Η σύγχρονη δουλεία με τη μορφή της καταναγκαστικής εργασίας «ανθεί» σ' όλο τον κόσμο, ενώ χρόνο με το χρόνο και οι «επίσημες» σχέσεις εργασίας προσεγγίζουν στους όρους του δουλεμπορίου.
ΣΥΜΦΩΝΑ με τα τελευταία στοιχεία της Διεθνούς Οργάνωσης Εργασίας (ΔΟΕ) τα θύματα της σύγχρονης δουλείας υπολογίζονται σε 20,9 εκατομμύρια.
Ωστόσο, ο πραγματικός αριθμός είναι πολύ μεγαλύτερος, αφού τα τελευταία χρόνια έχουν προστεθεί νέες μορφές καταναγκαστικής εργασίας, όπως παραδείγματος χάριν με την ανάπτυξη του «τράφικινγκ».
Οταν η ΔΟΕ αναφέρεται στη «σύγχρονη δουλεία» εννοεί την καταναγκαστική εργασία ανδρών, γυναικών και παιδιών που εργάζονται είτε γιατί παγιδεύονται, είτε γιατί εξαναγκάζονται, είτε γιατί εξαπατούνται και δεν μπορούν να φύγουν. Υπολογίζεται ότι τρία στα χίλια άτομα παγκοσμίως υποφέρουν σε ένα τέτοιο καθεστώς.
ΤΑ 18,7 ΕΚΑΤΟΜΜΥΡΙΑ (90%) αυτής της κατηγορίας είναι σε καταναγκαστική εργασία στην ιδιωτική οικονομία, προσφέροντας εργασία σε άθλιες συνθήκες και με εξευτελιστική αμοιβή σε ιδιώτες ή επιχειρήσεις. Από αυτά, 4,5 εκατομμύρια (22%) υφίστανται καταναγκαστική σεξουαλική εκμετάλλευση, και 14,2 εκατομμύρια (68%) εκμετάλλευση καταναγκαστικής εργασίας σε δραστηριότητες όπως η γεωργία, οι κατασκευές, η οικιακή εργασία κ.ά.
Οι γυναίκες και τα κορίτσια αντιπροσωπεύουν το μεγαλύτερο μερίδιο της καταναγκαστικής εργασίας με 11,4 εκατομμύρια (55%), σε σύγκριση με 9,5 εκατομμύρια (45%) άνδρες και αγόρια.
Οι ενήλικες (άνω των 18 ετών) αντιπροσωπεύουν το 74% (15,4 εκατ.) των θυμάτων, ενώ τα παιδιά (κάτω των 18) αποτελούν το 26% του συνόλου (ή 5,5 εκατομμύρια).
ΥΠΟΛΟΓΙΖΕΤΑΙ ότι 2,2 εκατομμύρια (10%) άνθρωποι βρίσκονται σε καθεστώς καταναγκαστικής εργασίας που επιβάλλεται από το κράτος, για παράδειγμα, στις φυλακές, υπό συνθήκες που παραβιάζουν τους κανόνες της ΔΟΕ.
Στην έκθεση της ΔΟΕ παρουσιάζονται πολλά παραδείγματα για το σύγχρονο δουλεμπόριο, για τους τρόπους που οι δουλέμποροι παγιδεύουν και στη συνέχεια εξαναγκάζουν τα θύματά τους να δουλεύουν για λογαριασμό τους. Μια σημαντική κατηγορία σύγχρονων σκλάβων είναι πρόσφυγες που εγκαταλείπουν τη χώρα τους και στη συνέχεια πέφτουν στα δίχτυα κυκλωμάτων που τους υπόσχονται τη μεταφορά τους σε αναπτυγμένες χώρες, αλλά με την υποχρέωση να εργάζονται σε καθεστώς κάτεργου μέχρις ότου πληρώσουν το αντίτιμο της «απελευθέρωσής» τους.
ΟΜΩΣ, Η ΔΟΕ δε θίγει στην έκθεσή της το φαινόμενο του σύγχρονου επίσημου και θεσμοθετημένου «δουλεμπορίου» και στις πιο αναπτυγμένες οικονομίες. Μέτρα όπως η «ενοικίαση εργαζομένων», η καθιέρωση των εταιρειών «αξιοποίησης εργατικού δυναμικού», οι ελαστικές και ανασφάλιστες μορφές εργασίας, ακόμη και τα ατομικά συμβόλαια, παραπέμπουν στην ανελέητη καπιταλιστική εκμετάλλευση, οι μορφές της οποίας προσαρμόζονται στις συνθήκες που προκύπτουν από το συσχετισμό δυνάμεων και τις ανάγκες του κεφαλαίου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου