«Τι Πλαστήρας, τι Παπάγος»: λογίδρια και νέες ΠΑΣΟΚιές Τσίπρα…

Μια ζωή (συ­νή­θως προ­ε­κλο­γι­κά, αλλά όχι μόνο) μας «στρι­μώ­χνουν» σε ψευ­το­δι­λήμ­μα­τα, από εκεί­νο το πριν 90 χρό­νια «Βα­σι­λιάς ή Βε­νι­ζέ­λος», στο «Πα­πά­γος ή Πλα­στή­ρας», «ΕΡΕ ή Κέ­ντρο», «γέρων της δη­μο­κρα­τί­ας ή…» «Κα­ρα­μαν­λής ή τανκς», «ΠΑΣΟΚ ή “Δεξιά”», «ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ ή ΝΔ» …

---

✔️ Με τε­λευ­ταίο το λο­γί­δριο Τσί­πρα, (συ­νέ­ντευ­ξη στην ΕΡΤ3) που αφού ξε­πα­τί­κω­σε τις γνω­στές ΠΑ­ΣΟ­Κιές… ξε­πλέ­νο­ντας Συ­ρι­ζα στην κο­λυμ­βή­θρα του Σι­λω­άμ («η δια­φο­ρά της Ελ­λά­δας του 2014 με την Ελ­λά­δα του 2019 είναι η μέρα με τη νύχτα»), αλλά και ΝΔ-ΠΑ­ΣΟΚ, (μας) ζη­τά­ει από πάνω τα ρέστα.

✔️ Κου­νώ­ντας (μας) με θρά­σος το δά­χτυ­λο δεν δί­στα­σε να επι­τε­θεί στο ΚΚΕ κα­τα­λο­γί­ζο­ντάς του ότι τον ταυ­τί­ζει με τον Σα­μα­ρά και τον Μη­τσο­τά­κη… «Η λο­γι­κή του ”τι Πλα­στή­ρας, τι Πα­πά­γος” ήταν μια επι­ζή­μια λο­γι­κή για το κομ­μου­νι­στι­κό κί­νη­μα, για το κομ­μου­νι­στι­κό κόμμα και για την Αρι­στε­ρά» (sic!)

✔️ Εκεί­νο που δεν είπε είναι ότι προ­στέ­θη­καν 10ά­δες ακόμη μνη­μο­νια­κοί νόμοι οι οποί­οι πα­ρα­μέ­νουν σε συν­θή­κες «με­τα­μνη­μο­νια­κής κα­νο­νι­κό­τη­τας», ενώ ο ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ κα­τά­φε­ρε να στεί­λει στον κα­να­πέ έναν κόσμο που ορ­γι­ζό­ταν από τις πο­λι­τι­κές των προη­γού­με­νων κυ­βερ­νή­σε­ων. 

Σ΄ότι αφορά την ουσία τα είπε όλα ο Νίκος Μότ­τας

|> Σε αυτές τις επι­ζή­μιες λο­γι­κές, σε αυτήν την πο­λι­τι­κή χυ­δαιό­τη­τα, στα κάλ­πι­κα δι­λήμ­μα­τα και τις αυ­τα­πά­τες που σκορ­πούν ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ και ΝΔ, πρέ­πει να απα­ντή­σει ο λαός στις 7 Ιου­λί­ου. Να γυ­ρί­σει την πλάτη και στους δυο και να κάνει ένα βήμα μπρο­στά, στη­ρί­ζο­ντας τα ψη­φο­δέλ­τια του ΚΚΕ. Για το δίκιο και την λαϊκή αντε­πί­θε­ση. Για να δυ­να­μώ­σει η ελ­πί­δα.

|> Το ση­μεί­ω­μα που ακο­λου­θεί έχει σκοπό να κάνει απλά μια ιστο­ρι­κή ανα­δρο­μή

Ο Πλα­στή­ρας φέρ­νει τον Πα­πά­γο στην εξου­σία

Όσοι χρε­ώ­νουν το σύν­θη­μα «Τι Πλα­στή­ρας, τι Πα­πά­γος» στο ΚΚΕ ανα­φέ­ρο­νται στις εκλο­γές της 16ης Νο­εμ­βρί­ου του 1952 που τις έχασε το «Κέ­ντρο» (ο συ­να­σπι­σμός, δη­λα­δή, των κομ­μά­των της ΕΠΕΚ του στρα­τη­γού Ν. Πλα­στή­ρα, των Φι­λε­λευ­θέ­ρων του Σ. Βε­νι­ζέ­λου, του ΣΚΕΛΔ των Σβώ­λου – Τσι­ρι­μώ­κου κά.) και στην κυ­βερ­νη­τι­κή εξου­σία ανήλ­θε το «συ­ντη­ρη­τι­κό – δεξιό» κόμμα «Ελ­λη­νι­κός Συ­να­γερ­μός», ηγέ­της και ιδρυ­τής του οποί­ου ήταν ο στρα­τάρ­χης Αλέ­ξαν­δρος Πα­πά­γος.

Απο­δί­δο­ντας στο ΚΚΕ την κα­τη­γο­ρία ότι θε­ω­ρού­σε ίδιους τον Πλα­στή­ρα και τον Πα­πά­γο ου­σια­στι­κά το εγκα­λούν, γιατί δε συ­νέ­στη­σε σε κεί­νες τις εκλο­γές στους ψη­φο­φό­ρους του να ψη­φί­σουν τα συ­να­σπι­σμέ­να κόμ­μα­τα του Κέ­ντρου και γιατί τά­χθη­κε υπέρ της αυ­τό­νο­μης εκλο­γι­κής κα­θό­δου του (μέσω ΕΔΑ) με συν­δυα­σμούς σε όλη τη χώρα. Αν, λένε, το ΚΚΕ (η ΕΔΑ) πα­ραι­τού­νταν της εκλο­γι­κής κα­θό­δου και οι αρι­στε­ροί και κομ­μου­νι­στές ψη­φο­φό­ροι της ψή­φι­ζαν τα συ­να­σπι­σμέ­να κόμ­μα­τα του Κέ­ντρου, ο δε­ξιός Πα­πα­γι­κός «Ελ­λη­νι­κός Συ­να­γερ­μός» δε θα κέρ­δι­ζε την κυ­βερ­νη­τι­κή εξου­σία. Κι ενώ τα λένε αυτά, κρύ­βουν επι­με­λώς κά­ποιες βα­σι­κές λε­πτο­μέ­ρειες.

✔️ Στις εκλο­γές του 1952 το εκλο­γι­κό σύ­στη­μα που εφαρ­μό­στη­κε ήταν το πλειο­ψη­φι­κό. Ένα εκλο­γι­κό σύ­στη­μα που η κυ­βέρ­νη­ση Πλα­στή­ρα έφερε και ψή­φι­σε στη Βουλή – παρά την αντί­θε­τη γνώμη της πλειο­ψη­φί­ας των βου­λευ­τών της ΕΠΕΚ, των Φι­λε­λευ­θέ­ρων και ολό­κλη­ρης της ΕΔΑ – ύστε­ρα από δη­μό­σια απαί­τη­ση των Αμε­ρι­κα­νών και του δια­βό­η­του πρε­σβευ­τή τους Πιου­ρι­φόι. Με άλλα λόγια ο Πλα­στή­ρας είχε τη δυ­να­τό­τη­τα να απο­τρέ­ψει την άνοδο της Δε­ξιάς στην κυ­βέρ­νη­ση, επα­να­φέ­ρο­ντας την απλή ανα­λο­γι­κή. Πράγ­μα που δεν έκανε, έχο­ντας πλήρη επί­γνω­ση των συ­νε­πειών. 

✔️ Το γε­γο­νός αυτό είναι το πρώτο που ξε­χνούν όσοι, δια­στρε­βλώ­νο­ντας την ιστο­ρία, κα­τα­φέ­ρο­νται ενα­ντί­ον του ΚΚΕ, απο­δί­δο­ντάς του την κύρια ευ­θύ­νη που ο Πα­πα­γι­κός “Ελ­λη­νι­κός Συ­να­γερ­μός” ανήλ­θε στην εξου­σία.

✔️ Το δεύ­τε­ρο που ξε­χνούν είναι η προ­κλη­τι­κή άρ­νη­ση του Πλα­στή­ρα να συ­νά­ψει ισό­τι­μη εκλο­γι­κή συ­νερ­γα­σία με την ΕΔΑ, αν και η τε­λευ­ταία εξά­ντλη­σε κάθε πε­ρι­θώ­ριο για να το πε­τύ­χει. 

✔️ Το ΚΚΕ μά­λι­στα διά στό­μα­τος του τότε ΓΓ της ΚΕ του Ν. Ζα­χα­ριά­δη (βλέπε εφη­με­ρί­δες 30/10/1952) υπο­γράμ­μι­ζε: «Ας ση­κώ­σει θαρ­ρα­λέα ο Πλα­στή­ρας τη ση­μαία της δη­μο­κρα­τι­κής ενό­τη­τας, της ανε­ξαρ­τη­σί­ας, της ει­ρή­νης και της δη­μο­κρα­τί­ας και όλη η Ελ­λά­δα θα τον ακο­λου­θή­σει. Και τότε και ο Πα­πά­γος θα ταφεί ορι­στι­κά και ανε­πι­στρε­πτί. Και ο Πιου­ρι­φόι μετά τους τό­σους εξευ­τε­λι­σμούς και τις τα­πει­νώ­σεις που μας επι­βάλ­λει θα λου­φά­ξει».

✔️ Όμως ο Πλα­στή­ρας δεν ήθελε συ­νερ­γα­σία με την ΕΔΑ – και κατ’ επέ­κτα­ση με το ΚΚΕ (που δού­λευε μέσα σ’ αυτή, αφού το ίδιο ήταν στην πα­ρα­νο­μία) – αλλά την αυ­το­διά­λυ­σή της, την πο­λι­τι­κή της αυ­το­κτο­νία και συ­νε­πώς τη λε­η­λα­σία των ψήφων της. Γι’ αυτό και ζη­τού­σε από την ΕΔΑ να μην κα­τέ­βει στις εκλο­γές, να τον ψη­φί­σει και αυτός ως αντάλ­λαγ­μα (με­γά­λη η χάρη του!) θα δε­χό­ταν στους εκλο­γι­κούς συν­δυα­σμούς του Κέ­ντρου «πέντε όχι πολύ γνω­στά πρό­σω­πα της Αρι­στε­ράς» Γι’ αυτό, επί­σης, όχι μόνο αρ­νή­θη­κε τη συ­νερ­γα­σία, αλλά και πήρε όλα τα μέτρα ώστε να μην προ­ω­θη­θεί αυτή από τα κάτω. 

✔️ Έτσι, για πα­ρά­δειγ­μα, διέ­γρα­ψε από την ΕΠΕΚ τον βου­λευ­τή Δ. Γα­λη­νό, επει­δή αυτός πρω­το­στά­τη­σε στη Λέσβο ώστε να συ­γκρο­τη­θεί μει­κτός εκλο­γι­κός συν­δυα­σμός από ΕΔΑϊ­τες και ΕΠΕ­Κι­κούς, με την επω­νυ­μία «Πα­τριω­τι­κή Ενω­σις Λαού Λέ­σβου». 

✔️ Από την άλλη, όμως, δέ­χτη­κε να συ­νερ­γα­στεί με με­γα­λο­πα­ρά­γο­ντες της Δε­ξιάς, όπως τον Κ. Τσαλ­δά­ρη και τον τε­τραυ­γου­στια­νό Θ. Τουρ­κο­βα­σί­λη.

✔️ Πρέ­πει, τέλος, να ση­μειω­θεί ότι τη μέρα που δη­μο­σιεύ­ο­νταν στον Τύπο οι πα­ρα­πά­νω δη­λώ­σεις του Ν. Ζα­χα­ριά­δη, ο Πλα­στή­ρας δή­λω­νε για τον Πα­πά­γο και το κόμμα του: «Ο Ελ­λη­νι­κός Συ­να­γερ­μός επι­διώ­κει, ως πι­στεύω, να πράξη το κα­λύ­τε­ρον, διά να ωφε­λή­ση τον τόπον και να απο­δεί­ξη εαυ­τόν, ως κόμμα, άξιον εκτι­μή­σε­ως. Εις τον Ελ­λη­νι­κόν Συ­να­γερ­μόν υπάρ­χουν αρ­κε­τά ικανά στε­λέ­χη και ο αρ­χη­γός του εμ­φο­ρεί­ται από τας κα­λύ­τε­ρας δια­θέ­σεις διά τον τόπον του. Τούτο μου δίδει τη βε­βαιό­τη­τα ότι οι αντί­πα­λοι ημών θα ερ­γα­σθούν ώστε να δη­μιουρ­γη­θή με­τα­ξύ μας η ευ­γε­νής εκεί­νη άμιλ­λα της δη­μιουρ­γί­ας κα­λύ­τε­ρου έργου προς θε­τι­κο­τέ­ραν εξυ­πη­ρέ­τη­σιν του λαού» (|> “Ελ­λη­νι­κή Ημέρα”, 30/10/1952).

✔️ Αυτός ήταν ο «αγώ­νας» που έκανε ο Πλα­στή­ρας ενα­ντί­ον του Πα­πά­γου. Έχει, άραγε, κα­νέ­νας αμ­φι­βο­λία ότι η κύρια στό­χευ­ση αυτού του «αγώνα» ήταν ενα­ντί­ον του ΚΚΕ και κατά συ­νέ­πεια ενα­ντί­ον και του προ­ο­δευ­τι­κού, δη­μο­κρα­τι­κού, λαϊ­κού κι­νή­μα­τος; Και υπάρ­χει, μήπως, λο­γι­κός άν­θρω­πος που να θε­ω­ρεί ότι κακώς το ΚΚΕ αμύν­θη­κε απέ­να­ντι στη δια­λυ­τι­κή σε βάρος τους τα­κτι­κή του Πλα­στή­ρα, την πο­λέ­μη­σε και υπε­ρά­σπι­σε την υπό­στα­σή του κα­τε­βαί­νο­ντας αυ­τό­νο­μα (μέσω της ΕΔΑ) στις εκλο­γές, έχο­ντας πά­ντο­τε, ως και την τε­λευ­ταία στιγ­μή, ανοι­χτή την πόρτα της ισό­τι­μης δη­μο­κρα­τι­κής συ­νερ­γα­σί­ας; Αυτή είναι η ουσία του ζη­τή­μα­τος.

Το «τι Πλα­στή­ρας, τι Πα­πά­γος»! ξανά και ξανά (και «πο­νη­ρά»!) απο­τέ­λε­σε δια­χρο­νι­κά ανα­πό­σπα­στο μέρος της προ­πα­γάν­δας του ΠΑΣΟΚ -στην προ και μετά Αντρέα εποχή, καθώς και των πα­ρα­κλα­διών του, που χρη­σι­μο­ποί­η­σε και ο πρώ­τος δι­δά­ξας Γε­ώρ­γιος Πα­παν­δρέ­ου, για να εξη­γή­σει το γιατί πήγε στα ψη­φο­δέλ­τια του Πα­πά­γου, ενώ ανήκε στην ίδια πα­ρά­τα­ξη, τη φι­λε­λεύ­θε­ρη, με τον Πλα­στή­ρα… Και επα­νήλ­θε το σύν­θη­μα, με σκοπό να χτυ­πη­θεί το ΚΚΕ, που διά­φο­ρες πλευ­ρές δεν ανέ­χο­νται καν την ιδέα, ότι μπο­ρεί να ασκεί αυ­το­τε­λής πο­λι­τι­κή, ενα­ντί­ον των αστι­κών κομ­μά­των κάθε από­χρω­σης, αλλάθα το ήθε­λαν να είναι ένα συ­μπλή­ρω­μα της δια­χεί­ρι­σης των συμ­φε­ρό­ντων της πλου­το­κρα­τί­ας, ώστε τα ψευ­το­δι­λήμ­μα­τα, να γί­νο­νται πιο εύ­πε­πτα.

✔️ Πολ­λές φορές, από πα­ρά­γο­ντες της «δε­ξιάς» αστι­κής δια­χεί­ρι­σης δια­τυ­πώ­νε­ται, σαν «πα­ρά­πο­νο», το εξής: «Φορ­τώ­νε­τε», λένε στους κομ­μου­νι­στές,«σε μας, τα πάντα! Αν το σκε­φτεί­τε πιο καλά, τα κόμ­μα­τα του “Κέ­ντρου” σάς έχουν κυ­νη­γή­σει πε­ρισ­σό­τε­ρο από τα δικά μας, της “Δε­ξιάς”»!

🧐 Από την πλευ­ρά μας, για να μην …αδι­κή­σου­με ούτε τη «Δεξιά», ούτε το «Κέ­ντρο», θα δε­χτού­με ότι στα εγκλή­μα­τα που και οι δυο έχουν δια­πρά­ξει κατά του ΚΚΕ, κατά του ΕΑΜ, κατά του λαϊ­κού κι­νή­μα­τος γε­νι­κό­τε­ρα, το με­ρί­διο που τους ανα­λο­γεί είναι 50% – 50%. 

✔️ Από τη στιγ­μή που δη­μιουρ­γή­θη­κε το ΚΚΕ. Από τη στιγ­μή που εμ­φα­νί­στη­κε το ορ­γα­νω­μέ­νο σε συν­δι­κά­τα ερ­γα­τι­κό κί­νη­μα. Από τον καιρό του Ελ. Βε­νι­ζέ­λου και του Αλ. Πα­πα­να­στα­σί­ου. Από τον καιρό της Κα­το­χής και σε συ­νέ­χεια. Και στον Εμ­φύ­λιο. Και μετά απ’ αυτόν. Και είναι χα­ρα­κτη­ρι­στι­κό ότι πάντα, στις πιο κρί­σι­μες στιγ­μές και απο­φά­σεις, στην κυ­βέρ­νη­ση βρι­σκό­ταν το «Κέ­ντρο», για να «ρε­γου­λά­ρει» τα πράγ­μα­τα (Συμ­φω­νί­ες Λι­βά­νου, Κα­ζέρ­τας, Δε­κέμ­βρης 1944, Συμ­φω­νία Βάρ­κι­ζας, Εμ­φύ­λιος, αξιο­ποί­η­ση απο­στα­σί­ας Τίτο, πό­λε­μος Κο­ρέ­ας, έντα­ξη της Ελ­λά­δας στο ΝΑΤΟ κλπ.)! Γι’ αυτό και ο μα­κα­ρί­της Κ. Τσά­τσος, ηγε­τι­κή προ­σω­πι­κό­τη­τα της «Δε­ξιάς», έγρα­ψε: «Πα­ντού η μέ­θο­δος του αντι­κομ­μου­νι­στι­κού αγώνα είναι μει­κτή. Και η μόνη πραγ­μα­τι­κή δια­φο­ρά βρί­σκε­ται στο με­γα­λύ­τε­ρο ή μι­κρό­τε­ρο πο­σο­στό ή επι­βο­λής ή πει­θούς που κάθε φορά χρη­σι­μο­ποιεί­ται. Κάθε χώρα και κάθε χρο­νι­κή πε­ρί­ο­δος έχει τα ορθά πο­σο­στά της. Εκεί και μόνο εκεί εντο­πί­ζε­ται η δια­φω­νία μέσα στην αντι­κομ­μου­νι­στι­κή πα­ρά­τα­ξη, με­τα­ξύ εκεί­νων που ανή­κουν στο λε­γό­με­νο “Κέ­ντρο” και των άλλων που το πο­λε­μούν. Είναι φυ­σι­κό όμως σε έναν πο­λι­τι­κόν αντα­γω­νι­σμό, το κάθε κόμμα που βλέ­πει να μην εφαρ­μό­ζε­ται εκεί­νο που θε­ω­ρεί ως την ορθή μέ­θο­δο, να ασκή πο­λε­μι­κή ενα­ντί­ον εκεί­νου που υπο­στη­ρί­ζει την εσφαλ­μέ­νη. Αφύ­σι­κο και επι­ζή­μιο όμως είναι να πα­ρου­σιά­ζε­ται η δια­φω­νία αλ­λιώ­τι­κη από ό,τι είναι και να παίρ­νη στα λόγια μιαν έκτα­ση που δεν έχει στα πράγ­μα­τα». (|> Κ. Τσά­τσου, «Ελ­λη­νι­κή Πο­ρεία», σελ. 183, εκ­δό­σεις «ΕΣΤΙΑ»).

✔️ Στις εκλο­γές του 1952 (Νο­έμ­βρης), που έγι­ναν με το πλειο­ψη­φι­κό σύ­στη­μα, νί­κη­σε ο Πα­πά­γος. Μέχρι τότε βρι­σκό­ταν στην κυ­βέρ­νη­ση το «Κέ­ντρο», με πρω­θυ­πουρ­γό τον στρα­τη­γό Πλα­στή­ρα. Είχε προη­γη­θεί η δο­λο­φο­νία του Νίκου Μπε­λο­γιάν­νη, επί κυ­βέρ­νη­σης Πλα­στή­ρα (Μάρ­της 1952), ενώ το «Κέ­ντρο» υπερ­ψή­φι­σε στη Βουλή το πλειο­ψη­φι­κό σύ­στη­μα, ελ­πί­ζο­ντας ότι με αυτόν τον τρόπο θα εξε­βί­α­ζε τους ψη­φο­φό­ρους του ΚΚΕ και της ΕΔΑ.

✔️ Από τις ει­κό­νες της εκτέ­λε­σης του Μπε­λο­γιάν­νη δεν έλει­ψε ποτέ η προ­βο­λή του στρα­το­δί­κη Γ. Πα­πα­δό­που­λου (του αρ­χι­δι­κτά­το­ρα), δη­λα­δή της «Δε­ξιάς». Όμως έλει­πε πάντα η ει­κό­να του Πλα­στή­ρα, δη­λα­δή του «Κέ­ντρου», αν και αυτός ήταν ο πρω­θυ­πουρ­γός! Στο με­τα­ξύ, η δι­καιο­λό­γη­ση της στά­σης του ήταν …απλή: Δεν ήθελε, αλλά του το επέ­βα­λαν οι ΗΠΑ και η «Δεξιά»! Έτσι συμ­βαί­νει πάντα: Η μεν «Δεξιά» και θέλει και κάνει αυτό που θέλει. Το δε «Κέ­ντρο» (το ΠΑΣΟΚ πα­λιό­τε­ρα και ο Συ­ρι­ζα σή­με­ρα) δε θέλει, αλλά τι να κάνει; Κάνει ό,τι και η «Δεξιά», γιατί δεν μπο­ρεί να κάνει δια­φο­ρε­τι­κά!!

✔️ Ψη­φί­στε, λοι­πόν, Σύ­ρι­ζα την «3η φορά αρι­στε­ρά», που «δε θέλει», αλλά..

✔️ σί­γου­ρα «μπο­ρεί» να σας σκά­ψει (πάλι) το λάκκο!

Το θέμα λοι­πόν δεν είναι αν τα αστι­κά κόμ­μα­τα έχουν με­τα­ξύ τους δια­φο­ρές- αυτές σε επί­πε­δο δια­χεί­ρι­σης υπάρ­χουν, αν και τε­λευ­ταία συ­γκλί­νουνσε ση­μείο να έχουν σχε­δόν εξα­φα­νι­στεί. Το θέμα είναι, ότι πρό­κει­ται για αστι­κά κόμ­μα­τα που ο χα­ρα­κτή­ρας τους δεν κα­θο­ρί­ζε­ται από την κοι­νω­νι­κή έντα­ξη των ψη­φο­φό­ρων τους, αλλά από τα συμ­φέ­ρο­ντα που εκ­προ­σω­πούν, το πρό­γραμ­μα και την πρα­κτι­κή τους, στο­χεύ­ο­ντας στην υπο­τα­γή και εν­σω­μά­τω­ση της ερ­γα­τι­κή τάξης, της αγρο­τιάς, των με­σαί­ων στρω­μά­των, της δια­νό­η­σης κλπ. 

🚩 Το θέμα είναι, οι λαϊ­κές μάζες, που τ’ ακο­λου­θούν, να απο­βά­λουν τις αυ­τα­πά­τες και να συ­σπει­ρω­θούν με τους κομ­μου­νι­στές, με το ΚΚΕ

✔️ Έχει προ­βλη­θεί και η άποψη ότι η κυ­βέρ­νη­ση της ΕΠΕΚ και των Φι­λε­λευ­θέ­ρων, με πρω­θυ­πουρ­γό τον Ν. Πλα­στή­ρα, ήταν μια κυ­βέρ­νη­ση ανί­σχυ­ρη. Μια κυ­βέρ­νη­ση, που «ήθελε» να πραγ­μα­το­ποι­ή­σει φι­λο­λαϊ­κό έργο, αλλά «δεν την άφη­ναν». Ότι, επει­δή ο έλεγ­χος και η πραγ­μα­τι­κή εξου­σία βρί­σκο­νταν στα χέρια των Ανα­κτό­ρων, του ΙΔΕΑ και της «Δε­ξιάς», η κυ­βέρ­νη­ση του «Κέ­ντρου» δεν μπο­ρού­σε να εφαρ­μό­σει το φι­λο­λαϊ­κό της πρό­γραμ­μα. Και ότι, ενώ εξήγ­γει­λε μέτρα φι­λο­λαϊ­κά, συ­νά­ντη­σε με­γά­λες αντι­δρά­σεις, με απο­τέ­λε­σμα να υπο­νο­μευ­τεί και να χάσει τε­λι­κά την κυ­βερ­νη­τι­κή εξου­σία. 

Τέ­τοιες από­ψεις –δυ­στυ­χώς, εκ­φρά­στη­καν και μέσα στις γραμ­μές του ΚΚΕ (και φυ­σι­κά -κατά μεί­ζο­να λόγο της ΕΔΑ). Πρα­κτι­κή έκ­φρα­ση αυτής της αντί­λη­ψης ήταν, ότι το ΚΚΕ και η Αρι­στε­ρά θα έπρε­πε να στη­ρί­ξουν την πο­λι­τι­κή του Πλα­στή­ρα και να προ­σαρ­μο­στούν απο­κλει­στι­κά στην αξιο­ποί­η­ση των νό­μι­μων δυ­να­το­τή­των, εγκα­τα­λεί­πο­ντας τους πα­ρά­νο­μους μη­χα­νι­σμούς και άλλες αδιέ­ξο­δες λο­γι­κές, που εξ αντι­κει­μέ­νου υπο­νό­μευαν την κυ­βέρ­νη­ση Πλα­στή­ρα και ζη­μί­ω­ναν τη δη­μο­κρα­τι­κή εξέ­λι­ξη και την Αρι­στε­ρά!… Αυτές οι από­ψεις έγι­ναν πιο έντο­νες μετά τις βου­λευ­τι­κές εκλο­γές του Μάρτη 1950 και ιδίως μετά την ίδρυ­ση της ΕΔΑ, την 1η Αυ­γού­στου 1951.

Το γε­γο­νός ότι το ΚΚΕ δεν είχε μπο­ρέ­σει να βγά­λει σωστά και ολο­κλη­ρω­μέ­να συ­μπε­ρά­σμα­τα από την πείρα της τα­ξι­κής πάλης κατά τη δε­κα­ε­τία του 1940, παρά τις ση­μα­ντι­κές αλλά δίχως απο­τέ­λε­σμα προ­σπά­θειες που έκανε στα χρό­νια 1949-1953, είχε αφή­σει κενό στη δια­μόρ­φω­ση της στρα­τη­γι­κής του, το οποίο κά­λυ­πταν «ποι­κί­λες» άλλες εκ­δο­χές… Στο έδα­φός τους κα­τα­κε­ραυ­νώ­θη­κε ως σε­χτα­ρι­στι­κό και το σύν­θη­μα «Τι Πλα­στή­ρας, τι Πα­πά­γος»

✔️ Προ­βάλ­λε­ται επί­σης η άποψη, ότι οι ΗΠΑ δεν ήθε­λαν τον Πλα­στή­ρα και προ­τι­μού­σαν τον Πα­πά­γο. Ο στρα­τη­γός Βαν Φλιτ φεύ­γο­ντας από την Ελ­λά­δα (Ιού­λης 1950) έστει­λε μια επι­στο­λή στο βα­σι­λιά Παύλο, στην οποία με­τα­ξύ άλλων ανέ­φε­ρε και τα εξής: «Εφό­σον φο­βό­μα­στε γε­νι­κό πό­λε­μο, εξαι­τί­ας της Κο­ρέ­ας, η κα­τά­στα­ση στην Ελ­λά­δα δεν είναι κα­θό­λου ασφα­λής με την πα­ρού­σα κυ­βέρ­νη­ση Πλα­στή­ρα. Σε πε­ρί­πτω­ση διε­θνών πε­ρι­πλο­κών η κυ­βέρ­νη­ση αυτή θα απο­τε­λέ­σει ου­σια­στι­κά μια πέμ­πτη φά­λαγ­γα του εχθρού. Οι ένο­πλες δυ­νά­μεις και τα σώ­μα­τα ασφα­λεί­ας έχουν αρ­χί­σει ρα­γδαί­ως να απο­συ­ντί­θε­νται. Τέλος, νο­μί­ζω ότι την κα­τά­στα­ση θα έσωζε μόνο μια κυ­βέρ­νη­ση υπό τον στρα­τάρ­χη Πα­πά­γο…» («ΑΥΓΗ» 12/4/1998).

Δε θα στα­θού­με στις σκό­πι­μες, κατά τη γνώμη μας, υπερ­βο­λές του Αμε­ρι­κα­νού στρα­τη­γού περί απο­σύν­θε­σης (!) και πέμ­πτης φά­λαγ­γας (!). Πρό­κει­ται για την ίδια τα­κτι­κή που κάθε μη βα­σι­λό­φρο­να τον ονο­μά­τι­ζε κομ­μου­νι­στή, προ­κει­μέ­νου να διευ­ρύ­νει την εμ­βέ­λεια της τρο­μο­κρα­τι­κής πο­λι­τι­κής της, με την προ­βο­λή του κομ­μου­νι­στι­κού «μπα­μπού­λα» και να δι­καιο­λο­γή­σει κάθε αντι­δη­μο­κρα­τι­κό μέτρο χτυ­πή­μα­τος του λαϊ­κού κι­νή­μα­τος. Μπο­ρού­με, ίσως, να σκε­φτού­με το ζή­τη­μα από μια άλλη σκο­πιά.

Χρειά­στη­κε να πε­ρά­σουν πάνω από 14 χρό­νια μέχρι το δι­κομ­μα­τι­κό σύ­στη­μα να στα­θε­ρο­ποι­η­θεί πλή­ρως. Τότε, όμως, ο χώρος του «Κέ­ντρου» ήταν πο­λυ­δια­σπα­σμέ­νος, όπως και ο χώρος της «Δε­ξιάς». Οι προ­σω­ρι­νές συμ­μα­χί­ες των δια­φό­ρων τμη­μά­των τους δια­δέ­χο­νταν η μία την άλλη, εν μέσω συ­γκρού­σε­ων των κέ­ντρων εξου­σί­ας. Είναι χα­ρα­κτη­ρι­στι­κό – και από αυτή την άποψη – το στρα­τιω­τι­κό κί­νη­μα που επι­χει­ρή­θη­κε – αλλά τε­λι­κά μα­ταιώ­θη­κε – τη νύχτα της 30 προς 31 Μαΐου 1951, με πρω­τα­γω­νι­στή τον ΙΔΕΑ, ο οποί­ος είχε το πάνω χέρι μέσα στο στρα­τό και επη­ρέ­α­ζε τις πο­λι­τι­κές εξε­λί­ξεις. 

✔️ Χα­ρα­κτη­ρι­στι­κή, από την ίδια άποψη, είναι και η «σύ­γκρου­ση» που ξέ­σπα­σε εκεί­νο τον καιρό, ανά­με­σα στο Πα­λά­τι και στον Πα­πά­γο. Αν και το κόμμα που ηγεί­το ο Αλ. Πα­πά­γος ήρθε πρώτο στις εκλο­γές του 1951, με πο­σο­στό 36,5% ο σχη­μα­τι­σμός κυ­βέρ­νη­σης ανα­τέ­θη­κε στους Πλα­στή­ρα-Βε­νι­ζέ­λο!Το Πα­λά­τι αρ­νή­θη­κε να δε­χτεί το αί­τη­μα του στρα­τάρ­χη για διε­ξα­γω­γή νέων εκλο­γών με το πλειο­ψη­φι­κό σύ­στη­μα, ενώ ο Πα­πά­γος αρ­νή­θη­κε να συ­μπρά­ξει με την ΕΠΕΚ (Πλα­στή­ρας) και τους «Φι­λε­λεύ­θε­ρους» (Σοφ. Βε­νι­ζέ­λος), όπως ζη­τού­σε το Πα­λά­τι. Απ’ την άλλη, στις εκλο­γές του 1952 ο Γ. Πα­παν­δρέ­ου και άλλοι πα­ρά­γο­ντες του «Κέ­ντρου» (Τσου­δε­ρός, Μαλ­λιά­κας, Λύ­χνος, Μερ­κού­ρης κά.) πήγαν στους συν­δυα­σμούς του Πα­πά­γου.

Αν, λοι­πόν, ο Βαν Φλιτ έγρα­φε στον Παύλο για τον Πλα­στή­ρα, τα όσα πα­ρα­πά­νω ανα­φέρ­θη­καν, τι να πούμε για τον Αμε­ρι­κα­νό πρέ­σβυ στην Αθήνα, Γκραί­η­ντυ, που ήρθε σε σύ­γκρου­ση ακόμη και με τα Ανά­κτο­ρα, προ­κει­μέ­νου να υπο­στη­ρι­χτεί για την πρω­θυ­πουρ­γία ο Πλα­στή­ρας, και που δή­λω­νε για τον Ν. Πλα­στή­ρα στο «ΒΗΜΑ» την 22α Απρι­λί­ου 1950: «Μου έκα­μεν εντύ­πω­σιν η ενερ­γη­τι­κό­της του πρω­θυ­πουρ­γού και των συ­νερ­γα­τών του, η εκ μέ­ρους των κα­τα­νό­η­σις των ελ­λη­νι­κών προ­βλη­μά­των και η από­φα­σίς των να προ­χω­ρή­σουν εις το έργον της ανα­συ­γκρο­τή­σε­ως. Ιδιαι­τέ­ραν εντύ­πω­σιν μου επρο­ξέ­νη­σεν η εκ μέ­ρους των Ελ­λή­νων επι­σή­μων κα­τα­νό­η­σις του πνεύ­μα­τος και των αρχών επί των οποί­ων βα­σί­ζε­ται η αμε­ρι­κα­νι­κή πο­λι­τι­κή βοη­θεί­ας, ως και η ισχυ­ρά από­φα­σίς των να λά­βουν τα ανα­γκαία μέτρα διά να κα­τα­στή­σουν απο­δο­τι­κήν την βο­ή­θεια»

✔️ Η κυ­βέρ­νη­ση Πλα­στή­ρα απέρ­ρι­ψε το αί­τη­μα της γε­νι­κής αμνη­στί­ας. Ο Γ. Πα­παν­δρέ­ου, μι­λώ­ντας στη Βουλή (ο Πλα­στή­ρας απου­σί­α­ζε στο Πα­ρί­σι), είπε: «… μόνον υπό μίαν θε­ω­ρη­τι­κήν προ­ϋ­πό­θε­σιν θα ήτο ωφέ­λι­μος και εν­δε­δειγ­μέ­νη η γε­νι­κή αμνη­στία, εάν υπήρ­χε πα­γκό­σμιος κα­τευ­να­σμός, εάν η Κο­μιν­φόρμ εγκα­τέ­λει­πε την επί­θε­σιν, εάν το κομ­μου­νι­στι­κό κόμμα έπαυε να είναι Πέμ­πτη Φά­λαγξ και Τμήμα του Διε­θνούς Επα­να­στα­τι­κού Στρα­τού. Αλλά αυτή η προ­ϋ­πό­θε­σις, εάν απο­τε­λεί ευχήν όλων των αν­θρώ­πων, δεν απο­τε­λεί δυ­στυ­χώς και πραγ­μα­τι­κό­τη­τα».

---

«Πα­παν­δρέα πα­πα­τζή χίτης ήσου­να κι εσύ»

Αυτό φώ­να­ζε ο αδού­λω­τος λαός της Αθή­νας το Δεκ του 44 στον Γε­ώρ­γιο Πα­παν­δρέ­ου, όταν σαν Πρω­θυ­πουρ­γός -υπη­ρέ­της του Σκό­μπυ και των Άγ­γλων ιμπε­ρια­λι­στών, πήρε ενερ­γό μέρος στο έγκλη­μα του μα­κε­λέ­μα­τος του λαού μας.

Τα μνη­μεία υπο­κρι­σί­ας του άπει­ρα από το «πι­στεύ­ο­μεν και εις την λα­ο­κρα­τί­αν» που εκ­στό­μι­σε στην απε­λευ­θε­ρω­μέ­νη Αθήνα, συ­νέ­χεια εκεί­νων της αλή­στου μνή­μης Μαυ­ρο­για­λού­ρων προ­κα­τό­χων του – Θα σας φτιά­ξου­με γε­φύ­ρια! …«Μα, δεν έχου­με πο­τά­μια» Θα σας φτιά­ξου­με και πο­τά­μια! Θα σας χτί­σου­με σχο­λεία!, στους πύ­ρι­νους λό­γους κατά «του συρ­φε­τού των αλη­τών του ΚΚΕ» (κατά σύμ­πτω­ση από το ίδιο βήμα, με δια­φο­ρά λίγων χρό­νων), από την έντα­ξη στο κόμμα του Πα­πά­γου, το 1952 για να μη μεί­νει εκτός Βου­λής στην απο­δο­χή του κλί­μα­τος «βίας και νο­θεί­ας» του ’61 εκτι­μώ­ντας ότι θα τον ευ­νο­ού­σε εκλο­γι­κά, …εμπνευ­στής του «δι­μέ­τω­που» στη συ­νέ­χεια (που ου­σια­στι­κά υπήρ­ξε «μο­νο­μέ­τω­πος» κατά του λαϊ­κού κι­νή­μα­τος), που πα­ρέ­δω­σε την κυ­βερ­νη­τι­κή εξου­σία στο Πα­λά­τι, το 1965, με τα τρα­γι­κά επα­κό­λου­θα (χού­ντα κλπ)

✔️ Ο εμ­φύ­λιος έχει τε­λειώ­σει πριν τρία, σχε­δόν, χρό­νια και «ο γέρων», τα ‘χει βάλ­λει με την κυ­βέρ­νη­ση Πλα­στή­ρα – εκεί­νης της επο­χής – ζη­τώ­ντας πε­ρισ­σό­τε­ρο αίμα, με τη με­τα­βά­πτι­ση των κομ­μου­νι­στών σε… κα­τα­σκό­πους! Το αναί­σχυ­ντο, εγκλη­μα­τι­κό… αί­τη­μα, δια­τυ­πώ­νε­ται σε πρω­το­σέ­λι­δο της «Κα­θη­με­ρι­νής» την 1/6/1952, καθώς ο… γέρων, εξα­κο­λου­θη­τι­κά συ­νέ­πλεε – με την «επά­ρα­τον» – στην αντι­κομ­μου­νι­στι­κή δράση, που στοί­χι­σε τόσα στο λαό και στον τόπο μας.

«Ερω­τώ­μεν την κυ­βέρ­νη­σιν (Νι­κο­λά­ου Πλα­στή­ρα): Είχεν αναγ­γεί­λει ότι, μετά την πρώ­την δίκην του Μπε­λο­γιάν­νη θα επη­κο­λού­θει δίκη της δευ­τέ­ρας σει­ράς των κα­τα­σκό­πων; Εχουν πα­ρέλ­θει ήδη τρεις μήνες και η νέα δίκη δεν έγινε. Διατί; Η κυ­βέρ­νη­σις δεν απα­ντά. Και εί­με­θα ηνα­γκα­σμέ­νοι!! να απα­ντή­σω­μεν ημείς διά λο­γα­ρια­σμόν της. Δεν έγινε η νέα δίκη των κα­τα­σκό­πων διότι η κυ­βέρ­νη­σις υφί­στα­ται εκ­βια­σμόν από την Πέμ­πτη Φά­λαγ­γα της “συ­νο­δοι­πο­ρί­ας” η οποία δρα εντός της κυ­βερ­νη­τι­κής πα­ρα­τά­ξε­ως (…) «Ερω­τώ­μεν πάλιν: Είχεν αναγ­γεί­λει η κυ­βέρ­νη­σις ότι εκ των αρ­χεί­ων της κρύ­πτης του Βα­βού­δη διε­πι­στώ­θη η συ­νε­νο­χή της ΕΔΑ εις την κα­τα­σκο­πεί­αν (!!) Και ότι απε­φά­σι­σεν τη διά­λυ­σίν της (…) Και όμως η διά­λυ­σις της ΕΔΑ δεν έγινε. Διατί; Διότι η κυ­βέρ­νη­σις υπέ­στη τον εκ­βια­σμόν της Πέμ­πτης Φά­λαγ­γος…» (κλπ)

✔️ Το σύν­θη­μα “τι Πλα­στή­ρας, τι Πα­πά­γος“, είναι πλέον ιστο­ρι­κά δι­καιω­μέ­νο.

Ν Ζα­χα­ριά­δης Τι Πα­πά­γος – Τι Πλα­στή­ρας – για μια πραγ­μα­τι­κή δη­μο­κρα­τι­κή αλ­λα­γή

Ομι­λία στο ΡΣ. “Ελεύ­θε­ρη Ελ­λά­δα”, στις 14 Νο­έμ­βρη 1952 & Δη­μο­σί­ευ­μα, στο πε­ριο­δι­κό Νέος Κό­σμος, επί­ση­μο θε­ω­ρη­τι­κό και πο­λι­τι­κό όρ­γα­νο της ΚΕ του ΚΚΕ

---

Με πλη­ρο­φο­ρί­ες από |> Ρι­ζο­σπά­στη, |> ΚΟΜΕΠ & |> (Σπ. Λι­ναρ­δά­του) “Από τον Εμ­φύ­λιο στη Χού­ντα”, επί­σης |> εδώ <|

ΠΗΓΗ:Ομάδα ¡H.​lV.S!

---