Το δήθεν κίνημα στην Ιταλία...

Το λεγόμενο κίνημα «Αν όχι τώρα, Πότε;» στην Ιταλία, που διοργανώνει συγκεντρώσεις για την «υπεράσπιση της αξιοπρέπειας των γυναικών», μόνο αποπροσανατολιστικά μπορεί να λειτουργήσει. 

Η σαπίλα και το ποιόν του Ιταλού πρωθυπουργού Σίλβιο Μπερλουσκόνι με τα διάφορα σεξοσκάνδαλά του είναι «χρήσιμα» για να «ξεχαστεί» εσκεμμένα η συνολική αντιλαϊκή πολιτική που ακολουθεί και πλήττει γυναίκες και άνδρες.

Εξάλλου, όπως και σε πολλές άλλες χώρες της Ευρωπαϊκής Ενωσης, έτσι και στην Ιταλία οι αστικές κυβερνήσεις παίρνουν άγρια μέτρα λιτότητας με στόχο την προάσπιση της απρόσκοπτης κερδοφορίας του κεφαλαίου. 

Περικόπτονται παροχές σε Υγεία, Παιδεία, «παγώνουν» και κόβονται μισθοί, χτυπιούνται τα εργατικά και λαϊκά δικαιώματα και κατακτήσεις, οι εργασιακές σχέσεις θυμίζουν Μεσαίωνα,

όπως οι πρόσφατες αλλαγές που εξασφάλισε η διοίκηση της αυτοκινητοβιομηχανίας «FIAT» με τη συναίνεση των ηγεσιών των συμβιβασμένων συνδικαλιστικών οργανώσεων, κάνοντας τους εργάτες συνένοχους του σφαγιασμού τους και με τα διάφορα «δημοψηφίσματα».

Μπροστά στο μπαράζ των επιθέσεων που δέχονται οι Ιταλοί εργαζόμενοι και με την κατάντια του συμβιβασμένου εργοδοτικού συνδικαλισμού και των διάφορων «αριστερών ανανεωτών» που χρόνια αφοπλίζουν το εργατικό κίνημα, τέτοιου είδους «κινήματα» που αποπροσανατολίζουν είναι ανώδυνα για την άρχουσα τάξη, με σκάνδαλα ή χωρίς...