Να οργανωθεί η λαϊκή παρέμβαση

Δέκα μέρες από τις εκλογές, ήταν αρκετές για να αποδειχτεί ότι αν και η χώρα απέκτησε κυβέρνηση, «κυβερνησιμότητα» και «πολιτική σταθερότητα» την οποία επιζητούσε η πλουτοκρατία, η θέση των εργαζόμενων, των αυτοαπασχολούμενων, των αγροτών, των γυναικών, των νέων, των συνταξιούχων γίνεται κάθε μέρα και πιο δραματική. Στην κορυφή του αντιλαϊκού παγόβουνου ξεπροβάλλουν οι εξελίξεις σε Υγεία - Φάρμακο και η νέα λεηλασία του εισοδήματος των λαϊκών στρωμάτων με τη φοροληστεία που παίρνει διαστάσεις χιονοστιβάδας.

Γι' αυτό η πλατιά συνδικαλιστική σύσκεψη που διοργανώνουν τη Δευτέρα ΠΑΜΕ, ΠΑΣΕΒΕ, ΠΑΣΥ, ΟΓΕ και ΜΑΣ γι' αυτά τα ζητήματα έχει ξεχωριστή σημασία. Απαιτείται η άμεση οργάνωση του λαϊκού παράγοντα, οργάνωση του αγώνα με όλες τις μορφές πάλης, η κινητοποίηση και η δράση συνδικάτων και φορέων για να μπει φρένο στη χειροτέρευση της θέσης της λαϊκής οικογένειας που συντελείται με ραγδαίους ρυθμούς.

Η κατάσταση με τον ΕΟΠΥΥ, την προμήθεια φαρμάκων από τους ασθενείς ασφαλισμένους, τη δραστική συρρίκνωση των παροχών υγείας από τα δημόσια νοσοκομεία, βάζει σε κίνδυνο υγεία και ζωές, προκαλεί εφιάλτη σε όλες τις λαϊκές οικογένειες, τους στερεί ουσιαστικά το αγαθό της περίθαλψης και της ιατρικής φροντίδας. Την ίδια στιγμή, η συντριπτική πλειοψηφία των λαϊκών νοικοκυριών βρίσκεται αντιμέτωπη με ένα ανελέητο σφυροκόπημα από παλιούς και νέους φόρους, νέα και παλιά χαράτσια. Η ζωή του μισθωτού, του μικρομεσαίου αυτοαπασχολούμενου, του αγρότη, του συνταξιούχου γίνεται αβίωτη. Ληστεύουν από την τσέπη τους και το τελευταίο ευρώ. Για να βγάλουν από την κρίση την πλουτοκρατία, για να εξασφαλίσουν νέα περίοδο κερδοφορίας για το κεφάλαιο, συνθλίβουν το λαό και τα δικαιώματά του.

Απέναντι σε αυτόν τον επελαύνοντα όλεθρο, στη φτώχεια και στην εξαθλίωση που περικυκλώνει τη ζωή των εργαζομένων, χρειάζεται άμεση απάντηση. Ούτε ένα λεπτό αναμονής, ούτε μια ώρα ανοχής στην νέα συγκυβέρνηση, στην ίδια παλιά αντιλαϊκή πολιτική που έρχεται ντυμένη με τα λιλιά της «επαναδιαπραγμάτευσης». Οι εργαζόμενοι και οι άνεργοι, οι συνταξιούχοι, οι νέοι και οι γυναίκες δεν έχουν τίποτα να περιμένουν από τους «πάνω». Με τα ίδια τους τα χέρια πρέπει και μπορούν να σηκωθούν. Να μην επιτρέψουμε να ρημάξουν τη ζωή και τον τόπο μας.

Οι αγωνιστικές συσπειρώσεις, μπροστά σε αυτή τη βαρβαρότητα που δεν έχει τέλος, καλούν σε παλλαϊκή συστράτευση. Η οργάνωση του αγώνα είναι σήμερα το ύψιστο καθήκον. Συνδικάτα, σύλλογοι, φορείς, επιτροπές αγώνα, λαϊκές επιτροπές στις γειτονιές να μπούνε μπροστά, να δυναμώσουν την ενότητα, να συντονίσουν τη δράση τους, να ξεσηκώσουν στο πόδι, το εργοστάσιο, το γραφείο, τη γειτονιά. Ο αγώνας αυτός θα είναι σκληρός. Εχουμε απέναντί μας ορκισμένους εχθρούς του λαού, που δε διστάζουν να χρησιμοποιήσουν όλα τα όπλα που διαθέτουν. Μια ζωή όμως χωρίς αντίσταση σε αυτή τη βαρβαρότητα, θα αποδειχθεί ακόμα πιο σκληρή, ακόμα πιο επώδυνη για εμάς και τη νέα γενιά. Με εμπιστοσύνη στις αστείρευτες δυνάμεις του λαού, αξιοποιώντας τη δίχρονη πείρα των μεγάλων αγώνων που δόθηκαν, να ορθώσουμε τείχος αντίστασης στο αντιλαϊκό τσουνάμι που ετοιμάζονται να εξαπολύσουν.