Οι εξελίξεις στη Συρία, όσο και αν πρέπει να είμαστε επιφυλακτικοί για τα όσα μεταδίδουν μεγάλα αστικά ΜΜΕ, για τα ρεπορτάζ που δίνουν αφού οι πηγές είναι κατευθυνόμενες από τους ιμπεριαλιστές και κυρίως αμφιλεγόμενες, πρέπει να ιδωθούν υπό το πρίσμα του μεγάλου ανταγωνισμού και των αντιθέσεων που αναπτύσσονται στην ευρύτερη περιοχή της Μέσης Ανατολής και της Βόρειας Αφρικής, και του ιμπεριαλιστικού πολέμου που βρίσκεται σε εξέλιξη στη Λιβύη. Πρέπει, επίσης, να μην ξεχνάμε το ιμπεριαλιστικό σχέδιο εκδημοκρατισμού δήθεν της Μέσης Ανατολής και της Βόρειας Αφρικής με την ονομασία «Μεγάλη Μέση Ανατολή», που σημαίνει ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις σ' αυτές τις χώρες.
Επίσης, να πάρουμε υπόψη μας τους σχεδιασμούς των πιο σταθερών συμμαχιών των ιμπεριαλιστών, ΝΑΤΟ, ΕΕ, αλλά και των πιο προσωρινών, όπου συμμετέχουν και άλλοι «παίχτες» στο ιμπεριαλιστικό σύστημα, Τουρκία, Ρωσία, Κίνα, Ιράν, Σαουδική Αραβία, Ινδία και άλλοι.
Με δεδομένο ότι υπάρχουν διαφορές από χώρα σε χώρα, που έχουν σχέση με το επίπεδο καπιταλιστικής ανάπτυξης ή τις αναβιώσεις παλιότερων μορφών κοινωνικής οργάνωσης (φυλές), όπως συμβαίνει στη Λιβύη και την Υεμένη, είναι φανερό ότι ο ιμπεριαλισμός γίνεται συνεχώς και πιο επικίνδυνος για τους λαούς. Ιδιαίτερα αυτό που ισχύει γενικά λόγω της καπιταλιστικής κρίσης, των οξύτατων ενδοϊμπεριαλιστικών αντιθέσεων εντείνεται σήμερα για το ξαναμοίρασμα των αγορών, ανάμεσα στα καπιταλιστικά κράτη. Η Μέση Ανατολή και η ευρύτερη περιοχή έχει μεγάλη γεωστρατηγική σημασία για τα συμφέροντα των ιμπεριαλιστικών δυνάμεων και για τα σημαντικά ενεργειακά αποθέματα σε πετρέλαιο και φυσικό αέριο. Σε αυτή την κατεύθυνση κινούνται άλλωστε και η ελληνική πλουτοκρατία και οι πολιτικοί της εκπρόσωποι που συμμετέχουν στο μακελειό στη Λιβύη.
Ειδικότερα στην περιοχή που ανήκει η Συρία, που σήμερα πέφτουν πάνω της τα φώτα της δημοσιότητας, είναι ξεκάθαρο - εξάλλου δεν κρύβεται - δραστηριοποιούνται οι ιμπεριαλιστικές δυνάμεις. Με χρηματοδοτήσεις «οργανώσεων αντιπολιτευόμενων» στον εκάστοτε ηγέτη, που πρέπει να σημειώσουμε ήταν συνεργάτης τους και σύμμαχος (π.χ. Τυνησία, Αίγυπτο, Λιβύη, Υεμένη) ενώ στην περίπτωση της Συρίας και του καθεστώτος Ασαντ όλα δείχνουν ότι μετριούνται προσεκτικά οι κινήσεις των διαφόρων δυνάμεων.
Πίσω από τα προσχήματα περί «ανθρωπίνων δικαιωμάτων» - ζήτημα υπαρκτό - που επικαλείται το γνωστό ιμπεριαλιστικό σχέδιο περί εκδημοκρατισμού της «ευρείας Μέσης Ανατολής», υπάρχει η ανάγκη τόσο των ντόπιων αστικών τάξεων της περιοχής όσο και των πολυεθνικών για αστικό εκσυγχρονισμό στην οικονομία και τους διάφορους θεσμούς με αξιοποίηση και του κινδύνου του ισλαμιστικού εξτρεμισμού.
Αυτή η προσπάθεια βεβαίως αποβλέπει στη διασφάλιση της πρόσβασής τους στις πηγές ενέργειας της περιοχής και στα νέα κοιτάσματα της Ανατολικής Μεσογείου, στην εξασφάλιση γεωστρατηγικών πλεονεκτημάτων.
Για τα λαϊκά κινήματα, την εργατική τάξη της κάθε χώρας και την πρωτοπορία της, τα Κομμουνιστικά Κόμματα, είναι σημαντικό να έχουν σταθερή την «ταξική πυξίδα» τους και να οξύνουν την ταξική πάλη κόντρα στις ντόπιες αστικές τάξεις, στα μονοπώλια και τον ιμπεριαλισμό.
Είναι ο δικός τους μονόδρομος απέναντι στη βαρβαρότητα της καπιταλιστικής εκμετάλλευσης, των πολέμων και των επεμβάσεων.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου