Τα «ανομολόγητα» σχέδια του ΣΥΡΙΖΑ

Αλήθεια, τι θέλει να πει ο ΣΥΡΙΖΑ όταν διαπιστώνει ότι «η κυβέρνηση εδώ και ενάμιση μήνα πορεύεται δίχως σχέδιο, δίχως στρατηγική, με μόνο οδηγό το μνημόνιο και την αγωνία μη θυμώσει η τρόικα»; Πιστεύει στα σοβαρά ότι όλα τα βάρβαρα μέτρα που εφαρμόζει η κυβέρνηση παίρνονται έτσι στην τύχη, δίχως πρόγραμμα και σχέδιο, απλά και μόνο για λόγους λατρείας του μνημονίου και φόβου απέναντι στην τρόικα; Δε βλέπει ο ΣΥΡΙΖΑ ότι όλα τα μέτρα εντάσσονται σε ένα στρατηγικό σχεδιασμό και υπηρετούν έναν και μόνο στόχο, πώς δηλαδή θα βγει η πλουτοκρατία από την κρίση με τις λιγότερες απώλειες, φορτώνοντας όλα τα βάρη στις πλάτες του λαού, σπρώχνοντάς τον έτσι πιο βαθιά στη φτώχεια και την εξαθλίωση; Ασφαλώς και τα βλέπει όλα αυτά και τα γνωρίζει άριστα η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ. Γιατί, λοιπόν, επιλέγει να κατηγορεί την κυβέρνηση για ...έλλειψη σχεδίου; Ακριβώς γιατί δε θέλει να αγγίξει τα πραγματικά αίτια της καπιταλιστικής κρίσης και άρα την ουσία της εφαρμοζόμενης πολιτικής, επειδή ο ορίζοντας της πολιτικής του δεν υπερβαίνει τα όρια του καπιταλισμού. 

Το μόνο, λοιπόν, που του απομένει και αυτό ακριβώς καίγεται να κάνει είναι να αναλάβει τη διαχείριση της εξουσίας, εννοείται σταθερά εντός των τειχών του καπιταλισμού και της ΕΕ. Το ομολογεί πανηγυρικά όταν διακηρύσσει ότι «η μόνη σωτήρια στρατηγική για τη χώρα είναι η ακύρωση και αντικατάσταση του μνημονίου», πάντα εντός της ΕΕ και υπό την εξουσία των μονοπωλίων. Η πρεμούρα του ΣΥΡΙΖΑ να αναλάβει τη διαχείριση της εξουσίας είναι τέτοια που ο Αλ. Τσίπρας έφτασε στο σημείο, μιλώντας την περασμένη Τρίτη στην Κατερίνη, να προτρέψει ανοιχτά την κυβέρνηση «να ανακοινώσει τις περικοπές που έχει αποφασίσει και να αναλάβει πλήρως και εξ αδιαιρέτου την πολιτική ευθύνη για τις συνέπειές τους», προσβλέποντας προφανώς στην ταχεία ανάληψη της διακυβέρνησης του τόπου.

ΥΓ: Είναι εντελώς συμπτωματικό ότι η κατηγορία για «έλλειψη σχεδίου» ήταν κυρίαρχη στις κοκορομαχίες μεταξύ ΠΑΣΟΚ και ΝΔ στις εποχές του παντοδύναμου δικομματισμού...