Στις προηγούμενες εκλογικές αναμετρήσεις καταγράφτηκε αυξημένο το φαινόμενο της αποχής, πάνω από τα παλιότερα συνηθισμένα επίπεδα. Οσοι σκέφτονται και σήμερα μπροστά στις εκλογές την αποχή ως πολιτική επιλογή και απάντηση απέναντι σε όλα και όλους όσοι έχουν τσακίζει τη ζωή του λαού και της νεολαίας, χρειάζεται να το ξανασκεφτούν. Η εμπειρία από τις δύο προηγούμενες εκλογικές αναμετρήσεις δείχνει ότι η αποχή σε τίποτα δεν εμπόδισε τις κυβερνήσεις που προέκυψαν να πάρουν μέτρα που τσάκισαν το λαό. Η δύναμη που έχασε στις προηγούμενες εκλογές και η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ δεν ήταν από μόνη της στοιχείο ικανό να εμποδίσει τα κόμματα της πλουτοκρατίας να ξεδιπλώσουν την πολιτική τους ενάντια στο λαό. Ισα ίσα, όσο μεγαλύτερο είναι το ποσοστό της αποχής τόσο περισσότερο συσκοτίζονται οι απώλειες των κομμάτων που ευθύνονται για όσα έχει φορτωθεί σήμερα ο λαός μας. Και το μέρος αυτής της δύναμης που έφυγε από ΠΑΣΟΚ και ΝΔ και διοχετεύτηκε στην αποχή κατέληξε... άσφαιρο. Δε θα μπορούσε, εξάλλου, να είναι αλλιώς. Ψέλλισαν δυο λόγια μετά τις εκλογές για το φαινόμενο της αποχής και τα μηνύματά του και συνέχισαν ανενόχλητοι τη δουλειά τους.
Ας σκεφτούμε ότι υπάρχουν άλλες καπιταλιστικές χώρες όπου παραδοσιακά ψηφίζει το μισό ή και λιγότερο από το μισό του εκλογικού σώματος κι αυτό σε τίποτα δεν καλυτερεύει τη ζωή του λαού μετά τις εκλογές. Πολύ δε περισσότερο που στις χώρες όπου η «κουλτούρα» της αποχής είναι μεγαλύτερη, μεταφράζεται και σε αποχή γενικότερα από το κίνημα και τις μαζικές διαδικασίες του. Γι' αυτό και τα κόμματα της πλουτοκρατίας βολεύονται αντί να ενοχλούνται από την αποχή.
Υπάρχει και κάτι ακόμα: Οποιος επιλέγει την αποχή νομίζοντας ότι τους γυρνά την πλάτη κι έτσι δεν έχει ευθύνη για την κυβέρνηση που προκύπτει και για το συσχετισμό δυνάμεων που καταγράφεται, κάνει λάθος. Η αποχή συνδιαμορφώνει το εκλογικό αποτέλεσμα όποιο κι αν είναι αυτό. Και το εκλογικό αποτέλεσμα έχει σημασία, όχι μόνο ως προς το συσχετισμό των κομμάτων εντός της Βουλής, αλλά έχει σημασία και για το κίνημα. Είναι αποδεδειγμένο ότι μόνο ο λαός οργανωμένος σε ένα ισχυρό κίνημα μπορεί να βάλει φρένο στη λαίλαπα που θα συνεχιστεί σφοδρότερη. Για την ισχυροποίηση του κινήματος είναι αναγκαία και ικανή συνθήκη η ισχυροποίηση του ΚΚΕ. Ο νέος, λοιπόν, που με τον ένα ή τον άλλο τρόπο αντιλήφθηκε το προηγούμενο διάστημα την ατομική προσωπική του ευθύνη μπροστά στα όσα συμβαίνουν και βγήκε στους δρόμους για να βροντοφωνάξει την οργή του, με τον ίδιο τρόπο πρέπει να δει και την ευθύνη του μπροστά στην κάλπη των εκλογών.
Και μπορεί η «συμμετοχή στα κοινά» που προσφέρει η αστική δημοκρατία τους, κάθε τέσσερα ή λιγότερα χρόνια με τις εκλογές, να μοιάζει και να είναι ψευδεπίγραφη, ωστόσο οι εκλογές καταγράφουν συσχετισμό. Ας σκεφτούμε όμως πόσο ενισχυμένη θα είναι η ουσιαστική καθημερινή συμμετοχή στο κίνημα, στην οργάνωση του λαού και της νεολαίας στους χώρους δουλειάς, στην ενδυνάμωση των αγώνων, μέσα από την ισχυροποίηση του ΚΚΕ που μπορεί και πρέπει να σημειωθεί και στις κάλπες των εκλογών.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου