Η κυβέρνηση έσπευσε να παρουσιάσει ως «νίκη»(!) την (από καιρό προσυμφωνημένη) επιμήκυνση των Μνημονιακών βαρών ως το …2023. Μετά τις τυμπανοκρουσίες για επιτυχημένη διαπραγμάτευση, η κυβέρνηση σκόπιμα απέκρυψε το ποιος θα πληρώσει και πώς αυτή τη «νίκη».
Πριν όμως δούμε ποιόν ωφελεί πραγματικά η παραπάνω (πρόσκαιρη) λύση, ας δούμε τι δήλωνε σε συνέντευξή του (21/3/2011) στο γερμανικό περιοδικό «Der Spiegel» ο Ότμαρ Ίσινγκ, πρώην μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας.
«Διαστροφή της αλληλεγγύης» ήταν ο τίτλος της συνέντευξης. Στην ερώτηση του περιοδικού για την Ελληνική οικονομική κρίση και πώς μπορεί να αντιμετωπιστεί, απαντά ως εξής:
«Ήταν σωστό να βοηθηθεί η Ελλάδα στην κορύφωση της κρίσης για να αποτραπεί η επέκτασή της. Μόλις όμως και οι άλλες χώρες βρεθούν εκτός κινδύνου, το ελληνικό δημόσιο χρέος θα πρέπει να αναδιαρθρωθεί. Αυτό μπορεί να γίνει με "κούρεμα" ή με επιμήκυνση του χρόνου λήξης των ομολόγων. Αλλά η αναδιάρθρωση του ελληνικού χρέους είναι αναπόφευκτη. Και ας κάνει κάποιος όσους υπολογισμούς θέλει. Κατά τη γνώμη μου (αναφέρει ο Ότμαρ Ίσινγκ), μια επιμήκυνση του χρόνου αποπληρωμής θα είχε πιο ανώδυνη έκβαση από μια πλήρη αποπληρωμή του χρέους» ... «Οι τράπεζες δεν πρέπει να παραιτηθούν από τις απαιτήσεις τους. Θα πάρουν τα λεφτά τους πίσω, αλλά αργότερα».
Το βρετανικό περιοδικό «Economist» σε κύριο άρθρο του (1/4/2011), καλεί την Ευρώπη να αναγνωρίσει το γεγονός ότι η Ελλάδα, η Ιρλανδία και η Πορτογαλία είναι στην ουσία«χρεοκοπημένες» και επισημαίνει ότι χρειάζεται η αναδιάρθρωση των εθνικών χρεών τους. Για την Ελλάδα αναφέρει επιπλέον ότι το χρέος γιγαντώνεται και αναμένεται να φτάσει στο 160% του ΑΕΠ.
Ας κρατήσουμε να θυμόμαστε τα παραπάνω, γιατί σίγουρα προμηνύουν ό,τι θα δούμε να συμβαίνει στη χώρα μας αργότερα. Ωστόσο η Ελληνική κυβέρνηση διατυμπανίζει ότι δεν υφίσταται ενδεχόμενο αναδιάρθρωσης, τόσο δια στόματος πρωθυπουργού, όσο και του υπ. Οικονομικών που εξακολουθεί να διαρρηγνύει τα ιμάτιά του διαψεύδοντας όλες τις φωνές που λένε ότι όπου να ‘ναι έρχεται και η επίσημη αναδιάρθρωση για την Ελλάδα.
Για την ώρα, ως το 2015 (με μακρύ ορίζοντα το 2023), το όφελος(!) της «νίκης» της επιμήκυνσης αποπληρωμής των χρεών θα το υποστούν… στο ακέραιο οι εργαζόμενοι και ο λαός. Οι μισθωτοί και οι συνταξιούχοι κατά κύριο λόγο, θα δουν το εισόδημά τους να συρρικνώνεται σε σημείο που ούτε τις στοιχειώδεις, βασικές βιοτικές ανάγκες δεν θα είναι σε θέση να καλύψουν.
Η γενίκευση των ατομικών συμβάσεων εργασίας στον ιδιωτικό τομέα, το νέο μισθολόγιο στο δημόσιο έρχονται να καταβαραθρώσουν τους έτσι κι αλλιώς πενιχρούς και (ήδη) κουτσουρεμένους μισθούς. Η πλήρης κατάργηση των δώρων Χριστουγέννων, Πάσχα και επιδομάτων αδείας είναι προ των πυλών για όλους.
Τα κυβερνητικά επιτελεία έχουν προσδιορίσει το επίσημο επίπεδο φτώχειας που πρέπει να είναι τα 6.900 Ευρώ (ατομικό) και 13.608 Ευρώ (για τετραμελή οικογένεια!!!). Αυτό και μόνο αν πάρει κανείς υπόψη, τότε καταλαβαίνει πόσο χαμηλά έχουν στόχο να συμπιέσουν το λαϊκό εισόδημα. Η περιστολή των κοινωνικών επιδομάτων σημαίνει τσάκισμα των επιδομάτων ανεργίας, πολυτέκνων, αναπήρων, ΕΚΑΣ κλπ. Οι συντάξεις θα δεχτούν νέες μειώσεις με το κλείσιμο και τις συγχωνεύσεις των επικουρικών ταμείων.
Σε φορολογικό επίπεδο δεν θα απομείνει καμιά φορολογική ελάφρυνση, γεγονός που θα συνθλίψει επιπλέον τους οικογενειακούς προϋπολογισμούς. Τσεκούρι λοιπόν στις όποιες φοροαπαλλαγές για ενοίκια, δαπάνες υγείας, αγορά α’ κατοικίας, τόκους στεγαστικών δανείων, γονικές παροχές, δαπάνες παιδιών που σπουδάζουν. Αύξηση αντικειμενικών αξιών με εκτίναξη της φορολογίας για τη λαϊκή κατοικία. Ακόμη και ο χαμηλότερος ΦΠΑ των νησιών του Αιγαίου θα γίνει παρελθόν. Οι ειδικοί φόροι κατανάλωσης θα πάρουν την ανηφόρα με πρώτο στην λίστα τον ΕΦΚ του πετρελαίου θέρμανσης, των μη αλκοολούχων ποτών καθώς και πληθώρας ειδών πρώτης ανάγκης.
Τα λουκέτα σε σχολεία, ΑΕΙ-ΤΕΙ, νοσοκομεία και κέντρα υγείας μαζί με τις περικοπές που συνοδεύουν τις κοινωνικές δαπάνες για υγεία , παιδεία και πρόνοια σε συνδυασμό με τις περικοπές από την Καλλικρατική τοπική (πρώην)αυτοδιοίκηση θα δώσουν τις χαριστικές βολές σε ό,τι απέμεινε τα τελευταία χρόνια να ονομάζεται… «κοινωνικό κράτος».
Οι απολύσεις που ετοιμάζουν στις ΔΕΚΟ του ευρύτερου δημόσιου τομέα με συγχωνεύσεις- «αποκρατικοποιήσεις» θα σημάνουν και νέες πιο τσουχτερές ανατιμήσεις στα τιμολόγια (ΔΕΗ, ΕΥΔΑΠ, ΟΤΕ κλπ.).
Όλα τα παραπάνω και άλλα κρυφά μέτρα έως το 2015 (και βλέπουμε), τα έχουν κοστολογήσει με 25 – 28 δις Ευρώ !!! Τόσα πρέπει να φορτωθούν οι εργαζόμενοι για να επιτελέσουν το … «πατριωτικό τους καθήκον» απέναντι στην τρόικα των δανειστών μας!
Ο πακτωλός αυτών των δισεκατομμυρίων ευρώ όμως, δεν αποτελεί παρά μόνο… το κερασάκι στην μεγάλη τούρτα των 50 δις Ευρώ που θέλουν να μαζέψουν, ξεπουλώντας και βγάζοντας στο σφυρί κάθε τι που λέγεται δημόσια λαϊκή περιουσία. Αεροδρόμια, λιμάνια, αυτοκινητόδρομοι, οργανισμοί, δημόσιες εκτάσεις γης, δάση, παραλίες κλπ. θα αλλάξουν χέρια και ιδιοκτήτη. Δεν θα μας ανήκουν πια, με ό,τι αυτό συνεπάγεται!...
