Η απροκάλυπτη σφαγή των απεργών εργατών της Νότιας Αφρικής έδειξε με τραγικό τρόπο για πολλοστή φορά την κατάντια του διεθνούς εργατικού κινήματος. Μια κατάντια που η έντασή της ξεκίνησε από τις αρχές της δεκαετίας του '90 με την ανατροπή της Σοβιετικής Ενωσης. Τα γεγονότα έδειξαν ότι η απεργία είχε μεγάλη συμμετοχή και συσπείρωση, που όμως δεν αρκούσαν να αντιμετωπίσουν τα φονικά όπλα της εξουσίας. Στη μνήμη έρχεται ο πολυετής αγώνας θυσιών κατά του ρατσιστικού καθεστώτος με επικεφαλής τη φιγούρα του Νέλσον Μαντέλα. Η διεθνής κοινή γνώμη πίστεψε ότι η ανατροπή του απαρτχάιντ ήταν η δικαίωση των αιματηρών αγώνων του λαού. Ομως, το τωρινό γεγονός της σφαγής των απεργών εργατών του ορυχείου αποκάλυψε με βροντερό τρόπο την αλήθεια.
Πίσω από τον κάθε μορφής ρατσισμό βρίσκεται το καθεστώς της εκμετάλλευσης με χίλιες δυο μορφές. Ο αποκλεισμός κάθε ιδιαιτερότητας, η ισοπέδωση της ανθρώπινης προσωπικότητας είναι απαραίτητος όρος για αμίλητο λαό με υποταγμένους εργάτες. Τα σύγχρονα γεγονότα της διεθνούς κατάστασης ανατρέπουν το τελευταίο και πιο παραδοσιακό κάστρο κάθε αντίληψης που περιορίζει το μεγάλο ζήτημα της ρατσιστικής υποταγής στο φύλο και το χρώμα του δέρματος. Στις κατασταλτικές δολοφονικές δυνάμεις της εργατικής σφαγής στη Νότια Αφρική διακρίθηκαν και αστυνομικοί δολοφόνοι με μαύρη πέτσα. Κι αυτοί εξυπηρετούσαν με ιδιαίτερα δολοφονικό ζήλο τα συμφέροντα της οικονομικής ολιγαρχίας της χώρας. Είναι η ίδια ολιγαρχία της εποχής του απαρτχάιντ συμπληρωμένη κι ανανεωμένη ως φαίνεται από τους καινούριους κεφαλαιοκράτες της μετά το απαρτχάιντ εποχής. Ο καπιταλιστικός βρικόλακας αναζωογονείται με νέο αίμα.
Η κύρια διαπίστωση παραμένει κι οδηγεί στο κύριο ζητούμενο της εποχής. Είναι η κατάργηση της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο. Είναι παλιά διαπίστωση και σκοπός μαζί. Ισως κάποιοι λιγότερο ή περισσότερο να δυσανασχετούν με την επιμονή της στήλης να συνδέει τα τραγικά αντιλαϊκά αντεργατικά γεγονότα με την απώλεια της Σοβιετικής Ενωσης. Αλλοι από μικροαστική ευαισθησία κι άλλοι από χυδαίο αντισοβιετισμό. Εγκλωβισμένοι σε μια μικροαστική αντίληψη «δημοκρατισμού» μετρούν με χιλιοστόμετρο τυχόν ευγενείς σοβιετικές αδυναμίες, χάνουν την αίσθηση μεταξύ σοβαρότητας και γελοιότητας και ενίοτε κατρακυλούν στο χυδαίο αντισοβιετισμό των μπουμπουνοκέφαλων της αστικής προπαγάνδας. Ολα αυτά τα αρνητικά συμβαίνοντα διασχίζονται από το κύριο γεγονός που είναι η συντηρητική οπισθοχώρηση του διεθνούς εργατικού κινήματος. Ενα γεγονός με μέγιστη αλληλεπίδραση με την απώλεια της Σοβιετικής Ενωσης. Η σφαγή των απεργών εργατών της Νότιας Αφρικής σχετίζεται απόλυτα με την αρνητική εξέλιξη του δίπτυχου Σοβιετική Ενωση - διεθνές εργατικό κίνημα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου