Καμιά συμμαχία με τους αστούς.

Οι δύο στρατηγικές γραμμές που συγκρούονται στο επίπεδο της οικονομίας και της πολιτικής, εκφράζονται ανάγλυφα και στον τρόπο με τον οποίο τα κόμματα προσεγγίζουν την καπιταλιστική κρίση. Κυβέρνηση, ΝΔ και ΛΑ.Ο.Σ., από κοντά και ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ, με τον έναν ή τον άλλο τρόπο, προβάλλουν τον ισχυρισμό ότι η χώρα αντιμετωπίζει «κρίση χρέους». Συσκοτίζουν τον πραγματικό χαρακτήρα της κρίσης, σαν κρίση υπερπαραγωγής και υπερσυσσώρευσης, που καθιστούν αδύνατη τη διευρυμένη αναπαραγωγή του κοινωνικού κεφαλαίου, επειδή ακριβώς στη δοσμένη φάση δεν μπορεί να κερδοφορεί όπως πριν. Πασχίζουν λοιπόν με τη λογική διαχείρισης του κρατικού χρέους να «βγάλουν λάδι» τη φιλομονοπωλιακή στρατηγική, που μπουκώνει με κρατικό χρήμα το κεφάλαιο, για να μεγεθύνεται, και γεννά κρατικά χρέη.

Το ΠΑΣΟΚ, η ΝΔ και ο ΛΑ.Ο.Σ. υπηρετούν τα μονοπώλια και επιδιώκουν να διαχειριστούν την κρίση προς όφελός τους. Γι' αυτό τσακίζουν το λαό με μέτρα που φθηναίνουν την εργατική δύναμη. Ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ και οι όμορες πολιτικές δυνάμεις αναπαράγουν προτάσεις στα όρια αυτής της διαχείρισης, υποβοηθώντας την πλουτοκρατία και τα κόμματά της να ανάγουν το χρέος σε βασικό ζήτημα, για να μείνει στη σκιά το κεφάλαιο που δημιουργεί το χρέος και τις κρίσεις. Ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ θέλει να παροπλίσει το λαό και επιπρόσθετα του ζητά να συνθηκολογήσει με το κεφάλαιο, να αποδεχτεί το χρέος ως πρόβλημα που αφορά και τον ίδιο, επομένως να συμβάλει στην ευθύνη της αποπληρωμής του, έστω και ενός μέρους του, του «νόμιμου» όπως λέει. Και όλ' αυτά όταν το χρέος το δημιουργεί το κεφάλαιο.

Τα αστικά κόμματα ζητάνε συναίνεση στα μέτρα που παίρνονται στο όνομα του χρέους. Με τον πιο ωμό τρόπο καλούν το λαό να συνυπογράψει την καταδίκη του και να γίνει ενεργός συμμέτοχος στην προσπάθεια της αστικής τάξης και των κομμάτων της να βελτιώσουν την ανταγωνιστικότητα των ντόπιων επιχειρήσεων. Στην ίδια όμως συνθηκολόγηση οδηγούν και οι προτάσεις του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ και των άλλων δυνάμεων που αρθρώνουν υποκριτικά, δήθεν αντιπλουτοκρατικό λόγο, αλλά οι προτάσεις τους οδηγούν το λαό να συμμαχήσει με την ντόπια αστική τάξη, η οποία, από τη μια πασχίζει για φθηνότερο χρήμα και από την άλλη επιζητά φθηνότερα εργατικά χέρια, για να βελτιώσει τη θέση της στον παγκόσμιο ανταγωνισμό. Προτάσεις όπως αυτές που λέει ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ, για ευρωομόλογα και απευθείας δανεισμό από την ΕΚΤ, οδηγούν επί της ουσίας το λαό να απαρνηθεί την ταξική πάλη και να συμμαχήσει με την ντόπια πλουτοκρατία.

Για το ΚΚΕ, η κρίση επιβεβαιώνει τα ξεπερασμένα ιστορικά όρια του καπιταλισμού. Η αιτία της βρίσκεται στο γεγονός ότι η παραγωγή είναι κοινωνική, αλλά η ιδιοποίηση του αποτελέσματός της, δηλαδή ο πλούτος που παράγεται, είναι ατομική - καπιταλιστική. Ολες οι άλλες πολιτικές δυνάμεις θέλουν να μείνουν αδιατάρακτες οι καπιταλιστικές σχέσεις παραγωγής. Ενισχύουν δηλαδή τη «μήτρα» της κρίσης και όλων των δεινών που αυτό το σύστημα αναπαράγει για τους λαούς. Το ΚΚΕ καλεί το λαό να αντιπαλέψει τη μήτρα των κρίσεων και του χρέους. Να συγκεντρώσει τις δυνάμεις του στο αντιπάλεμα των μέτρων που επιβάλλει η κυρίαρχη στρατηγική, στην προοπτική της ανατροπής της εξουσίας των μονοπωλίων, για τον άλλο δρόμο ανάπτυξης, τη λαϊκή εξουσία και οικονομία, το σοσιαλισμό.