Αν τελικώς πάρουν σάρκα και οστά οι σχεδιασμοί για δημιουργία Ειδικών Οικονομικών Ζωνών, γκέτο δηλαδή, όπου οι κεφαλαιοκράτες θα «αρμέγουν» όπως νομίζουν τους εργαζόμενους, δίχως υποχρέωση τήρησης κι αυτού του υποτυπώδους πλέον εργασιακού - ασφαλιστικού πλαισίου, και επιπλέον θα ανταμείβονται γι' αυτό με φοροασυλία, αυτό θα οφείλεται, σύμφωνα με τον βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ Θ. Πετράκο, στις «νεοφιλελεύθερες ιδεοληψίες» του υπουργού κ. Χατζηδάκη. Αν, δε, εγκατασταθεί μια τέτοια ζώνη στην Πελοπόννησο θα οφείλεται και στις... ιδεοληψίες του περιφερειάρχη, κ. Τατούλη!
Η προσέγγιση αυτή κλείνει τα μάτια μπροστά στο προφανές. Το «τρένο» του καπιταλισμού απ' όταν έβαλε μπρος τις μηχανές του οδηγεί τους λαούς βαθιά στην άγρια Δύση, όπου νόμος είναι το συμφέρον του κεφαλαιοκράτη, τα συμφέροντα των μονοπωλίων.
Οι ανάγκες τους στην εκάστοτε χρονική συγκυρία ικανοποιούνται πάραυτα απ' τους πολιτικούς τους εκπροσώπους.
Αυτή την αλήθεια προσπερνά σκόπιμα ο ΣΥΡΙΖΑ γιατί όχι μόνο δεν έχει στρατηγική ρήξης με το σύστημα αυτό, αντιθέτως επιδιώκει να αναλάβει τη διαχείρισή του. Και όταν το πράξει - λέει ο βουλευτής του - «θα επιβάλει μια νέου τύπου ανάπτυξη η οποία πρώτα από όλα θα σέβεται τα εργατικά και κοινωνικά δικαιώματα». Είναι γελοίο να ισχυρίζεται κανείς ότι τα μονοπώλια θα κρατούν τα κλειδιά της οικονομίας στα χέρια τους και την ίδια ώρα η ανάπτυξή της δε θα υπηρετεί τα κέρδη τους αλλά τις λαϊκές ανάγκες.
Επίσης ότι τα μονοπώλια θα αποφασίζουν τι, πώς, πού, αν θα παραχθεί έχοντας την ιδιοκτησία των μέσων παραγωγής, των πλουτοπαραγωγικών πηγών, με μόνο κριτήριο το κέρδος, αλλά οι λαϊκές ανάγκες θα ικανοποιούνται.
Είναι σκέτη κοροϊδία να ισχυρίζονται οι του ΣΥΡΙΖΑ ότι σε μια Ευρωπαϊκή Ενωση που σκοπό της ύπαρξής της έχει τη διασφάλιση των κερδών και της ανταγωνιστικότητας των μονοπωλίων της, η δική τους διακυβέρνηση θα επιβάλει κανόνες καλής συμπεριφοράς και θα τους αναγκάσει να σέβονται το λαό, τους εργαζόμενους, τα δικαιώματά τους.
Υπάρχει άλλος δρόμος ανάπτυξης. Αλλά αυτός προϋποθέτει ρήξη, σύγκρουση, ανατροπή της εξουσίας των μονοπωλίων, κοινωνικοποίησή τους, ώστε η παραγωγή να γίνεται σχεδιασμένα με κριτήριο τις λαϊκές ανάγκες και στόχο την ικανοποίησή τους. Προϋποθέτει αποδέσμευση απ' την ΕΕ, μονομερή διαγραφή του χρέους. Αυτά μπορεί να τα κάνει μια άλλη, μια λαϊκή εξουσία, δεν μπορεί και δε θα τα κάνει μια άλλη διακυβέρνηση της αστικής διαχείρισης.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου