Ο Γιάσερ Αραφάτ τον είχε αποκαλέσει κάποτε «Παλαιστίνιο Καρζάι».
Η αλήθεια είναι ότι ο Μαχμούντ Αμπάς, ένας παλιός προσωπάρχης του εμίρη του Κατάρ που στρατολογήθηκε από τον Αραφάτ στη «Φατάχ» λόγω των διασυνδέσεών του με τους πολυεκατομμυριούχους του Κόλπου, ουδέποτε είχε την παραμικρή συμμετοχή στο παλαιστινιακό αντάρτικο. Επιβλήθηκε ως πρωθυπουργός της Παλαιστινιακής Αρχής από τον Τζορτζ Μπους, τον Ιούνιο του 2003, όταν ο Αραφάτ δεν μπορούσε να ξεμυτίσει από το πολιορκημένο αρχηγείο του, στη Ραμάλα.
Η δολοφονία του Αραφάτ από τη Μοσάντ άνοιξε το δρόμο για την προεδρία της Παλαιστινιακής Αρχής στον άνθρωπο που δεσμεύτηκε, όπως έγραψε η ισπανική El Pais, ότι όσο είναι αυτός πρόεδρος, «ποτέ, μα ποτέ δεν θα γίνει άλλη Ιντιφάντα».
Οι συγκλονιστικές αποκαλύψεις του αραβικού τηλεοπτικού δικτύου Al Jazeera (για ειρωνεία της τύχης, ενός δικτύου με έδρα το Κατάρ) ξεγύμνωσαν κυριολεκτικά τον Αμπάς στα μάτια της παλαιστινιακής και της διεθνούς κοινής γνώμης.
Τα 1.609 εσωτερικά έγγραφα της Παλαιστινιακής Αρχής που βλέπουν το φως της δημοσιότητας αναδεικνύουν τον γλοιωδέστατο χαρακτήρα μιας ηγεσίας που είναι έτοιμη να ξεπουλήσει στην πιο φτηνή τιμή τα ιερά και τα όσια του έθνους που εκπροσωπεί και εκλιπαρεί, δειλή, μοιραία και άβουλη αντάμα, τους ξένους προστάτες της για κάποια υποτυπώδη φύλλα συκής.
Μεταξύ άλλων:
-Ο πρώην πρωθυπουργός της Παλαιστινιακής Αρχής Αχμέντ Κρέα εμφανίζεται έτοιμος να παραχωρήσει, το 2008, στους Ισραηλινούς όλους τους παράνομους εποικισμούς της Ανατολικής Ιερουσαλήμ, εξαιρουμένου μόνον ενός, ενώ ο επικεφαλής των Παλαιστινίων διαπραγματευτών Σαέμπ Ερεκάτ εμφανίζεται να δηλώνει στους Ισραηλινούς: «Σας προσφέρουμε τη μεγαλύτερη Ιερουσαλήμ στην εβραϊκή ιστορία»!
-Ο ίδιος άνθρωπος, ο Ερεκάτ, εμφανίζεται να δηλώνει, ικετευτικά, στον απεσταλμένο του Ομπάμα, Τζορτζ Μίτσελ: «Πόσο χρήσιμος μπορεί να είμαι αν γίνομαι περίγελως στα μάτια της γυναίκας μου, αν είμαι τόσο αδύναμος»;
-Οι απεσταλμένοι του Αμπάς εμφανίζονται έτοιμοι να δεχθούν «δημιουργικές λύσεις» (δηλαδή, να ξεπουλήσουν την παλαιστινιακή κυριαρχία) στο Όρος του Ναού, στην παλιά πόλη της Ιερουσαλήμ, όπου βρίσκεται το περίφημο τέμενος Αλ Άκσα, ο τρίτος ιερός χώρος όλων των μουσουλμάνων (μετά τη Μέκκα και τη Μεδίνα) και το επίκεντρο της εξέγερσης που προκάλεσε τη δεύτερη Ιντιφάντα.
-Η κατ’ ευφημισμόν «διαπραγματευτική ομάδα» εμφανίζεται πρόθυμη να παραιτηθεί από το δικαίωμα επιστροφής της μεγάλης πλειονότητας των Παλαιστινίων προσφύγων χωρίς ουσιαστικό αντάλλαγμα. Χαρακτηριστικό δείγμα ψοφοδεούς συμπεριφοράς της ομάδας Αμπάς και ψυχρής αλαζονείας της ισραηλινής κυβέρνησης Ολμέρτ είναι ο διάλογος του Ερεκάτ με την πρώην υπουργό Εξωτερικών του Ισραήλ, Τζίπι Λίβνι:
Ερεκάτ:«Ενώ εσείς θα έχετε τα αεροπλάνα σας στους ουρανούς μας και το στρατό στα εδάφη μας, μπορούμε εμείς να διαλέξουμε ποιοι θα μας παρέχουν εξωτερική προστασία»;
Λίβνι: «Όχι. Προκειμένου να δημιουργήσετε κράτος, θα πρέπει να συμφωνήσετε εκ των προτέρων με το Ισραήλ- πρέπει να συμφωνήσετε από πριν ότι δεν θα έχετε δικαίωμα επιλογής στη συνέχεια. Αυτοί είναι οι βασικοί πυλώνες της συμφωνίας».
-Τα έγγραφα αποκαλύπτουν επίσης την στενή συνεργασία ισραηλινού στρατού και δυνάμεων της Παλαιστινιακής Αρχής σε θέματα «ασφάλειας», ακόμη και τις παραμονές της ισραηλινής επίθεσης εναντίον της Γάζας.
Μετά το σάλο που προκάλεσε η δημοσίευση των εγγράφων, ο Αμπάς και οι άνθρωποί του έκαναν λόγο για «σωρεία ψευδών, ανακατεμένων με μισές αλήθειες».
Ωστόσο, είναι πολύ απίθανο ότι θα κατορθώσουν να ελαφρύνουν τη θέση τους.
Την αυθεντικότητα των εγγράφων προσυπογράφει, εξ άλλου, και ο βρετανικός Guardian, ο οποίος δημοσιεύει τα έγγραφα σε αποκλειστική συνεργασία με το Al Jazeera.
Το κύριο άρθρο της εφημερίδας, τη Δευτέρα, 24 Ιανουαρίου, ήταν καταπέλτης για τον Αμπάς και τους συνεργάτες του:
«Είναι δύσκολο να πει κανείς ποιος εμφανίζεται χειρότερος από τον άλλο: Οι Παλαιστίνιοι ηγέτες, οι οποίοι είναι αδύναμοι, συντετριμμένοι και πληθωρικοί σε φιλοφρονήσεις απέναντι στους (Ισραηλινούς) ομολόγους τους; Οι Ισραηλινοί, ευγενικοί στα λόγια, αλλά περιφρονητικοί στα έργα; Ή οι Αμερικανοί, των οποίων η ουδετερότητα συνίσταται στο να τρομοκρατούν τους αδύνατους και να στηρίζουν το χέρι του δυνατού; Και οι τρεις μαζί συνωμοτούν για να χτίσουν στην Παλαιστίνη ένα κράτος- μαριονέτα, στην καλύτερη περίπτωση αυταρχικό, στη χειρότερη υποτελές της κατοχικής δύναμης. Για να πετύχουν αυτό το είδος υποτέλειας, οι Παλαιστίνιοι καλούνται να ξεπουλήσουν τα πιο πολύτιμα αγαθά».
Είναι πολύ πιθανό ότι οι αποκαλύψεις του Al Jazeera θα σημάνουν το πολιτικό τέλος του Μαχμούντ Αμπάς και του θεάτρου που ονομάζεται «ειρηνευτική διαδικασία».
Με δεδομένη την έξαρση των ριζοσπαστικών διαθέσεων σε όλο τον αραβικό κόσμο, που πυροδότησε η εν εξελίξει κοινωνική εξέγερση στην Τυνησία, αν δεν φύγει μόνος του ο Αμπάς, θα εξαναγκαστεί, κατά πάσα πιθανότητα, να παραιτηθεί, είτε από τις μάζες, είτε από παλατιανό πραξικόπημα.
Είναι ηλίου φαεινότερον ότι μόνο μια άλλη παλαιστινιακή ηγεσία, στην οποία θα πρέπει να έχουν θέση όλες οι μαχόμενες δυνάμεις, από τη Χαμάς μέχρι την Αριστερά και το
πατριωτικό- αντιιμπεριαλιστικό τμήμα της Φατάχ, μπορεί να δρομολογήσει μια πορεία αναγέννησης του παλαιστινιακού αγώνα.
Σε κάθε περίπτωση, οι προοδευτικοί άνθρωποι δεν μπορεί παρά να χαίρονται όταν διαπιστώνουν ότι, μετά τον Μπεν Αλι της Τυνησίας, η Σοσιαλιστική Διεθνής ετοιμάζεται να αποχαιρετίσει άλλον ένα εκλεκτό σύντροφο του Γιώργου Παπανδρέου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου