Γεμίσαμε κοριούς!

Πάνω από 50.000 τηλέφωνα στη χώρα παρακολουθούνται!

Τα τηλέφωνα άνω των 50.000 πολιτών υποκλέπτονται από την ΕΛ.ΑΣ. και την ΕΥΠ για λόγους «εθνικής ασφάλειας»!

Μόνο τον τελευταίο χρόνο, σύμφωνα με την έκθεση της Αρχής Διασφάλισης Απορρήτου Επικοινωνιών, οι επίσημες παρακολουθήσεις τηλεφώνων αυξήθηκαν κατά 70%!

*

Τα πράγματα είναι σοβαρά.

Και επικίνδυνα.

Δε χρειάζεται καν η ρήση του Φράνκλιν ότι

«όσοι θυσιάζουν στοιχειώδεις ελευθερίες για λίγη ασφάλεια,

δεν αξίζουν ούτε ελευθερία ούτε ασφάλεια»,

για να καταδειχτεί πού οδηγεί το καουμπόικο δόγμα «Ασφάλεια ή ελευθερία».

*

Ειδικά, μάλιστα, όταν το γενικευμένο φακέλωμα εφαρμόζεται σε συνθήκες οικονομικής βαρβαρότητας,

οι οποίες δεν μπορούν παρά να στηρίζονται στις κάθε λογής «νόμιμες και ηθικές» μεθόδους κοινωνικής και πολιτικής καταστολής,

τότε συνιστά σαφή ένδειξη διαμόρφωσης ενός τερατώδους θερμοκηπίου εκκόλαψης μηχανισμών και σχεδίων τρομοκράτησης και ανελευθερίας.

*

Απαιτείται εγρήγορση.

Αντιγράφουμε από το χτεσινό πρωτοσέλιδο σχόλιο του «Ριζοσπάστη»:

*

«Δεκάδες χιλιάδες τηλεφωνικές γραμμές και διαδικτυακές μορφές επικοινωνίας είναι υπό τη συνεχή παρακολούθηση της Αστυνομίας και της ΕΥΠ με επίκληση την "κρατική ασφάλεια" και πρόσχημα διάφορες περιπτώσεις που νομότυπα μπορούν να ενταχθούν στις διαδικασίες άρσης του απορρήτου.

Ο αριθμός των παρακολουθήσεων αυξήθηκε κατά 70% το 2011, συγκριτικά με το 2010, σύμφωνα με την έκθεση της λεγόμενης Αρχής Διασφάλισης Απορρήτου Επικοινωνιών (ΑΔΑΕ).

Οταν, λοιπόν, καταγράφει ότι οι νομότυπες παρακολουθήσεις της Αστυνομίας και της ΕΥΠ ξεπερνούν τις 50.000 για τον τελευταίο χρόνο, γίνεται ολοφάνερο ότι η παρακολούθηση και η καταγραφή των τηλεφωνικών συνδιαλέξεων και του ίντερνετ είναι ένα γενικευμένο φαινόμενο.

Η κυβέρνηση πρέπει να δώσει εξηγήσεις και για τον τεράστιο όγκο των νομότυπων παρακολουθήσεων και για το συνολικό καθεστώς της εκτεταμένης παρακολούθησης.

Ο λαός πρέπει να ανησυχήσει και σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να αποδεχθεί το φακέλωμα και την καταστολή της δράσης του ενάντια στη βάρβαρη πολιτική του κεφαλαίου και των κομμάτων του».

Γράφει: ο Νίκος ΜΠΟΓΙΟΠΟΥΛΟΣ