυτή τη στιγμή είναι ώρα μεγάλων επιλογών.
-- Βέβαια, ορισμένοι σας έκαναν την εξής κριτική. Λένε, καλά, όταν κινδυνεύει η πατρίδα, ακόμα και όταν έχεις κάθετα αντίθετες απόψεις, όπως έχει το ΚΚΕ κάθετα αντίθετες απόψεις σε πολλές κυβερνητικές επιλογές, να προσέλθεις να συζητήσεις, να δεις μήπως υπάρχει κάποιος τρόπος να βοηθήσεις.
-- Τι θα πει «η πατρίδα κινδυνεύει»; Αν είχαμε εξωτερικό εχθρό να μπαίνει στα σύνορα δε θα κάναμε διαβουλεύσεις στου Μαξίμου, θα παίρναμε τα όπλα και θα το αντιμετωπίζαμε. Αυτό το «κινδυνεύει η πατρίδα» είναι πάρα πολύ σχετικό. Κινδυνεύει ο λαός, οι εργαζόμενοι. Δεν έχουν όλοι τις ίδιες συνέπειες από την κρίση, ούτε όλοι έχουν το ίδιο συμφέρον από τη διέξοδο από την κρίση. Ολοι θέλουμε να βγούμε από την κρίση. Αλλά οι μεν θα βγούνε σε βάρος των δε. Δεν υπάρχει κοινός τόπος συζήτησης και συνάντησης. Την Παρασκευή έχουμε προ ημερησίας διάταξης συζήτηση στη Βουλή. Βεβαίως, θα πάμε και θα μιλήσουμε εκεί, αλίμονο. Αλλά υπάρχουν στιγμές που πρέπει να καταλάβει ο λαός ότι εδώ τα πράγματα δεν παίζουν, δεν είναι θέμα διαβουλεύσεων. Οσοι θέλουν να συναινέσουν μπορούν να συναινέσουν με την κυβέρνηση και δε χρειάζονται ομαδικά ραντεβού ή έκτακτες συναντήσεις. Οσοι δε θέλουμε, δε θέλουμε.
-- Η ΝΔ, για παράδειγμα, βγήκε και έκανε από το Ζάππειο 2 μια πληρωμένη, κατά τη δική της εκτίμηση, πρόταση για το πώς να βγούμε από την κρίση. Προτίθεται και το ΚΚΕ να κάνει μια τέτοια πρόταση;
-- Εμείς έχουμε κάνει. Και δε θα πω τώρα τι λέγαμε προ πολλού. Αλλά επειδή όταν θεωρείς ότι έχεις ολοκληρωμένες θέσεις αυτές πρέπει να τις εξειδικεύεις σε κάθε φάση - δεν είναι όλες οι φάσεις ίδιες - οργανώσαμε συγκέντρωση στο Σύνταγμα και καταθέσαμε συγκεκριμένη θέση και άποψη και μάλιστα ήταν πολύ λίγος ο χώρος που δόθηκε για κριτική των άλλων κομμάτων ή για ανάλυση των προβλημάτων των εργαζομένων. Δεν είναι η ώρα τώρα να αναλύσουμε, δεν περιμένουν από εμάς τώρα οι εργαζόμενοι να τους αναλύσουμε τα προβλήματα.
Επομένως, όλοι ξέρουμε τις θέσεις όλων. Αλίμονο τώρα αν δεν ξέρουμε και περιμένουμε να τα μάθουμε. Βεβαίως, δεν μπορώ να δεχθώ αυτό που - και καλοπροαίρετα - πολλοί βάζουν «αφήστε την ιστορία, τι λέτε από εδώ και μπρος». Είναι σα να λέμε θεράπευσέ με από τα συμπτώματα μιας ασθένειας χωρίς καν να έχεις κάνει διάγνωση. Το ζήτημα πού οφείλεται η κρίση είναι καίριο, γιατί η πρόταση που κάνεις για τη διέξοδο από την κρίση είναι ανάλογα με το χαρακτήρα και τη φύση της κρίσης. Πώς θα γίνει δηλαδή;
Επομένως, διέξοδος από την κρίση, με συνέχιση δε θα πω της ίδιας πολιτικής, αλλά του ίδιου δρόμου, τρόπου ανάπτυξης σημαίνει ότι οι εργαζόμενοι θα είναι στον πάτο και πιο κάτω και σε λίγα χρόνια - σας το υπογράφω κύριε Χατζηνικολάου - θα έρθει καινούρια κρίση και θα είναι ακόμα πιο βαθιά. Επομένως, το θέμα είναι: Συνειδητοποίηση με ποιον είσαι, εναντίον ποιου θα γίνει η διέξοδος από την κρίση. Δεν μπορεί να γίνει διέξοδος από την κρίση και να είμαστε όλοι ωφελημένοι.
Και εδώ μπαίνει το ζήτημα που ωριμάζει αντικειμενικά, παρά το γεγονός ότι η πλειοψηφία του λαού δεν το έχει κάνει συνειδητή επιλογή - έχουμε πλήρη επίγνωση - ωριμάζει η ανάγκη ριζικής πολιτικής αλλαγής. Αυτό δε σημαίνει ότι εγκαταλείπουμε τον καθημερινό αγώνα για να ανακόψουμε έστω τον κατήφορο για τους εργαζόμενους.
-- Εμπιστεύομαι πολύ την ανάλυσή σας και το αισθητήριό σας για τα πράγματα και θέλω να μου πείτε πώς βλέπετε να εξελίσσονται τα πράγματα, σε τι φάση των πραγμάτων μπαίνουμε.
-- Με τα μέχρι τώρα δεδομένα, πιστεύουμε ότι η ΕΕ δε θα αφήσει την Ελλάδα σε μια άτακτη αναδιαπραγμάτευση, χρεοκοπία.
-- Σε μια άτακτη πτώση να το πούμε έτσι.
-- Ναι, όχι επειδή είναι φιλέλληνες κλπ., αλλά γιατί εν πάση περιπτώσει αυτό θα έχει σοβαρές επιδράσεις, και οικονομικές, και πολιτικές.
-- Για τους ίδιους.
-- Ναι, και για το σύνολο, και για τις ηγετικές δυνάμεις. Μην ξεχνάτε τώρα υποβαθμίστηκε και το Βέλγιο, είναι η πόρτα που χτυπάει το Βέλγιο και μάλιστα δεν έχει και κυβέρνηση, είναι υπηρεσιακή κυβέρνηση, όπως ξέρετε, ενάμιση χρόνο τώρα. Λοιπόν, εμείς πιστεύουμε ότι θα πάνε σε μια ελεγχόμενη χρεοκοπία για την Ελλάδα. Είναι αναπόφευκτη αυτή, με την έννοια ότι διέξοδος από την κρίση σημαίνει ένα τμήμα του κεφαλαίου να υποστεί ζημιά, προς όφελος, βεβαίως, της γιγάντωσης του υπολοίπου. Και εδώ γίνεται η κατανομή. Εχουν ενδιαφέρον να μη χτυπηθούν οι τράπεζες, γιατί οι τράπεζες, το χρηματοπιστωτικό σύστημα είναι η καρδιά του καπιταλισμού. Δε δανείζει για εμάς που παίρνουμε δάνειο για να κάνουμε ένα σπίτι ή να το επισκευάσουμε. Δανείζει βιομήχανους.
Ξέρετε, ένα από τα στοιχεία ανάπτυξης του καπιταλισμού είναι η αλλαγή της σχέσης ίδιων κεφαλαίων με τα δάνεια. Δηλαδή και αυτοί που έχουν τεράστια συσσώρευση κεφαλαίων, βιομήχανοι κλπ., θα δανειστούν και από τις τράπεζες, διότι το κόστος των επενδύσεων και ο ανταγωνισμός είναι πάρα πολύ μεγάλος. Επομένως, θα τις προσέξουν τις τράπεζες. Βέβαια, όπως και εμείς παίρνουμε αποφάσεις και κάποτε και σε κάποια σημεία δε λειτουργούμε όπως υποκειμενικά θα θέλαμε, ενδεχομένως και αυτοί κάπου να πέσουν έξω. Επομένως, θα δούμε αν θα γίνει ελεγχόμενη χρεοκοπία. Αν γίνει ανεξέλεγκτη, μιλάμε για δραματικές εξελίξεις σε όλη την Ευρώπη και όχι μόνο στην Ελλάδα.
-- Θέλω να μου πείτε πώς βλέπετε αυτήν την κίνηση που γίνεται μέσα από το διαδίκτυο από μεμονωμένους συμπολίτες μας, οι οποίοι προσπαθούν αλά Ισπανία να οργανώσουν κάποιες κινητοποιήσεις.
-- Για αυτά τα κινήματα του διαδικτύου. Εμείς, από τη φύση μας σαν Κόμμα, πάντα βλέπουμε - και σας το λέω ειλικρινά - με συμπάθεια το να αναζητούν οι άνθρωποι έναν τρόπο έκφρασης. Και το αυθόρμητο πάντα υπάρχει και κυρίως αναπτύσσεται όταν ταυτόχρονα υπάρχει και μια συνειδητή πολιτική δραστηριότητα, ποτέ το αυθόρμητο δεν έρχεται στο κενό.
Από την άλλη μεριά, εμείς είμαστε προσεκτικοί στο να πούμε ότι αυτός είναι ο μονόδρομος της απάντησης. Θυμάστε πόσοι άνθρωποι, παλιά, θυμάστε τη Γένοβα κλπ. Είναι ορισμένα ξεσπάσματα τα οποία δεν έχουν οργάνωση, δε βασίζονται στους τόπους δουλειάς, στους κλάδους, είτε δημόσιου είτε ιδιωτικού τομέα, δεν έχουν μια στοιχειώδη πολιτική κατεύθυνση. Φοβόμαστε ότι αυτά τα πράγματα θα είναι ένα ξέσπασμα, μια μόδα που θα περάσει. Κοιτάξτε να δείτε, δεν είναι κακό να βγάζουν εμπειρίες και οι νέοι άνθρωποι που αναζητούν έναν καινούριο δρόμο έκφρασης. Θα είναι και αυτό μια εμπειρία. Δε στεκόμαστε εχθρικά απέναντί τους.
Αλλά μου κάνει εντύπωση ορισμένοι οι οποίοι είναι ορκισμένοι, δε θέλουν σήμερα να υπάρχει λαϊκό κίνημα και προβάλλουν σαν κάτι το σημαντικό, το ιδανικό σε αντιπαράθεση με την απεργία. Ε, όχι. Αυτό που θα δείξει τη δύναμη του εργαζόμενου, μια από τις μορφές πάλης, δεν είναι η μοναδική, είναι η απεργία. Γιατί εκεί πρέπει να νικήσει το φόβο της εργοδοσίας. Τώρα στις πλατείες είναι πιο εύκολο να μαζευτείς. Χωρίς να σημαίνει ότι σνομπάρουμε.
-- Στην Ισπανία, στη Μαδρίτη ας πούμε, η κινητοποίηση αυτή φαίνεται ότι έχει προκαλέσει κραδασμούς στο πολιτικό σύστημα.
-- Να σας πω όμως κάτι, δεν είχαν πολιτικό στόχο. Ελεγαν στον κόσμο «μην ψηφίσετε». Και εν πάση περιπτώσει, το θέμα δεν είναι να φύγω από το κόμμα του Θαπατέρο και να πάω στο Λαϊκό Κόμμα. Σας ξαναλέω, ότι πολλοί που θα πάρουν μέρος, θα έχουν ίσως μια ευκαιρία να πειραματιστούν. Δεν είναι κακό να πειραματιστεί κάποιος που στο κάτω κάτω δεν έχει αποφασίσει σε ποιο μετερίζι είναι. Αλλά, το να γίνονται και σύμβολα αυτά... Θυμάστε τι έλεγαν παλιότερα, «η γενιά του άρθρου 16» κλπ. και δυστυχώς το σπουδαστικό κίνημα είναι ο μεγάλος απών, ως μαζικό κίνημα, από τις λαϊκές κινητοποιήσεις.