Ποιος κατέχει την εξουσία στην Αίγυπτο;

Ο ισλαμιστής Μοχάμεντ Μούρσι ανακηρύχθηκε πρόεδρος της Αιγύπτου. Η είδηση αυτή υποτίθεται ότι ολοκληρώνει μια πορεία αμφισβήτησης της στρατιωτικής εξουσίας στην Αίγυπτο η οποία υποτίθεται ότι ανατράπηκε μετά από τη μεγάλη εξέγερση του λαού που είχε ως κέντρο την πλατεία Ταχρίρ. «Ιστορική εξέλιξη» στα χρονικά της Αιγύπτου και του αραβικού κόσμου χαρακτηρίστηκε η ανακήρυξη του ισλαμιστή υποψηφίου αλλά μόνο στα λόγια. Η πραγματική εξουσία στη χώρα παραμένει το Στρατιωτικό Συμβούλιο.

Δεν έχουμε καμία συμπάθεια στους Αδελφούς Μουσουλμάνους. Πολιτικοί εκπρόσωποι της αστικής τάξης της Αιγύπτου και συμβιβασμένοι με τους αμερικανούς είναι. Έχουν στο ενεργητικό τους την δράση 5ης φάλαγγας κατά του αριστερού και προοδευτικού κινήματος της Αιγύπτου σε συνεργασία με το καθεστώς. Ωστόσο ο λαός ψήφισε τον υποψήφιό του ελπίζοντας ότι θα εφαρμόσει άλλη πολιτική και τις στοιχειώδεις αστικοδημοκρατικές ελευθερίες.

Δεν είναι βέβαιο ότι θα ικανοποιήσει αυτές τις ελπίδες και δεν θα μετατραπεί και αυτός σε έναν αντιδραστικό θρησκευτικοπολιτικό δυνάστη. Εκείνο που παρατηρήσαμε μέσα από τη σκληρή διαμάχη των μερίδων της αστικής τάξης της Αιγύπτου για τον έλεγχο της χώρας με ενεργή συμμετοχή και των αμερικανών είναι ότι ο λαός στης Αιγύπτου για άλλη δημοκρατία εξεγέρθηκε και άλλη του ετοιμάζουν.

Είχαμε επισημάνει επανειλημμένως, όταν γινόταν οι αραβικές εξεγέρσεις και ειδικά της Αιγύπτου, ότι αν ο λαός δεν πάρει πραγματικά την εξουσία στα χέρια του αργά ή γρήγορα θα επανακάμψουν με άλλη μορφή οι ίδιες δυνάμεις στην εξουσία. Είναι ιστορικά διαπιστωμένο ότι αν δεν έχει ο λαός ένα εναλλακτικό κέντρο εξουσίας και εναλλακτικό πολιτικό πρόγραμμα εξουσίας, το αδιέξοδο κάθε εξέγερσης είναι προδιαγεγραμμένο. Αυτό φαίνιεται να επιβεβαιώνεται και στην Αλιγυπτο. Ο λαός ή θα πέσει στο στρατιωτικο καθεστώς ή στο ημιισλαμικό των Α. Μουσουλμάνων.

Έχει σημασία όμως να δούμε τη σύγκρουση της αστικής τάξης της Αιγύπτου μέσα από τις τελευταίες πολιτικές εξελίξεις.

Ο νέος πρόεδρος θα κληθεί να ασκήσει τα λιγοστά του καθήκοντα ασφυκτικά περιορισμένος από τον στρατό.

Με ένα έκτακτο συνταγματικό διάταγμα λίγες ώρες αφότου είχαν κλείσει οι κάλπες των προεδρικών εκλογών στις 17 Ιουνίου, το κυβερνών Στρατιωτικό Συμβούλιο ανέθεσε στον εαυτό του(!!!) υπερεξουσίες στον απόηχο της διάλυσης του Κοινοβουλίου που είχαν προκύψει από τις πρόσφατες βουλευτικές εκλογές και στο οποίο ήταν κυρίαρχη η Μουσουλμανική Αδελφότητα.
Οι υπερεξουσίες που ανέλαβε ο στρατός καταγγέλθηκαν ως πραξικόπημα και χιλιάδες Αιγύπτιοι διαδήλωσαν επί ημέρες στην πλατεία Ταχρίρ.

Ο νέος πρόεδρος πρέπει να ζητά την έγκριση του Ανώτατου Στρατιωτικού Συμβουλίου, το οποίο διατηρεί την πρωτοβουλία της πρότασης, αλλά και της έγκρισης των νόμων. Επιπλέον, η χώρα δεν έχει ακόμη Σύνταγμα και θα περάσουν μήνες πριν ολοκληρωθεί η σχετική διαδικασία.

Μέσα σε αυτό το κλίμα, ενάμιση χρόνο μετά την πτώση του μισητού για πολλούς 30ετούς καθεστώτος Μουμπάρακ, οι Αιγύπτιοι βλέπουν ότι έχουν γίνει επί της ουσίας πολύ λίγα βήματα προς μία πραγματική δημοκρατία.

Αν δεν κατοχυρώσει ο λαός την εξουσία αυτή θα γίνεται το λάφυρο κάθε επίδοξου φανερού ή κρυφού κυβερνήτη.

Αριστερά και πολιτική