«Δεν υπάρχει περίπτωση νέου μνημονίου, ακόμη και αν το 2012 - που οι δανειακές ανάγκες θα είναι αυξημένες - η Ελλάδα απευθυνθεί στον Ευρωπαϊκό Μηχανισμό για να αγοράσει τα κρατικά της ομόλογα».
Αυτή τη διαβεβαίωση έδωσε με κάθε σοβαρότητα ο Γ. Παπακωνσταντίνου μετά τη συνεδρίαση του ΕΚΟΦΙΝ στις Βρυξέλλες, επιβεβαιώνοντας περίτρανα για ακόμα μια φορά ότι οι κυβερνώντες έχουν το ψέμα ως προσφάι.
Πρώτα απ' όλα δε χρειάζεται κανένα νέο μνημόνιο γιατί το υπάρχον φτάνει και περισσεύει, αφού επικαιροποιείται κάθε τρίμηνο και έχει επιμηκυνθεί μέχρι το 2023 και βλέπουμε...
Δεύτερον, ο υπουργός γνωρίζει καλύτερα από κάθε άλλον πως σε κάθε περίπτωση η συμμετοχή στο λεγόμενο ευρωπαϊκό μηχανισμό χρηματοπιστωτικής σταθερότητας είναι αδιανόητη δίχως νέο πακέτο αντιλαϊκών μέτρων.
Το ξεκαθαρίζει με το παραπάνω η απόφαση που είχε ληφθεί για τη δημιουργία του μηχανισμού αυτού από τους ηγέτες της ευρωζώνης και η οποία περιλαμβάνεται πλέον στο «Σύμφωνο για το ευρώ».
Σε αυτήν αναφέρεται ρητά ότι «η βοήθεια που παρέχεται σε κράτος - μέλος της ευρωζώνης θα βασίζεται σε αυστηρό πρόγραμμα οικονομικής και δημοσιονομικής προσαρμογής και σε λεπτομερή ανάλυση βιωσιμότητας του χρέους, η οποία θα πραγματοποιείται από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή και το ΔΝΤ, σε σύνδεση με την ΕΚΤ».
Σε κάθε περίπτωση, το (ευρω)μνημόνιο, δηλαδή ο πόλεμος των μονοπωλίων, είναι διαρκείας και το ζητούμενο δεν είναι η απαλλαγή από τις «δεσμεύσεις» του μνημονίου, αλλά από την εξουσία των μονοπωλίων και τον καπιταλισμό.
Αυτή τη διαβεβαίωση έδωσε με κάθε σοβαρότητα ο Γ. Παπακωνσταντίνου μετά τη συνεδρίαση του ΕΚΟΦΙΝ στις Βρυξέλλες, επιβεβαιώνοντας περίτρανα για ακόμα μια φορά ότι οι κυβερνώντες έχουν το ψέμα ως προσφάι.
Πρώτα απ' όλα δε χρειάζεται κανένα νέο μνημόνιο γιατί το υπάρχον φτάνει και περισσεύει, αφού επικαιροποιείται κάθε τρίμηνο και έχει επιμηκυνθεί μέχρι το 2023 και βλέπουμε...
Δεύτερον, ο υπουργός γνωρίζει καλύτερα από κάθε άλλον πως σε κάθε περίπτωση η συμμετοχή στο λεγόμενο ευρωπαϊκό μηχανισμό χρηματοπιστωτικής σταθερότητας είναι αδιανόητη δίχως νέο πακέτο αντιλαϊκών μέτρων.
Το ξεκαθαρίζει με το παραπάνω η απόφαση που είχε ληφθεί για τη δημιουργία του μηχανισμού αυτού από τους ηγέτες της ευρωζώνης και η οποία περιλαμβάνεται πλέον στο «Σύμφωνο για το ευρώ».
Σε αυτήν αναφέρεται ρητά ότι «η βοήθεια που παρέχεται σε κράτος - μέλος της ευρωζώνης θα βασίζεται σε αυστηρό πρόγραμμα οικονομικής και δημοσιονομικής προσαρμογής και σε λεπτομερή ανάλυση βιωσιμότητας του χρέους, η οποία θα πραγματοποιείται από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή και το ΔΝΤ, σε σύνδεση με την ΕΚΤ».
Σε κάθε περίπτωση, το (ευρω)μνημόνιο, δηλαδή ο πόλεμος των μονοπωλίων, είναι διαρκείας και το ζητούμενο δεν είναι η απαλλαγή από τις «δεσμεύσεις» του μνημονίου, αλλά από την εξουσία των μονοπωλίων και τον καπιταλισμό.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου