Παραμύθια τέλος...

Κάτι έχουν πάθει στον αστικό Τύπο με την αλήθεια.

-- Λέγοντας την αλήθεια για να εξασφαλίσουν συναίνεση στη νέα ιμπεριαλιστική επέμβαση προσπάθησαν να πείσουν τον κόσμο ότι στη Λιβύη γίνεται επανάσταση καθώς, όπως έλεγαν, μαζικά δυνάμεις του στρατού του Καντάφι περνούσαν στο πλευρό των εξεγερμένων. Τώρα, οι ίδιοι οι επιτόπου ανταποκριτές διαπιστώνουν με θλίψη πως κάτι τύποι με «Ντάτσουν» παριστάνουν την εξέγερση και πως δεν μπορούν να σταθούν χωρίς ένταση της εξωτερικής βοήθειας.

-- Λέγοντας την αλήθεια, για να κρύψουν δηλαδή το έγκλημα, διαβεβαίωναν πως η Ιαπωνία δεν έχει καμιά σχέση με το Τσέρνομπιλ, η Ιαπωνία είναι μια αναπτυγμένη καπιταλιστική χώρα και ο λαός της υπόδειγμα πειθαρχίας. Τώρα διαπιστώνουν πως η ανθρωπότητα έχει απέναντί της το ισοδύναμο τεσσάρων Τσέρνομπιλ και σύμφωνα με τις χτεσινοβραδινές ειδήσεις προστίθεται άλλο ένα πυρηνικό εργοστάσιο σε κατάσταση «βγαίνει καπνός»...

-- Λέγοντας την αλήθεια βεβαίωναν τον ελληνικό λαό ότι αφού έφυγαν οι φαύλοι της ΝΔ όλα θα πάνε καλά. Τώρα αρχίζουν να ψελλίζουν πως φαύλοι είναι και αυτοί του ΠΑΣΟΚ.

Εχει ένα πρόβλημα ο αστικός κόσμος με την αλήθεια.

Και σωστά. Οταν προσπαθείς να παρουσιάσεις ένα εγκληματικό σύστημα ως παράδεισο, έρχεται η ώρα που η κόλαση παίρνει την εκδίκησή της.

***

Ακούγοντας την Διαμαντοπούλου να παρουσιάζει τις νέες ανατροπές στο Λύκειο είχες την αίσθηση ότι επίκειται επανάσταση. Μετρώντας, όμως, στην πράξη τις εξαγγελίες προκύπτει ότι το σχολείο δε θα γίνει πιο ελκυστικό, ότι η παπαγαλία θα ενταθεί, ότι τα φροντιστήρια θα γνωρίσουν απογείωση των κερδών τους. Οπως από την πρώτη στιγμή σημείωσε το ΚΚΕ, «το "Νέο Λύκειο" έχει τη σφραγίδα νέων μεγαλύτερων ταξικών φραγμών στη μόρφωση, σηματοδοτεί την προσπάθεια του κεφαλαίου να σπρωχτούν τα παιδιά της λαϊκής οικογένειας από πιο νωρίς στην ψευτοκατάρτιση της Τεχνικής Επαγγελματικής Εκπαίδευσης για να γίνουν ακόμα πιο φθηνό και αναλώσιμο εργατικό δυναμικό».

***

ΜEGAς καυγάς για το ποιος από την κυβέρνηση λέει την αλήθεια. Τόσο που ο καθ' ύλην αρμόδιος Παπακωνσταντίνου να σπεύδει να απαντήσει από τηλεοράσεως στον Λοβέρδο για να πει τελικά ό,τι είπε και ο άλλος: Οτι δεν υπάρχει φως στο τούνελ, ότι η όλη ιστορία του μνημονίου είναι μαραθώνιος και μπλα μπλα μπλα.

Και ο ένας και ο άλλος προαναγγέλλουν κι άλλα δεινά για τα λαϊκά στρώματα.

Η όλη συζήτηση περί διαφωνιών στην κυβέρνηση, περί αποτελεσματικότητας, περί οπαδών της αλήθειας, είναι μια μαϊμουδιά.

Στον καιρό της ΝΔ είχαν τον Ανδριανόπουλο να παριστάνει τη συνείδηση της παράταξης και να κάνει κριτική στη ΝΔ, στον καιρό του ΠΑΣΟΚ ξέθαψαν τον Παπαδόπουλο να κάνει το ίδιο.

Η αστική τάξη είναι υποχρεωμένη να καταφεύγει σε τέτοια τεχνάσματα για τον απλό λόγο ότι δεν μπορεί πια να βρει συμμάχους ανάμεσα στα λαϊκά στρώματα. Ανθρωποι που ψήφισαν ΝΔ ως και για να μην τους πάρουν οι κομμουνιστές το γάιδαρο, άνθρωποι που ψήφισαν ΠΑΣΟΚ με την αυταπάτη ότι κάτι θα πέσει απ' το τραπέζι των καπιταλιστών για να το γλείψουν, κατανοούν πια από την ίδια τους την εμπειρία ότι το μεγάλο παραμύθι τέλειωσε.

Εχασαν αυγά και πασχάλια την ώρα που δίπλα τους τα καπιταλιστικά κέρδη εκτινάσσονταν στα ύψη και μια χούφτα καπιταλιστές έγιναν τόσο ισχυροί που να βρίσκονται σε αδιέξοδο ως προς το πώς θα γίνουν ακόμα πιο ισχυροί. Η λύση γι' αυτούς βρίσκεται στην καταστροφή κεφαλαίου και βεβαίως στην καταστροφή εργατικής δύναμης. Αλλά πώς να το πλασάρεις αυτό σαν λαϊκή ανάγκη;

Σ' αυτό το σημείο έρχεται η δήθεν αγανάκτηση τύπου Παπαχελά για άχρηστους «δεξιούς και αριστερούς» πολιτικούς, να μαρτυρήσει το αδιέξοδο της αστικής τάξης να βρει τους νέους λαοπλάνους, αλλά και την υποτίμηση που η ίδια αυτή τάξη δείχνει προς το δικό της πολιτικό προσωπικό. Κι έχει δίκιο. Τώρα χρειάζονται τους πολιτικούς τους να είναι ικανοί να πάρουν μαζί τον κόσμο και να τον κάνουν να φωνάζει στους δρόμους «σφάξε με αγά μου ν' αγιάσω». Οσο λιγοστεύουν οι διαθέσιμοι για την επόμενη φάση της βρώμικης δουλειάς, τόσο αυξάνει το αδιέξοδο.

Ας τους βοηθήσουμε να πάψουν να έχουν πρόβλημα: Οργανώνοντας τη λαϊκή πάλη έτσι που να οδηγεί στην κατάργηση του προβλήματος: Με την ανατροπή της τάξης που βρίσκεται στην εξουσία, με την κοινωνικοποίηση των μέσων παραγωγής. Καθαρός στόχος που μοιάζει δύσκολος μόνο και μόνο γιατί η εργατική τάξη ακόμα δεν έχει πειστεί ότι αυτή και μόνο αυτή έχει τη δύναμη.

Ασχετο: Οταν καθηγητές ενός σχολείου που επέλεξαν χτες να είναι απεργοσπάστες στην απεργία του κλάδου τους, απειλούν με αποβολή μαθητές τους που επέλεξαν να σώσουν την τιμή της εκπαιδευτικής κοινότητας και συμμετείχαν στις χτεσινές διαδηλώσεις, τι στάση πρέπει να κρατήσουν οι γονείς; Αυτό που λέει ο στίχος: «Κάποτε θα 'ρθουν γνωστικοί, λογάδες και γραμματικοί για να σε πείσουν (...) Υπερασπίσου το παιδί, γιατί αν γλιτώσει το παιδί υπάρχει ελπίδα».

Θανάσης ΛΕΚΑΤΗΣ