 |
| Χάρτης με τη διοικητική διαίρεση της Λιβύης και τα όμορα κράτη. Βορειοανατολικά διακρίνεται η Κρήτη και τα νότια παράλια της Πελοποννήσου και βορειοδυτικά η Μάλτα |
Ο ιμπεριαλιστικός πόλεμος που εδώ και μια βδομάδα ξεκίνησε στη Λιβύη φέρνει στην επιφάνεια όλο το πλέγμα της ελληνικής ενσωμάτωσης, πολιτικής και στρατιωτικής, στο ιμπεριαλιστικό σύστημα και των συνεπειών που αυτή έχει για το λαό και τις εξελίξεις στην περιοχή. Αυτός καθαυτός ο πόλεμος αποτυπώνει με τον πλέον ξεκάθαρο τρόπο τους ενδοϊμπεριαλιστικούς ανταγωνισμούςκαι αντιθέσεις, την ίδια ώρα που ξεδιπλώνεται το νέο στρατηγικό δόγμα του ΝΑΤΟ και το σχέδιο περί «νέας Μέσης Ανατολής».
Οπως και στο παρελθόν, με τη Γιουγκοσλαβία, το Ιράκ και το Αφγανιστάν, η ελληνική κυβέρνηση, ούτε σέρνεται, ούτε αναγκάζεται να συμμετέχει στον πόλεμο. Πρόκειται γιαστρατηγική επιλογή, απόρροια της συμμετοχής της χώρας στο ιμπεριαλιστικό σύστημα και της διεκδίκησης αναβαθμισμένης θέσης στον καπιταλιστικό καταμερισμό και στη διανομή της λείας, για λογαριασμό της ελληνικής πλουτοκρατίας.
Το πόσο επικίνδυνα για το λαό είναι τα κανάλια στα οποία οδηγεί η εμπλοκή της χώρας στον πόλεμο, φαίνεται καθαρά και από τις αντιθέσεις που έχουν οξυνθεί στο ιμπεριαλιστικό στρατόπεδο, απόρροια των συγκρουόμενων συμφερόντων στην περιοχή. Αυτές οι αντιθέσεις, στο άμεσο μέλλον, μπορεί να αποτελέσουν την αιτία για νέες εστίες φωτιάς.
Αντί οι κλιμακούμενοι ανταγωνισμοί να θεωρούνται λόγοι ικανοί για να μη συμμετέχει μια χώρα στο εξελισσόμενο έγκλημα, η ελληνική κυβέρνηση τους διαλαλεί σαν κίνητρα για τη συμμετοχή της, εμπλέκοντας στο ίδιο κουβάρι και τις ελληνοτουρκικές σχέσεις. Καθόλου τυχαία, ο πρωθυπουργός και ο αρμόδιος υπουργός Εθνικής Αμυνας διακήρυξαν τις προάλλες ότι η Ελλάδα συμμετέχει στον πόλεμο με φρεγάτες και ελικόπτερα, για να κατοχυρώσει τα ελληνικά δικαιώματα, όπως ο επιχειρησιακός έλεγχος, η έρευνα και διάσωση, στο θαλάσσιο χώρο νότια της Κρήτης, σε ελληνικό δηλαδή FIR και ΑΟΖ - υφαλοκρηπίδα!
Στην πρεμούρα της να δικαιολογήσει τη συμμετοχή στο φονικό, μετά το Αιγαίο και την Ανατολική Μεσόγειο, η κυβέρνηση ενέταξε στις υπό αμφισβήτηση περιοχές και αυτή που εκτείνεται νότια της Κρήτης. Μάλιστα, ως δείγμα κατοχύρωσης των ελληνικών δικαιωμάτων, ο Ε. Βενιζέλος ανέφερε ότι το γαλλικό αεροπλανοφόρο «Σαρλ ντε Γκόλ» επιχειρεί από το ελληνικό FIR, νότια της Κρήτης! Την ίδια ώρα, βέβαια, η ελληνική κυβέρνηση απαντά με διεκπεραιωτικά διαβήματα στην ευθεία αμφισβήτηση από την Τουρκία της υφαλοκρηπίδας νότια της Καρπάθου και ανατολικά της Κρήτης, όπου ιταλικό ερευνητικό διεξάγει εργασίες έχοντας πάρει άδεια από τις τούρκικες αρχές!
Ολη η Ελλάδα μια απέραντη Σούδα
Μπροστά σε αυτήν την κατάσταση, η κυβέρνηση δίνει τα πάντα. Ολη η Ελλάδα, και ιδιαίτερα η Κρήτη και η δυτική Πελοπόννησος, μέχρι το Ακτιο της Πρέβεζας, είναι μια απέραντη βάση της Σούδας. Η κυβέρνηση έχει διαθέσει αεροδρόμια, λιμάνια, θάλασσα και αέρα, στην ιμπεριαλιστική πολεμική μηχανή που σπέρνει το θάνατο στη Λιβύη, επικαλούμενη τις «συμβατικές υποχρεώσεις της χώρας».
Η εγκληματική αυτή πολιτική της κυβέρνησης συμβάλλει με κάθε μέσο σ' έναν πόλεμο, στόχος του οποίου είναι η επιβολή της νέας στρατηγικής του ΝΑΤΟ και η διανομή της λείας ανάμεσα στα πολυεθνικά μονοπώλια, τα οποία, εν μέσω βαθιάς καπιταλιστικής κρίσης, αναζητούν νέα πεδία για να επενδύσουν τα συσσωρευμένα κεφάλαιά τους. Προσφέρονται τα ελληνικά αεροδρόμια για να απογειώνονται αεροσκάφη που βομβαρδίζουν μια γειτονική χώρα με όπλα, τα οποία, εκτός από τη σφαγή του λιβυκού λαού, απειλούν τη ζωή και την υγεία όλων των γειτονικών λαών, όπως άλλωστε έγινε στη Γιουγκοσλαβία με τα βλήματα απεμπλουτισμένου ουρανίου που έσπειραν ραδιενέργεια σε όλα τα Βαλκάνια.
Ενδεικτικό του μεγέθους της ελληνικής συμμετοχής σε αυτό το έγκλημα είναι ότι καθημερινά, σε ελληνικά αεροδρόμια, βρίσκονται σταθμευμένα πάνω από 30 μαχητικά αεροσκάφη «συμμαχικών» χωρών, πολλά από τα οποία παίρνουν μέρος σε πολεμικές αποστολές στη Λιβύη. Ανάμεσά τους, αεροσκάφη από ΗΠΑ, Βρετανία, Δανία, Νορβηγία, Βέλγιο, Κατάρ, Αραβικά Εμιράτα κ.λπ. Μάλιστα, τα βελγικά έκαναν και ασκήσεις βομβαρδισμού στο Μυρτώον Πέλαγος.
Τα αεροδρόμια που χρησιμοποιούν είναι της Σούδας, της Ανδραβίδας, του Αράξου και του Ακτίου (ιπτάμενα ραντάρ), ενώ ανοιχτό είναι το ενδεχόμενο να χρησιμοποιηθεί τόσο η Καλαμάτα όσο και το Ηράκλειο της Κρήτης, όπως και άλλα αεροδρόμια, καθώς είναι τέτοια η συσσώρευση πολεμικών αεροσκαφών που δεν αρκούν τα συγκεκριμένα αεροδρόμια με τις υποδομές τους να ανταποκριθούν.
Παρ' όλα αυτά, ο υπουργός Εθνικής Αμυνας συνεχίζει να δηλώνει προκλητικά ότι «η Ελλάδα δεν μετέχει αυτή τη στιγμή σε στρατιωτικού χαρακτήρα επιχειρήσεις, οι οποίες αναλαμβάνονται από ομάδες κρατών, εκτός του πλαισίου του ΝΑΤΟ και εκτός του πλαισίου της Ευρωπαϊκής Ενωσης».
Η δήλωση αυτή δεν έχει την παραμικρή αξία, με δεδομένο ότι η Ελλάδα είναι με τα μπούνια στον πόλεμο και θα χωθεί ακόμα περισσότερο, ύστερα από την απόφαση του ΝΑΤΟ την περασμένη Τετάρτη να θέσει σε εφαρμογή τα επιχειρησιακά σχέδια για το ναυτικό αποκλεισμό (συμμετέχει μια ελληνική φρεγάτα) και τη συμμετοχή στη «ζώνη απαγόρευσης πτήσεων» (συμμετέχει ένα ελληνικό ιπτάμενο ραντάρ και ελληνικά πληρώματα στα ΝΑΤΟικά «ΑΒΑΚΣ»).
Την ίδια ώρα, όπως αποκάλυψε ο «Ρ», ο γγ του ΝΑΤΟ έχει κινήσει τις διαδικασίες για εμπλοκή ακόμα και σε χερσαίες επιχειρήσεις. Σύμφωνα με πληροφορίες, ο γενικός γραμματέας του ΝΑΤΟ Α. Ράσμουσεν με «non paper» (έγγραφο εργασίας) ζητά από τις χώρες - μέλη να διαβουλευθούν και να συμφωνήσουν, ώστε η Συμμαχία να αναλάβει δράση εκτός πλαισίου της απόφασης του Συμβουλίου Ασφαλείας, στην περίπτωση που οι περιστάσεις το απαιτήσουν.
Μέσα από αυτήν τη διαδικασία, σύμφωνα με εκτιμήσεις διπλωματικών στελεχών, ο γγ του ΝΑΤΟ προετοιμάζει το έδαφος για την ενδεχόμενη αποστολή χερσαίων δυνάμεων στη Λιβύη, αλλά και την κλιμάκωση των αεροπορικών χτυπημάτων σε στόχους πέραν της αεράμυνας και των επικοινωνιών της Λιβύης, δηλαδή πλήρης πολεμική εμπλοκή. Σύμφωνα με τις ίδιες πηγές, στόχος της διεύρυνσης της συμμετοχής του ΝΑΤΟ είναι «η με κάθε τρόπο υποστήριξη και διάσωση των αντικαθεστωτικών δυνάμεων, καθώς, όπως αποδεικνύεται, η ΝΑΤΟική αεροπορική υποστήριξη δεν είναι επαρκής για τη διάσωσή τους».
Μνημόνια και συμφωνίες
Η ιμπεριαλιστική ενσωμάτωση της χώρας είναι πολυδαίδαλη. Μεταξύ άλλων, περιγράφεται και στο «Μνημόνιο Συνεργασίας ανάμεσα στην ελληνική κυβέρνηση και την ευρωπαϊκή διοίκηση του ΝΑΤΟ (SHAPE)», που ψηφίστηκε από τη Βουλή στις 2 Σεπτέμβρη 2009. Πρόκειται για την τελευταία νομοθετική πράξη της κυβέρνησης της ΝΔ, πριν από τη διάλυση της Βουλής και την προκήρυξη των εκλογών της 4ης Οκτώβρη του 2009.
Η σύνταξη του εν λόγω Μνημονίου είχε ξεκινήσει επί κυβερνήσεων του ΠΑΣΟΚ και μετά από μεγάλη καθυστέρηση το επικύρωσε η κυβέρνηση της ΝΔ. Με τη συμφωνία αυτή, καθορίζεται το πλαίσιο μετατροπής της Ελλάδας σε μόνιμο θέατρο επιχειρήσεων του ΝΑΤΟ και τίθενται υπό ΝΑΤΟική διοίκηση οι στρατιωτικές υποδομές, αλλά και το έμψυχο υλικό. Με το Μνημόνιο, το εσωτερικό δίκαιο προσαρμόζεται στα ιμπεριαλιστικά δόγματα του ΝΑΤΟ και αποκτά έτσι «νομιμότητα» η συμμετοχή της χώρας στα εγκλήματα της λυκοσυμμαχίας.
Με το συγκεκριμένο μνημόνιο, επιτρέπεται η διέλευση ΝΑΤΟικών στρατευμάτων από τη χώρα και η ανάπτυξη από μέρους τους οποιασδήποτε δραστηριότητας επιθυμούν, χωρίς να χρειάζεται κανενός είδους συμφωνία με την κυβέρνηση ή έγκριση της Βουλής. Δίνεται έτσι νομική κάλυψη, ακόμα και σε χρησιμοποίηση - εμπλοκή ΝΑΤΟικών δυνάμεων στο εσωτερικό της χώρας σε βάρος του λαού και της εδαφικής ακεραιότητας, αφού επιτρέπει τη δράση τους και σε περιπτώσεις κρίσεων και έκτακτων καταστάσεων.
Ταυτόχρονα, οι λεγόμενες περιοχές «επιχειρησιακής υποστήριξης» τελούν υπό τη διοίκηση και τον έλεγχο του ανώτατου διοικητή του ΝΑΤΟ. Με την κύρωση του μνημονίου αυτού, παρακάμπτεται το Σύνταγμα (άρθρο 27 παρ. 2), το οποίο απαιτεί ειδικό νόμο που ψηφίζεται με αυξημένη πλειοψηφία για να γίνει δεκτή η διέλευση ξένης στρατιωτικής δύναμης από τη χώρα.
Το πλαίσιο αυτό συμπληρώνεται με τη «Συνολική Τεχνική Συμφωνία Ελλάδας - ΗΠΑ» για τις βάσεις, που υπογράφηκε στις 13 Ιούνη 2001 στις Βρυξέλλες από τον τότε υπουργό Εξωτερικών της Ελλάδας και σημερινό πρωθυπουργό Γ. Παπανδρέου και τον Αμερικανό ομόλογό του, Κ. Πάουελ. Η συμφωνία αυτή καθιερώνει γενικευμένη ετεροδικία για όλους τους Αμερικανούς που βρίσκονται με αποστολή στην Ελλάδα.
Η συμφωνία είναι συμπληρωματική της συμφωνίας για τις αμερικανικές βάσεις του 1990, (MDCA-90) της κυβέρνησης Μητσοτάκη, η οποία σε ετήσια βάση ανανεώνεται μετά τη λήξη της το 1998. Καλύπτει, όμως, πέραν του προσωπικού των βάσεων, και τους Αμερικανούς που υπηρετούν στις ΝΑΤΟικές εγκαταστάσεις και στα ΝΑΤΟικά στρατηγεία στην Ελλάδα, «είτε στο πλαίσιο της παρουσίας τους για στρατιωτικούς σκοπούς στις αμερικανικές βάσεις, είτε σε οποιαδήποτε άλλη στρατιωτική και πολιτική δραστηριότητα στην Ελλάδα», όπως είχε πει ο τότε υπουργός Εθνικής Αμυνας, Α. Τσοχατζόπουλος.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου