Η προσωπική ιστορία του ήταν ένα «λιθαράκι» στην τεράστια και ηρωική εποποιία της ένοπλης αντίστασης στο φασισμό, που επέλεξαν εκατομμύρια κομμουνιστές στην Ευρώπη. Ετσι, ως 18χρονος Κομσομόλος το '41, εντάχθηκε τις γραμμές του αντάρτικου, που δρούσε στο κομμάτι της ΕΣΣΔ, που είχαν καταλάβει οι ναζί, στην περιοχή της Βαλτικής. Το τέλος του πολέμου τον βρήκε επικεφαλής ολιγομελούς ομάδας παρτιζάνων, που είχε στο ενεργητικό της τον εκτροχιασμό 14 τρένων των κατακτητών και πλήθος ακόμη ενεργειών σαμποτάζ στα μετόπισθεν του εχθρού. Για τη δράση του αυτή τιμήθηκε από το σοβιετικό κράτος με την υψηλότερη διάκριση, το «Παράσημο Λένιν». Οπως αναφέρουν συμπολεμιστές του, αλλά και αυτόπτες μάρτυρες των γεγονότων που εκτυλίχτηκαν το 1944, στο χωριό Μάλιε Μπάτι δρούσε μια καλά εξοπλισμένη από τους Γερμανούς φασίστες ομάδα δοσιλόγων. Στις 29/02/44 αυτή η ομάδα κατάφερε να περικυκλώσει και να εξολοθρεύσει 12 αντάρτες που βρέθηκαν στην περιοχή. Η διοίκηση των παρτιζάνικων δυνάμεων στη Λετονία αποφάσισε μετά από αυτό να εξοντώσει αυτήν την ομάδα προδοτών. Η επιχείρηση ανατέθηκε στην παρτιζάνικη ομάδα του Β. Κόνονοφ (ο οποίος καταγόταν από γειτονικό χωριό), που με επιτυχία την εκτέλεσε στις 27/05/1944, εξολοθρεύοντας το φυλάκιο των δοσιλόγων, σκοτώνοντας 9 απ' αυτούς στο χωριό Μάλιε Μπάτι.
Γι' αυτήν την επιχείρηση διώχτηκε από τις αρχές της Λετονίας μετά την αντεπανάσταση του 1991 και τη διάλυση της ΕΣΣΔ. Συγκεκριμένα, συνελήφθη και κρατήθηκε στη φυλακή από τις 17/08/98. Καταδικάστηκε την 21η Γενάρη του 2000 σε 6 χρόνια φυλάκιση. Στις 25 Απρίλη του 2001 το Ανώτατο Δικαστήριο της Λετονίας, κάτω από την παγκόσμια κατακραυγή αντιφασιστικών οργανώσεων, ακύρωσε την καταδίκη και αναγνώρισε τις κατηγορίες ως «ανεπαρκώς στηριγμένες και αποδεδειγμένες». Τον ίδιο μήνα, ο Β. Κόνονοφ αποδέχτηκε την πρόταση του τότε Ρώσου Προέδρου Βλ. Πούτιν και πήρε τη ρωσική υπηκοότητα. Ξαναδικάστηκε όμως και καταδικάστηκε στις 30 Απρίλη 2004 από το Ανώτατο Δικαστήριο της Λετονίας σε ποινή 20 μηνών, με την κατηγορία της «διάπραξης εγκλημάτων πολέμου». Σύμφωνα με το κατηγορητήριο, ευθυνόταν για το θάνατο 9 δήθεν «αθώων», κατά τη διάρκεια επίθεσης της αντάρτικης ομάδας του στο χωριό Μάλιε Μπάτι. Ο Βασίλι Κόνονοφ καταδικάστηκε έτσι σε ποινή φυλάκισης που είχε ήδη εκτίσει. Μετά την απελευθέρωσή του μετακόμισε στη Ρωσία, όμως κίνησε τη διαδικασία εκδίκασης της υπόθεσης στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο, για να ξεμπροστιάσει όλους αυτούς που προσπαθούν να ξαναγράψουν την Ιστορία στη Λετονία, μετατρέποντας σε «ήρωες» τους συνεργάτες των ναζί και τους Σοβιετικούς αντάρτες σε «εγκληματίες».
Η δίκη που έγινε στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου (ΕΔΔΑ), που εδρεύει στο Στρασβούργο, οδήγησε το 2007, αρχικά στη δικαίωση του Β, Κόνονοφ, αλλά μετά από νέα προσφυγή της Λετονίας, το ίδιο δικαστήριο στις 17/5/2010 άλλαξε την πρωτόδικη απόφασή του και δικαίωσε τη Λετονία, θεωρώντας πως ο Κόνονοφ, καταπάτησε με την αντιστασιακή δράση του την ... αστική νομιμότητα, που βέβαια τότε ήταν η νομιμότητα που είχε επιβάλει ο χιτλερισμός.
Η απόφαση του ΕΔΔΑ αποτέλεσε άλλη μια απόδειξη για το τι σημαίνει το λεγόμενο «Διεθνές κι ευρωπαϊκό δίκαιο» στις μέρες μας.
Να σημειώσουμε πως το ΚΚΕ επανειλημμένα, κι από τότε που προέκυψε η δίωξη του αντιφασίστα βετεράνου, έθεσε το ζήτημα της δίωξης του Β. Κόνονοφ στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο και σε άλλα διεθνή φόρουμ, στηρίζοντας με κάθε πρόσφορο μέσο τον αγώνα δικαίωσης του βετεράνου. Μια δικαίωση, που μπορεί να μην ήρθε από την αστική Δικαιοσύνη του ΕΔΔΑ, αλλά είναι αυταπόδεικτη στη συνείδηση κάθε αγωνιστή, που δεν ξεχνά τη συνεισφορά της ΕΣΣΔ και του κομμουνιστικού κινήματος στη συντριβή του φασισμού.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου