«Ναι, αλλά ο Στά­λιν….»: Αντι­στα­λι­νι­σμός και πα­ρα­χά­ρα­ξη της Ιστο­ρί­ας

Στις 18 Δε­κέμ­βρη συ­μπλη­ρώ­νο­νται 140 χρό­νια από τη γέν­νη­ση του με­γα­λύ­τε­ρου φό­βη­τρου που γνώ­ρι­σαν αστοί, ιμπε­ρια­λι­στές, φα­σί­στες και οπορ­του­νι­στές τον 20ο αιώ­να- του Ιωσήφ Στά­λιν. Η πε­ρί­πτω­ση του Στά­λιν είναι μο­να­δι­κή στην σύγ­χρο­νη πα­γκό­σμια Ιστο­ρία. Και αυτό διότι δεν έχει υπάρ­ξει στα ιστο­ρι­κά χρο­νι­κά ηγε­τι­κή προ­σω­πι­κό­τη­τα που να έχει κα­τα­συ­κο­φα­ντη­θεί με τόσο χυ­δαίο και απρο­κά­λυ­πτο τρόπο από την αστι­κή ιστο­ριο­γρα­φία. Ο αντι­στα­λι­νι­σμός- φο­ρώ­ντας τη μάσκα της ψευ­δε­πί­γρα­φης, επι­στη­μο­νι­κο­φα­νούς «στα­λι­νο­λο­γί­ας» – απο­τέ­λε­σε και απο­τε­λεί την προ­με­τω­πί­δα του αντι­κομ­μου­νι­σμού που συ­στη­μα­τι­κά, εδώ και δε­κα­ε­τί­ες, πο­ντά­ρει στην πα­ρα­χά­ρα­ξη και δια­στρέ­βλω­ση της Ιστο­ρί­ας.

Ο λυσ­σα­λέ­ος αντι­στα­λι­νι­σμός δεν έχει απο­κλει­στι­κά ως στόχο την συ­κο­φά­ντη­ση του Ι.Β.Στά­λιν ως ιστο­ρι­κής φυ­σιο­γνω­μί­ας. Μέσα από τις τε­ρα­το­λο­γί­ες των πάσης φύσης «στα­λι­νο­λό­γων» επι­χει­ρεί­ται να συ­κο­φα­ντη­θεί στις συ­νει­δή­σεις των λαών- και ιδιαί­τε­ρα της νε­ο­λαί­ας- η ιστο­ρι­κή πε­ρί­ο­δος με την οποία ταυ­τί­ζε­ται ο Στά­λιν, δη­λα­δή η πε­ρί­ο­δος κατά την οποία μπή­καν οι βά­σεις της οι­κο­δό­μη­σης του σο­σια­λι­σμού στην ΕΣΣΔ.

Το δη­λη­τή­ριο ενά­ντια στα «στα­λι­νι­κά εγκλή­μα­τα» έχει ως πραγ­μα­τι­κό στόχο την ίδια τη μαρ­ξι­στι­κή-λε­νι­νι­στι­κή κο­σμο­θε­ω­ρία, την προ­ο­πτι­κή μιας κοι­νω­νί­ας απαλ­λαγ­μέ­νης από την κα­πι­τα­λι­στι­κή βαρ­βα­ρό­τη­τα και την εκ­με­τάλ­λευ­ση αν­θρώ­που από άν­θρω­πο, τον σο­σια­λι­σμό-κομ­μου­νι­σμό.

Για να το πε­τύ­χει αυτό, η αστι­κή ιστο­ριο­γρα­φία έχει δη­μιουρ­γή­σει μια ολό­κλη­ρη «βιο­μη­χα­νία» δαι­μο­νο­ποί­η­σης του Στά­λιν: «κα­τα­σκευα­σμέ­να» γε­γο­νό­τα, πλα­στο­γρα­φία και πα­ρα­χά­ρα­ξη ντο­κου­μέ­ντων, χρήση να­ζι­στι­κού προ­πα­γαν­δι­στι­κού υλι­κού, «μαρ­τυ­ρί­ες» και μυ­θι­στο­ρή­μα­τα επι­φα­νών αντι­κομ­μου­νι­στών, οπορ­του­νι­στι­κές ψευ­δο­λο­γί­ες τρο­τσκι­στών, σε­νά­ρια «κόκ­κι­νης τρο­μο­κρα­τί­ας» κλπ.  Για να ανα­λυ­θεί επαρ­κώς το σύ­νο­λο της αστι­κής και οπορ­του­νι­στι­κής προ­πα­γάν­δας ενά­ντια στον Στά­λιν χρειά­ζο­νται τόμοι εγκυ­κλο­παί­δειας. Ωστό­σο, με αφορ­μή την 138η επέ­τειο από τη γέν­νη­ση του αξί­ζει να κά­νου­με μια συ­νο­πτι­κή ανα­φο­ρά στα με­γα­λύ­τε­ρα, τα πιό χυ­δαία και τε­ρα­τώ­δη, ψέ­μα­τα που έχουν κα­τα­σκευα­στεί από τους «επι­στή­μο­νες» του αντι­στα­λι­νι­σμού.

Ψέμα 1ο: Ο Στά­λιν εξό­ντω­σε 20-60 εκα­τομ­μύ­ρια αν­θρώ­πους.

