Πληρώνει μισθούς για εργασία σε ΜΚΟ!

VODAFONE

«Δούλεψε στο Μη Κερδοσκοπικό Οργανισμό της επιλογής σου και η Vodafone θα καλύψει το μισθό σου»! Αυτή είναι η νέα «φιλανθρωπική εκστρατεία» του τηλεπικοινωνιακού κολοσσού. Χαρακτηριστική απόδειξη της σημασίας που δίνουν οι πολυεθνικές στην ανάπτυξη των ΜΚΟ, αφού είναι πολύτιμη για το κεφάλαιο: Δίνει ώθηση στην πλήρη απόσυρση του κράτους από κρίσιμους τομείς όπως Υγεία και Πρόνοια, «καθαρίζει» το έδαφος για τις επενδύσεις των πολυεθνικών, αντικαθιστώντας την εργασία από την εθελοντική προσφορά», καθαγιάζει το προφίλ των εργοδοτών μέσω «εταιρικής κοινωνικής ευθύνης».

Προκύπτουν μια σειρά εύλογα ερωτήματα: 

• Πού αποβλέπει μια πολυεθνική, η οποία έχει προχωρήσει σε εκατοντάδες απολύσεις, όταν προσφέρει μισθούς ενός χρόνου σε κάποιον που θα ζητήσει δουλειά σε έναν κοινωφελή μη κερδοσκοπικό οργανισμό; 
• Πόσο «κοινωνικά ευαίσθητη» μπορεί να είναι μια επιχείρηση που: Εξαναγκάζει σε «εθελούσια έξοδο» πάνω από 100 εργαζόμενους. Μεταφέρει δεκάδες εργαζόμενους στη θυγατρική της, ΗΟL, με χειρότερους όρους εργασίας. 
• Αξιοποιεί όλη την αντεργατική νομοθεσία για να «μηδενίσει» το εργατικό κόστος. 
• Τοποθετεί κεραίες κινητής τηλεφωνίας «όπου γης» παρά τις αντιδράσεις των κατοίκων. 
• Είχε εμπλακεί στο σκάνδαλο των υποκλοπών, με το λογισμικό της να προσφέρει τη δυνατότητα παρακολούθησης 4.000 συσκευών κινητής τηλεφωνίας.
•  Είχε απαγορεύσει περιοδεία του ΚΚΕ σε χώρο εργασίας της εταιρείας.

Η νέα αυτή σύμπραξη της πολυεθνικής με μη κυβερνητικές οργανώσεις δείχνει, ότι οι ΜΚΟ παίζουν εξέχοντα ρόλο στην προσπάθεια που γίνεται να μπαλώνονται κοινωνικές και λαϊκές ανάγκες μέσω του εθελοντισμού και της «ελεημοσύνης των χορτάτων», τη στιγμή που αυτές οι ανάγκες μπορούν να καλυφθούν καθολικά, δωρεάν και αναβαθμισμένα με σταθερές θέσεις εργασίας. Ο ρόλος αυτός των ΜΚΟ θα αναβαθμιστεί στο μέλλον, όταν δομές Υγείας, Πρόνοιας, Παιδείας θα ανατεθούν στα τοπικά όργανα της κρατικής διοίκησης και σε ιδιώτες, είτε αυτοί φορούν τη μάσκα της μη κερδοσκοπικής οργάνωσης, είτε των κοινωνικών επιχειρήσεων. Τέτοιες συμπράξεις τοπικής διοίκησης, ΜΚΟ και πολυεθνικών χαμηλώνουν τις απαιτήσεις των εργαζομένων, κρύβουν τη ληστρική και αντιπεριβαλλοντική φύση των μονοπωλίων και ανοίγουν το δρόμο στις πολυεθνικές να εισέλθουν πιο δυναμικά στις κοινωνικές δομές, να εμπορεύονται τη ζωή και το θάνατο.