«Η πρώτη ερώτηση που πρέπει να τεθεί είναι η εξής: υπάρχει μια επαναστατική διαδικασία στο Μαγκρέμπ και στη Μέση Ανατολή; Ναι. Ποιος κάνει την επανάσταση; Ο λαός. Είναι κατά συνέπεια αποφασιστικής σημασίας να μη συντριβεί το επαναστατικό κύμα στη Λιβύη. Θα ήταν αρκετό να νικήσει τον Καντάφι για να σταλεί το εξής μήνυμα: "Οποιος βομβαρδίζει πιο σκληρά και για περισσότερο καιρό το λαό του στη διάρκεια μιας επανάστασης νικάει". Αλλά αυτό θα ήταν το καταστροφικό σημάδι μιας νίκης της αντεπανάστασης! (...) Υποστηρίζω, λοιπόν, την ιδέα να συντριβεί ο τύραννος ώστε να μην μπορέσει να συντρίψει την επανάσταση. (...) Ασφαλώς και υπάρχει ένας κίνδυνος κλιμάκωσης, αλλά φοβάμαι ακόμη περισσότερο τον κίνδυνο σφαγής!»(εφημερίδα «Λιμπερασιόν»).
Από τα παραπάνω είναι φανερό ότι αυτός που τα λέει τάσσεται αναφανδόν υπέρ της ιμπεριαλιστικής επέμβασης στη Λιβύη. Ποιος είναι;
Ο Γάλλος ευρωβουλευτής Ζαν Λικ Μελανσόν, συμπρόεδρος του Κόμματος της Αριστεράς, με το οποίο συνεργάζεται το Γαλλικό ΚΚ, ο πρόεδρος του οποίου Π. Λοράν είναι και πρόεδρος του «Κόμματος Ευρωπαϊκής Αριστεράς», με αντιπρόεδρο τον Αλ. Τσίπρα. Ο Π. Λοράν, κατά την πρόσφατη επίσκεψή του στην Αθήνα, όπου συμμετείχε σε συνέδριο που διοργάνωσε ο ΣΥΝ για το δημόσιο χρέος, έδωσε διαβεβαιώσεις για το μέλλον της συμμαχίας, λέγοντας: «Στη Γαλλία, θέλουμε με κάθε τρόπο να νικήσουμε τον Νικολά Σαρκοζί και τη Δεξιά, που τόσο κακό έχουν ήδη κάνει στη χώρα μας. Εχουμε δημιουργήσει εδώ και δύο χρόνια το Μέτωπο της Αριστεράς, μαζί με το Κόμμα της Αριστεράς, ένα κόμμα που δημιουργήθηκε από προσωπικότητες που εγκατέλειψαν το Σοσιαλιστικό Κόμμα μετά την επιλογή του τελευταίου να ταχθεί υπέρ της Ευρωπαϊκής Συνταγματικής Συνθήκης (...) Στόχος μας είναι να οικοδομήσουμε μια πολιτική πλειοψηφία για την Αριστερά, αλλά για να γίνει αυτό πραγματικότητα, το Σοσιαλιστικό Κόμμα πρέπει να δεχτεί να απελευθερωθεί από τη νεοφιλελεύθερη λογική που κυριαρχεί αυτή τη στιγμή στην Ευρώπη».***
Ο Μελανσόν καμώνεται τον υπερασπιστή μιας (γιαλαντζί) επανάστασης, σε ό,τι αφορά τη Λιβύη, και την ίδια ώρα την αποκηρύσσει όταν πρόκειται για την ανατροπή του καπιταλισμού, αποκηρύσσοντας την ιστορική αποστολή της εργατικής τάξης να καταργήσει την εκμετάλλευση. Οπως έχει δηλώσει: «Επιδιώκουμε την αλλαγή όχι με επανάσταση, αλλά μέσω των θεσμών». Στήριγμα του κεφαλαίου, του ιμπεριαλισμού, επομένως εχθρός των συμφερόντων της εργατικής τάξης. Ο Μελανσόν είναι από εκείνα τα στελέχη του γαλλικού πολιτικού σκηνικού με ιδιαίτερη προβολή από τα εγχώρια έντυπα του οπορτουνισμού. Από το «Πριν» ως την «Αυγή» και την «Εποχή». Η τελευταία μάλιστα πολύ πρόσφατα, το Φλεβάρη, φιλοξένησε συνέντευξή του. Εκεί ο Μελανσόν δήλωσε: «Θέλω (...) την οικοδόμηση μιας άλλης ειρήνης σε πλήρη ανεξαρτησία από τις ΗΠΑ. Αυτή είναι η ουσία της επανάστασης των πολιτών που επαγγέλλομαι». Δηλαδή, να διαλέξει ο λαός ιμπεριαλιστή. Αυτό λέει ο Γάλλος ευρωβουλευτής, τα ίδια κάνουν και οι οπορτουνιστές στην Ελλάδα, καθαγιάζοντας την ιμπεριαλιστική ΕΕ.
***
Στη Γαλλία, για να φορτώσουν το λαό με τη σοσιαλδημοκρατική διαχείριση του ίδιου συστήματος που υπηρετεί και ο Σαρκοζί, ετοιμάζονται να κάνουν αυτό που έπραξαν και στο παρελθόν, να στηρίξουν στο δεύτερο γύρο το Σοσιαλιστικό Κόμμα, εξίσου αντιλαϊκό με αυτό που κυβερνά. Στη Λιβύη, πάλι, για να νικηθεί το αντιλαϊκό καθεστώς Καντάφι, στηρίζουν ήδη τους ιμπεριαλιστές και την επέμβασή τους. Και μέσα σ' όλα αυτά, επιδιώκουν να «απελευθερώσουν» το γαλλικό Σοσιαλιστικό Κόμμα από τη «νεοφιλελεύθερη λογική» (!) λες και είναι αιχμάλωτός της, για να «εξανθρωπίσουν» τον καπιταλισμό, να κάνουν δηλαδή ό,τι περνά από το χέρι τους για να διαιωνίζεται η κυριαρχία του. Κάτι ακόμα, σχετικό. Χτες, η Ρ. Δούρου, στέλεχος του ΣΥΝ, σε συνέντευξή της στο ρ/σ «ΦΛΑΣ» ρωτήθηκε για το πώς βλέπει την επόμενη μέρα στη Λιβύη, η απάντησή της ήταν: «Η πρώτη παρατήρηση είναι η πολύ διαφορετική στάση των Ηνωμένων Πολιτειών (...) Την ίδια στιγμή έχουμε μια ΕΕ η οποία φαίνεται να μην ομονοεί, ευτυχώς (...) βεβαίως είναι επικίνδυνη αυτή η πλήρης αυτονόμηση κρατών, όπως η Γαλλία, που μας σέρνει σε μια ανθρωπιστική επέμβαση (!) την ίδια στιγμή που η Γερμανία διαφωνεί (...) για την επόμενη μέρα δεν μπορεί κανένας να είναι σίγουρος (...) γιατί σύμφωνα και με την απόφαση του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ 19/73 δεν υπάρχει ένας ξεκάθαρος πολιτικός στόχος για το τι αναμένουμε από αυτή την περιβόητη ανθρωπιστική επέμβαση». Ο ευρω-οπορτουνισμός είναι «μπαξές» που διαθέτει απ' όλα. Μα πάνω απ' όλα είναι «μπαξές» που «ποτίζεται» για να «ταΐζει» τη βαρβαρότητα του καπιταλισμού και να δηλητηριάζει τις λαϊκές συνειδήσεις.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου