Προσαρμογές του ΣΥΡΙΖΑ στο νέο αστικό πολιτικό σκηνικό

Στόχος η ενσωμάτωση λαϊκών ανθρώπων που το προηγούμενο διάστημα έδειξαν διάθεση ριζοσπαστικοποίησης

Την προσαρμογή τους στα νέα δεδομένα που δημιουργεί η αναμόρφωση που προωθεί η αστική τάξη στο πολιτικό σκηνικό και στην οποία φιλοδοξούν να πρωταγωνιστήσουν, εξετάζουν σήμερα και το Σαββατοκύριακο ο ΣΥΝ και ο ΣΥΡΙΖΑ, με συνεδριάσεις της ΚΠΕ και της Πανελλαδικής Συντονιστικής Επιτροπής. Σε κείμενο που διέρρευσαν, με τον τίτλο«Τελικό σχέδιο πολιτικής απόφασης», εκτιμάται ότι «ο ΣΥΡΙΖΑ διαμορφώνει ένα νέο προφίλ (...) πιο καθαρής ταξικής εκπροσώπησης, αλλά και πιο πλατύ όσον αφορά το φάσμα των απόψεων που εκπροσωπεί».

Διαπιστώνεται ακόμα ότι «οι απαιτήσεις έχουν διαφοροποιηθεί» και ότι πρέπει να ενισχύσουν την«κινηματική λογική» σε συνδυασμό με τη μετατροπή του ΣΥΡΙΖΑ σε ενιαίο κόμμα, «όπου θα συνυπάρχουν ρεύματα από την κομουνιστική αριστερά, μέχρι την αριστερή σοσιαλδημοκρατία και τη ριζοσπαστική οικολογία», προκειμένου να είναι πιο αποτελεσματική η χειραγώγηση του λαού στη νέα σούπα της σοσιαλδημοκρατίας.

Σε ό,τι αφορά το εργατικό κίνημα, κάνουν λόγο για«αντινεοφιλελεύθερο» προσανατολισμό, με σαφή διάθεση να βάλουν εμπόδια στη ριζοσπαστικοποίηση των εργατικών λαϊκών ανθρώπων, κρύβοντας την ταξική ουσία της επίθεσης που σήμερα δέχονται οι εργαζόμενοι και ο λαός.

Σε άλλο σημείο αναφέρονται στην ανάγκη ύπαρξης«ενός ευρύτατου αυτόνομου ταξικού ρεύματος μέσα στα συνδικάτα, που δεν θα αντιστοιχείται με την κομματική διαίρεση, ώστε να διεκδικήσει την ανατροπή των συνδικαλιστικών συσχετισμών σε βάρος των συμβιβασμένων ηγεσιών και να δημιουργηθεί ένας συντονισμός αγώνα πρωτοβάθμιων σωματείων και ομοσπονδιών που θα υπερβεί την ακινησία των κεντρικών συνδικαλιστικών οργάνων».

Εδώ ο στόχος βγάζει μάτι. Επιδιώκουν το χτύπημα του ταξικού συνδικαλιστικού κινήματος, του ΠΑΜΕ, με τη συγκρότηση συσπειρώσεων που θα αντιτίθενται δήθεν στις συμβιβασμένες πλειοψηφίες, με τις οποίες όμως ο ΣΥΡΙΖΑ βαδίζει χέρι - χέρι, έχοντας μάλιστα προσφέρει στέγη και σε πολλούς πρώην ΠΑΣΟΚους εργατοπατέρες.

Στόχος τους παραμένει αυτονόητα το ΚΚΕ και η προσπάθεια να ενσωματώσουν πλήρως στη στρατηγική της διαχείρισης λαϊκές συνειδήσεις που συναντήθηκαν με το Κόμμα, αλλά στις τελευταίες εκλογές έκαναν πίσω, κάτω από το βάρος του φόβου και των αυταπατών.

Γράφουν μεταξύ άλλων: «Η ανθενωτική - σεχταριστική και άκρως επιθετική στάση της ηγεσίας του ΚΚΕ θέτει μπροστά μας νέα ζητήματα. Η διεύρυνση της επιρροής του ΣΥΡΙΖΑ/ΕΚΜ τον καταγράφει ως την μεγαλύτερη συνιστώσα (...) Αυτό σημαίνει ότι χρειάζεται μια συζήτηση με ένα σημαντικό τμήμα δυνάμεων που μας στήριξε στις εκλογές από το ΚΚΕ (...) και η προσπάθεια συσπείρωσης και ένταξής τους στην κοινή μας προσπάθεια».

Η προσπάθεια αυτή θα γίνει αναμηρυκάζοντας τα γνωστά ψεύδη και επιστρατεύοντας τη λασπολογία σε βάρος του ΚΚΕ για «αντιενωτική πολιτική και σεχταριστική στάση πολιτικής απομόνωσης και αδιαφορίας που επέδειξε στην αντιμετώπιση των άμεσων και τεράστιων προβλημάτων της εργατικής τάξης και του λαού καθώς και της ταύτισής του με την κινδυνολογία του συστήματος».

Οι ίδιοι συνεχίζουν να αναμασούν ξεδιάντροπα τα περί «ενότητας της αριστεράς» και ομολογούν ότι στόχος τους είναι να παρέμβουν στη στρατηγική άλλων κομμάτων, λέγοντας ότι «η υπόθεση της ενότητας της αριστεράς δεν εξαντλείται στις διεργασίες εντός του ΣΥΡΙΖΑ. Πρέπει να παρακολουθούμε τις εξελίξεις στα άλλα κόμματα της αριστεράς».