Ο αριθ­μός των αν­θρώ­πων που σκό­τω­σε ο «αι­μο­στα­γής» Στά­λιν έχει λάβει μυ­θι­κές δια­στά­σεις στην αστι­κή ιστο­ριο­γρα­φία. Διά­φο­ροι ση­μαιο­φό­ροι του αντι­κομ­μου­νι­σμού- από τον γνω­στό ακρο­δε­ξιό ρώσο συγ­γρα­φέα Αλε­ξά­ντρ Σολ­ζε­νί­τσιν μέχρι τον αμε­ρι­κα­νο­βρε­τα­νό ιστο­ρι­κό Ρό­μπερτ Κόν­κου­εστ- έχουν δώσει τις δικές τους εκ­δο­χές για τον αριθ­μό των θυ­μά­των του Στά­λιν. Στο βι­βλίο του «The Great Terror» (Ο με­γά­λος τρό­μος, 1965) ο Κόν­κου­εστ- πρά­κτο­ρας των βρε­τα­νι­κών μυ­στι­κών υπη­ρε­σιών στα νιάτα του- υπο­λο­γί­ζει τα θύ­μα­τα του Στά­λιν σε 20 εκα­τομ­μύ­ρια. Ένας άλλος επι­φα­νής εκ­πρό­σω­πος της επι­στη­μο­νι­κής στα­λι­νο­λο­γί­ας, ο ρώσος ιστο­ρι­κός Ρόι Με­ντ­βέ­ντεφ δι­πλα­σιά­ζει τον αριθ­μό αυτό (40 εκα­τομ­μύ­ρια) προ­σθέ­το­ντας στα θύ­μα­τα της πε­ριό­δου του Στά­λιν και τα 20 εκα­τομ­μύ­ρια των σο­βιε­τι­κών που σκο­τώ­θη­καν… κατά τη διάρ­κεια του δεύ­τε­ρου Πα­γκο­σμί­ου Πο­λέ­μου ενά­ντια στους Ναζί! Η αντι­κομ­μου­νι­στι­κή πα­ρά­νοια ενά­ντια στον Στά­λιν περ­νά­ει σε άλλο επί­πε­δο με την εκ­δο­χή του Σολ­ζε­νί­τσιν, ο οποί­ος υπο­λο­γί­ζει τα θύ­μα­τα της στα­λι­νι­κής πε­ριό­δου σε 60 εκα­τομ­μύ­ρια.

Ποιά είναι όμως η πραγ­μα­τι­κό­τη­τα; Μετά τις αντε­πα­να­στα­τι­κές ανα­τρο­πές στην ΕΣΣΔ στις αρχές της δε­κα­ε­τί­ας του ’90, η κυ­βέρ­νη­ση Γιέλ­τσιν απο­φά­σι­σε να ανοί­ξει τα σο­βιε­τι­κά κρα­τι­κά αρ­χεία. Τα αρ­χεία αυτά, που ήρθαν στο φως της δη­μο­σιό­τη­τας το 1991, δια­ψεύ­δουν πλή­ρως τις τε­ρα­το­λο­γί­ες των στα­λι­νο­λό­γων. 
Σύμ­φω­να με τα επί­ση­μα στοι­χεία ο αριθ­μός όσων κα­τα­δι­κά­στη­καν σε θά­να­το την πε­ρί­ο­δο της ηγε­σί­ας του Στά­λιν, από το 1923 έως το 1952 κυ­μαί­νε­ται από 776.000 έως 786.000 αν­θρώ­πους. [1] Σε αυ­τούς τους αριθ­μούς, αν προ­σθέ­σου­με 40.000 που εν­δε­χο­μέ­νως εκτε­λέ­στη­καν ανε­πί­ση­μα, φτά­νου­με σε έναν συ­νο­λι­κό αριθ­μό πε­ρί­που 820.000 εκτε­λε­σθέ­ντων [2].

Οι Κόν­κου­εστ, Με­ντ­βέ­ντεφ, Σολ­ζε­νί­τσιν και άλλοι στα­λι­νο­λό­γοι επι­χεί­ρη­σαν με λα­θρο­χει­ρί­ες και αντε­πι­στη­μο­νι­κές με­θό­δους να «κα­τα­σκευά­σουν»εκα­τομ­μύ­ρια υπο­τι­θέ­με­να θύ­μα­τα του Στά­λιν. Έτσι, πρό­σθε­σαν στους υπο­λο­γι­σμούς τους ότι μπο­ρεί να φα­ντα­στεί ο νους: εξα­φα­νι­σμέ­νους, νε­κρούς από φυ­σι­κά αίτια, θύ­μα­τα του δευ­τέ­ρου Πα­γκο­σμί­ου Πο­λέ­μου κλπ.

Προ­κύ­πτει ωστό­σο ένα ερώ­τη­μα που η αντι­στα­λι­νι­κή προ­πα­γάν­δα επι­χει­ρεί να θάψει: Για τι αδι­κή­μα­τα κα­τη­γο­ρή­θη­καν οι εκτε­λε­σθέ­ντες και πόσο πραγ­μα­τι­κά αθώοι ήταν; Η αλή­θεια είναι ότι η συ­ντρι­πτι­κή πλειο­ψη­φία των πε­ρί­που 800 χι­λιά­δων εκτε­λε­σθέ­ντων συ­νε­λή­φθη­σαν και κα­τα­δι­κά­στη­καν τη λε­γό­με­νη πε­ρί­ο­δο του Με­γά­λου Τρό­μου (1936-1938). Μι­λά­με, επο­μέ­νως, για μια πε­ρί­ο­δο κατά την οποία υπήρ­χαν- βά­σι­μοι όπως απο­δεί­χθη­κε αρ­γό­τε­ρα- φόβοι ότι η να­ζι­στι­κή Γερ­μα­νία ετοι­μά­ζο­νταν να επι­τε­θεί στην ΕΣΣΔ. Η να­ζι­στι­κή-φα­σι­στι­κή προ­πα­γάν­δα είχε ήδη κα­τα­φέ­ρει να πα­ρει­σφρή­σει σε αντε­πα­να­στα­τι­κούς κύ­κλους στην Σο­βιε­τι­κή Ένωση. 
Οι στα­λι­νο­λό­γοι δεν αρ­θρώ­νουν κου­βέ­ντα για τις συν­θή­κες της ιστο­ρι­κής πε­ριό­δου κατά την οποία έλα­βαν χώρα οι συλ­λή­ψεις και οι εκτε­λέ­σεις.Απο­κρύ­βουν συ­νει­δη­τά το γε­γο­νός ότι ένας πολύ με­γά­λος αριθ­μός των εκτε­λε­σθέ­ντων είχαν συλ­λη­φθεί για φι­λο­να­ζι­στι­κή προ­πα­γάν­δα, όπως άλ­λω­στε και ο ίδιος ο Σολ­ζε­νί­τσιν που αρ­γό­τε­ρα έμελ­λε να γίνει ο αγα­πη­μέ­νος συγ­γρα­φέ­ας της κα­πι­τα­λι­στι­κής Δύσης.

Ση­μεί­ω­ση 1η: Μέσα σε 2 μόλις χρό­νια, τη διε­τία 1965-66, ο ποι­κι­λό­τρο­πα υπο­στη­ρι­ζό­με­νος από τις ΗΠΑ δι­κτά­το­ρας της Ιν­δο­νη­σί­ας Σου­χάρ­το μα­κέ­λευ­σε πε­ρισ­σό­τε­ρους από 1 εκα­τομ­μύ­ριο αν­θρώ­πους (σύμ­φω­να με ορι­σμέ­νες πηγές ο αριθ­μός αγ­γί­ζει τα 2 εκα­τομ­μύ­ρια) κατά τη διάρ­κεια των πε­ρί­φη­μων αντι­κομ­μου­νι­στι­κών διώ­ξε­ων. Πε­ρισ­σό­τε­ρους, δη­λα­δή, απ’ ότι ο “αι­μο­στα­γής Στά­λιν” σε 30 χρό­νια.

Ση­μεί­ω­ση 2η: Σύμ­φω­να με την έρευ­να ενός αμε­ρι­κα­νού, του James Lucas, από το δεύ­τε­ρο Πα­γκό­σμιο Πό­λε­μο μέχρι τις μέρες μας, οι ΗΠΑ ευ­θύ­νο­νται- έμ­με­σα και άμε­σα- για το θά­να­το πε­ρισ­σό­τε­ρων από 20 εκα­τομ­μυ­ρί­ων αν­θρώ­πων σε 37 χώρες. [3] Για τις γε­νο­κτο­νί­ες και βαρ­βα­ρό­τη­τες του ιμπε­ρια­λι­σμού τι έχουν να πουν άραγε οι θια­σώ­τες του αντι­κομ­μου­νι­σμού;

Ψέμα 2ο: Ο Ου­κρα­νι­κός λιμός του 1932-33 προ­κλή­θη­κε σκό­πι­μα από την ΕΣΣΔ.

Φω­το­γρα­φί­ες προ­πα­γαν­δι­στι­κού να­ζι­στι­κού βι­βλί­ου χρη­σι­μο­ποι­ή­θη­καν ως…δήθεν αυ­θε­ντι­κά ντο­κου­μέ­ντα που τρά­βη­κε ο Ουό­κερ στην Ου­κρα­νία. Πηγή: Douglas Tottle, 1987

Αγα­πη­μέ­νο θέμα της αστι­κής-ιμπε­ρια­λι­στι­κής πα­ρα­φι­λο­λο­γί­ας για τον Στά­λιν είναι ο λιμός που έπλη­ξε την Ου­κρα­νία την πε­ρί­ο­δο 1932-33. Πρό­κει­ται για απάτη κο­λοσ­σιαί­ων δια­στά­σε­ων που απο­δί­δει τον λιμό σε… σχέ­διο των μπολ­σε­βί­κων για να εξο­ντώ­σουν τον ου­κρα­νι­κό λαό, ανα­γκά­ζο­ντας τους αγρο­τι­κούς πλη­θυ­σμούς να δε­χθούν την κολ­λε­κτι­βο­ποί­η­ση. Στην Ου­κρα­νία, μά­λι­στα, έχει κα­θιε­ρω­θεί η 25η Νο­έμ­βρη ως μέρα μνή­μης για τους νε­κρούς της «γε­νο­κτο­νί­ας κατά του ου­κρα­νι­κού έθνους από την ΕΣΣΔ». 

Η υπο­τί­θε­με­νη αυτή γε­νο­κτο­νία έχει απο­δει­χθεί, πέραν πάσης αμ­φι­βο­λί­ας, ότι ήταν μια κα­λο­στη­μέ­νη να­ζι­στι­κή προ­πα­γάν­δα. Στο βι­βλίο του «Μια άλλη ματιά στον Στά­λιν», ο βέλ­γος ιστο­ρι­κός Λού­ντο Μάρ­τενς, πα­ρα­θέ­τει στοι­χεία για το πως η να­ζι­στι­κή προ­πα­γάν­δα πέ­ρα­σε στο δυ­τι­κό τύπο, μέσω της εφη­με­ρί­δας Chicago American του φι­λο­να­ζί αμε­ρι­κα­νού με­γι­στά­να Ουί­λιαμ Ρά­ντολφ Χερστ. Η Chicago American δη­μο­σί­ευ­σε τον Φλε­βά­ρη του 1935 «αντα­πο­κρί­σεις» από την Ου­κρα­νία που έφε­ραν  την υπο­γρα­φή του Τόμας Ουό­κερ και οι οποί­ες πε­ριέ­γρα­φαν το υπο­τι­θέ­με­νο ζο­φε­ρό έγκλη­μα των μπολ­σε­βί­κων. Ωστό­σο, όπως απο­δει­κνύ­ε­ται από με­τέ­πει­τα εμπε­ρι­στα­τω­μέ­νες έρευ­νες- όπως αυτή του κα­να­δού Ντά­γκλας Τότλ [4]– το «ρε­πορ­τάζ» της Chicago  American όχι μόνο ήταν κάλ­πι­κο, με ψεύ­τι­κες φω­το­γρα­φί­ες και πα­ρα­ποι­η­μέ­να στοι­χεία αλλά, επι­πλέ­ον, ο “δη­μο­σιο­γρά­φος” Ουό­κερ δεν είχε πα­τή­σει ποτέ το πόδι του στην Ου­κρα­νία. 

Οι ου­κρα­νοί φα­σί­στες- συ­νερ­γά­τες των Ναζί είχαν ση­μα­ντι­κή συ­νει­σφο­ρά στην διά­δο­ση της απά­της σχε­τι­κά με το λιμό του 1932-33. Για πα­ρά­δειγ­μα, το βι­βλίο «Εγκλη­μα­τι­κές πρά­ξεις του Κρεμ­λί­νου» που εκ­δό­θη­κε στα μέσα της δε­κα­ε­τί­ας του 1950 από ου­κρα­νούς φα­σί­στες που με­τα­νά­στευ­σαν στις ΗΠΑ, πε­ριέ­χει σειρά πλα­στών φω­το­γρα­φιών τις οποί­ες πα­ρου­σιά­ζει ως «ντο­κου­μέ­ντα». Να τι γρά­φει για το εν λόγω πό­νη­μα ο Μάρ­τενς: «Στην σε­λί­δα 155 του πα­ρα­πά­νω έργου υπάρ­χει μια φω­το­γρα­φία τεσ­σά­ρων στρα­τιω­τών και ενός αξιω­μα­τι­κού που μόλις έχουν εκτε­λέ­σει κά­ποιους αν­θρώ­πους. Τί­τλος: «Η εκτέ­λε­ση των κου­λά­κων». Λε­πτο­μέ­ρεια: οι στρα­τιώ­τες φο­ρούν τη στολή του τσα­ρι­κού στρα­τού! Έτσι, μας δεί­χνουν τσα­ρι­κές εκτε­λέ­σεις ως απο­δει­κτι­κά στοι­χεία των «εγκλη­μά­των του Στά­λιν». 

Το 1932-33, η Ου­κρα­νία πράγ­μα­τι πέ­ρα­σε πε­ριό­δο με­γά­λης και κα­τα­στρε­πτι­κής πεί­νας. Μόνο που, αντί­θε­τα με όσα δια­δί­δουν οι αντι­κομ­μου­νι­στές πλα­στο­γρά­φοι, ο λιμός αυτός δεν απο­τε­λού­σε σχέ­διο εξό­ντω­σης των ου­κρα­νών απ’ τους μπολ­σε­βί­κους. Στην πραγ­μα­τι­κό­τη­τα, ο λιμός υπήρ­ξε το απο­τέ­λε­σμα μιας σει­ράς λόγων που σχε­τί­ζο­νται: α) με τα εκτε­τα­μέ­να σα­μπο­τάζ (κα­τα­στρο­φές πα­ρα­γω­γής, πυρ­πό­λη­ση γε­ωρ­γι­κών μη­χα­νών, εμπό­δια στην συ­γκο­μι­δή δη­μη­τρια­κών, άρ­νη­ση να σπεί­ρουν κλπ) και την τρο­μο­κρα­τία των κου­λά­κων που αντι­δρού­σαν στην κολ­λε­κτι­βο­ποί­η­ση της γε­ωρ­γί­ας, β)  την εκτε­τα­μέ­νη επι­δη­μία τύφου στην πε­ριο­χή και γ) την ξη­ρα­σία της πε­ριό­δου 1930-32 που έπλη­ξε ση­μα­ντι­κά με­γά­λο μέρος της Ου­κρα­νί­ας.

Ψέμα 3ο: Η σφαγή στο Κατίν ήταν σο­βιε­τι­κό έγκλη­μα.

Η υπό­θε­ση της σφα­γής του Κατίν έχει όλα τα απα­ραί­τη­τα στοι­χεία της αλη­θο­φά­νειας που χα­ρα­κτη­ρί­ζουν μια κα­λο­στη­μέ­νη, κα­λο­σκη­νο­θε­τη­μέ­νη προ­πα­γάν­δα. Στις 13 Απρί­λη 1943, δύο σχε­δόν μήνες μετά την πα­νω­λε­θρία των Ναζί στο Στά­λιν­γκραντ, ο ρα­διο­φω­νι­κός σταθ­μός της να­ζι­στι­κής Γερ­μα­νί­ας στο Βε­ρο­λί­νο ανα­κοί­νω­σε πως η Βέρ­μα­χτ «ανα­κά­λυ­ψε» έναν μα­ζι­κό τάφο 3.000 πο­λω­νών αξιω­μα­τι­κών στο δάσος του Κατίν, κοντά στην πόλη Σμο­λένσκ. Αρ­γό­τε­ρα, σύμ­φω­να με στοι­χεία της «Μαύ­ρης βί­βλου του Κομ­μου­νι­σμού» (ενός χυ­δαί­ου λί­βε­λου με ακα­δη­μαϊ­κό πε­ρι­τύ­λιγ­μα), ο αριθ­μός των θυ­μά­των απο­δεί­χθη­κε αρ­κε­τά με­γα­λύ­τε­ρος: από 15.000 στις 22.000 με 25.700. Ο ένο­χος του εγκλή­μα­τος; Μα, φυ­σι­κά, οι «εβραιο­μπο­σελ­βί­κοι», η Σο­βιε­τι­κή Ένωση και ο Στά­λιν.

Ωστό­σο, όσο κα­λο­στη­μέ­νη κι’ αν ήταν η να­ζι­στι­κή προ­πα­γάν­δα για το Κατίν, μια σειρά στοι­χεία που έχουν δει το φως της δη­μο­σιό­τη­τας απο­κα­λύ­πτουν την απάτη. Τόσο ια­τρο­δι­κα­στι­κές με­λέ­τες όσο και η εξέ­τα­ση του υλι­κού (σφαί­ρες, έγ­γρα­φα, σχοι­νί) που βρέ­θη­κε στους ομα­δι­κούς τά­φους οδη­γούν στο συ­μπέ­ρα­σμα ότι η σφαγή στο Κατίν ήταν έργο των Ναζί. Για πα­ρά­δειγ­μα, σύμ­φω­να με ια­τρο­δι­κα­στι­κές με­λέ­τες ο χρό­νος δο­λο­φο­νί­ας των θυ­μά­των υπο­λο­γί­ζε­ται πολύ αρ­γό­τε­ρα από αυτήν που ισχυ­ρί­ζο­νταν οι Ναζί, σε μια πε­ρί­ο­δο που η πε­ριο­χή είχε κα­τα­λη­φθεί απ’ τα χι­τλε­ρι­κά στρα­τεύ­μα­τα. Επι­πλέ­ον, οι κά­λυ­κες που βρέ­θη­καν στους τά­φους έδει­ξαν ότι οι σφαί­ρες ήταν γερ­μα­νι­κής προ­έ­λευ­σης, κα­τα­σκευα­σμέ­νες σε ερ­γο­στά­σιο με έδρα της Γερ­μα­νία και τις οποί­ες χρη­σι­μο­ποιού­σε ο να­ζι­στι­κός στρα­τός.

Να τι απο­κά­λυ­πτε ο Σό­λεν­μπεργκ, αρ­χη­γός τα­ξιαρ­χί­ας των SS και συ­νερ­γά­της του Χάιν­ριχ Χίμ­λερ, στους New York Times στις 29 Ιούνη 1945: «Η ιστο­ρία των μα­ζι­κών τάφων στο Κατίν, που δη­μιούρ­γη­σε πα­γκό­σμια αί­σθη­ση δύο χρό­νια πριν, ήταν κα­τα­σκευα­σμέ­νη προ­πα­γάν­δα απ’ τους Γκέ­μπελς και Ρί­μπε­ντροπ για να δη­μιουρ­γή­σουν ρίγμα στις σχέ­σεις Ρω­σί­ας-δυ­τι­κών συμ­μά­χων ανα­φέ­ρει το ρε­πορ­τάζ. Ένας κο­ντι­νός συ­νερ­γά­της του Χίμ­λερ, ο αρ­χη­γός τα­ξιαρ­χί­ας των SS Σέ­λεν­μπεργκ, ανα­κοι­νώ­θη­κε πως έδωσε αυτήν την πλη­ρο­φο­ρία κατά τη διάρ­κεια κα­τά­θε­σης στις συμ­μα­χι­κές δυ­νά­μεις στη Γερ­μα­νία την πε­ρα­σμέ­νη Τρίτη. Ο Σέ­λεν­μπεργκ φέ­ρε­ται να είπε πως 12.000 πτώ­μα­τα συλ­λέ­κτη­καν από γερ­μα­νι­κά στρα­τό­πε­δα συ­γκέ­ντρω­σης και τα έντυ­σαν με πα­ρα­δο­σια­κές πο­λω­νι­κές στρα­τιω­τι­κές στο­λές ώστε να φαί­νο­νται ως πο­λω­νοί αξιω­μα­τι­κοί. Απόψε μια άλλη πλη­ρο­φο­ρία εστά­λη από το Όσλο, όπου ο Έρικ Γιό­χαν­σεν- πρό­σφα­τα επα­να­πα­τρι­σμέ­νος έγκλει­στος του γερ­μα­νι­κού στρα­το­πέ­δου Sachsenhausen- ανα­φέ­ρει μια εν­δια­φέ­ρου­σα πλη­ρο­φο­ρία για τη γερ­μα­νι­κή πα­ρα­γω­γή ψεύ­τι­κων εγ­γρά­φων που προ­ο­ρί­ζο­νταν για τα πτώ­μα­τα των μα­ζι­κών τάφων του Κατίν».

Η σφαγή του Κατίν, λοι­πόν, ήταν ένα να­ζι­στι­κό έγκλη­μα που σκό­πι­μα και με­θο­δι­κά απο­δό­θη­κε στην Σο­βιε­τι­κή Ένωση. «Εδωσα οδη­γί­ες να γίνει η ευ­ρύ­τε­ρη δυ­να­τή εκ­με­τάλ­λευ­ση αυτού του προ­πα­γαν­δι­στι­κού υλι­κού. Θα μπο­ρέ­σου­με να επι­ζή­σου­με με αυτό για μια – δυο βδο­μά­δες» έγρα­φε ο αρ­χι­να­ζί Γκέ­μπελς στο προ­σω­πι­κό του ημε­ρο­λό­γιο και προ­σέ­θε­τε: «Δυ­στυ­χώς στους τά­φους του Κατίν βρέ­θη­καν γερ­μα­νι­κές σφαί­ρες… Είναι απα­ραί­τη­το αυτή η πλη­ρο­φο­ρία να πα­ρα­μεί­νει άκρως απόρ­ρη­τη. Αν ποτέ ερ­χό­ταν εν γνώ­σει του εχθρού, η όλη υπό­θε­ση του Κατίν θα κα­τέρ­ρεε» («The Goebbels Diaries (1942-1943)», New York: Doubleday & Company 14/4/1943 και 8/5/1943).

Ση­μεί­ω­ση:  Ένας εκ­πρό­σω­πος της αμε­ρι­κα­νι­κής δι­πλω­μα­τί­ας, ο πρέ­σβης των ΗΠΑ στη Μόσχα το διά­στη­μα 1943-1946, Άβε­ρελ Χά­ρι­μαν, πα­ρα­δέ­χο­νταν γρα­πτώς το 1944 πως «σε κάθε πε­ρί­πτω­ση η σφαγή πραγ­μα­το­ποι­ή­θη­κε από τους Γερ­μα­νούς». Την ίδια θέση είχε υπο­στη­ρί­ξει ένα χρόνο πριν, το 1943 ο διευ­θυ­ντής του Γρα­φεί­ου Πο­λε­μι­κών Πλη­ρο­φο­ριών της κυ­βέρ­νη­σης των ΗΠΑ Έλμερ Ντέι­βις.

Η… τριαν­δρία της αντι­στα­λι­νι­κής προ­πα­γάν­δας: Κόν­κου­εστ, Σολ­ζε­νί­τσιν, Με­ντ­βέ­ντεφ

Ψέμα 4ο: Αρ­χι­πέ­λα­γος από…γκού­λαγκ.

Αγα­πη­μέ­νο θέμα της αστι­κής, αντι­κομ­μου­νι­στι­κής-αντι­στα­λι­νι­κής, προ­πα­γάν­δας είναι η ύπαρ­ξη των λε­γό­με­νων «γκού­λαγκ», ή αλ­λιώς στρα­το­πέ­δων ερ­γα­σί­ας. Μια πρό­χει­ρη έρευ­να του όρου “soviet gulag” στη μη­χα­νή ανα­ζή­τη­σης Google βγά­ζει 497 χι­λιά­δες απο­τε­λέ­σμα­τα. Ση­μα­ντι­κή συ­νει­σφο­ρά στην αστι­κή προ­πα­γαν­δι­στι­κή μυ­θο­λο­γία για τα γκού­λαγκ είχε το πε­ρί­φη­μο βι­βλίο «Αρ­χι­πέ­λα­γος Γκού­λαγκ» (Archipelago Gulag, 1973) του, κα­τα­δι­κα­σμέ­νου για φι­λο­να­ζι­στι­κή δράση και αρ­γό­τε­ρα υπο­στη­ρι­κτή του φα­σί­στα δι­κτά­το­ρα Φράν­κο, Αλε­ξα­ντρ Σολ­ζε­νί­τσιν. Αν όμως ο Σολ­ζε­νί­τσιν έδωσε μια μυ­θι­στο­ρη­μα­τι­κή διά­στα­ση στα γκού­λαγκ, οι- γνω­στοί και μη εξαι­ρε­ταί­οι- αντι­κομ­μου­νι­στές ιστο­ρι­κοί όπως οι Κόν­κου­εστ και Με­ντ­βέ­ντεφ επι­χεί­ρη­σαν να δώ­σουν στην όλη υπό­θε­ση μια επί­φα­ση επι­στη­μο­νι­κό­τη­τας, μέσω των ανα­λύ­σε­ων τους για τα… εκα­τομ­μύ­ρια νε­κρούς των «στα­λι­νι­κών στρα­το­πέ­δων».

Η πραγ­μα­τι­κό­τη­τα είναι πως στρα­τό­πε­δα ερ­γα­σί­ας στην ΕΣΣΔ υπήρ­ξαν. Ωστό­σο, η αντι­κομ­μου­νι­στι­κή-αντι­στα­λι­νι­κή ιστο­ριο­γρα­φία απο­κρύ­πτει σκό­πι­μα δύο πράγ­μα­τα: Πρώ­τον, τι εί­δους άτομα ερ­γά­ζο­νταν στα γκού­λαγκ και δεύ­τε­ρον, ποιός ήταν ο αλη­θι­νός αριθ­μός των κα­τά­δι­κων. Τα κρα­τι­κά σο­βιε­τι­κά αρ­χεία που είδαν το φως της δη­μο­σιό­τη­τας στις αρχές της δε­κα­ε­τί­ας του ’90 διέ­ψευ­σαν τις τε­ρα­το­λο­γί­ες των Κόν­κου­εστ, Με­ντ­βέ­ντεφ και των λοι­πών στα­λι­νο­λό­γων. 

Γρά­φει σχε­τι­κά ο Λού­ντο Μάρ­τενς: «Το 1934, ο Κόν­κου­εστ υπο­λό­γι­σε σε 5 εκα­τομ­μύ­ρια τους πο­λι­τι­κούς κρα­τού­με­νους. Στην πραγ­μα­τι­κό­τη­τα, ήταν με­τα­ξύ 127.000 και 170.000 […] Στο σύ­νο­λο των κρα­του­μέ­νων, οι πο­λι­τι­κοί δεν ήταν παρά το 25% με 33%. Ο Κόν­κου­εστ απα­ρίθ­μη­σε κατά μέσο όρο 8 εκα­τομ­μύ­ρια κρα­τού­με­νους στα στρα­τό­πε­δα το χρόνο. Και ο Με­ντ­βέ­ντεφ (σ.σ: ρώσος αντι­στα­λι­νι­κός ιστο­ρι­κός, διε­τέ­λε­σε σύμ­βου­λος του Γκορ­μπα­τσόφ) 12 με 13 εκα­τομ­μύ­ρια. Στην πραγ­μα­τι­κό­τη­τα, ο αριθ­μός των πο­λι­τι­κών κρα­του­μέ­νων δια­κυ­μάν­θη­κε ανά­με­σα σε ένα ελά­χι­στο 127.000 το 1934 και ένα μέ­γι­στο 500.000 στη διάρ­κεια των δύο χρό­νων του πο­λέ­μου, το 1941 και 1942». 

Οι «επι­στή­μο­νες» του αντι­κομ­μου­νι­σμού σκό­πι­μα πα­ρα­γνώ­ρι­σαν τα ιστο­ρι­κά δε­δο­μέ­να της επο­χής, τις αντε­πα­να­στα­τι­κές δρα­στη­ριό­τη­τες κύ­κλων εντός της ΕΣΣΔ και τη να­ζι­στι­κή-φα­σι­στι­κή προ­πα­γάν­δα, «μα­γει­ρεύ­ο­ντας» κατά το δο­κούν τους αριθ­μούς των θυ­μά­των στα γκού­λαγκ. Ση­μειώ­νει ο Μάρ­τενς: «Τον καιρό του Στά­λιν, το 1951- τη χρο­νιά που υπήρ­χε ο με­γα­λύ­τε­ρος αριθ­μός κρα­του­μέ­νων στο Γκού­λαγκ- υπήρ­χαν 1.948.158 εγκλη­μα­τί­ες του κοι­νού ποι­νι­κού δι­καί­ου, όσοι ακρι­βώς και επι Χρου­στσώφ. Ο πραγ­μα­τι­κός αριθ­μός των πο­λι­τι­κών κρα­του­μέ­νων ήταν τότε 579.878. Οι πε­ρισ­σό­τε­ροι από τους “πο­λι­τι­κούς” ήταν άτομα που είχαν συ­νερ­γα­στεί με τους ναζί: 334.538 είχαν κα­τα­δι­κα­στεί για προ­δο­σία» (σελ. 286).

Τις ψευ­δο­λο­γί­ες των Σολ­ζε­νί­τσιν, Κόν­κου­εστ, Με­ντ­βέ­ντεφ και σια, απο­κα­λύ­πτει σε εκτε­νή του έρευ­να και ο Μάριο Σό­ου­ζα, μέλος του Μαρ­ξι­στι­κου Επα­να­στα­τι­κου Κομ­μου­νι­στι­κου Κομ­μα­τος Σου­η­διας (KPML-r). Γρά­φει σχε­τι­κά ο Σό­ου­ζα, χρη­σι­μο­ποιώ­ντας στα­τι­στι­κά στοι­χεία από το American Historical Review:

«Στις «αποι­κί­ες ερ­γα­σί­ας» (gulag), στα στρα­τό­πε­δα, στέλ­νο­νταν εκεί­νοι που είχαν δια­πρά­ξει σο­βα­ρές πα­ρα­τυ­πί­ες (αν­θρω­πο­κτο­νία, λη­στεία, βια­σμός, οι­κο­νο­μι­κά αδι­κή­μα­τα, κ.λπ….) καθώς επί­σης και ένα με­γά­λο πο­σο­στό εκεί­νων που κα­τα­δι­κά­ζο­νται λόγω αντε­πα­να­στα­τι­κών δρα­στη­ριο­τή­των» […] Ο Κόν­κου­εστ υπο­στη­ρί­ζει ότι το 1939 υπήρ­ξαν 9 εκα­τομ­μύ­ρια πο­λι­τι­κοί κρα­τού­με­νοι στα στρα­τό­πε­δα ερ­γα­σί­ας και ότι άλλα 3 εκα­τομ­μύ­ρια είχαν πε­θά­νει στην πε­ρί­ο­δο 1937-1939. Ας μην ξεχνά ο ανα­γνώ­στης ότι ο Κόν­κου­εστ μιλά εδώ μόνο για πο­λι­τι­κούς κρα­του­μέ­νους! Εκτός από αυ­τούς, λέει ο Κόν­κου­εστ, υπήρ­ξαν επί­σης κοι­νοί εγκλη­μα­τί­ες που, ήταν πολύ πε­ρισ­σό­τε­ροι σε αριθ­μό από τους πο­λι­τι­κούς κρα­του­μέ­νους! Το 1950 υπήρ­ξαν, σύμ­φω­να με τον Κόν­κου­εστ, 12 εκα­τομ­μύ­ρια πο­λι­τι­κοί κρα­τού­με­νοι. Οπλι­σμέ­νοι με τα αλη­θι­νά γε­γο­νό­τα, μπο­ρού­με εύ­κο­λα να δούμε τι απα­τε­ώ­νας ειναι ο Κόν­κου­εστ. Ούτε ένας από τους αριθ­μούς του αντα­πο­κρί­νε­ται ακόμα και μα­κρι­νά στην πραγ­μα­τι­κό­τη­τα. Το 1939 υπήρ­χαν συ­νο­λι­κά σε όλα τα στρα­τό­πε­δα, τις αποι­κί­ες και τις φυ­λα­κές κοντά σε 2 εκα­τομ­μύ­ρια φυ­λα­κι­σμέ­νους. Από αυτά τα 454.000 είχαν δια­πρά­ξει τα πο­λι­τι­κά εγκλή­μα­τα, όχι 9 εκα­τομ­μύ­ρια όπως ο Conquest βε­βαιώ­νει. Εκεί­νοι που πέ­θα­ναν στην στρα­τό­πε­δα ερ­γα­σί­ας με­τα­ξύ 1937 και 1939 αριθ­μού­σαν πε­ρί­που 160.000, όχι 3 εκα­τομ­μύ­ρια. Το 1950 υπήρ­ξαν 578.000 πο­λι­τι­κοί κρα­τού­με­νοι στα στρα­τό­πε­δα ερ­γα­σί­ας, όχι 12 εκα­τομ­μύ­ρια. Ας μην ξεχνά ο ανα­γνώ­στης ότι ο Ρό­μπερτ Κόν­κου­εστ, μέχρι και σή­με­ρα, πα­ρα­μέ­νει μια από τις ση­μα­ντι­κό­τε­ρες πηγές για τη δεξιά προ­πα­γάν­δα ενά­ντια στον κομ­μου­νι­σμό. Με­τα­ξύ των δε­ξιών ψευ­το-δια­νο­ού­με­νων, ο Κόν­κου­εστ είναι σχε­δόν «θεός». Όσον αφορά στους αριθ­μούς που ανα­φέ­ρο­νται από τον Σολ­ζε­νί­τσιν (ότι 60 εκα­τομ­μύ­ρια έχουν πε­θά­νει στα στρα­τό­πε­δα ερ­γα­σί­ας) δεν υπάρ­χει καμία ανά­γκη για σχό­λια. Η γε­λειό­τη­τα ενός τέ­τοιου ισχυ­ρι­σμού είναι προ­φα­νής. Μόνο ένα άρ­ρω­στο μυαλό θα μπο­ρού­σε να δια­νοη­θεί τε­τοια πράγ­μα­τα» [5].

Αντί επι­λό­γου

Η αντι­δρα­στι­κή-οπορ­του­νι­στι­κή προ­πα­γάν­δα του αντι­στα­λι­νι­σμού γί­νε­ται πέρα και έξω από τις κοι­νω­νι­κο­οι­κο­νο­μι­κές και πο­λι­τι­κές συν­θή­κες στις οποί­ες έδρα­σε ο Στά­λιν. Πα­ρα­γνω­ρί­ζο­ντας και απο­σιω­πώ­ντας αυτές τις συν­θή­κες, η αστι­κή ιστο­ριο­γρα­φία  δια­στρε­βλώ­νει χυ­δαία τα γε­γο­νό­τα γύρω από τον Ι.Β.Στά­λιν και την πε­ρί­ο­δο της πα­ρου­σί­ας του στην ηγε­σία της ΕΣΣΔ, δη­μιουρ­γώ­ντας αντε­πι­στη­μο­νι­κές τε­ρα­το­γε­νέ­σεις που ου­δε­μία σχέση έχουν με την ιστο­ρι­κή πραγ­μα­τι­κό­τη­τα.

Βέ­βαια, όπως ανα­φέρ­θη­κε και στην ει­σα­γω­γή, μέσω της επί­θε­σης στον Στά­λιν επι­χει­ρεί­ται το χτύ­πη­μα ενά­ντια στον σο­σια­λι­σμό-κομ­μου­νι­σμό, ενά­ντια στο ερ­γα­τι­κό κί­νη­μα και την προ­ο­πτι­κή της ερ­γα­τι­κής-λαϊ­κής εξου­σί­ας. Γι΄αυτό δια­στρε­βλώ­νουν την Ιστο­ρία και προ­ά­γουν την απα­ρά­δε­κτη θε­ω­ρία των δύο άκρων και της εξί­σω­σης κομ­μου­νι­σμού-να­ζι­σμού.

Κάθε επί­θε­ση στον Στά­λιν και την Σο­βιε­τι­κή Ένωση κρύ­βει τον βα­θύ­τε­ρο φόβο της άρ­χου­σας τάξης, του κα­πι­τα­λι­στι­κού συ­στή­μα­τος και των πραι­τω­ρια­νών του, για το νο­μο­τε­λεια­κό και ανα­πό­φευ­κτο χα­ρα­κτή­ρα της ιστο­ρι­κής αλ­λα­γής. Φο­βού­νται την Ιστο­ρία και γι΄αυτό τη δια­στρε­βλώ­νουν. Μά­ταια όμως. Όση λάσπη κι’ αν ρί­ξουν, δε θα μπο­ρέ­σουν να εμπο­δί­σουν την «έφοδο στον ου­ρα­νό» τον 21ο αιώνα.

Ση­μειώ­σεις:

[1] Getty, Ritterspom, and Zemskov, “Victims of the Soviet Penal System in the Pre-War Years: A First Approach on the Basis of Archival Evidence”. 

[2] Andics Helmut. Rule of Terror: Russia under Lenin and Stalin. New York: Holt, Rinehart and Winston, 1969.

[3] http://​www.​glo​balr​esea​rch.​ca/​us-​has-​killed-​more-​than-​20-​million-​people-​in-​37-​victim-​nations-​since-​world-​war-​ii/​5492051.

[4] Douglas Tottle, Fraud, Famine, and Fascism: the Ukrainian Genocide Myth from Hitler to Harvard , Progress Books, Toronto 1987: http://​www.​rat​iona​lrev​olut​ion.​net/​special/​library/​tottlefraud.​pdf. 

[5] Mario Sousa- Lies concerning the history of the Soviet Union. From Hitler to Hearst, from Conquest to Solzhenitsyn: http://​www.​mariosousa.​se/​Lie​scon​cern​ingt​hehi​stor​yoft​heSo​viet​Unio​n.​html.

 Νίκος Μότ­τας