Οι ΜΚΟ «αντιβιοτικά» του καπιταλισμού...

Η συζήτηση σχετικά με τη διαφάνεια των Μη Κυβερνητικών Οργανώσεων (ΜΚΟ) δεν πρέπει να αφορά τους εργαζόμενους και είναι αποπροσανατολιστική. Ανεξάρτητα από το εάν ορισμένες ΜΚΟ λένε ότι επιτελούν κάποιο έργο και κάποιες άλλες χρηματοδοτούνται απλά για ...να υπάρχουν, ένα είναι δεδομένο και ένα πρέπει να απασχολεί την εργατική λαϊκή οικογένεια: Η όποια δράση δεν ωφελεί σε τίποτα τους εργαζόμενους και τα άλλα λαϊκά στρώματα. Οι ΜΚΟ είναι γέννημα και εργαλεία των κυβερνήσεων, της ΕΕ, των επιχειρηματικών ομίλων. Από αυτούς ιδρύονται και χρηματοδοτούνται. Πόσο ωφέλιμη μπορεί να είναι η δράση ενός θεσμού των κυβερνήσεων και της ΕΕ, που ξεθεμελιώνουν όλα τα λαϊκά κεκτημένα, φορτώνουν τα βάρη της καπιταλιστικής κρίσης στους εργαζόμενους και τα παιδιά τους, νομοθετούν για την ανταγωνιστικότητα και την κερδοφορία των επιχειρήσεων και όχι για τις λαϊκές και κοινωνικές ανάγκες;

Εξ αντικειμένου, οι ΜΚΟ αποτελούν στηρίγματα του καπιταλισμού, προσπαθώντας να «στρογγυλέψουν» τη βάρβαρη φύση του και γι' αυτό χρηματοδοτούνται από βιομήχανους, επιχειρηματίες και τραπεζίτες. Για παράδειγμα, οι φαρμακοβιομηχανίες δωρίζουν φάρμακα σε ΜΚΟ («PRAKSIS», «Φαρμακοποιοί του Κόσμου», «Γιατροί του Κόσμου» κ.ά.), που «υπερασπίζονται» την πρόσβαση των «αδυνάτων» στη φαρμακευτική αγωγή, διότι οι ΜΚΟ δεν αμφισβητούν το δικαίωμα των επιχειρηματιών να εμπορεύονται το φάρμακο, δεν παλεύουν για φάρμακο κοινωνικό αγαθό, ούτε για κατάργηση της επιχειρηματικής δραστηριότητας στην Υγεία. Το ίδιο και οι βιομήχανοι στον κλάδο των τροφίμων: Δωρίζουν σε κάποιες ΜΚΟ κονσέρβες για όσους δεν έχουν να φάνε, τη στιγμή που οι ίδιοι εμπορεύονται τα τρόφιμα. Ετσι, φορούν με τη βοήθεια των οργανώσεων αυτών ένα «φιλανθρωπικό» προσωπείο, οι αντιθέσεις δεν εκφράζονται τόσο ακραία.

Υπερασπίζονται το αστικό κράτος και τους ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς. Είναι χαρακτηριστικό το παράδειγμα του Ελληνικού Συμβουλίου για τους Πρόσφυγες, μιας οργάνωσης που αποδέχεται όλη την ευρωπαϊκή και ελληνική νομοθεσία για τους πρόσφυγες και συμμετείχε στην επιτροπή διαμόρφωσης του τελευταίου νόμου με τίτλο «για την Υπηρεσία Ασύλου και την Υπηρεσία Πρώτης Υποδοχής», ο οποίος ενσωματώνει όλη την αντιμεταναστευτική πολιτική της Ευρωπαϊκής Ενωσης (σ.σ. Σύμφωνο για τη Μετανάστευση και το Ασυλο). Εξάλλου, ως κύριοι συνεργάτες της Οργάνωσης αναφέρονται - ανάμεσα σε άλλους - στην ιστοσελίδα της, τα υπουργεία, οι δημοτικές αρχές Αθήνας και Πάτρας που πρωτοστατούν στην «εκκαθάριση» των πόλεων από μετανάστες και πρόσφυγες.

Προωθούν τη σύμπραξη δημόσιου και ιδιωτικού τομέα και τον εθελοντισμό σε ζητήματα Υγείας, Πρόνοιας, Προστασίας του Περιβάλλοντος, Κοινωνικής Πολιτικής. Θεωρούν φυσικό ότι το αστικό κράτος δίνει χρήμα και κίνητρα στο κεφάλαιο και, άρα, «δεν μπορεί να φροντίζει για όλα». Είναι ενδεικτικές οι συμφωνίες της «WWF» με την κυβέρνηση της ΝΔ για προστασία του εθνικού δρυμού της Πάρνηθας, των «Γιατρών του Κόσμου» με το «Θεαγένειο» Αντικαρκινικό Νοσοκομείο Θεσσαλονίκης κ.ά. Τέτοιες συνεργασίες ανοίγουν το δρόμο για μεγαλύτερη εισβολή του ιδιωτικού τομέα και του εθελοντισμού σε ευαίσθητους τομείς.

Τέτοιες οργανώσεις αποτελούν τα «αντιβιοτικά» του εκμεταλλευτικού συστήματος και γι' αυτό άλλωστε απέχουν πάντα από το οργανωμένο λαϊκό και ταξικό εργατικό κίνημα. Οι εργαζόμενοι και οι νέοι δεν έχουν παρά να απορρίψουν τη λογική του δήθεν «εφικτού», του «επιμέρους», της εκτόνωσης της λαϊκής δυσαρέσκειας.

Ελένη ΜΑΪΛΗ