Εξωθεν μαρτυρίες...

Αν το μνημόνιο και η πολιτική της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ είναι η οδός της «σωτηρίας» για την Ελλάδα. 

Αν συνιστά «υπόδειγμα» για την υπόλοιπη Ευρώπη. 

Αν επίσης ο λεγόμενος «Μηχανισμός Στήριξης» είναι κάτι σαν «ναυαγοσώστης» λαών, όπως διαφημίζεται από τους Παπανδρέου - Παπακωνσταντίνου και σία,

*

τότε έχουμε ορισμένες απορίες:

*

Πρώτον, γιατί σε καμία χώρα, καμία πολιτική δύναμη, βλέποντας αφ' ενός τι συμβαίνει στην Ελλάδα, γνωρίζοντας αφ' ετέρου «από τα μέσα» τι κουβεντιάζεται στα κογκλάβια των Βρυξελλών, δεν τολμούν, είτε πρόκειται για τους σοσιαλδημοκράτες είτε για τους συντηρητικούς, να πουν ευθέως στον λαό τους - όπως συμβαίνει π.χ. στην Πορτογαλία ή όπως συνέβη στην Ιρλανδία - ότι θέλουν να εντάξουν τη χώρα τους στον «Μηχανισμό Στήριξης»;

Γιατί, όχι μόνο δεν τρέχουν να ενταχθούν στον «Μηχανισμό», αλλά αντίθετα ομολογούν ότι αυτό θα ήταν ένα μακάβριο ενδεχόμενο, που μάλιστα υποκρίνονται ότι προσπαθούν πάση θυσία να το αποτρέψουν;

*

Δεύτερον, οι ίδιες καλές εφημερίδες και ο ίδιος καλός ηλεκτρονικός Τύπος που εδώ στην Ελλάδα «παπαγαλίζουν» τα ΠΑΣΟΚικά περί μνημονίου και «Μηχανισμού», γιατί όταν αναφέρονται σε άλλες χώρες τα ρεπορτάζ τους έχουν τίτλους όπως 

«Η Πορτογαλία στο χείλος του Μηχανισμού»;

Εφόσον, όπως παραδέχονται μιλώντας για την Πορτογαλία, ο Μηχανισμός είναι ένας «γκρεμός» στου οποίου το «χείλος» βρίσκεται η Πορτογαλία, πώς γίνεται όταν αναφέρονται στην Ελλάδα - η οποία έχει προ πολλού κάνει πολλά βήματα μπροστά από το «χείλος» - ο «γκρεμός» ως δια μαγείας να μετατρέπεται σε «ευλογία»;

ημεροδρόμος