Mε ψήφους 29 υπέρ και 27 κατά, η Κυπριακή Βουλή υπερψήφισε τη δανειακή σύμβαση με την τρόικα και τα μέτρα που περιλαμβάνει το μνημόνιο, προκειμένου να εκταμιευθεί στα μέσα του Μάη η πρώτη από τις δόσεις του δανείου των 10 δισ. ευρώ. Η κυπριακή οικονομία βρίσκεται σε βαθιά κρίση. Το ΑΕΠ της χώρας κατέγραψε συρρίκνωση 3,4% σε ετήσια βάση στο δ' τρίμηνο του 2012. Σύμφωνα με το Κέντρο Οικονομικών Ερευνών του Πανεπιστημίου Κύπρου, η συρρίκνωση του ΑΕΠ θα φθάσει φέτος τουλάχιστον στο 12% και η ανεργία στο 20%. Την ίδια ώρα βεβαίως οι συνέπειες σε μισθούς και συντάξεις θα είναι δραματικές, αφού θα μειωθούν δραστικά, όπως επίσης και οι όποιες κοινωνικές κατακτήσεις του κυπριακού λαό. Κινδυνεύουν και τα ασφαλιστικά ταμεία, ενώ θα ενταθεί η φοροληστεία.
Οι εργαζόμενοι στην Ελλάδα έχουν πλέον τη δική τους πείρα από την εφαρμογή ανάλογης πολιτικής.
Στα αστικά ΜΜΕ της Ελλάδας έγιναν εκτενείς αναφορές στην πολιτική της κυπριακής κυβέρνησης για την υλοποίηση της συμφωνίας με την τρόικα και την ψήφισή της από την Κυπριακή Βουλή, αλλά και στο ίδιο το αποτέλεσμα της ψηφοφορίας στη Βουλή. Στο επίκεντρό τους βρέθηκε η τοποθέτηση του ΑΚΕΛ, το οποίο δεν αντιτάχθηκε μόνον σ' αυτή τη συμφωνία, αλλά έθεσε δικό του πλαίσιο με πυρήνα την έξοδο από το ευρώ. Στην απόφαση της ΚΕ του ΑΚΕΛ αναφέρεται συγκεκριμένα:
«Η συσσωρευμένη εμπειρία από την εφαρμογή μνημονίων απόλυτης λιτότητας σε άλλες χώρες, αλλά και οι εκτιμήσεις για το μέλλον της Ευρωζώνης σε σχέση και με την οικονομική πολιτική που θα ακολουθηθεί στο μέλλον, δεικνύουν ότι η παραμονή στο παρόν Μνημόνιο, το οποίο συνιστά σοβαρή αρνητική - ποιοτική διαφοροποίηση σε σχέση με το μνημόνιο του Νιόβρη, θα συνοδεύεται με σημαντική απώλεια κυριαρχίας, ευημερίας και με ένταση της κοινωνικής εξαθλίωσης. Η παραμονή στο Μνημόνιο εκτιμούμε ότι θα έχει σοβαρές αρνητικές επιπτώσεις τόσο στο Κυπριακό όσο και στα θέματα διαχείρισης του Φυσικού Αερίου...
Με βάση όλα αυτά, η επιστημονική ανάλυση οδηγεί στο συμπέρασμα ότι η μόνη επιλογή της Κύπρου είναι η λύση εκτός Δανειακής Σύμβασης και Μνημονίου. Η αναζήτηση μια τέτοιας λύσης το πιθανότερο ισοδυναμεί με απόφαση εξόδου της Κύπρου από την Οικονομική και Νομισματική Ένωση του ευρώ (...) Αυτή η λύση είναι μια επίσης επώδυνη επιλογή. Οι αναμενόμενες συνέπειές της δημιουργούν την ανάγκη μέγιστης λαϊκής στήριξης και απαιτούν θυσίες. Ωστόσο, αυτή η λύση θα μπορούσε να ήταν μια σοβαρή εναλλακτική επιλογή υπό τις περιστάσεις, η οποία απαλλάσσει από δεσμεύσεις και δίνει προοπτική και δυνατότητα ανάπτυξης στο μέλλον, στη βάση ενός νέου μοντέλου οικονομικής ανάπτυξης.
Η υλοποίηση μιας τέτοιας απόφασης σε περίπτωση που υιοθετηθεί... θα πρέπει να ληφθεί από τον ίδιο το λαό σε δημοψήφισμα».
Η απόφαση του ΑΚΕΛ μάλιστα προβλήθηκε έντονα από ΜΜΕ και από δυνάμεις που και στην Ελλάδα προτάσσουν ανάλογη πολιτική λύση και μάλιστα ως αντίβαρο στην πολιτική και του ΣΥΡΙΖΑ.
Η αναπαραγωγή γνωστών διλημμάτων
Η συγκεκριμένη απόφαση προβάλλει διαπιστώσεις οι οποίες είναι αναπόφευκτες με βάση την πολιτική των μνημονίων, την πείρα από την εφαρμογή ανάλογων πολιτικών διαχείρισης της κρίσης, ιδιαίτερα για τις βαριές συνέπειες για τους εργαζόμενους, τα φτωχά λαϊκά στρώματα. Επομένως η εναντίωσή του στην πολιτική των μνημονίων, παρά το γεγονός ότι η προηγούμενη κυπριακή κυβέρνηση Χριστόφια υπέγραψε το πρώτο μνημόνιο (το ΑΚΕΛ εκτιμά ότι «η παραμονή στο παρόν Μνημόνιο, το οποίο συνιστά σοβαρή αρνητική - ποιοτική διαφοροποίηση σε σχέση με το μνημόνιο του Νιόβρη», εστιάζεται πρώτα' απ' όλα στα δεινά για το λαό).
Κάνει λόγο επίσης για «πρωτοφανή, αρνητικά και καταστροφικά δεδομένα για την Κυπριακή Οικονομία. Οι σοβαρότατες επιπτώσεις στον τραπεζικό τομέα και ευρύτερα στην οικονομία και η συνεπακόλουθη ύφεση λόγω των μέτρων που έχουν συμφωνηθεί, αφαιρούν τη δυνατότητα ανάκαμψης της Κυπριακής Οικονομίας στο επόμενο διάστημα, μειώνουν τον κοινωνικό ρόλο του κράτους». Εδώ κάνει λόγο για την καπιταλιστική οικονομία της Κύπρου. Και συναρτά την αντιμετώπιση των λαϊκών προβλημάτων από την πορεία αυτής της οικονομίας. Πάνω σ' αυτή την αντίληψη στηρίζει τη διαφορετική του πρόταση.
Θέτει βεβαίως και ζητήματα απώλειας κυριαρχίας. Για τους αστούς γενικώς αυτό δεν είναι πρόβλημα, εφόσον αντιμετωπίζει τη σωτηρία του κεφαλαίου, τη δημιουργία όρων αναπαραγωγής της κερδοφορίας του. Γι' αυτό και επέλεξαν στρατηγική τη συμμετοχή στην ΕΕ.
Η απόφαση του ΑΚΕΛ, προτείνοντας τη συγκεκριμένη πολιτική, επισημαίνει επίσης ότι και αυτή θα έχει θυσίες, αντιτείνοντας βεβαίως ότι αυτή η πολιτική «απαλλάσσει από δεσμεύσεις και δίνει προοπτική και δυνατότητα ανάπτυξης στο μέλλον, στη βάση ενός νέου μοντέλου οικονομικής ανάπτυξης».
Ουσιαστικά η πολιτική πρόταση του ΑΚΕΛ εστιάζει στο γεγονός ότι μπορεί να αντιμετωπίσει με λιγότερες συνέπειες τα δεινά του λαού, αλλά και τα άλλα κρίσιμα ζητήματα που απορρέουν από τη συμφωνία της κυβέρνησης Αναστασιάδη, επισημαίνοντας ότι η συγκεκριμένη πολιτική της σημερινής κυπριακής κυβέρνησης Αναστασιάδη εγκυμονεί κινδύνους και για την προοπτική λύσης του Κυπριακού, αλλά και για τους υδρογονάνθρακες. Ήδη υπάρχουν εξελίξεις σχετικά με την ΑΟΖ από την Τουρκία, η οποία μπαίνει δυναμικά στην υπόθεση αμφισβήτησης των συμφωνιών της Κύπρου για την εκμετάλλευση υδρογονανθράκων. Επίσης η Αίγυπτος εκφράζει ανάλογες αμφισβητήσεις, το Ισραήλ συζητά με την Τουρκία για συμφωνίες σχετικές με τους υδρογονάνθρακες, όταν ήδη έχει ανάλογες συμφωνίες με την Κύπρο. Την ίδια ώρα πυκνώνουν οι φωνές αστών και κυβερνήσεων για λύση τώρα του Κυπριακού, και από την Τουρκία και από την Ελλάδα (π.χ. παρέμβαση Μητσοτάκη), αλλά και από ΗΠΑ και ΕΕ. Οι ως τώρα αναφορές παραπέμπουν ουσιαστικά σε λύση διχοτόμησης με ένα νέο «σχέδιο Ανάν». Βεβαίως όλα αυτά προϋπήρχαν ως προβλήματα και η δρομολόγηση λύσεων αντικειμενικά ήταν ενταγμένη στα συνολικότερα συμφέροντα των μονοπωλίων στην περιοχή και στους ενδοϊμπεριαλιστικούς ανταγωνισμούς.
Επιβεβαιώθηκε ότι το Κυπριακό ζήτημα, ως ζήτημα εισβολής και κατοχής, δεν ήταν δυνατό να επιλυθεί δίκαια μέσα στην ΕΕ. Όλα αυτά τα χρόνια, επιβεβαιώθηκε η θέση του ΚΚΕ ότι η ένταξη της Κύπρου στην ΕΕ δεν έλυσε, αλλά αντίθετα περιέπλεξε το εθνικό ζήτημα της Κύπρου και θα επιδεινωθεί ακόμα περισσότερο με την ενσωμάτωση της Κύπρου στο ΝΑΤΟικό Συνεταιρισμό.
Το βασικό είναι η καπιταλιστική οικονομική κρίση
Με αφορμή λοιπόν την Κύπρο εντάθηκε στην Ελλάδα η διλημματική προπαγάνδα για λύσεις «εντός ή εκτός ευρώ», «εντός ή εκτός δανειακών συμβάσεων και μνημονίων», δηλαδή με «τρόικα ή χωρίς τρόικα» κλπ.
Βεβαίως, όλη αυτή η προπαγάνδα συγκαλύπτει το πραγματικό αντικειμενικό γεγονός στην κυπριακή οικονομία, ότι βρίσκεται σε οικονομική καπιταλιστική κρίση υπερσυσσώρευσης. Η κρίση έχει καταστρεπτικές συνέπειες και για το κεφάλαιο και για την εργατική τάξη, τα φτωχά λαϊκά στρώματα. Η πολιτική διαχείρισης της κυβέρνησης της Κύπρου αντιμετωπίζει την οικονομική κρίση με επιδίωξη τις λιγότερες δυνατές συνέπειες για το κεφάλαιο. Άρα η πολιτική της μεταφέρει τις συνέπειες της κρίσης στις πλάτες του κυπριακού λαού. Γιατί δεν είναι δυνατό διαφορετικά να βγει από την κρίση το κεφάλαιο όσο το δυνατόν πιο αλώβητο.
Όμως οι νόμοι της καπιταλιστικής οικονομίας δεν μπορούν να αξιοποιηθούν υπέρ των εργαζομένων είτε με «δεξιά» είτε με «αριστερή» κυβερνητική διαχείριση και διαπραγμάτευση. Δεν μπορεί να υπάρξει φιλολαϊκή διαπραγμάτευση, όπως ισχυρίζεται ο ΣΥΡΙΖΑ, μέσα στη λυκοσυμμαχία της ΕΕ, γεγονός που αποδείχθηκε και με το ότι η κυπριακή Βουλή ήδη είχε ψηφίσει 25 μνημονιακούς νόμους, παρά τις όποιες άλλες προθέσεις της προηγούμενης κυβέρνησης.
Η ίδια η ζωή έχει αποδείξει, με δεδομένη και τη συγχρονισμένη καπιταλιστική οικονομική κρίση στην ΕΕ και στην Ευρωζώνη, ότι διέξοδος σε όφελος των λαών εντός της ΕΕ και της Ευρωζώνης δεν μπορεί να υπάρξει. Δεν αποτελεί λύση υπέρ του λαού η θέση εντός ή εκτός Ευρωζώνης, είτε η θέση εντός Ευρωζώνης αλλά εκτός τρόικας. Άλλωστε η διαχείριση και εξέλιξη της κρίσης επηρεάζεται και από τις ενδοϊμπεριαλιστικές αντιθέσεις για το πώς θα μοιραστούν οι ζημιές από αυτή, καθώς και για το ποιοι θα ωφεληθούν από τα κοιτάσματα υδρογονανθράκων στην περιοχή. Η προσφυγή για βοήθεια πότε στο ένα και πότε στο άλλο ιμπεριαλιστικό κέντρο όχι μόνο δεν μπορεί να λύσει το πρόβλημα, αλλά το περιπλέκει περισσότερο, όπως αποδείχτηκε με τις αυταπάτες για την αξιοποίηση της καπιταλιστικής Ρωσίας, από την αστική κυβέρνηση της Κύπρου.
Ο μόνος δρόμος και για τον κυπριακό λαό είναι η πάλη του για την αποδέσμευση από την ΕΕ και την κοινωνικοποίηση των μονοπωλίων, με τη δική του εξουσία. Αυτός είναι και ο δρόμος για τη διεκδίκηση ουσιαστικής και δίκαιης λύσης του Κυπριακού. Σ' αυτό το δρόμο πρέπει να συσπειρωθούν οι λαοί και των 27 κρατών - μελών της ΕΕ, για να περάσει στα χέρια των λαών ο πλούτος που παράγεται.
902.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου