Κρύβουν αλήθειες

Τα κόμματα της συγκυβέρνησης, τα αστικά επιτελεία, πασχίζουν να πείσουν το λαό ότι οι αποφάσεις της πρόσφατης Συνόδου Κορυφής της ΕΕ είναι ωφέλιμες για τη χώρα, επειδή αποφασίστηκε να χρηματοδοτείται η ανακεφαλαιοποίηση τραπεζών των κρατών - μελών με μεγάλο κρατικό χρέος από το μηχανισμό της ΕΕ και όχι από τα κράτη. Ετσι, λένε, δε θα αυξάνεται το κρατικό χρέος γιατί δε θα χρειάζονται πρόσθετα κρατικά δάνεια για την ανακεφαλαιοποίηση, ή για την Ελλάδα λένε ότι αν διαπραγματευτεί να ενταχθεί σ' αυτή τη διαδικασία θα το μειώσει. Ταυτόχρονα, αποφασίστηκε και το «Σύμφωνο Ανάπτυξης» με χρηματοδότηση από την Ευρωπαϊκή Τράπεζα Επενδύσεων. Ανάπτυξη των μονοπωλιακών ομίλων. Και ποιο το όφελος για το λαό; Δε θα χρειαστούν, λένε, πρόσθετα αντιλαϊκά μέτρα, ενώ η ανάπτυξη θα δημιουργήσει θέσεις εργασίας.

Την ίδια ώρα λένε ότι η κυβέρνηση πρέπει να εφαρμόσει άμεσα αναδιαρθρώσεις, όπως ιδιωτικοποιήσεις, κλείσιμο οργανισμών του Δημοσίου και απολύσεις

υπαλλήλων, άνοιγμα κλειστών επαγγελμάτων, μειώσεις εργοδοτικών εισφορών, μειώσεις κρατικών δαπανών για την Υγεία - Πρόνοια κ.λπ., μεγαλύτερη ευελιξία στην αγορά εργασίας, αυτά δηλαδή που απαιτεί η ανάκαμψη της κερδοφορίας του κεφαλαίου, ώστε να ζητήσει και να υπαχθεί και η Ελλάδα σ' αυτή την απόφαση της ΕΕ. «Πρώτα πρέπει να δείξει η κυβέρνηση ότι τηρεί έμπρακτα τις δεσμεύσεις της για επιτάχυνση των διαρθρωτικών αλλαγών και των ιδιωτικοποιήσεων και μετά να ζητήσει από τους εταίρους να ισχύσουν οι αποφάσεις της Συνόδου Κορυφής για την ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών από τους μηχανισμούς στήριξης και να παζαρέψει με την τρόικα τους δυσμενείς όρους του μνημονίου», λένε κυβερνητικά στελέχη. «Πρέπει η κυβέρνηση να προχωρήσει, δείχνοντας τη δέσμευσή της να προχωρήσει διαρθρωτικές αλλαγές και μεταρρυθμίσεις».

***

Ο ΣΥΡΙΖΑ επίσης θεωρεί θετικές τις αποφάσεις της Συνόδου Κορυφής της ΕΕ ακριβώς για τους ίδιους λόγους που τις θεωρούν και τα κόμματα της συγκυβέρνησης, αλλά ασκεί κριτική στην κυβέρνηση επειδή δε διεκδίκησε να ενταχθεί τώρα σ' αυτή τη διαδικασία. Οπως είπε ο Αλ. Τσίπρας στην ομιλία του στο συνέδριο του «Εκόνομιστ», «στην πιο κρίσιμη μάχη, στην πιο κρίσιμη Σύνοδο Κορυφής, όχι μόνο δεν κέρδισε τίποτα, αλλά δεν μπήκε ούτε καν στον κόπο να μπει στο γήπεδο και να αγωνιστεί. Ηταν απούσα (σ.σ. η κυβέρνηση). Και, μάλιστα, τη στιγμή που η Ισπανία και η Ιταλία πέτυχαν τις πρώτες τους δημοσιονομικές ανάσες και κάποιες ορατές ρωγμές στη λογική της λιτότητας. Και ως απούσα, μοιραία και άβουλη, θέτει, τώρα, το ευρωπαϊκό δεδομένο ως δήθεν εθνικό στόχο (...) Γι' αυτό και θέση μας είναι ότι καμία συζήτηση για κανένα θέμα δεν μπορεί να γίνει με την τρόικα πριν διασφαλιστεί ρητά και για τη χώρα μας το κεκτημένο της 29ης Ιουνίου». Και συνεχίζει σε άλλο σημείο: «Υπάρχουν, λοιπόν, ελάχιστες προϋποθέσεις για την ανάκαμψη. Ανακεφαλαιοποίηση τραπεζών από ESM (σ.σ. ο μηχανισμός της ΕΕ), ώστε να μη γράφονται στο χρέος τα κεφάλαια που χρησιμοποιούνται για τη στήριξή τους. Πάγωμα μέτρων λιτότητας. Μορατόριουμ αποπληρωμής προς την τρόικα τουλάχιστον για ένα χρόνο και για όσο χρειαστεί. Πρόγραμμα επενδύσεων μέσω Ευρωπαϊκής Τράπεζας Επενδύσεων και Ευρωπαϊκού Ταμείου Επενδύσεων».

Τι λέει εδώ ο Αλ.Τσίπρας; Στην ανακεφαλαιοποίηση τραπεζών, ό,τι λέει και η κυβέρνηση, αλλά το θέλει εδώ και τώρα. Οχι άλλα μέτρα λιτότητας. Το ίδιο λέει και η «Προγραμματική Συμφωνία» των τριών κομμάτων της κυβέρνησης. Επενδύσεις σύμφωνα με την απόφαση της Συνόδου Κορυφής, ό,τι δηλαδή λέει και η κυβέρνηση. Και θέτει ως μόνη διαφορά το σταμάτημα για ένα χρόνο αποπληρωμής του χρέους.

***

Ολοι όσοι προπαγανδίζουν τα παραπάνω λένε ψέματα στο λαό. Γιατί κρύβουν ότι αυτή η απόφαση για την ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών βάζει μία προϋπόθεση: Την απαρέγκλιτη εφαρμογή του «Δημοσιονομικού Συμφώνου Σταθερότητας» και του «Συμφώνου για το ευρώ», που σημαίνουν διαρκή λιτότητα. Οσο για την ανάπτυξη βάζει ως απαρέγκλιτο όρο την εφαρμογή της στρατηγικής «Ευρώπη 2020», ως συνέχεια της στρατηγικής της Λισαβόνας για την ανταγωνιστικότητα, που απαιτεί μείωση μισθών (ήδη ο ΣΕΒ έχει ζητήσει τη μείωση των μισθών που καθορίζονται από τις κλαδικές συμβάσεις, μέσους μισθούς τους λέει, ενώ υπάρχουν εργαλεία για να το πετύχει η εργοδοσία, όπως οι επιχειρησιακές και ατομικές συμβάσεις), μείωση εργοδοτικών εισφορών, νέες αντιδραστικές αλλαγές στην Κοινωνική Ασφάλιση, εφαρμογή της οδηγίας Μπολκεστάιν, παραπέρα ελαστικοποίηση εργασιακών σχέσεων κ.λπ. Με άλλα λόγια, προϋπόθεση για να ενταχθεί η Ελλάδα στο καθεστώς των αποφάσεων της Συνόδου Κορυφής της ΕΕ, όπως και κάθε χώρα, είναι η τήρηση των συμφωνηθέντων για αντιλαϊκές ανατροπές και αναδιαρθρώσεις, με ένα μνημόνιο που θα καλείται να υπογράψει το κάθε κράτος - μέλος. Ανεξάρτητα από το αν δε θα είναι ίδιο με αυτό που επιλέχθηκε στην περίπτωση της Ελλάδας, το αποτέλεσμα θα είναι το ίδιο βάρβαρο, αντεργατικό, αντιλαϊκό. Επομένως, για το λαό όχι μόνο δεν υπάρχει κανένα όφελος αλλά έρχονται νέα δεινά.

Ι.