Δείτε τη συνέντευξη ολόκληρη εδώ
Εισήγηση της ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ Αλέκας Παπαρήγα στη συνέντευξη τύπου για την κατάσταση της οικονομίας, τα νέα άγρια μέτρα, το κίνημα και την προοπτική
Η κρίση θα πιάσει πάτο, δεν έχει φθάσει ακόμα εκεί και στην Ελλάδα και στην ΕΕ. Ήδη παραδέχονται ότι θα εκδηλωθεί σε όλα τα κράτ μέλη της ΕΕ που ακόμα δεν τα έχει χτυπήσει ανάλογα και σε παγκόσμιο επίπεδο.
Ακόμα και αν έλθει κάποια ανάκαμψη δηλαδή επενδύσεις κλπ ο λαός θα είναι ήδη στον πάτο, δεν πρόκειται να του δώσουν χέρι να σηκωθεί. Επομένως τίθεται εξ αντικειμένου το πρόβλημα να απαλλαγούμε από τα δεσμά της εκμετάλλευσης και καταπίεσης, από τα δεσμά της ΕΕ και των κινδύνων του ιμπεριαλιστικού πολέμου.
ΤΟ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟ ΔΙΛΗΜΜΑ ΕΙΝΑΙ
ΜΕ ΤΑ ΜΟΝΟΠΩΛΙΑ, ΤΟ ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΝΑ ΚΑΝΟΥΝ ΚΟΥΜΑΝΤΟ ΣΤΗΝ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ ΚΑΙ ΝΑ ΕΧΟΥΝ ΤΗΝ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΕΞΟΥΣΙΑ Ή ΜΕ ΤΟ ΛΑΟ ΑΦΕΝΤΗ ΣΤΗΝ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΕΞΟΥΣΙΑ.
Η οικονομική κρίση δε συνιστά ένα αυτοτελές φαινόμενο, φουντώνει τις διακρατικές αντιθέσεις, φέρνει ανακατατάξεις μέσα στην ΕΕ, δυναμώνει στις ανισότιμες σχέσεις αλληλεξάρτησης.
Προκαλεί ένα νέο γύρο ιμπεριαλιστικών αντιθέσεων για τον έλεγχο και το ξαναμοίρασμα των αγορών, των εδαφών, των ενεργειακών και πλουτοπαραγωγικών πηγών. Άρα συνεπάγεται τον πόλεμο, την επέμβαση από τα έξω προς τα μέσα για ανάδειξη κυβερνήσεων που είναι στο χέρι της μιας ή της άλλης ιμπεριαλιστικής δύναμης ώστε να διευκολύνεται το ξαναμοίρασμα και ο έλεγχος. Η Αφρική και η Μέση Ανατολή και όχι μόνο βράζουν, άρα ο ιμπεριαλιστικός πόλεμος και η ιμπεριαλιστική ειρήνη που τον διαδέχεται δεν είναι ζητήματα ξένα για τον ελληνικό λαό, παίρνοντας υπόψη ότι η χώρα μας είναι μέλος στην ΕΕ και το ΝΑΤΟ, έχει αμερικανονατοικές βάσεις, έχει μεγάλη σημασία η γεωστρατηγική της θέση για την διεξαγωγή ιμπεριαλιστικών πολέμων.
Σ' αυτή τη φάση πρέπει ο λαός να αποδείξει ότι έχει το κουράγιο, ότι είναι σε θέση να απαλλαγεί από τις αυταπάτες που καλλιεργούν οι πολιτικές δυνάμεις που στηρίζουν την συμμετοχή της Ελλάδας στην ΕΕ, και στηρίζουν την ανάπτυξη των μονοπωλίων, να γυρίσει την πλάτη στα τρομοκρατικά και εκβιαστικά διλήμματα.
Οποιαδήποτε κυβέρνηση, είτε ΠΑΣΟΚ, ΝΔ-ΠΑΣΟΚ-ΛΑΟΣ, ΝΔ - ΠΑΣΟΚ, ΝΔ-ΠΑΣΟΚ-ΔΗΜΑΡ, είτε ΣΥΡΙΖΑ θα κρατήσουν την ίδια γραμμή όσον αφορά την γραμμή ανάπτυξης και διαχείρισης, υπέρ του κεφαλαίου, των μονοπωλίων, θα πάρουν αντιλαϊκά μέτρα είτε του ενός ή του άλλου μίγματος. Η ΔΗΜΑΡ ξέπεσε με την έννοια ότι στηρίζει τα αντιλαϊκά μέτρα σε αντίθεση με πιο ήπιες θέσεις που είχε προεκλογικά, γιατί έγινε κυβερνώσα αριστερά. Αν αύριο έχουμε κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ ακόμα και χωρίς άλλη συνεργασία θα ξεπέσει εντελώς σε αντιλαϊκή κυβέρνηση, γιατί αυτό αντιπροσωπεύει η κυβερνώσα αριστερά. Κάτι που επιβεβαιώνεται από την παλαιότερη και πρόσφατη ευρωπαϊκή πείρα και όχι μόνο.
Aκούμε από τον κ. Σαμαρά και τα άλλα κόμματα της συγκυβέρνησης, ανεξάρτητα από τις επιδερμικές διαφωνίες τους, ότι τα μέτρα που πάρθηκαν και που παίρνονται είναι σκληρά και οδυνηρά άλλα αναγκαία.
Είναι αναγκαία για το κεφάλαιο, τα μονοπώλια, είναι βάρβαρα και θανατηφόρα για το λαό. Είναι ταξικά μέτρα που παίρνονται σε όλη την Ευρώπη ανεξάρτητα του χρέους, των ελλειμμάτων και του Μνημονίου.
Το λεγόμενο Μνημονιακό τέλμα που προβάλλει ο ΣΥΡΙΖΑ ως ελληνικό πρόβλημα δεν ισχύει, ήδη το μνημονιακό τέλμα σημειώνεται και στην Πορτογαλία. Με μνημόνιο και χωρίς μνημόνιο τα ταξικά μέτρα είναι στην ημερήσια διάταξη παντού.
Ακούμε επίσης από το ΣΥΡΙΖΑ και τα άλλα κόμματα της αντιπολίτευσης που κάνουν κούφια αντιμνημοναική πολιτική ότι το Μνημόνιο απέτυχε γιατί οδήγησε στην ύφεση, στην εσωτερική υποτίμηση, ότι πρέπει να ακυρωθεί και να αντικατασταθεί από ένα αναπτυξιακό πρόγραμμα για επενδύσεις και αναδιανομή εισοδήματος.
Το Μνημόνιο δεν απέτυχε, είναι το εργαλείο για την διαχείριση της κρίσης σε βάρος του λάου και υπέρ των μονοπωλίων. Μέσα στην Ευρωπαϊκή Ένωση αναπτύσσονται διαφορετικές συνταγές που έχουν τον ίδιο σκοπό ανάλογα με την οικονομική θέση του κάθε καπιταλιστικού κράτους στην ΕΕ. Όλες οι προτάσεις οδηγούν στο ίδιο αντεργατικό και αντιλαϊκό αποτέλεσμα, είτε προτάσσουν την ανάπτυξη είτε προτάσσουν την μείωση του χρέους και των ελλειμμάτων.
Είτε με δραχμή είτε με ευρώ, είτε με σύνδεση του εθνικού νομίσματος με δολάριο, στερλίνα, γεν, γουάν και ρούβλι η ζωή των λαών δεν θα άλλαζε. Το ίδιο ισχύει αν προχωρήσει η λεγόμενη ευρωπαϊκή ενοποίηση ή η διάσπαση. Εννοούμε το ίδιο για τους λαούς. Η μόνη διαφορά θα ήταν ότι ένα τμήμα του κεφαλαίου θα τα έβγαζε καλύτερα πέρα έναντι ενός άλλου.
Όποιος δηλώνει αντιμνημονιακός ας ψηφίσει την πρόταση του ΚΚΕ για κατάργηση του Μνημονίου και των δανειακών συμβάσεων, αντί να ασχολείται με εισαγγελικές ανακρίσεις. Εκεί που χρειάζεται ο εισαγγελέας είναι ο προσωπικός πλουτισμός του πολιτικού, ο εισαγγελέας δεν μπορεί να κρίνει υπέρ ή κατά μιας μορφής αστικής πολιτικής διαχείρισης. ΔΙΚΑΣΤΗΣ ΝΑ ΓΙΝΕΙ Ο ΛΑΟΣ.
Όσο γίνεται περισσότεροι εργαζόμενοι πρέπει να στηρίξουν την πολιτική πρόταση του ΚΚΕ που λέει για κατάργηση του Μνημονίου με νόμο και των δανειακών συνθηκών που πρέπει να συνοδεύεται από μονομερή διαγραφή του χρέους χωρίς καμία διαπραγμάτευση γιατί η διαπραγμάτευση σημαίνει αναγνώριση, σημαίνει νέο κούρεμα με νέα Μνημόνια και ο λαός να πάρει στα χέρια του τον πλούτο και τα παραγωγικά μέσα που διαθέτει ακόμα η χώρα και να δρομολογήσει ανάπτυξη με υπολογισμό των ανθρώπινων αναγκών και όχι τα κέρδη των καπιταλιστικών επιχειρήσεων, άρα αποδέσμευση απαλλαγή από τα δεινά της ιδιοκτησίας και εκμετάλλευσης των μονοπωλίων και της ΕΕ. Δεν υπάρχει μέση λύση και οδός.
Σήμερα που τα μονοπώλια κυριαρχούν παντού και καθορίζουν τα πάντα ακόμα και εκεί που υπάρχει ακόμα σε μεγάλο αριθμό η μικρομεσαία ιδιοκτησία, δεν είναι δυνατόν να γίνουν επενδύσεις, να φέρουν κέρδη, και ταυτόχρονα να μειωθεί η ανεργία, να επανέλθουμε έστω στις εργασιακές σχέσεις της 10ετίας του ‘80 και ‘90 και να γίνει αναδιανομή του πλούτου που εξασφαλίζει ότι η λαϊκή οικογένεια ζει ανάλογα με τις δυνατότητες της χώρας και τις σύγχρονες ανάγκες της.
Ανεξάρτητα ποια παραλλαγή θα κυριαρχήσει, άρα ανεξάρτητα αν ασκεί επιρροή η πρόταση της κυβέρνησης ΝΔ-ΠΑΣΟΚ-ΔΗΜΑΡ ή του ΣΥΡΙΖΑ και των άλλων κομμάτων οι εργαζόμενοι θα χάνουν ακόμα περισσότερο την αγοραστική ικανότητα στα πιο στοιχειώδη, θα ζουν όπως στην 10ετία του 50 και 60.
Δεν είναι μόνο το ύψος των συντάξεων και των μισθών, των επιδομάτων, είναι το σύνολο των ανατροπών που έχουν γίνει και θα γίνουν είτε έχουμε κυβέρνηση του Μνημονίου είτε λεγόμενη κυβέρνηση της αριστεράς, γιατί θα κυριαρχούν τα μονοπώλια παντού.
Η φτώχεια και η εξαθλίωση θα έλθει με το σύνολο των μέτρων, με την μερική ελαστική απασχόληση που θα γενικευθεί, οι επενδύσεις θα γίνουν σε επιλεκτικούς κλάδους, ενώ η τεχνολογία στα χέρια των καπιταλιστών τους δίνει την δυνατότητα να ανεβάσουν την παραγωγικότητα με λίγες θέσεις εργασίας λιγότερες από τις θέσεις που θα χάνονται και με περιστασιακή μερική απασχόληση.
Τρία ζητήματα κρίνουν την αποτελεσματικότητα των αγώνων και κυρίως την ικανότητα του λαϊκού κινήματος να παρεμποδίσει νέα μέτρα, να τα ανατρέψει όλα στην πορεία για να βαδίσει σε σίγουρη προοπτική. Πρόκειται για προϋποθέσεις που αφορούν την γραμμή συνεργασίας και συσπείρωσης μέσα στο κίνημα, την άνοδο της οργάνωσης και συμμετοχής, την επιλογή του δρόμου ανάπτυξης.
ΠΡΩΤΟ ζήτημα η γραμμή συνεργασίας και αγωνιστικής συσπείρωσης πρέπει να βασίζεται στην θέση ότι η κρίση δεν είναι κρίση διαχείρισης ή χρέους, αλλά οικονομική καπιταλιστική κρίση που έρχεται ως συνέπεια του καπιταλιστικού δρόμου ανάπτυξης. Σήμερα συγκρούονται οι δύο δρόμοι ανάπτυξης, από την μια ο δρόμος που χαράσσεται από το μονοπώλια και τα κόμματά τους και από την άλλη ο δρόμος του αγώνα των αποφασιστικών και ανυποχώρητων μαζών, με κλιμάκωση που οδηγεί στην ρήξη, στην ανατροπή της εξουσίας των μονοπωλίων.
Η γραμμή του κινήματος ανεξάρτητα αν προβάλλονται και σωστά ορισμένα άμεσα και οξυμμένα προβλήματα, πρέπει να είναι ρήξης και ανατροπής. Κίνημα σημαίνει συμμαχία της εργατικής τάξης και των φτωχών αυτοαπασχολούμενων με άνοδο της συμμετοχής των νέων ηλικιών και των γυναικών, οργάνωση αντεπίθεση ανατροπή.
Το να έχεις αίτημα κρατική χρηματοδότησης του ΕΟΠΥΥ για τα άμεσα προβλήματα των ταμείων που έχουν σχέση με την υγεία μπορει να είναι καλό και σωστό ως άμεσο, όμως μπορούν να δώσουν κρατική επιχορήγηση και να φορτώσουν τις τσέπες των εργαζομένων από άλλο δρόμο. Ή να βοηθήσουν να κάνει δάνειο ο ΕΟΠΥΥ και μετά να βάλουν φόρο υπέρ ΕΟΠΥΥ στα φάρμακα.
Το να λες ότι η συγκεκριμένη ΔΕΚΟ δεν μπορει να ιδιωτικοποιηθεί χωρίς να θέτεις γενικότερο ζήτημα άλλου δρόμου ανάπτυξης δεν πείθεις, δεν νικάς, γιατί αφού δέχεσαι τον καπιταλιστικό δρόμο ανάπτυξης και την ενσωμάτωση στην ΕΕ, τότε θα βρεθείς μπροστά στο δίλημμα μέσα ή έξω από την ΕΕ, και στο θέμα της κοινωνικοποίησης. Η κρατικοποίηση δεν σημαίνει φιλολαϊκή πολιτική, την έχουμε γνωρίσει πολύ καλά. Πολύ περισσότερο που η κρατικοποίηση δεν σημαίνει ότι διατηρούνται οι μισθοί και οι εργασιακές σχέσεις.
Δεν υπάρχει διέξοδος όσο ο εργαζόμενος λαός, οι άνεργοι, οι συνταξιούχοι επηρεάζονται από τις διάφορες φιλελεύθερες, σοσιαλιστικές και "αριστερές" συνταγές διαχείρισης. Όσο κυριαρχεί η μοιρολατρία, η ηττοπάθεια, η λαθεμένη άποψη ότι σήμερα οι λαοί δεν μπορούν να νικήσουν, δεν μπορούν να δίνουν αποτελεσματικές μάχες, ότι η ριζική αλλαγή δεν θα έλθει ποτέ, ότι είναι λύση της «δευτέρας παρουσίας». Δεν πρέπει ο λαός να περιμένει μοιρολατρικά τα διάφορα δίκτυα, που υποκριτικά τα ονομάζουν αλληλεγγύης και φιλανθρωπίας, που στήνονται σχεδιασμένα, ώστε αυτός να συμβιβαστεί με την διαχείριση της φτώχειας.
ΔΕΥΤΕΡΟ, υπάρχει ανάγκη άμεσης και θεαματικής αλλαγής του συσχετισμού δύναμης στο κίνημα, από τα κάτω προς τα πάνω, ώστε το κίνημα να είναι σε θέση να αντιμετωπίζει την πολιτική οποιασδήποτε κυβερνητικής σύνθεσης, στο βαθμό που πρόκειται για εναλλαγή και όχι ανατροπή της ίδιας της εξουσίας.
Δεν θα έχουμε νικηφόρους αγώνες όσο η συντριπτική πλειοψηφία των εργαζομένων δεν είναι οργανωμένη στον τόπο δουλειά και στον κλάδο.
ΤΡΙΤΟ, το κίνημα πρέπει να βασίζεται στην συνεργασία -συμμαχία όλων των κοινωνικών δυνάμεων που έχουν συμφέρον να αντιπαλέψουν τα μονοπώλια, το κεφάλαιο, ανεξάρτητα των μεταξύ τους διαφορών. Δηλαδή συμμαχία των εργατοϋπαλλήλων, των αυτοαπασχολουμένων στην πόλη και στην ύπαιθρο, ενώ η δυναμική σηματοδοτείται από την ανεβασμένη συμμετοχή γυναικών και νεολαίας που ανήκουν στην παραπάνω ταξική διαστρωμάτωση. Το κίνημα πρέπει να κατευθύνεται στην ανατροπή της εξουσίας των μονοπωλίων. Βεβαίως αυτό θα έλθει ως αποτέλεσμα της πείρας των αγώνων, δεν είναι ζήτημα ενός συνθήματος.
Οι αντικειμενικές προϋποθέσεις να ζήσει ο λαός πολύ καλύτερα υπάρχουν και στην Ελλάδα. Αυτό που χρειάζεται είναι να κοινωνικοποιηθούν τα μονοπώλια που εισβάλουν όλο και πιο βαθειά σε όλες τις πτυχές της οικονομικής και κοινωνικής ζωής, ενώ η νέα τεχνολογία μπορει να εξασφαλίσει και μείωση του χρόνου εργασίας προς όφελος του ελεύθερου χρόνου, ενώ στα χέρια των μονοπωλίων μειώνει τις θέσεις εργασίας ακόμα και σε συνθήκες αυξημένης παραγωγής.
Στις σημερινές συνθήκες ενώ πλεονάζουν οι απούλητες κατοικίες υπάρχουν άστεγοι και νέα ζευγάρια που δεν μπορούν να αντιμετωπίσουν το νοίκι.
Ενώ η χώρα έχει δυνατότητα να παράγει προϊόντα διατροφής 100%, ελληνικά προιόντα μένουν απούλητα ή πουλιέται στον χονδρέμπορο σε εξευτελιστική τιμή και έχουμε θάλασσα εισαγωγών.
Ενώ είμαστε χώρα με δυνατότητες κατασκευής πλοίων , με μεγάλη ναυτική παράδοση και παρουσία, η ναυπηγοεπισκευαστική ζώνη πεθαίνει.
Η κυβέρνηση της λαϊκής εξουσίας θα κάνει λαϊκή περιουσία τη σημερινή ιδιοκτησία των μεγάλων επιχειρηματικών ομίλων, των καπιταλιστικών επιχειρήσεων, όλων των υποδομών και χερσαίων, θαλάσσιων, εναέριων μέσων μεταφοράς, της γης. Θα προωθήσει τον παραγωγικό συνεταιρισμό των μικρομεσαίων αγροτών και επαγγελματιών, και θα διασφαλίσει αυτό που σήμερα ονειρεύεται η πλειοψηφία του λαού:
• Δουλειά για όλους, εξάλειψη της ανεργίας.
• Διατροφική επάρκεια για όλο το λαό
• Δημόσια, δωρεάν Υγεία, Πρόνοια για όλους, με κατάργηση της επιχειρηματικής δραστηριότητας.
• Μόρφωση για όλους. Αξιοποίηση του επιστημονικού δυναμικού, της έρευνας και της τεχνολογίας.
• Δωρεάν κρατική φροντίδα των παιδιών , των ηλικιωμένων, των ανθρώπων με ειδικές ανάγκες.
• Φθηνή και ποιοτική λαϊκή στέγη, με ρεύμα, θέρμανση, ύδρευση.
• Αθλητισμό, πολιτισμό, διακοπές για όλους με οργανωμένες υποδομές.
• Θα πρωτοστατήσει για διεθνείς οικονομικές σχέσεις με κριτήριο το αμοιβαίο όφελος των λαών.
• Με το λαό κυρίαρχο και δυνατό, που παλεύει για την ευημερία του, θα απαλλαγεί η χώρα από τις ιμπεριαλιστικές συμφωνίες και το ΝΑΤΟ, την εμπλοκή της σε ιμπεριαλιστικούς πολέμους.
Η οικονομική κρίση δε συνιστά ένα αυτοτελές φαινόμενο, φουντώνει τις διακρατικές αντιθέσεις, φέρνει ανακατατάξεις μέσα στην ΕΕ, δυναμώνει στις ανισότιμες σχέσεις αλληλεξάρτησης.
Προκαλεί ένα νέο γύρο ιμπεριαλιστικών αντιθέσεων για τον έλεγχο και το ξαναμοίρασμα των αγορών, των εδαφών, των ενεργειακών και πλουτοπαραγωγικών πηγών. Άρα συνεπάγεται τον πόλεμο, την επέμβαση από τα έξω προς τα μέσα για ανάδειξη κυβερνήσεων που είναι στο χέρι της μιας ή της άλλης ιμπεριαλιστικής δύναμης ώστε να διευκολύνεται το ξαναμοίρασμα και ο έλεγχος. Η Αφρική και η Μέση Ανατολή και όχι μόνο βράζουν, άρα ο ιμπεριαλιστικός πόλεμος και η ιμπεριαλιστική ειρήνη που τον διαδέχεται δεν είναι ζητήματα ξένα για τον ελληνικό λαό, παίρνοντας υπόψη ότι η χώρα μας είναι μέλος στην ΕΕ και το ΝΑΤΟ, έχει αμερικανονατοικές βάσεις, έχει μεγάλη σημασία η γεωστρατηγική της θέση για την διεξαγωγή ιμπεριαλιστικών πολέμων.
Σ' αυτή τη φάση πρέπει ο λαός να αποδείξει ότι έχει το κουράγιο, ότι είναι σε θέση να απαλλαγεί από τις αυταπάτες που καλλιεργούν οι πολιτικές δυνάμεις που στηρίζουν την συμμετοχή της Ελλάδας στην ΕΕ, και στηρίζουν την ανάπτυξη των μονοπωλίων, να γυρίσει την πλάτη στα τρομοκρατικά και εκβιαστικά διλήμματα.
Οποιαδήποτε κυβέρνηση, είτε ΠΑΣΟΚ, ΝΔ-ΠΑΣΟΚ-ΛΑΟΣ, ΝΔ - ΠΑΣΟΚ, ΝΔ-ΠΑΣΟΚ-ΔΗΜΑΡ, είτε ΣΥΡΙΖΑ θα κρατήσουν την ίδια γραμμή όσον αφορά την γραμμή ανάπτυξης και διαχείρισης, υπέρ του κεφαλαίου, των μονοπωλίων, θα πάρουν αντιλαϊκά μέτρα είτε του ενός ή του άλλου μίγματος. Η ΔΗΜΑΡ ξέπεσε με την έννοια ότι στηρίζει τα αντιλαϊκά μέτρα σε αντίθεση με πιο ήπιες θέσεις που είχε προεκλογικά, γιατί έγινε κυβερνώσα αριστερά. Αν αύριο έχουμε κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ ακόμα και χωρίς άλλη συνεργασία θα ξεπέσει εντελώς σε αντιλαϊκή κυβέρνηση, γιατί αυτό αντιπροσωπεύει η κυβερνώσα αριστερά. Κάτι που επιβεβαιώνεται από την παλαιότερη και πρόσφατη ευρωπαϊκή πείρα και όχι μόνο.
Aκούμε από τον κ. Σαμαρά και τα άλλα κόμματα της συγκυβέρνησης, ανεξάρτητα από τις επιδερμικές διαφωνίες τους, ότι τα μέτρα που πάρθηκαν και που παίρνονται είναι σκληρά και οδυνηρά άλλα αναγκαία.
Είναι αναγκαία για το κεφάλαιο, τα μονοπώλια, είναι βάρβαρα και θανατηφόρα για το λαό. Είναι ταξικά μέτρα που παίρνονται σε όλη την Ευρώπη ανεξάρτητα του χρέους, των ελλειμμάτων και του Μνημονίου.
Το λεγόμενο Μνημονιακό τέλμα που προβάλλει ο ΣΥΡΙΖΑ ως ελληνικό πρόβλημα δεν ισχύει, ήδη το μνημονιακό τέλμα σημειώνεται και στην Πορτογαλία. Με μνημόνιο και χωρίς μνημόνιο τα ταξικά μέτρα είναι στην ημερήσια διάταξη παντού.
Ακούμε επίσης από το ΣΥΡΙΖΑ και τα άλλα κόμματα της αντιπολίτευσης που κάνουν κούφια αντιμνημοναική πολιτική ότι το Μνημόνιο απέτυχε γιατί οδήγησε στην ύφεση, στην εσωτερική υποτίμηση, ότι πρέπει να ακυρωθεί και να αντικατασταθεί από ένα αναπτυξιακό πρόγραμμα για επενδύσεις και αναδιανομή εισοδήματος.
Το Μνημόνιο δεν απέτυχε, είναι το εργαλείο για την διαχείριση της κρίσης σε βάρος του λάου και υπέρ των μονοπωλίων. Μέσα στην Ευρωπαϊκή Ένωση αναπτύσσονται διαφορετικές συνταγές που έχουν τον ίδιο σκοπό ανάλογα με την οικονομική θέση του κάθε καπιταλιστικού κράτους στην ΕΕ. Όλες οι προτάσεις οδηγούν στο ίδιο αντεργατικό και αντιλαϊκό αποτέλεσμα, είτε προτάσσουν την ανάπτυξη είτε προτάσσουν την μείωση του χρέους και των ελλειμμάτων.
Είτε με δραχμή είτε με ευρώ, είτε με σύνδεση του εθνικού νομίσματος με δολάριο, στερλίνα, γεν, γουάν και ρούβλι η ζωή των λαών δεν θα άλλαζε. Το ίδιο ισχύει αν προχωρήσει η λεγόμενη ευρωπαϊκή ενοποίηση ή η διάσπαση. Εννοούμε το ίδιο για τους λαούς. Η μόνη διαφορά θα ήταν ότι ένα τμήμα του κεφαλαίου θα τα έβγαζε καλύτερα πέρα έναντι ενός άλλου.
Όποιος δηλώνει αντιμνημονιακός ας ψηφίσει την πρόταση του ΚΚΕ για κατάργηση του Μνημονίου και των δανειακών συμβάσεων, αντί να ασχολείται με εισαγγελικές ανακρίσεις. Εκεί που χρειάζεται ο εισαγγελέας είναι ο προσωπικός πλουτισμός του πολιτικού, ο εισαγγελέας δεν μπορεί να κρίνει υπέρ ή κατά μιας μορφής αστικής πολιτικής διαχείρισης. ΔΙΚΑΣΤΗΣ ΝΑ ΓΙΝΕΙ Ο ΛΑΟΣ.
Όσο γίνεται περισσότεροι εργαζόμενοι πρέπει να στηρίξουν την πολιτική πρόταση του ΚΚΕ που λέει για κατάργηση του Μνημονίου με νόμο και των δανειακών συνθηκών που πρέπει να συνοδεύεται από μονομερή διαγραφή του χρέους χωρίς καμία διαπραγμάτευση γιατί η διαπραγμάτευση σημαίνει αναγνώριση, σημαίνει νέο κούρεμα με νέα Μνημόνια και ο λαός να πάρει στα χέρια του τον πλούτο και τα παραγωγικά μέσα που διαθέτει ακόμα η χώρα και να δρομολογήσει ανάπτυξη με υπολογισμό των ανθρώπινων αναγκών και όχι τα κέρδη των καπιταλιστικών επιχειρήσεων, άρα αποδέσμευση απαλλαγή από τα δεινά της ιδιοκτησίας και εκμετάλλευσης των μονοπωλίων και της ΕΕ. Δεν υπάρχει μέση λύση και οδός.
Σήμερα που τα μονοπώλια κυριαρχούν παντού και καθορίζουν τα πάντα ακόμα και εκεί που υπάρχει ακόμα σε μεγάλο αριθμό η μικρομεσαία ιδιοκτησία, δεν είναι δυνατόν να γίνουν επενδύσεις, να φέρουν κέρδη, και ταυτόχρονα να μειωθεί η ανεργία, να επανέλθουμε έστω στις εργασιακές σχέσεις της 10ετίας του ‘80 και ‘90 και να γίνει αναδιανομή του πλούτου που εξασφαλίζει ότι η λαϊκή οικογένεια ζει ανάλογα με τις δυνατότητες της χώρας και τις σύγχρονες ανάγκες της.
Ανεξάρτητα ποια παραλλαγή θα κυριαρχήσει, άρα ανεξάρτητα αν ασκεί επιρροή η πρόταση της κυβέρνησης ΝΔ-ΠΑΣΟΚ-ΔΗΜΑΡ ή του ΣΥΡΙΖΑ και των άλλων κομμάτων οι εργαζόμενοι θα χάνουν ακόμα περισσότερο την αγοραστική ικανότητα στα πιο στοιχειώδη, θα ζουν όπως στην 10ετία του 50 και 60.
Δεν είναι μόνο το ύψος των συντάξεων και των μισθών, των επιδομάτων, είναι το σύνολο των ανατροπών που έχουν γίνει και θα γίνουν είτε έχουμε κυβέρνηση του Μνημονίου είτε λεγόμενη κυβέρνηση της αριστεράς, γιατί θα κυριαρχούν τα μονοπώλια παντού.
Η φτώχεια και η εξαθλίωση θα έλθει με το σύνολο των μέτρων, με την μερική ελαστική απασχόληση που θα γενικευθεί, οι επενδύσεις θα γίνουν σε επιλεκτικούς κλάδους, ενώ η τεχνολογία στα χέρια των καπιταλιστών τους δίνει την δυνατότητα να ανεβάσουν την παραγωγικότητα με λίγες θέσεις εργασίας λιγότερες από τις θέσεις που θα χάνονται και με περιστασιακή μερική απασχόληση.
Τρία ζητήματα κρίνουν την αποτελεσματικότητα των αγώνων και κυρίως την ικανότητα του λαϊκού κινήματος να παρεμποδίσει νέα μέτρα, να τα ανατρέψει όλα στην πορεία για να βαδίσει σε σίγουρη προοπτική. Πρόκειται για προϋποθέσεις που αφορούν την γραμμή συνεργασίας και συσπείρωσης μέσα στο κίνημα, την άνοδο της οργάνωσης και συμμετοχής, την επιλογή του δρόμου ανάπτυξης.
ΠΡΩΤΟ ζήτημα η γραμμή συνεργασίας και αγωνιστικής συσπείρωσης πρέπει να βασίζεται στην θέση ότι η κρίση δεν είναι κρίση διαχείρισης ή χρέους, αλλά οικονομική καπιταλιστική κρίση που έρχεται ως συνέπεια του καπιταλιστικού δρόμου ανάπτυξης. Σήμερα συγκρούονται οι δύο δρόμοι ανάπτυξης, από την μια ο δρόμος που χαράσσεται από το μονοπώλια και τα κόμματά τους και από την άλλη ο δρόμος του αγώνα των αποφασιστικών και ανυποχώρητων μαζών, με κλιμάκωση που οδηγεί στην ρήξη, στην ανατροπή της εξουσίας των μονοπωλίων.
Η γραμμή του κινήματος ανεξάρτητα αν προβάλλονται και σωστά ορισμένα άμεσα και οξυμμένα προβλήματα, πρέπει να είναι ρήξης και ανατροπής. Κίνημα σημαίνει συμμαχία της εργατικής τάξης και των φτωχών αυτοαπασχολούμενων με άνοδο της συμμετοχής των νέων ηλικιών και των γυναικών, οργάνωση αντεπίθεση ανατροπή.
Το να έχεις αίτημα κρατική χρηματοδότησης του ΕΟΠΥΥ για τα άμεσα προβλήματα των ταμείων που έχουν σχέση με την υγεία μπορει να είναι καλό και σωστό ως άμεσο, όμως μπορούν να δώσουν κρατική επιχορήγηση και να φορτώσουν τις τσέπες των εργαζομένων από άλλο δρόμο. Ή να βοηθήσουν να κάνει δάνειο ο ΕΟΠΥΥ και μετά να βάλουν φόρο υπέρ ΕΟΠΥΥ στα φάρμακα.
Το να λες ότι η συγκεκριμένη ΔΕΚΟ δεν μπορει να ιδιωτικοποιηθεί χωρίς να θέτεις γενικότερο ζήτημα άλλου δρόμου ανάπτυξης δεν πείθεις, δεν νικάς, γιατί αφού δέχεσαι τον καπιταλιστικό δρόμο ανάπτυξης και την ενσωμάτωση στην ΕΕ, τότε θα βρεθείς μπροστά στο δίλημμα μέσα ή έξω από την ΕΕ, και στο θέμα της κοινωνικοποίησης. Η κρατικοποίηση δεν σημαίνει φιλολαϊκή πολιτική, την έχουμε γνωρίσει πολύ καλά. Πολύ περισσότερο που η κρατικοποίηση δεν σημαίνει ότι διατηρούνται οι μισθοί και οι εργασιακές σχέσεις.
Δεν υπάρχει διέξοδος όσο ο εργαζόμενος λαός, οι άνεργοι, οι συνταξιούχοι επηρεάζονται από τις διάφορες φιλελεύθερες, σοσιαλιστικές και "αριστερές" συνταγές διαχείρισης. Όσο κυριαρχεί η μοιρολατρία, η ηττοπάθεια, η λαθεμένη άποψη ότι σήμερα οι λαοί δεν μπορούν να νικήσουν, δεν μπορούν να δίνουν αποτελεσματικές μάχες, ότι η ριζική αλλαγή δεν θα έλθει ποτέ, ότι είναι λύση της «δευτέρας παρουσίας». Δεν πρέπει ο λαός να περιμένει μοιρολατρικά τα διάφορα δίκτυα, που υποκριτικά τα ονομάζουν αλληλεγγύης και φιλανθρωπίας, που στήνονται σχεδιασμένα, ώστε αυτός να συμβιβαστεί με την διαχείριση της φτώχειας.
ΔΕΥΤΕΡΟ, υπάρχει ανάγκη άμεσης και θεαματικής αλλαγής του συσχετισμού δύναμης στο κίνημα, από τα κάτω προς τα πάνω, ώστε το κίνημα να είναι σε θέση να αντιμετωπίζει την πολιτική οποιασδήποτε κυβερνητικής σύνθεσης, στο βαθμό που πρόκειται για εναλλαγή και όχι ανατροπή της ίδιας της εξουσίας.
Δεν θα έχουμε νικηφόρους αγώνες όσο η συντριπτική πλειοψηφία των εργαζομένων δεν είναι οργανωμένη στον τόπο δουλειά και στον κλάδο.
ΤΡΙΤΟ, το κίνημα πρέπει να βασίζεται στην συνεργασία -συμμαχία όλων των κοινωνικών δυνάμεων που έχουν συμφέρον να αντιπαλέψουν τα μονοπώλια, το κεφάλαιο, ανεξάρτητα των μεταξύ τους διαφορών. Δηλαδή συμμαχία των εργατοϋπαλλήλων, των αυτοαπασχολουμένων στην πόλη και στην ύπαιθρο, ενώ η δυναμική σηματοδοτείται από την ανεβασμένη συμμετοχή γυναικών και νεολαίας που ανήκουν στην παραπάνω ταξική διαστρωμάτωση. Το κίνημα πρέπει να κατευθύνεται στην ανατροπή της εξουσίας των μονοπωλίων. Βεβαίως αυτό θα έλθει ως αποτέλεσμα της πείρας των αγώνων, δεν είναι ζήτημα ενός συνθήματος.
Οι αντικειμενικές προϋποθέσεις να ζήσει ο λαός πολύ καλύτερα υπάρχουν και στην Ελλάδα. Αυτό που χρειάζεται είναι να κοινωνικοποιηθούν τα μονοπώλια που εισβάλουν όλο και πιο βαθειά σε όλες τις πτυχές της οικονομικής και κοινωνικής ζωής, ενώ η νέα τεχνολογία μπορει να εξασφαλίσει και μείωση του χρόνου εργασίας προς όφελος του ελεύθερου χρόνου, ενώ στα χέρια των μονοπωλίων μειώνει τις θέσεις εργασίας ακόμα και σε συνθήκες αυξημένης παραγωγής.
Στις σημερινές συνθήκες ενώ πλεονάζουν οι απούλητες κατοικίες υπάρχουν άστεγοι και νέα ζευγάρια που δεν μπορούν να αντιμετωπίσουν το νοίκι.
Ενώ η χώρα έχει δυνατότητα να παράγει προϊόντα διατροφής 100%, ελληνικά προιόντα μένουν απούλητα ή πουλιέται στον χονδρέμπορο σε εξευτελιστική τιμή και έχουμε θάλασσα εισαγωγών.
Ενώ είμαστε χώρα με δυνατότητες κατασκευής πλοίων , με μεγάλη ναυτική παράδοση και παρουσία, η ναυπηγοεπισκευαστική ζώνη πεθαίνει.
Η κυβέρνηση της λαϊκής εξουσίας θα κάνει λαϊκή περιουσία τη σημερινή ιδιοκτησία των μεγάλων επιχειρηματικών ομίλων, των καπιταλιστικών επιχειρήσεων, όλων των υποδομών και χερσαίων, θαλάσσιων, εναέριων μέσων μεταφοράς, της γης. Θα προωθήσει τον παραγωγικό συνεταιρισμό των μικρομεσαίων αγροτών και επαγγελματιών, και θα διασφαλίσει αυτό που σήμερα ονειρεύεται η πλειοψηφία του λαού:
• Δουλειά για όλους, εξάλειψη της ανεργίας.
• Διατροφική επάρκεια για όλο το λαό
• Δημόσια, δωρεάν Υγεία, Πρόνοια για όλους, με κατάργηση της επιχειρηματικής δραστηριότητας.
• Μόρφωση για όλους. Αξιοποίηση του επιστημονικού δυναμικού, της έρευνας και της τεχνολογίας.
• Δωρεάν κρατική φροντίδα των παιδιών , των ηλικιωμένων, των ανθρώπων με ειδικές ανάγκες.
• Φθηνή και ποιοτική λαϊκή στέγη, με ρεύμα, θέρμανση, ύδρευση.
• Αθλητισμό, πολιτισμό, διακοπές για όλους με οργανωμένες υποδομές.
• Θα πρωτοστατήσει για διεθνείς οικονομικές σχέσεις με κριτήριο το αμοιβαίο όφελος των λαών.
• Με το λαό κυρίαρχο και δυνατό, που παλεύει για την ευημερία του, θα απαλλαγεί η χώρα από τις ιμπεριαλιστικές συμφωνίες και το ΝΑΤΟ, την εμπλοκή της σε ιμπεριαλιστικούς πολέμους.
Το ΚΚΕ συζήτησε και συζητάει τις δυσκολίες, τις αδυναμίες του κινήματος και τις δικές του για το πώς θα δράσει καλύτερα για τη συσπείρωση του λαού και της νεολαίας, την οργάνωση και πάλη του λαού. Λύση υπέρ του λαού υπάρχει.
Αλλά να είναι καθαρό: Μαζικό, καλά οργανωμένο κίνημα χειραφετημένο από την κυρίαρχη πολιτική και τις συνταγές της ΕΕ δεν μπορει να υπάρξει χωρίς ισχυρό ΚΚΕ.
Το εκλογικό αποτέλεσμα ήταν κακό γιατί βεβαίως έφερε την συγκεκριμένη κυβέρνηση, γιατί έχουμε μια αξιωματική αντιπολίτευση που κοροϊδεύει αλά ΠΑΣΟΚ, αλλά και γιατί αδυνάτισε εκλογικά πολιτικά το ΚΚΕ. Αυτό το αδυνάτισμα, σε τέτοια έκταση δεν καθορίσθηκε κυρίως από τις υπαρκτές αδυναμίες του ΚΚΕ είτε από συγκεκριμένες αδυναμίες που εμφάνισε πριν ακόμα την πρώτη εκλογική μάχη και για τις οποίες ήδη έχουμε μιλήσει ανοικτά. Έχει να κάνει και με το γεγονός ότι ένα μεγάλο μέρος ριζοσπαστών πίστεψε την λεγόμενη κυβερνώσα αριστερά, στην καταδίκη του Μνημονίου, στην λογική του μικρότερου κακού.
Καλούμε γι' αυτούς τους λόγους την εργατική τάξη, τα λαϊκά στρώματα, ανεξάρτητα από την επιλογή που έκαναν στις εκλογές, σε ανοιχτή συζήτηση και οργάνωση κοινής πάλης ενάντια στα αντιλαϊκά μέτρα, για να απαλλαγούμε από το βραχνά της πτώχευσης, το ζυγό της κυριαρχίας των μονοπωλίων και της εξουσίας τους, να απαλλαγούμε από τις επιλογές και δεσμεύσεις της ΕΕ.
Καλούμε τις εκατοντάδες χιλιάδες που λένε «κάτι πρέπει να γίνει», να οργανώσουμε μαζί τη λαϊκή αντεπίθεση, ώστε να ξεκινήσουμε από ένα σίγουρο και ουσιαστικό κάτι. Κανείς δεν πρέπει να ξεχνάει την φόρα που ξεκίνησε το λεγόμενο κίνημα αγανακτισμένων, ποιοι και πώς έβαλαν στο χέρι και παραπλάνησαν αγνούς ανθρώπους. Που είναι αυτό το κίνημα σήμερα, γιατί έσβησε μόλις έφυγε από την μέση ο Παπανδρέου;
Το ΚΚΕ με αυτή την πρόταση διεξόδου και σ' αυτά τα μέτωπα πάλης θα πρωτοστατήσει δίπλα σε κάθε εργαζόμενο, δίπλα στον άνεργο, τον φτωχευμένο, τον ανήμπορο να σηκώσει τα νέα βάρη.
Για να απελευθερωθεί η συνείδηση του λαού, να αλλάζει ο συσχετισμός υπέρ των λαϊκών συμφερόντων.
Κάτω οι φόροι και τα χαράτσια. Όχι κατασχέσεις και πλειστηριασμοί για τα υπερχρεωμένα λαϊκά νοικοκυριά.
Δυνάμωμα της αλληλεγγύης από τα συνδικάτα, τους μαζικούς φορείς, τις λαϊκές επιτροπές, με ταυτόχρονη διεκδίκηση και αγωνιστικές μορφές πάλης.
Δεν πρέπει να μείνει κανένας μόνος του στα νύχια της εφορίας και άλλων μηχανισμών του κράτους, χωρίς στέγη, τροφή, φάρμακα, με παιδιά να οδηγούνται στον υποσιτισμό. Κανένας μόνος του απέναντι στην καταστολή και τον αυταρχισμό του αστικού κράτους.
Το ΚΚΕ καλεί τους εργαζόμενους να ανταποκριθούν στο νέο μεγάλο ραντεβού της νεολαίας που οργανώνει η ΚΝΕ και ο ΟΔΗΓΗΤΗΣ, στις εκδηλώσεις του 38ου Φεστιβάλ. Να πάρει ενεργό μέρος στις κινητοποιήσεις που θα γίνουν το επόμενο διάστημα σε όλες τις πόλεις της Ελλάδας, στη Θεσσαλονίκη. Να υποδεχθούν τα νέα μέτρα με γενική απεργία. Τα μέλη και οι φίλοι του ΚΚΕ, οι Κνίτες και οι Κνίτισσες με αυτοθυσία και αυταπάρνηση, στην πρώτη γραμμή της πάλης να ανοίξουμε το δρόμο για νικηφόρα πορεία του λαού.
Αλλά να είναι καθαρό: Μαζικό, καλά οργανωμένο κίνημα χειραφετημένο από την κυρίαρχη πολιτική και τις συνταγές της ΕΕ δεν μπορει να υπάρξει χωρίς ισχυρό ΚΚΕ.
Το εκλογικό αποτέλεσμα ήταν κακό γιατί βεβαίως έφερε την συγκεκριμένη κυβέρνηση, γιατί έχουμε μια αξιωματική αντιπολίτευση που κοροϊδεύει αλά ΠΑΣΟΚ, αλλά και γιατί αδυνάτισε εκλογικά πολιτικά το ΚΚΕ. Αυτό το αδυνάτισμα, σε τέτοια έκταση δεν καθορίσθηκε κυρίως από τις υπαρκτές αδυναμίες του ΚΚΕ είτε από συγκεκριμένες αδυναμίες που εμφάνισε πριν ακόμα την πρώτη εκλογική μάχη και για τις οποίες ήδη έχουμε μιλήσει ανοικτά. Έχει να κάνει και με το γεγονός ότι ένα μεγάλο μέρος ριζοσπαστών πίστεψε την λεγόμενη κυβερνώσα αριστερά, στην καταδίκη του Μνημονίου, στην λογική του μικρότερου κακού.
Καλούμε γι' αυτούς τους λόγους την εργατική τάξη, τα λαϊκά στρώματα, ανεξάρτητα από την επιλογή που έκαναν στις εκλογές, σε ανοιχτή συζήτηση και οργάνωση κοινής πάλης ενάντια στα αντιλαϊκά μέτρα, για να απαλλαγούμε από το βραχνά της πτώχευσης, το ζυγό της κυριαρχίας των μονοπωλίων και της εξουσίας τους, να απαλλαγούμε από τις επιλογές και δεσμεύσεις της ΕΕ.
Καλούμε τις εκατοντάδες χιλιάδες που λένε «κάτι πρέπει να γίνει», να οργανώσουμε μαζί τη λαϊκή αντεπίθεση, ώστε να ξεκινήσουμε από ένα σίγουρο και ουσιαστικό κάτι. Κανείς δεν πρέπει να ξεχνάει την φόρα που ξεκίνησε το λεγόμενο κίνημα αγανακτισμένων, ποιοι και πώς έβαλαν στο χέρι και παραπλάνησαν αγνούς ανθρώπους. Που είναι αυτό το κίνημα σήμερα, γιατί έσβησε μόλις έφυγε από την μέση ο Παπανδρέου;
Το ΚΚΕ με αυτή την πρόταση διεξόδου και σ' αυτά τα μέτωπα πάλης θα πρωτοστατήσει δίπλα σε κάθε εργαζόμενο, δίπλα στον άνεργο, τον φτωχευμένο, τον ανήμπορο να σηκώσει τα νέα βάρη.
Για να απελευθερωθεί η συνείδηση του λαού, να αλλάζει ο συσχετισμός υπέρ των λαϊκών συμφερόντων.
Κάτω οι φόροι και τα χαράτσια. Όχι κατασχέσεις και πλειστηριασμοί για τα υπερχρεωμένα λαϊκά νοικοκυριά.
Δυνάμωμα της αλληλεγγύης από τα συνδικάτα, τους μαζικούς φορείς, τις λαϊκές επιτροπές, με ταυτόχρονη διεκδίκηση και αγωνιστικές μορφές πάλης.
Δεν πρέπει να μείνει κανένας μόνος του στα νύχια της εφορίας και άλλων μηχανισμών του κράτους, χωρίς στέγη, τροφή, φάρμακα, με παιδιά να οδηγούνται στον υποσιτισμό. Κανένας μόνος του απέναντι στην καταστολή και τον αυταρχισμό του αστικού κράτους.
Το ΚΚΕ καλεί τους εργαζόμενους να ανταποκριθούν στο νέο μεγάλο ραντεβού της νεολαίας που οργανώνει η ΚΝΕ και ο ΟΔΗΓΗΤΗΣ, στις εκδηλώσεις του 38ου Φεστιβάλ. Να πάρει ενεργό μέρος στις κινητοποιήσεις που θα γίνουν το επόμενο διάστημα σε όλες τις πόλεις της Ελλάδας, στη Θεσσαλονίκη. Να υποδεχθούν τα νέα μέτρα με γενική απεργία. Τα μέλη και οι φίλοι του ΚΚΕ, οι Κνίτες και οι Κνίτισσες με αυτοθυσία και αυταπάρνηση, στην πρώτη γραμμή της πάλης να ανοίξουμε το δρόμο για νικηφόρα πορεία του λαού.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου