Από δω το πάει, από εκεί το φέρνει, με ελιγμούς και μισόλογα η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ προσπαθεί, αλλά δεν καταφέρνει, να κρύψει ότι η πρότασή της είναι μία από τα ίδια για τον ελληνικό λαό. Κι ότι δε θα μπορούσε να είναι αλλιώς, απ' τη στιγμή που έχει την ευρωενωσιακή λυκοσυμμαχία κορόνα στο κεφάλι της. Ισχυρίζεται ότι είναι κατά των μνημονίων, αλλά αρνείται να στηρίξει την πρόταση νόμου του ΚΚΕ για την κατάργηση δανειακών συμβάσεων, μνημονίων και εφαρμοστικών νόμων, επειδή κάτι τέτοιο συγκρούεται - όπως ο ίδιος παραδέχεται - με τον ευρωπαϊκό της προσανατολισμό.
Αντ' αυτού φέρνει στη Βουλή πρόταση νόμου για κατάργηση αντεργατικών νόμων, που όμως εμπεριέχονται στα μνημόνια και για να καταστούν ανενεργοί πρέπει να φύγουν από τη μέση όλες οι συμφωνίες με την τρόικα. Ισχυρίζεται ακόμα ότι είναι κατά των ιδιωτικοποιήσεων, αλλά την ίδια στιγμή βάζει το κεφάλαιο από την πίσω πόρτα, βαφτίζοντας το κρέας ψάρι, τους κεφαλαιοκράτες «συνεργάτες» και την ιδιωτικοποίηση «κοινοπραξία», «συμπράξεις» δημόσιου και ιδιωτικού τομέα!
Πιο πρόσφατα, τα όσα ειπώθηκαν την Πέμπτη σε ημερίδα που οργάνωσε ο ΣΥΡΙΖΑ για την ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών. Το μήνυμα που εξέπεμψαν ήταν σαφές: «Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι η διάσωση των τραπεζών μέσω της ανακεφαλαιοποίησης πρέπει να γίνει», αλλά ...«με όρους»! Η ανακεφαλαιοποίηση όμως των τραπεζών δεν είναι μια απλή και δίχως συνέπειες ενέργεια.
Για να υπάρξει, υπήρξε το PSI, το «κούρεμα» δηλαδή του χρέους που σάρωσε τα αποθεματικά των ασφαλιστικών ταμείων, νοσοκομείων, εκπαιδευτικών ιδρυμάτων και πάει λέγοντας, φέρνοντάς τα σε σημείο σήμερα να αδυνατούν να καλύψουν στοιχειώδεις ανάγκες που σχετίζονται άμεσα με την ίδια τη ζωή του ελληνικού λαού. Μαζί με το PSI ήρθαν «πακέτο» οι δανειακές συμβάσεις και τα μνημόνια. Σε απλά ελληνικά, «κούρεψαν» το χρέος και σύναψαν νέα δάνεια ώστε να τροφοδοτηθούν με ζεστό χρήμα οι τράπεζες.
Η προϋπόθεση για να προχωρήσει απρόσκοπτα αυτή η διαδικασία ήταν και παραμένει η απαρέγκλιτη τήρηση όσων προβλέπονται στα μνημόνια, δηλαδή σφαγιασμός μισθών, συντάξεων, επιδομάτων, δαπανών κοινωνικού χαρακτήρα, φορολεηλασία του πενιχρού λαϊκού εισοδήματος, κατάργηση κάθε είδους εργασιακού και ασφαλιστικού δικαιώματος, απολύσεις δημοσίων υπαλλήλων.
Πρόκειται για μέτρα που επιβλήθηκαν όχι από «τιμωρητική διάθεση» ή από «νεοφιλελεύθερες εμμονές» που κατατρέχουν ηγέτες της ΕΕ, όπως συχνά πυκνά ισχυρίζονται ηγετικά στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ, για να βγάλουν λάδι την ευρωενωσιακή λυκοσυμμαχία και το ρόλο της. Πάγιος στόχος της απ' την ίδρυσή της ως σήμερα είναι η ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας και της κερδοφορίας των μονοπωλίων της. Εκεί αποσκοπούν τα μέτρα αυτά, που εμπεριέχονται σε όλες τις συνθήκες και αποφάσεις που αποτυπώνουν τη στρατηγική της ΕΕ. Για το λόγο αυτό εφαρμόζονται πανομοιότυπα σε όλες τις χώρες - μέλη της.
Η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ κρύβει φυσικά ότι οι όροι, στους οποίους αναφέρεται όταν υπερασπίζεται την ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών, είναι προκαθορισμένοι και συνίστανται ένας προς έναν στην αφαίρεση και του τελευταίου ψιχίου που έχει απομείνει στο λαό. Οτι το «ναι» στην ανακεφαλαιοποίηση είναι ταυτόχρονα «ναι» στις δανειακές συμβάσεις, που πάνε πακέτο με τα μνημόνια.
Για να χρυσώσουν μάλιστα στο χάπι στο λαό, του λένε πως η ανακεφαλαιοποίηση είναι συμφέρουσα για τον ίδιο, αρκεί να οδηγήσει στην «εθνικοποίηση» των τραπεζών. Να αποκτήσει δηλαδή το κράτος αυξημένο ρόλο στις τράπεζες τις οποίες ανακεφαλαιοποιεί με τα δάνεια της τρόικας και μέσα από αυτές να ασκήσει δήθεν κοινωνική πολιτική. Ο εμπαιγμός που επιχειρούν είναι πέρα από κάθε όριο. Το αστικό κράτος, ακόμα και αν είχε δικές του όλες τις τράπεζες, δεν τις αντιλαμβάνεται σαν εργαλείο για την άσκηση φιλολαϊκής πολιτικής, αλλά σαν μέσο για τη χρηματοδότηση της καπιταλιστικής ανάπτυξης.
Αρα, ακόμα και εθνικοποιημένες να είναι οι τράπεζες, όπως έγινε με όσες κατέρρευσαν σε ΗΠΑ, Ισπανία και αλλού, θα συνεχίσουν να απομυζούν το λαϊκό εισόδημα με τα ληστρικά τους δάνεια, ενώ ταυτόχρονα θα διαγκωνίζονται μεταξύ τους για το ποια θα συγχωνεύσει την άλλη και πάει λέγοντας. Υπάρχει όμως και μια ακόμα πλευρά. Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι υπέρ των αποφάσεων που πάρθηκαν για τις τράπεζες στην πρόσφατη Σύνοδο Κορυφής και οι οποίες προβλέπουν την απευθείας ανακεφαλαιοποίηση, με την προϋπόθεση όμως ότι ένας διακρατικός μηχανισμός θα αναλάβει την υψηλή εποπτεία των τραπεζών που παίρνουν δάνεια.
Εκεί οδηγούν οι αντιφάσεις της ευρωενωσιακής στρατηγικής του ΣΥΡΙΖΑ: Από τη μια να ζητάει δημαγωγικά την εθνικοποίηση των τραπεζών που ανακεφαλαιοποιούνται και από την άλλη να στηρίζει την ανακεφαλαιοποίηση με όρους που παραδίδουν τον πλήρη έλεγχο των τραπεζών σε διακρατικά όργανα της ΕΕ! Ο ενδοτισμός και οι δεσμεύσεις του ΣΥΡΙΖΑ στην ΕΕ και άρα στην ντόπια πλουτοκρατία βγάζει πραγματικά μάτι!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου