«Δέξου τα μέτρα που έχουμε συναποφασίσει σε βάρος σου, διαφορετικά θα αναγκαστούμε να πάρουμε μέτρα σε βάρος σου»!

Λαϊκή απάντηση σε μέτρα και εκβιασμούς

Οι απειλές και τα τελεσίγραφα της κυβέρνησης, της Κομισιόν και του ΔΝΤ, όπως καταγράφονται στις εκθέσεις τους για την Ελλάδα, μεταφράζονται στο εξής ψευτοδίλημμα για το λαό: «Δέξου τα μέτρα που έχουμε συναποφασίσει σε βάρος σου, διαφορετικά θα αναγκαστούμε να πάρουμε μέτρα σε βάρος σου»! Αυτός είναι ο πραγματικός εκβιασμός που εκτοξεύουν στη λαϊκή οικογένεια, όταν της λένε να αποδεχτεί την επέκταση του χαρατσιού της «αλληλεγγύης» και της ΔΕΗ, με την απειλή ότι αλλιώς θα επιβάλουν νέους φόρους. Όταν της λένε να αποδεχτεί να δουλεύει με μισθό πείνας και εργασιακές σχέσεις-λάστιχο, εκβιάζοντας ότι σε διαφορετική περίπτωση θα «αναγκαστούν» να μειώσουν κι άλλο τους μισθούς και τις συντάξεις...

Όταν της λένε, ακόμα, να υπομείνει τα πάνδεινα για να προκύψει δημοσιονομικό πλεόνασμα, γιατί διαφορετικά θα πάρουν κι άλλα μέτρα, τα οποία ήδη ανακοινώνουν για το Σεπτέμβρη, ενόψει της αποταμίευσης της επόμενης δόσης. Πρόκειται για εκβιασμό χωρίς τέλος και φαύλο κύκλο από απειλές και μέτρα που είναι προαποφασισμένα και χτυπάνε την καρδιά της εργατικής δύναμης. Στην πραγματικότητα λένε στον πτωχευμένο λαό να φοβηθεί την πτώχευση και να δεχτεί να δουλεύει σκλάβος. Καλλιεργούν τη λογική του μικρότερου κακού, σε συνεργασία με τον ΣΥΡΙΖΑ, που υπόσχεται να ανακουφίσει τα λαϊκά στρώματα και ταυτόχρονα να σώσει τα μονοπώλια από την κρίση. Τίποτα δεν πρόκειται να αλλάξει για το λαό αν ο ΣΥΡΙΖΑ κυβερνήσει και εφαρμόσει το μείγμα της διαχείρισης που προπαγανδίζει.

Ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα: Κυβέρνηση και τρόικα λένε με μια φωνή «απολύσεις στο Δημόσιο»! Ο ΣΥΡΙΖΑ, ενώ δημαγωγικά έταζε επαναπρόσληψη όσων απολυθούν, τώρα συνειδητά λέει ότι θα «αποκαταστήσει τις αδικίες», πάντα όμως στα όρια που επιτρέπει η δημοσιονομική προσαρμογή. Ο ΣΥΡΙΖΑ, όπως και η κυβέρνηση, θέλει πρωτογενή πλεονάσματα και δεσμεύεται γι' αυτά στο κεφάλαιο και τους δανειστές. Θέλει επίσης να αποπληρώσει το χρέος της πλουτοκρατίας, το οποίο αναγνωρίζει, έστω κι αν ζητάει μερική διαγραφή του, για να περισσέψουν κονδύλια για τους ντόπιους επιχειρηματικούς ομίλους. Όλα αυτά συνηγορούν στο ότι ο ΣΥΡΙΖΑ δεν μπορεί παρά να κινηθεί στα όρια της διαχείρισης που επιβάλλει ο στόχος για δημοσιονομική πειθαρχία (έστω και με βραδύτερους ρυθμούς) και ανάπτυξη για το κεφάλαιο.

Αυτό, όμως, σημαίνει παραπέρα συρρίκνωση των κοινωνικών παροχών και παραπέρα φτήνεμα της εργατικής δύναμης, όπως επιβάλλει συνολικά ο στόχος για βελτίωση της ανταγωνιστικότητας του ευρωενωσιακού κεφαλαίου. Στο πλαίσιο του καπιταλιστικού δρόμου ανάπτυξης, όποιο παράπλευρο μονοπάτι κι αν ακολουθήσει κανείς, οδηγεί το λαό στον ίδιο γκρεμό, για να σωθούν και να ανακάμψουν τα μονοπώλια. Διέξοδος υπάρχει και βρίσκεται στην πάλη για ριζικά διαφορετικό δρόμο ανάπτυξης. Για να εκλείψουν οι αιτίες των μέτρων και των εκβιασμών, που είναι η θωράκιση του μονοπωλιακού κέρδους. Να, γιατί το ΚΚΕ λέει λαϊκή συμμαχία και πάλη για αποδέσμευση από την ΕΕ με λαϊκή εξουσία και μονομερή διαγραφή του χρέους. Σε μια τέτοια προοπτική, που εγγυάται τη λαϊκή ευημερία, ο λαός αξίζει να καταθέσει κάθε θυσία.

Αναδημοσίευση από τη στήλη «Η Άποψή Μας» του «Ριζοσπάστη», Παρασκευή 2 Αυγούστου 2013