Μάχη είναι κι αυτή η θλιβερή εκλογική διαδικασία που κατάπιε την άνοιξη και ξεθύμανε το καλοκαίρι σαν ξερή ύπουλη φωτιά. Εκαψε σωθικά της πατρίδας κάμποσες δεκαετίες τώρα. Ξεπούλησε ιδέες. Ξεγέλασε γενιές ολόκληρες. Μη πόλεμος έλεγε το πράσινο στόμα της αλλαγής. Κι ήρθε σφαγή. Τώρα οι μαύροι φονιάδες που σέρνουν τα κόκαλα των Ελλήνων τα ιερά στο πεζοδρόμιο του κοινού ποινικού δικαίου μιλάνε για Ελλάδα που ανήκει στους Ελληνες. Οι επιζήσαντες κι όσοι ρούφηξαν το μεδούλι του καπιταλιστικού συστήματος με το καλαμάκι κι όχι με τη σέσουλα, πουλάνε την ελπίδα σε φθηνά παγκάκια κι αντικατέστησαν την έφοδο στον ουρανό με την έφοδο στο εγκεκριμένο από τ' αφεντικά γκουβέρνο.
Σ΄αυτή τη μάχη τέλειωσαν τα άλλοθι. Για όλους και για τον καθένα και την καθεμιά από μας. Ανεξαρτήτως αποτελέσματος γενικού και κομματικού, ακόμα κι αν ξεθαρρέψει και βγει στην πασαρέλα και το κρυμμένο μέσα στο σώμα των ψηφοφόρων των άλλων κομμάτων της μεταπολίτευσης μαύρο φίδι του φασισμού, εμείς εδώ είμαστε. Στο κόμμα, με το κόμμα, για το κόμμα του λαού. ΚΚΕ. Ετοιμοπόλεμοι.
Δυνατοί εκεί που η ανάγκη απαιτεί και μας καλεί. Στη δουλειά που συνθλίβεται θ ε σ μ ι κ ά μέσα στη φωλιά των καπιταλιστών βαφτισμένη ΕΕ. Στα ρημαγμένα νοικοκυριά που μασάνε απελπισία και ζητιανεύουν φάρμακα παρακολουθώντας το τσίρκουλο των σωτήρων. Στα στεγνωμένα από μέσα νοσοκομεία και τα σχολειά που κλείνουν και αναρωτιέσαι αν θα ξανανοίξουν. Σε σταματημένα γιαπιά και κουφάρι ναυπηγεία. Σε μαγαζάκια υπό διάλυση και τεράστια λαμπερά γραφεία, πολυκαταστήματα και εταιρείες όπου ξεζουμίζονται εργαζόμενοι σε συνθήκες απάνθρωπου κι ατσαλάκωτου καπιταλισμού μετρώντας απολύσεις κάθε μέρα.
Σύντροφοι, φίλοι, παλιοί και νέοι, αυτό που μοιάζει τώρα δύσκολο, σχεδόν ηρωικό, να ακουστεί δηλαδή η πολιτική πρόταση του ΚΚΕ για ανατροπή του καπιταλιστικού συστήματος, για λαϊκή εξουσία, δηλαδή η πραγματική εξελικτική πρωτοπορία του ανθρώπινου πνεύματος και της συλλογικής, γεμάτης θυσίες δράσης, είναι τόσο δυνατό, τόσο βαρύ σε ευθύνη και νόημα φορτίο, τόσο μακριά από την «τέχνη του εφικτού», το ιστορικά αποδεδειγμένο ψέμα της αστικής πολιτικής, που δεν μετριέται με εκλογικά ποσοστά. Το νου μας και το νου τους να έχουν όλοι σε μια αλήθεια. Η εργατική τάξη ακόμα και σε άθλιες ασφυκτικές συνθήκες ζωής και πολιτισμικής διαλεκτικής, δεν πρόκειται να υπογράψει συμφωνητικά παράδοσης και να γίνει το δοκάρι που βαστάει την αστική στέγη στη θέση της για να σουλατσάρει στις ταράτσες του πλούτου το κεφάλαιο. Τα ενδιάμεσα πατώματα είναι φανερά πιασμένα από οπορτουνιστές και μικροαστούς σε πανικό ορφάνιας, μάζες συστηματικά αλλοτριωμένες από ψεύτικα μεγάλα λόγια και μια καταναλωτική δημοκρατία της αγοράς που τώρα φωνάζει, «μέσα τα κεφάλια ποντίκια». Στο υπόγειο της τεχνητής ταξικής συναίνεσης δε θα μαντρωθούμε. Μήτε θα κρυφτούμε, μήτε θα ξαποστάσουμε. Πορτιέρηδες, φουσκωτοί, τσιράκια, ντελάληδες κι εκβιαστές, συκοφάντες και πονηροί πραματευτάδες, μεταπράτες συνειδήσεων, θα καταλάβουν καλά την επομένη κιόλας των εκλογών, στην κόλαση των 100 ημερών πριν πτωχευτική εκτέλεση που προαναγγέλλουν απ' τις Βρυξέλλες ως τη Νέα Υόρκη, οι βρικόλακες του καπιταλισμού, πως:
Το Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδας, έχει ωραίους, άνδρες και γυναίκες, γέρους, ασπρομάλληδες ορθόψυχους, μάρμαρα γερά και δουλεμένα στα παλάτια των αγώνων. Ωραίοι, δηλαδή ώριμοι κομμουνιστές στο σχεδιασμό και την πείρα. Καπνισμένοι και με αγωνιστικά ένσημα γραμμένα στην ψυχή και το σώμα της τάξης τους.
Εχει νέους πρωτοπόρους που πυκνώνουν τις γραμμές της πραγματικής πρωτοπορίας. Νιάτα με ταξική συνείδηση και αταλάντευτα όνειρα, αυτοπεποίθηση και ρώμη και ελεύθερη βούληση να διεκδικήσουν τον πραγματικά καλύτερα κόσμο. Μια ΚΝΕ που σκέφτεται και πράττει και δεν παγιδεύεται όταν συγκρούεται στη βολή του...νεοκομμουνισμού, του νεοελληνισμού κι όλων των παλιών που κολλάνε ένα νέο και πουλιούνται στην τιμή της φρέσκιας σάρκας τροφή στ' αφεντικά.
Εχει κι άλλα σπαθιά ριζοσπαστών που βγαίνουν απ' τα θηκάρια κι εκτός εκλογικής διαδικασίας, από άλλες διαδρομές και κοινωνικές καταγωγές και αστράφτουν καθώς κατατίθενται στην πάλη του λαού, στο ΚΚΕ, για να ζήσει και να προκόψει με τα χέρια του, τη δουλειά του κι όχι με την άδεια και την χορηγία της προσωρινά κυρίαρχης τάξης.
Εμπρός λοιπόν, ως την τελευταία στιγμή με το ψηφοδέλτιο στο χέρι. Για λίγες ώρες ακόμα. Με και για το κόμμα που την επομένη των εκλογών θα είναι στην αταλάντευτη θέση του, ιστορική πρωτοπορία και δράση του αγώνα για να κυβερνήσει κι όχι να κυβερνηθεί ο λαός μας. Ας κοιτάνε όλοι τον «παίκτη» που βάζει γκολ. Το ΚΚΕ τερματοφύλακας και θεματοφύλακας είναι που σώζει από την ήττα το λαό και το εργατικό κίνημα, εδώ και τώρα που ολοένα και περισσότεροι βλέπουν και ξέρουν πως του έχουνε στημένο το παιχνίδι... Κανένα δίλημμα πια. Αντεπίθεση διαρκείας. Και με την ψήφο. Αλλά όχι μόνον μ' αυτήν.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου