Ολο και πιο καθαρά, η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ καταθέτει διαπιστευτήρια στους αστούς για το πώς φιλοδοξεί να διαχειριστεί την κρίση προς όφελός τους, προβάλλοντας επιπρόσθετα το συγκριτικό πλεονέκτημα ως δύναμη - ανάχωμα στο εργατικό λαϊκό κίνημα. Είναι τόσο φανερή η επιθυμία της να διαχειριστεί την αστική εξουσία, που αδυνατεί να κρύψει τη σύγκλισή της σε βασικές επιλογές με τους υπάρχοντες διαχειριστές, την τρικομματική κυβέρνηση. Σύγκλιση που απορρέει και απ' τη στρατηγική τους σύμπλευση στη ρότα του ευρωμονοδρόμου.
Ηταν αναμφισβήτητα αποκαλυπτικά τα όσα δήλωσε μέσα στη βδομάδα σε τηλεοπτική συνέντευξη ο Αλ. Τσίπρας, ο οποίος ευθαρσώς ομολόγησε τον υπονομευτικό ρόλο που έπαιξε το κόμμα του σε βάρος του λαού και στην ανάπτυξη της πάλης του. Δήλωσε επακριβώς ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ:
«Θα σας έλεγα δε ότι ο ΣΥΡΙΖΑ αποτέλεσε και ένα ανάχωμα στην
ανεξέλεγκτη κοινωνική σύγκρουση, η οποία ερχόταν με μεγάλη ταχύτητα, γιατί αποτέλεσε μία ύστατη ελπίδα ανάκτησης της αξιοπιστίας του πολιτικού συστήματος»!Ενώ δεν έκρυψε την πικρία του που δεν τους δόθηκε η ευκαιρία από κυβερνητικές θέσεις να υλοποιήσουν το στόχο για τσάκισμα του κινήματος λέγοντας «(σ.σ. ήταν μια ευκαιρία) και για την κοινωνία και για τη δημοκρατία να πάμε σε μια αλλαγή με ομαλές συνθήκες, χωρίς συγκρούσεις».
Πρόκειται για καθαρή ομολογία ότι λειτούργησε συνειδητά σαν αμορτισέρ για την απορρόφηση απειλητικών για το σύστημα κραδασμών, ότι παρεμπόδισε το βάθεμα της ριζοσπαστικοποίησης και της έκφρασής της στο πεδίο των ταξικών αγώνων, προσφέροντας και χέρι βοηθείας στο αστικό πολιτικό σύστημα. Και ταυτόχρονα, πρόκειται για καθαρή συκοφάντηση της εργατικής λαϊκής πάλης με ταξικό προσανατολισμό που ο ΣΥΡΙΖΑ επιμένει να ταυτίζει με «ανεξέλεγκτες» καταστάσεις και «χάος».
Αλλος για ...αναδιαπραγμάτευση
Εχοντας προ πολλού εγκαταλείψει τις κορόνες περί καταγγελίας και ακύρωσης του μνημονίου και έχοντας παράσχει επαρκείς διαβεβαιώσεις στην ευρωενωσιακή λυκοσυμμαχία, πως ό,τι κάνει θα το κάνει «σε συνεργασία με τους εταίρους», ο ΣΥΡΙΖΑ υπερθεματίζει σήμερα της γραμμής για «αναδιαπραγμάτευση» του μνημονίου.
Αυτός είναι, άλλωστε, και ο λόγος για τον οποίο την Παρασκευή, σε σχόλιο σχετικά με την Πρόταση Νόμου του ΚΚΕ για την κατάργηση των μνημονίων, του Μεσοπρόθεσμου, της δανειακής σύμβασης και των εφαρμοστικών νόμων, ο εκπρόσωπος του ΣΥΡΙΖΑ Π. Σκουρλέτης απέφυγε να πει τι θα κάνει το κόμμα του στη Βουλή όταν συζητηθεί η συγκεκριμένη πρόταση, λέγοντας μάλιστα ότι ο ΣΥΡΙΖΑ θα κινηθεί «στo πλαίσιο μια ευρωπαϊκής συνολικής λύσης».
Με δεδομένα τα παραπάνω, καμία έκπληξη δεν προκαλεί το γεγονός ότι ο Αλ. Τσίπρας επικρίνει την κυβέρνηση γιατί ήταν τάχα απούσα κατά τη Σύνοδο Κορυφής, όπου όπως ισχυρίστηκε, οι Μόντι και Ραχόι έδωσαν μάχη και κάτι απέσπασαν! «Εκεί υπήρξε για πρώτη φορά μια πολύ μεγάλη ευκαιρία για τη χώρα μας να κερδίσει κάτι (...) σ' αυτήν τη διαπραγμάτευση που έστρωσε ένας τραπεζίτης Ιταλός πρωθυπουργός κι ένας δεξιός Ισπανός πρωθυπουργός», ανέφερε, αποκρύπτοντας αυτό για το οποίο κραυγάζει η πραγματικότητα, ότι αυτό που απέσπασε η Ιταλία και η Ισπανία είναι διευθετήσεις ευνοϊκές για τα μονοπώλιά τους, που συνοδεύονται από βαρύτατα μνημόνια για τους λαούς τους.
Εφτασε, μάλιστα, ο επικεφαλής του ΣΥΡΙΖΑ να εγκαλεί την κυβέρνηση για «υστέρηση συναίσθησης πατριωτικής ευθύνης»! Παραπέρα, ταυτίζοντας τα συμφέροντα αστών και λαών, έπλεξε το εγκώμιο στις κυβερνήσεις Ιταλίας και Ισπανίας, λέγοντας «αστικές κυβερνήσεις, εντούτοις είδαμε οι κυβερνήσεις αυτές να είναι πολύ πιο διεκδικητικές προς όφελος του εθνικού συμφέροντος. Οι εδώ κυβερνήσεις παραδόθηκαν. Δεν διαπραγματεύτηκαν ποτέ»!
Ο Αλ. Τσίπρας εξαίρει για τη διαπραγματευτική τους δεινότητα τους ηγέτες δύο χωρών, που μέσα στη βδομάδα αποφάσισαν νέα μέτρα για το τσάκισμα του λαού, χωρίς μάλιστα να δεσμεύονται από μνημόνια και τρόικες.
Τι λένε για τις ιδιωτικοποιήσεις;
Σύγκλιση καταγράφεται και στο ζήτημα των αντιλαϊκών διαρθρωτικών αλλαγών και των ιδιωτικοποιήσεων. Με σαφήνεια ο Αλ. Τσίπρας ανέφερε: «Διαρθρωτικές αλλαγές. Βεβαίως. Είναι πολύ σημαντικό να γίνουν. Κι εμείς τις υποστηρίζουμε». Σε ό,τι αφορά στις ιδιωτικοποιήσεις ανέδειξε για να αντιπαρατεθεί το τίμημα, που όσο υψηλό και να είναι δεν νομιμοποιεί σε καμία περίπτωση την παράδοση δημόσιου πλούτου στο μεγάλο κεφάλαιο.
Η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ σέρνει επί της ουσίας το λαό σε μια αδιέξοδη λογική «καλών» και «κακών» ιδιωτικοποιήσεων, την ώρα που πρέπει να ορθώσει ενωμένος το ανάστημα ενάντια σε κάθε μορφή ιδιωτικοποίησης.
Ο Αλ. Τσίπρας συσκότισε τον πραγματικό λόγο για τον οποίο προωθούνται οι ιδιωτικοποιήσεις, την προσπάθεια δηλαδή να ανοίξουν νέα πεδία κερδοφορίας για το μεγάλο κεφάλαιο, στην οποία άλλωστε δεν αντιτίθεται ο ΣΥΡΙΖΑ, αφού όπως είπε: «Δεν λέω μπορεί να υπάρχουν και περιπτώσεις όπου η συνέργεια μπορεί να δώσει καρπούς και αποτελέσματα. Κι αυτό σας το λέω γιατί δεν έχουμε δογματική αντιμετώπιση. Θα μπορούσε στο χώρο της ενέργειας, να υπάρξουν διεθνείς κοινοπραξίες με ισχυρό δημόσιο πυλώνα και διακρατικές συμφωνίες (...) Για παράδειγμα, μοντέλο αξιοποίησης είναι σε κατάσταση καπιταλισμού κι αυτό (...)
Εμείς είπαμε να γίνουν διεθνείς κοινοπραξίες, να γίνουν διακρατικές συμφωνίες, ώστε να αξιοποιηθούν τα περιουσιακά στοιχεία του δημοσίου (...) Μα εμείς δεν λέμε αυτό. Δεν λέμε όχι στην αξιοποίηση. Λέμε όχι στο ξεπούλημα. Επενδύσεις βεβαίως και πρέπει να γίνουν και χρήματα πρέπει να έρθουν. Γι' αυτό σας μίλησα και για την ανάγκη διεθνών κοινοπραξιών με ισχυρό πυλώνα το δημόσιο, διακρατικών συμφωνιών, οι οποίες όμως θα φέρουν χρήματα και επενδύσεις, αλλά ταυτόχρονα θα αποκομίσουν και κέρδος διαχρονικά για το ελληνικό δημόσιο ή έστω προοπτικά»...
Είναι σαφές ότι, εκ της ασφαλούς θέσης της αντιπολίτευσης βγαίνει στα κεραμίδια ο ΣΥΡΙΖΑ, προσάπτοντας «οικονομικό και πολιτικό έγκλημα» στην κυβέρνηση, για να καρπωθεί τη λαϊκή οργή. Την ίδια ώρα, όμως, διαβεβαιώνει την πλουτοκρατία ότι ο ίδιος, αν αναδειχτεί σε κυβέρνηση, έχει έτοιμη λύση για να υπηρετηθούν εξίσου τα συμφέροντά της, με συμπράξεις δημόσιου και ιδιωτικού τομέα.
Ο γέγονε, γέγονε
Οπως τη διαβεβαιώνει ότι δεν πρόκειται να αμφισβητήσει το δικαίωμα της εκμετάλλευσης όσων επιχειρήσεων έχουν ως τότε ιδιωτικοποιηθεί. Ο γραμματέας της ΚΟ του ΣΥΡΙΖΑ Ν. Βούτσης δήλωσε με σαφήνεια: «Υπάρχουν ανεπίστρεπτες ζημιές που γίνονται και τις οποίες δεν μπορείς να αποκαταστήσεις και υπάρχουν και πωλήσεις ή εκποιήσεις τις οποίες μπορείς να αποκαταστήσεις (...) είναι δύσκολη και η οικονομική κατάσταση της χώρας και γι' αυτό δεν είναι εύκολο να πεις ότι θα πατάς ένα κουμπί και όλα θα ξανάρχονται στο Δημόσιο».
Από κοντά, ο Δ. Παπαδημούλης δηλώνει: «Εμείς αντιπροτείνουμε αναπτυξιακές κοινοπραξίες είτε με διακρατικές συμφωνίες, είτε με τη σύμπραξη επιχειρήσεων είτε του δημόσιου, είτε του ιδιωτικού τομέα, όπου εσύ βάζεις την περιουσία, ο άλλος χρήματα». Και το οικονομικό «μυαλό» του ΣΥΡΙΖΑ, Γ. Δραγασάκης, συμπληρώνει: «Εμείς αντιπαραθέτουμε μια πολιτική αξιοποίησης του δημόσιου πλούτου, με νέα εργαλεία όπως αναπτυξιακές κοινοπραξίες με συμμετοχή του δημοσίου όσο και ιδιωτικών φορέων του εσωτερικού και του εξωτερικού».
Με μπλόφες συνεχίζει να κοροϊδεύει το λαό
Ποιος δε θυμάται τις μπλόφες του ΣΥΡΙΖΑ, ο οποίος ζητούσε προεκλογικά από το ΚΚΕ συνεργασία, για να πάρουν τάχα μαζί το μπόνους των 50 εδρών, όταν ήταν γνωστό ότι -ανεξάρτητα από τη δεδομένη άρνηση του ΚΚΕ- αυτές δίνονταν μόνο στο πρώτο κόμμα και όχι σε συνασπισμούς κομμάτων. 'Η, ποιος να ξεχάσει το πυροτέχνημα με τις μονοεδρικές, όπου και εκεί ζήτησε συνεργασία ο ΣΥΡΙΖΑ, κοροϊδεύοντας το λαό ότι αυτές, ακόμα και αν κερδίζονταν από μια ενδεχόμενη συνεργασία κομμάτων, θα αφαιρούνταν υπέρ του πρώτου κόμματος από άλλες περιφέρειες.
Φαίνεται πως ο κομπογιαννιτισμός του ΣΥΡΙΖΑ είναι «δευτέρα φύση» του, στην προσπάθεια να ξεγελάσει το λαό, αφού επιμένει να του λέει ψέματα για να δημιουργήσει εντυπώσεις. Το πιο πρόσφατο κρούσμα: Στην προσπάθειά του να καταγραφεί σαν καλύτερος διαπραγματευτής με την τρόικα, από τους τρεις της συγκυβέρνησης, ο Αλ. Τσίπρας είπε ότι στην πρόσφατη Σύνοδο Κορυφής θα ασκούσε βέτο, αν ήταν στην κυβέρνηση. Το μετάνιωσε όμως γρήγορα, προσθέτοντας το ένα ψέμα πάνω στο άλλο.
Είπε συγκεκριμένα: «Σε μια Σύνοδο Κορυφής, τυπικά και θεσμικά, είναι όλοι ισότιμοι και δικαίωμα "βέτο" έχει από τη μικρότερη ως τη μεγαλύτερη χώρα. Είναι δύσκολο να θέσει μια χώρα και μάλιστα μικρή μόνη της "βέτο", όταν όμως βάζει "βέτο" η Ιταλία και η Ισπανία, είναι αδιανόητο η μικρότερη χώρα που λέγεται Ελλάδα, αλλά με το μεγαλύτερο δημοσιονομικό πρόβλημα, η πιο υπερχρεωμένη χώρα της Ευρώπης, αυτή που γονατίζει δυόμισι χρόνια να μην πει μια λέξη. Είναι αδιανόητο».
Οταν ρωτήθηκε ευθέως «έπρεπε να ασκήσουμε "βέτο";», η απάντηση του Αλ. Τσίπρα ήταν άλλα λόγια να αγαπιόμαστε: «Προσέξτε... Είναι προφανές ότι υπάρχουν αρνητικοί συσχετισμοί στην Ευρώπη. Δεν είμαστε τρελοί. Είναι αρνητικοί οι συσχετισμοί. Παρ' όλα αυτά, για να μπορέσει κανείς να διαπραγματευτεί, είναι τελείως λάθος να απομονώνει ένα θέμα...».
Το βέτο βέβαια, με βάση τις αποφάσεις της Συνόδου, θα αφορούσε το συμφέρον της ντόπιας αστικής τάξης, αλλά ο Τσίπρας το ταυτίζει σκόπιμα με το συμφέρον του λαού. Μικρή λεπτομέρεια: Το δικαίωμα του «βέτο» έχει καταργηθεί από τη Συνθήκη της Λισαβόνας και ισχύει μόνο στα θέματα εξωτερικής πολιτικής και άμυνας (ΚΕΠΠΑ). Οι αποφάσεις πλέον στα όργανα της λυκοσυμμαχίας λαμβάνονται με βάση την αρχή της ειδικής πλειοψηφίας. Το χούι όμως δεν κόβεται...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου