Ποιος ωφελείται;

Η προπαγάνδιση και η κάλυψη της χτεσινής συγκέντρωσης, στην οποία καλούσαν κάποιοι αυτοαποκαλούμενοι «αγανακτισμένοι» στο Σύνταγμα και αλλού, βρήκαν μπόλικο χώρο και χρόνο προβολής από τα αστικά Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης.
Σε συνθήκες φθοράς του αστικού πολιτικού συστήματος, κανείς δεν μπορεί να αμφισβητήσει - πολύ περισσότερο να παραβλέψει - ότι υπάρχουν συνειδήσεις που αναζητούν διέξοδο από την πίεση που ασκεί πάνω τους η επιδείνωση της καθημερινότητάς τους.
Από αυτό το σημείο, όμως, μέχρι να αποκαλυφθούν, να κατανοηθούν και τελικά να στοχοποιηθούν τα πραγματικά αίτια που ευθύνονται γι' αυτή την επιδείνωση, η συνείδηση έχει να διανύσει πολύ και δύσκολο δρόμο.



Από εδώ προκύπτει η ανάγκη, ακόμα και εκείνοι που χτες βρέθηκαν στην πλατεία Συντάγματος και αλλού, να προβληματιστούν σοβαρά πάνω σε ερωτήματα που προκύπτουν από τα ίδια τα γεγονότα. Για παράδειγμα: Τι συμφέρον έχουν το σύνολο των αστικών ΜΜΕ να διαφημίζουν τη συγκεκριμένη κινητοποίηση, να τη μεταδίδουν ακόμα και ζωντανά, να καλούν όλες τις προηγούμενες μέρες σε μαζική συμμετοχή, την ίδια στιγμή που λιβανίζουν σε κάθε εκπομπή τους το μνημόνιο, στο οποίο υποτίθεται ότι αντιδρούν οι διαδηλωτές; Γιατί ανάλογες και περισσότερο μαζικές κινητοποιήσεις του εργατικού κινήματος, και ιδιαίτερα του ταξικού, δεν βρίσκουν ανάλογη «φιλοξενία» στα αστικά ΜΜΕ και όταν δεν αποσιωπούνται εντελώς, προβάλλονται διαστρεβλωμένα ως προς το περιεχόμενό τους;


Ποιος άλλος πέρα από την πλουτοκρατία έχει αντικειμενικό συμφέρον σήμερα να τσουβαλιάζεται το ΚΚΕ μαζί με όλα τα άλλα κόμματα, που είτε άσκησαν κυβερνητική εξουσία, παίρνοντας αντιλαϊκά μέτρα, είτε στήριξαν αυτά τα μέτρα; Ποιος άλλος εκτός από τους βιομήχανους και τους άλλους εργοδότες, στις επιχειρήσεις των οποίων δουλεύει η πλειοψηφία όσων χτες διαδήλωσαν στο Σύνταγμα, έχει συμφέρον να τσουβαλιάζεται το ΠΑΜΕ με τους εργατοπατέρες της ΓΣΕΕ και της ΑΔΕΔΥ, που έχουν συνευθύνη για τη σημερινή κατάσταση που βιώνουν εργαζόμενοι και άνεργοι, αυτοαπασχολούμενοι, νέοι και γυναίκες; Ποιος έχει συμφέρον από ένα κίνημα με «ακομμάτιστο» αποπροσανατολισμό, όταν απέναντί του ο αντίπαλος διατάσσει κόμματα με συγκεκριμένη πολιτική και στρατηγική, με τις οποίες μάλιστα ταυτίζουν τα ιδιαίτερα συμφέροντά τους οι διάφορες μερίδες του κεφαλαίου;


Χωρίς να υποτιμάει κανείς τη διάθεση πολλών λαϊκών ανθρώπων να αντιδράσουν στη διαρκή υποβάθμιση του βιοτικού τους επιπέδου, είναι περισσότερο από βέβαιο ότι οι εκτονωτικές κινητοποιήσεις εύκολα χειραγωγούνται και ακόμα πιο εύκολα «ξεφουσκώνουν». Η προβολή που γνώρισε η χτεσινή πρωτοβουλία είναι εκμετάλλευση της διάθεσης για αντίσταση, που το αστικό πολιτικό σύστημα, σε μια επίδειξη δύναμης, την αντιπαραβάλλει στην ταξική πάλη. Ετσι μπορεί να παρεμβαίνει υπέρ της αυτοσυντήρησής του, όταν η λαϊκή αγανάκτηση μεγαλώνει επικίνδυνα και δημιουργούνται προϋποθέσεις ριζοσπαστικοποίησης. Το κίνημα έχει πείρα από ανάλογα εγχειρήματα, τύπου «φόρουμ», Γένοβας και πάει λέγοντας. Εχει πείρα ακόμα και από κινητοποιήσεις μέσω διαδικτύου, όπως αυτή που διοργανώθηκε μετά τις πυρκαγιές του 2007 και τέσσερα χρόνια μετά, η κυβέρνηση - συνεχιστής του έργου της ΝΔ - βγάζει στο σφυρί ό,τι έχει απομείνει από αέρα, γη και θάλασσα. Να προσεγγίσουμε αυτόν το λαϊκό κόσμο, που αυθόρμητα κινητοποιήθηκε, για να συσπειρωθεί συνειδητά στην ταξική πάλη. Ηδη το ΠΑΜΕ το έκανε, με θετική ανταπόκριση. Ο εχθρός έχει στρατηγική, οργάνωση και όνομα. Το ίδιο πρέπει να κάνει και το λαϊκό κίνημα για να κερδίσει τον πόλεμο που του έχουν κηρύξει.

Περικλής ΚΟΥΡΜΟΥΛΗΣ