Σοβαρό περιστατικό...

Το περιστατικό με το ιταλικό ερευνητικό πλοίο «Explora», το οποίο έλαβε και πήρε άδεια από τις τουρκικές αρχές για να διεξάγει έρευνα σχετικά με την πόντιση οπτικής ίνας σε θαλάσσια περιοχή που περιλαμβάνεται στην ελληνική υφαλοκρηπίδα - ΑΟΖ (νότια του Καστελόριζου, της Ρόδου, της Καρπάθου και της Κρήτης), προσθέτει έναν ακόμα κρίκο στη διαχρονική αμφισβήτηση των κυριαρχικών δικαιωμάτων της χώρας. 

Ταυτόχρονα, επιβεβαιώνει τον επικίνδυνο χαρακτήρα των ελληνοτουρκικών επαφών, έξω από τους κανόνες του διεθνούς δικαίου, τους οποίους η Τουρκία ευθέως αμφισβητεί, με συνευθύνη των ελληνικών κυβερνήσεων, που έχουν επιλέξει στρατηγικά αυτή την οδό για τη διευθέτηση των διμερών σχέσεων, με γνώμονα το συμφέρον της ντόπιας πλουτοκρατίας. Ζήτημα που είναι σε βάρος των κυριαρχικών δικαιωμάτων και του λαού, εγκυμονεί κινδύνους, αλλά ωφελεί τα μέγιστα τα μονοπώλια.

Μια ακόμα παράμετρος, δείχνει την ιδιαίτερη σημασία αυτού του περιστατικού: Το ιταλικό ερευνητικό δούλευε για λογαριασμό του Ισραήλ. Στις 12 του Μάρτη, έχοντας εξασφαλίσει άδεια για έρευνες από τις ελληνικές αρχές, εμποδίστηκε από τουρκικά πολεμικά, τα οποία ζήτησαν την απομάκρυνσή του, με το αιτιολογικό ότι ερευνούσε σε νερά που ανήκουν στη δικαιοδοσία της Τουρκίας. Λίγες μέρες μετά, το πλοίο επέστρεψε στην ίδια περιοχή, έχοντας αυτή τη φορά άδεια από την Τουρκία, μετά τον προσωρινό ελλιμενισμό του στο Ισραήλ! Μέχρι στιγμής, δεν έχει ξεκαθαριστεί ο ρόλος του Ισραήλ στην εξέλιξη του περιστατικού. Φαντάζει, όμως, απίθανο να μην είναι ενήμερο για τις κινήσεις του πλοίου που έχει ναυλώσει.

Σε κάθε περίπτωση, το σοβαρό περιστατικό είναι ενδεικτικό του πλέγματος των αντιθέσεων και των ανταγωνισμών που δημιουργεί στην περιοχή η στρατηγική Ελλάδας - Ισραήλ - Τουρκίας, με δεδομένη την προσπάθεια της αστικής τάξης σε καθεμιά από τις παραπάνω χώρες να διασφαλίσει στο μέγιστο βαθμό τα συμφέροντά της στο Αιγαίο και τη Νοτιοανατολική Μεσόγειο. Οσο έντονοι είναι οι ανταγωνισμοί, άλλο τόσο επικίνδυνες είναι οι κολεγιές που συνάπτουν μεταξύ τους οι καπιταλιστικές κυβερνήσεις, αφού στόχος τους δεν είναι η υπηρέτηση του λαϊκού συμφέροντος, αλλά το κέρδος των πολυεθνικών. Τα γεγονότα, μάλιστα, αποκτούν άλλη διάσταση, αν ισχύουν οι πληροφορίες που θέλουν το Ισραήλ, μέσω του ιταλικού πλοίου να διεξάγει έρευνες για τη διαδρομή που θα ακολουθήσει ένας ενδεχόμενος αγωγός μεταφοράς φυσικού αερίου από το κοίτασμα Λεβιάθαν στην Ευρώπη.

Η ελληνική κυβέρνηση απάντησε με ένα τυπικό διάβημα στην Τουρκία για την παραχώρηση άδειας ερευνών σε περιοχή που δεν της ανήκει. Η αντίδραση αυτή δεν είναι αποκαλυπτική μόνο των συμβιβασμών που κυοφορούνται στο παρασκήνιο του ελληνοτουρκικού διαλόγου, αλλά και της υποκρισίας με την οποία η κυβέρνηση προσπαθεί να δικαιολογήσει τη συμμετοχή της στην επέμβαση ενάντια στην Λιβύη. Ισχυρίζεται ότι η συμβολή στο έγκλημα, της δίνει πλεονέκτημα σε ό,τι αφορά τον ανταγωνισμό με την Τουρκία για τον έλεγχο της θαλάσσιας περιοχής νότια της Κρήτης, μιας ελληνικής δηλαδή περιοχής (!) Την ίδια ώρα, όμως, απλά παρακολουθεί με διαβήματα την καραμπινάτη αμφισβήτηση των κυριαρχικών δικαιωμάτων σε μια παραπλήσια περιοχή. Τα συμφέροντα των ντόπιων μονοπωλίων είναι αυτά που καθορίζουν τη στάση της στη μια και την άλλη περίπτωση. Οι δρόμοι του πετρελαίου όμως είναι στρωμένοι με αίμα, και αυτό είναι που πρέπει να καθορίσει την αντιιμπεριαλιστική πάλη του λαού.