Για την προοπτική της ανατροπής

Ολη η διαδικασία γεγονότων, προσώπων και κομμάτων της εκλογικής και μετεκλογικής περιόδου έδειξε το κυριότερο, ότι η αστική τάξη γνωρίζει να ελέγχει και να κατευθύνει την εξουσία της. Η πολιτική εξέλιξη ξεκίνησε από τη θεαματική ανάδειξη της αστικής διαχειριστικής αριστεράς (ΣΥΡΙΖΑ) για να καταλήξει στην κυβέρνηση ΝΔ - ΠΑΣΟΚ - ΔΗΜΑΡ. Πολλές συζητήσεις τηλεοπτικές συνεχίζουν να καταναλώνονται για τις αιτίες αυτής της εξέλιξης. Ομως καμία δεν τολμά να αγγίξει τη θέση, το χαρακτήρα της διαπλοκής εξουσίας της ελληνικής αστικής τάξης και του ξένου παράγοντα. Μια σχέση που επιβεβαιώνει για πολλοστή φορά το πάγιο πρόβλημα της ελληνικής κοινωνίας να βρίσκεται χειραγωγημένη στα χαλκεία της ντόπιας και ξένης αστικής ιμπεριαλιστικής προπαγάνδας. Το πρόβλημα παλιό και σύνθετο. Η λύση του προβάλλεται ως γινόμενη μέσα στο πλαίσιο του αστικού καπιταλιστικού συστήματος.

Το σύνδρομο της «ρεαλιστικής» προσβολής διακατέχει όλα τα πολιτικά κόμματα, ομάδες και παρατάξεις ως πολιτικό μικρόβιο. Οι οραματισμοί για μια νέα κοινωνία σοσιαλισμού βρίσκονται στα αζήτητα. Ολος αυτός ο κουρνιαχτός του αστικού πολιτικού ρεαλισμού οδηγεί στην αναπότρεπτη ανάγκη για όσους καταλαβαίνουν, να βάλουν στην ημερήσια διάταξη της πολιτικής τους τη σοσιαλιστική προοπτική. Είναι η πολιτική που πεισματικά και κόντρα στα χάχανα των «ρεαλιστών» επιμένει στη στρατηγική επιδίωξη της σύνδεσης των οξύτατων τρεχουσών εργατολαϊκών αναγκών με την ανατροπή του καπιταλισμού και την οικοδόμηση του σοσιαλισμού. Είναι, αλήθεια, δύσκολη πολιτική γι' αυτό και υλοποιείται μόνο από τους λίγους και πεφωτισμένους. Από εκείνους που ξέρουν να μετρούν τις ανάγκες και την εξέλιξη της κοινωνίας με το κομπάσο της ιστορικής αλήθειας και της εμπειρίας του εργατολαϊκού κινήματος.

Οι αστικές εκλογές μπορεί να τέλειωσαν για την αστική τάξη και τους πολιτικούς παρατρεχάμενους, δεξιούς κι «αριστερούς». Για το εργατολαϊκό κίνημα και τους πολιτικούς του εκφραστές συνεχίζονται στον πολιτικό στίβο. Οσοι δεν το καταλαβαίνουν αυτό θα ατυχήσουν. Η πορεία και η τύχη ενός εργατολαϊκού κόμματος και παράταξης δεν κρίνονται με το μέτρο των αστικών εκλογών. Οι κάθε λογής χάχανοι ας το καταλάβουν. Η ιστορική εμπειρία του εργατολαϊκού κινήματος διδάσκει ότι η αλήθεια κρίνεται στους δρόμους του αγώνα. Οσοι το αγνοούν αυτό κακό του κεφαλιού τους. Η μετεκλογική πορεία ήδη άρχισε. Οι λιπόψυχοι παραμερίζονται. Στη σκέψη και τα χείλη ζωντανεύει το σοσιαλιστικό όραμα ως σημερινό, τωρινό δικαίωμα. Τέλειωσαν προ πολλού οι διαχωρισμοί σε minimum και maximum. Το ίδιο κι οι αγώνες της πολυθρόνας και της παντόφλας. Ο σοσιαλισμός είναι υπαρκτός στο μυαλό και την καρδιά των κολασμένων. Ας τον τραγουδήσουν στους στίχους της Διεθνούς.

Αντώνης ΔΑΜΙΓΟΣ