Ο μόνος που καλείται εν τέλει να πληρώσει (υπέρ βωμών, εστιών και θυσιών) τα «σπασμένα» της καπιταλιστικής κρίσης, είναι οι εργαζόμενοι και ο λαός! Αποδεικνύεται έτσι περίτρανα, ότι και στις περιόδους κρίσης το κεφάλαιο αναζητά τρόπους να εξασφαλίσει στο ακέραιο τα συμφέροντα του!
Θα ρωτήσει όμως κάποιος που βλέπει όλη αυτή τη χιονοστιβάδα μέτρων, που έρχεται να καταπλακώσει τη ζωή και τα δικαιώματά του: Όλοι αυτοί που θησαύρισαν και εξακολουθούν να θησαυρίζουν δεν είναι… πατριώτες; Δεν οφείλουν να βοηθήσουν τη χώρα τους να ξελασπώσει;
Η απάντηση στο ερώτημα, γίνεται πλέον κοινή υποψία για όλο και περισσότερους!...
Οι κεφαλαιοκράτες δεν δύνανται! Κωλύονται!... Τα δισεκατομμύρια που απομύζησαν απ’ τον κόπο του λαού για δεκαετίες, τα έχουν στις ανά τον κόσμο Ελβετίες και τα τοκίζουν! Περιμένουν και καραδοκούν πως και πότε να τα (ξανά)επενδύσουν σε κάποια χώρα που θα έχει τα φθηνότερα εργατικά χέρια και τη χαμηλότερη φορολογία για τα κέρδη τους. Μ’ αυτούς τους τρόπους αβγαταίνουν τα πλούτη τους και τα κάνουν αμύθητα.
Στην πλουτοκρατία λοιπόν, των τραπεζιτών, των βιομηχάνων, των μονοπωλιακών και επιχειρηματικών ομίλων πρέπει να δοθεί ο λογαριασμός του Χρέους, των ελλειμμάτων, του Μνημονίου, της επιμήκυνσης και της όποιας αναδιάρθρωσης αποφασίσουν για αργότερα (και θα την αποφασίσουν όποτε το κρίνουν βολικό).
Αυτό το λογαριασμό όμως δεν μπορεί να τον δώσει στο κεφάλαιο ούτε το ΠΑΣΟΚ ούτε η ΝΔ, γιατί είναι οι πολιτικοί του συνεταίροι. Για το κεφάλαιο «δουλεύει» χρόνια ο δικομματισμός στην Ελλάδα. Τα κόμματα της πλουτοκρατίας ΠΑΣΟΚ και ΝΔ (και το δεκανίκι τους ο ΛΑ.Ο.Σ.) είναι μέρος του προβλήματος. Επόμενο είναι ότι δεν γίνεται να είναι (και) μέρος της λύσης.
Ο λογαριασμός αυτός μπορεί να δοθεί και μάλιστα ληξιπρόθεσμος, μόνον από τους ίδιους τους εργαζόμενους και το ταξικό τους κίνημα. Ένα κίνημα που θα αρνηθεί τα χρέη που οι ίδιοι οι εκμεταλλευτές κεφαλαιοκράτες δημιούργησαν. Ένα κίνημα που θα αρνηθεί τα Μνημόνιά τους, θα αμφισβητήσει και θα ανατρέψει την ίδια τους την οικονομική και πολιτική εξουσία.
Αυτό το κίνημα, είναι το μόνο ικανό να κάνει λαϊκή περιουσία τα μέσα παραγωγής και όλο τον πλούτο που παράγεται, διαθέτοντάς τον δίκαια για την ικανοποίηση όλων των λαϊκών αναγκών.
… Το κίνημα αυτό δεν μπορεί να είναι άλλο, παρά μόνον το κίνημα της ΕΡΓΑΤΙΚΗΣ ΤΑΞΗΣ !!!
Άρθρο του ΒΑΓΓΕΛΗ ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟΥ
Πριν όμως δούμε ποιόν ωφελεί πραγματικά η παραπάνω (πρόσκαιρη) λύση, ας δούμε τι δήλωνε σε συνέντευξή του (21/3/2011) στο γερμανικό περιοδικό «Der Spiegel» ο Ότμαρ Ίσινγκ, πρώην μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας.
«Διαστροφή της αλληλεγγύης» ήταν ο τίτλος της συνέντευξης. Στην ερώτηση του περιοδικού για την Ελληνική οικονομική κρίση και πώς μπορεί να αντιμετωπιστεί, απαντά ως εξής:
«Ήταν σωστό να βοηθηθεί η Ελλάδα στην κορύφωση της κρίσης για να αποτραπεί η επέκτασή της. Μόλις όμως και οι άλλες χώρες βρεθούν εκτός κινδύνου, το ελληνικό δημόσιο χρέος θα πρέπει να αναδιαρθρωθεί. Αυτό μπορεί να γίνει με "κούρεμα" ή με επιμήκυνση του χρόνου λήξης των ομολόγων. Αλλά η αναδιάρθρωση του ελληνικού χρέους είναι αναπόφευκτη. Και ας κάνει κάποιος όσους υπολογισμούς θέλει. Κατά τη γνώμη μου (αναφέρει ο Ότμαρ Ίσινγκ), μια επιμήκυνση του χρόνου αποπληρωμής θα είχε πιο ανώδυνη έκβαση από μια πλήρη αποπληρωμή του χρέους» ... «Οι τράπεζες δεν πρέπει να παραιτηθούν από τις απαιτήσεις τους. Θα πάρουν τα λεφτά τους πίσω, αλλά αργότερα».
Το βρετανικό περιοδικό «Economist» σε κύριο άρθρο του (1/4/2011), καλεί την Ευρώπη να αναγνωρίσει το γεγονός ότι η Ελλάδα, η Ιρλανδία και η Πορτογαλία είναι στην ουσία«χρεοκοπημένες» και επισημαίνει ότι χρειάζεται η αναδιάρθρωση των εθνικών χρεών τους. Για την Ελλάδα αναφέρει επιπλέον ότι το χρέος γιγαντώνεται και αναμένεται να φτάσει στο 160% του ΑΕΠ.
Ας κρατήσουμε να θυμόμαστε τα παραπάνω, γιατί σίγουρα προμηνύουν ό,τι θα δούμε να συμβαίνει στη χώρα μας αργότερα. Ωστόσο η Ελληνική κυβέρνηση διατυμπανίζει ότι δεν υφίσταται ενδεχόμενο αναδιάρθρωσης, τόσο δια στόματος πρωθυπουργού, όσο και του υπ. Οικονομικών που εξακολουθεί να διαρρηγνύει τα ιμάτιά του διαψεύδοντας όλες τις φωνές που λένε ότι όπου να ‘ναι έρχεται και η επίσημη αναδιάρθρωση για την Ελλάδα.
Για την ώρα, ως το 2015 (με μακρύ ορίζοντα το 2023), το όφελος(!) της «νίκης» της επιμήκυνσης αποπληρωμής των χρεών θα το υποστούν… στο ακέραιο οι εργαζόμενοι και ο λαός. Οι μισθωτοί και οι συνταξιούχοι κατά κύριο λόγο, θα δουν το εισόδημά τους να συρρικνώνεται σε σημείο που ούτε τις στοιχειώδεις, βασικές βιοτικές ανάγκες δεν θα είναι σε θέση να καλύψουν.
Η γενίκευση των ατομικών συμβάσεων εργασίας στον ιδιωτικό τομέα, το νέο μισθολόγιο στο δημόσιο έρχονται να καταβαραθρώσουν τους έτσι κι αλλιώς πενιχρούς και (ήδη) κουτσουρεμένους μισθούς. Η πλήρης κατάργηση των δώρων Χριστουγέννων, Πάσχα και επιδομάτων αδείας είναι προ των πυλών για όλους.
Τα κυβερνητικά επιτελεία έχουν προσδιορίσει το επίσημο επίπεδο φτώχειας που πρέπει να είναι τα 6.900 Ευρώ (ατομικό) και 13.608 Ευρώ (για τετραμελή οικογένεια!!!). Αυτό και μόνο αν πάρει κανείς υπόψη, τότε καταλαβαίνει πόσο χαμηλά έχουν στόχο να συμπιέσουν το λαϊκό εισόδημα. Η περιστολή των κοινωνικών επιδομάτων σημαίνει τσάκισμα των επιδομάτων ανεργίας, πολυτέκνων, αναπήρων, ΕΚΑΣ κλπ. Οι συντάξεις θα δεχτούν νέες μειώσεις με το κλείσιμο και τις συγχωνεύσεις των επικουρικών ταμείων.
Σε φορολογικό επίπεδο δεν θα απομείνει καμιά φορολογική ελάφρυνση, γεγονός που θα συνθλίψει επιπλέον τους οικογενειακούς προϋπολογισμούς. Τσεκούρι λοιπόν στις όποιες φοροαπαλλαγές για ενοίκια, δαπάνες υγείας, αγορά α’ κατοικίας, τόκους στεγαστικών δανείων, γονικές παροχές, δαπάνες παιδιών που σπουδάζουν. Αύξηση αντικειμενικών αξιών με εκτίναξη της φορολογίας για τη λαϊκή κατοικία. Ακόμη και ο χαμηλότερος ΦΠΑ των νησιών του Αιγαίου θα γίνει παρελθόν. Οι ειδικοί φόροι κατανάλωσης θα πάρουν την ανηφόρα με πρώτο στην λίστα τον ΕΦΚ του πετρελαίου θέρμανσης, των μη αλκοολούχων ποτών καθώς και πληθώρας ειδών πρώτης ανάγκης.
Τα λουκέτα σε σχολεία, ΑΕΙ-ΤΕΙ, νοσοκομεία και κέντρα υγείας μαζί με τις περικοπές που συνοδεύουν τις κοινωνικές δαπάνες για υγεία , παιδεία και πρόνοια σε συνδυασμό με τις περικοπές από την Καλλικρατική τοπική (πρώην)αυτοδιοίκηση θα δώσουν τις χαριστικές βολές σε ό,τι απέμεινε τα τελευταία χρόνια να ονομάζεται… «κοινωνικό κράτος».
Οι απολύσεις που ετοιμάζουν στις ΔΕΚΟ του ευρύτερου δημόσιου τομέα με συγχωνεύσεις- «αποκρατικοποιήσεις» θα σημάνουν και νέες πιο τσουχτερές ανατιμήσεις στα τιμολόγια (ΔΕΗ, ΕΥΔΑΠ, ΟΤΕ κλπ.).
Όλα τα παραπάνω και άλλα κρυφά μέτρα έως το 2015 (και βλέπουμε), τα έχουν κοστολογήσει με 25 – 28 δις Ευρώ !!! Τόσα πρέπει να φορτωθούν οι εργαζόμενοι για να επιτελέσουν το … «πατριωτικό τους καθήκον» απέναντι στην τρόικα των δανειστών μας!
Ο πακτωλός αυτών των δισεκατομμυρίων ευρώ όμως, δεν αποτελεί παρά μόνο… το κερασάκι στην μεγάλη τούρτα των 50 δις Ευρώ που θέλουν να μαζέψουν, ξεπουλώντας και βγάζοντας στο σφυρί κάθε τι που λέγεται δημόσια λαϊκή περιουσία. Αεροδρόμια, λιμάνια, αυτοκινητόδρομοι, οργανισμοί, δημόσιες εκτάσεις γης, δάση, παραλίες κλπ. θα αλλάξουν χέρια και ιδιοκτήτη. Δεν θα μας ανήκουν πια, με ό,τι αυτό συνεπάγεται!...
Ο μόνος που καλείται εν τέλει να πληρώσει (υπέρ βωμών, εστιών και θυσιών) τα «σπασμένα» της καπιταλιστικής κρίσης, είναι οι εργαζόμενοι και ο λαός! Αποδεικνύεται έτσι περίτρανα, ότι και στις περιόδους κρίσης το κεφάλαιο αναζητά τρόπους να εξασφαλίσει στο ακέραιο τα συμφέροντα του!
Θα ρωτήσει όμως κάποιος που βλέπει όλη αυτή τη χιονοστιβάδα μέτρων, που έρχεται να καταπλακώσει τη ζωή και τα δικαιώματά του: Όλοι αυτοί που θησαύρισαν και εξακολουθούν να θησαυρίζουν δεν είναι… πατριώτες; Δεν οφείλουν να βοηθήσουν τη χώρα τους να ξελασπώσει;
Η απάντηση στο ερώτημα, γίνεται πλέον κοινή υποψία για όλο και περισσότερους!...
Οι κεφαλαιοκράτες δεν δύνανται! Κωλύονται!... Τα δισεκατομμύρια που απομύζησαν απ’ τον κόπο του λαού για δεκαετίες, τα έχουν στις ανά τον κόσμο Ελβετίες και τα τοκίζουν! Περιμένουν και καραδοκούν πως και πότε να τα (ξανά)επενδύσουν σε κάποια χώρα που θα έχει τα φθηνότερα εργατικά χέρια και τη χαμηλότερη φορολογία για τα κέρδη τους. Μ’ αυτούς τους τρόπους αβγαταίνουν τα πλούτη τους και τα κάνουν αμύθητα.
Στην πλουτοκρατία λοιπόν, των τραπεζιτών, των βιομηχάνων, των μονοπωλιακών και επιχειρηματικών ομίλων πρέπει να δοθεί ο λογαριασμός του Χρέους, των ελλειμμάτων, του Μνημονίου, της επιμήκυνσης και της όποιας αναδιάρθρωσης αποφασίσουν για αργότερα (και θα την αποφασίσουν όποτε το κρίνουν βολικό).
Αυτό το λογαριασμό όμως δεν μπορεί να τον δώσει στο κεφάλαιο ούτε το ΠΑΣΟΚ ούτε η ΝΔ, γιατί είναι οι πολιτικοί του συνεταίροι. Για το κεφάλαιο «δουλεύει» χρόνια ο δικομματισμός στην Ελλάδα. Τα κόμματα της πλουτοκρατίας ΠΑΣΟΚ και ΝΔ (και το δεκανίκι τους ο ΛΑ.Ο.Σ.) είναι μέρος του προβλήματος. Επόμενο είναι ότι δεν γίνεται να είναι (και) μέρος της λύσης.
Ο λογαριασμός αυτός μπορεί να δοθεί και μάλιστα ληξιπρόθεσμος, μόνον από τους ίδιους τους εργαζόμενους και το ταξικό τους κίνημα. Ένα κίνημα που θα αρνηθεί τα χρέη που οι ίδιοι οι εκμεταλλευτές κεφαλαιοκράτες δημιούργησαν. Ένα κίνημα που θα αρνηθεί τα Μνημόνιά τους, θα αμφισβητήσει και θα ανατρέψει την ίδια τους την οικονομική και πολιτική εξουσία.
Αυτό το κίνημα, είναι το μόνο ικανό να κάνει λαϊκή περιουσία τα μέσα παραγωγής και όλο τον πλούτο που παράγεται, διαθέτοντάς τον δίκαια για την ικανοποίηση όλων των λαϊκών αναγκών.
… Το κίνημα αυτό δεν μπορεί να είναι άλλο, παρά μόνον το κίνημα της ΕΡΓΑΤΙΚΗΣ ΤΑΞΗΣ !!!
Άρθρο του ΒΑΓΓΕΛΗ ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟΥ
(Μέλος της γραμματείας του Π.Α.ΜΕ. ΚΕΡΚΥΡΑΣ
Αν. πρόεδρος του νομαρχιακού τμήματος ΑΔΕΔΥ Κέρκυρας
Μέλος της ΔΑΣ-ΟΤΑ στο σωμ. εργαζομένων ΟΤΑ ν. Κέρκυρας)
Αν. πρόεδρος του νομαρχιακού τμήματος ΑΔΕΔΥ Κέρκυρας
Μέλος της ΔΑΣ-ΟΤΑ στο σωμ. εργαζομένων ΟΤΑ ν. Κέρκυρας)
Αναδημοσίευση απο REDFLY PLANET
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου