Το ΚΚΕ μείωσε τα εκλογικά του ποσοστά, άρα η πολιτική του είναι λάθος και πρέπει να την αναθεωρήσει. Αυτή την άποψη εκφράζουν μετά τις εκλογές εχθροί και άσπονδοι φίλοι του ΚΚΕ, στις τηλεοπτικές συζητήσεις και στις στήλες των αστικών εφημερίδων. Πρόκειται για τους ίδιους που μετά τις εκλογές της 6ης Μάη, όπου το Κόμμα κατέγραψε άνοδο των ποσοστών του, το κατηγορούσαν πάλι ότι με την πολιτική του δεν κερδίζει μαζικά το λαό και του ζητούσαν ξανά να αλλάξει. Αλήθεια, ποιο ποσοστό θεωρούν ικανοποιητική απόδειξη της ορθότητας της πολιτικής του Κόμματος οι διάφοροι ΚΚΕδολόγοι; Είναι φανερό ότι για όλους αυτούς, είτε το Κόμμα κερδίζει, είτε χάνει σε ψήφους, μοναδικό ζητούμενο παραμένει το ΚΚΕ να αλλάξει την πολιτική του. Αν μάλιστα στις προηγούμενες εκλογές το ΚΚΕ συγκέντρωνε ακόμα μεγαλύτερο ποσοστό, είναι βέβαιο ότι θα το απέδιδαν στη διάθεση του κόσμου να ρίξει ψήφο διαμαρτυρίας και σε καμιά περίπτωση δε θα το λογάριαζαν ως ένδειξη συμφωνίας και επιβεβαίωσης της πολιτικής του ΚΚΕ.
Αφού όμως το ΚΚΕ, που μείωσε τα ποσοστά του, έχει «λάθος» πολιτική, τότε η
πολιτική της ΝΔ που βγήκε πρώτο κόμμα είναι η σωστή; 'Η μήπως είναι σωστή η πολιτική του ΣΥΡΙΖΑ, ο οποίος υπερ-τετραπλασίασε τα ποσοστά του σε σχέση με το 2009; Η μεν πρώτη θεωρεί αναγκαίο το παραπέρα πετσόκομμα μισθών και συντάξεων, τη ραγδαία φτωχοποίηση της εργατικής - λαϊκής οικογένειας, τα αβέρτα προνόμια στο μεγάλο κεφάλαιο που προκύπτουν από τις «συμβατικές υποχρεώσεις» της χώρας απέναντι στις στρατηγικές κατευθύνσεις της ΕΕ και στους δανειστές. Ο δε δεύτερος εκθειάζει την αντιλαϊκή ΕΕ, με ολίγον από διαπραγμάτευση για ένα «άλλο» μνημόνιο, που οδηγεί το λαό στην εξαθλίωση από άλλη πόρτα. Η πολιτική της πρώτης, σε συνεργασία με το ΠΑΣΟΚ, οδήγησε το λαό στη φτώχεια και την εξαθλίωση. Η πολιτική του δεύτερου, όπου κι αν εφαρμόστηκε από κυβερνήσεις της κεντροαριστεράς, έκανε το ίδιο, με «αριστερό» μάλιστα άλλοθι.
Με τη δική τους λογική, το ΠΑΣΟΚ, που πήρε 44% στις εκλογές του 2009, είχε άριστη πολιτική για το λαό. Τότε, όμως, γιατί καταποντίστηκε στις τελευταίες εκλογές; Μήπως επειδή τάχα εγκατέλειψε την πολιτική του, όπως το κατηγορούν ο ΣΥΡΙΖΑ και οι άλλοι; Ασφαλώς όχι. Μόνο το ΚΚΕ μιλούσε από την πρώτη ώρα για πόλεμο και για δοσμένη αντιλαϊκή στρατηγική του ΠΑΣΟΚ. Η επιβεβαίωση δεν άργησε να έρθει. Το ξεσκέπασμα από το ΚΚΕ της ενιαίας στρατηγικής του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ είχε καθοριστική συμβολή στην αποδυνάμωσή τους. Ολοι όσοι ζητάνε από το ΚΚΕ να αλλάξει, στην πραγματικότητα του ζητάνε να γίνει σαν τα άλλα κόμματα, υμνητής της ΕΕ και συνοδοιπόρος του κεφαλαίου στην προσπάθειά του να ξεπεράσει τη βαθιά κρίση σε βάρος του λαού. Ολα όσα είπε το ΚΚΕ προεκλογικά, οι αναλύσεις του για την κρίση επιβεβαιώνονται. Οπως, για παράδειγμα, επιβεβαιώθηκε ότι λόγω της κρίσης θα προχωρήσουν στο «κούρεμα» του χρέους. Από το 2010 το έλεγε το ΚΚΕ, όταν όλοι οι άλλοι έλεγαν ότι είναι καταστροφή για την οικονομία.
Το ΚΚΕ δεν επιβεβαιώνεται μόνο για τα αίτια της σκληρής πραγματικότητας που βιώνει σήμερα η εργατική - λαϊκή οικογένεια, αλλά και για τη διέξοδο που απαντά στα πραγματικά της συμφέροντα, αφού όλες οι «συνταγές» εξόδου από την κρίση φέρνουν το λαό σε ολοένα και χειρότερη μοίρα. Οσοι ερμηνεύουν το ποσοστό του ΚΚΕ σαν διάψευση της πολιτικής του, κρύβουν ότι τα κριτήρια ψήφου δε διαμορφώνονται ελεύθερα, αλλά θεοί και δαίμονες προσπαθούν να χειραγωγήσουν τη λαϊκή ψήφο. Οι ίδιοι χρησιμοποίησαν και χρησιμοποιούν όλα τα μέσα για να κάμψουν την ταξική ριζοσπαστικοποίηση λαϊκών συνειδήσεων, να τις αποτρέψουν από το να συναντηθούν και στην κάλπη με το ΚΚΕ, υπό την καθοδήγηση της αστικής ιδεολογίας και προπαγάνδας. Είναι οι ίδιοι που λοιδορούν και συκοφαντούν τους εργατικούς αγώνες, στους οποίους πρωτοστατούν το ταξικό κίνημα και οι κομμουνιστές. Στον αντίποδα, εκθειάζουν την ανέξοδη εκτόνωση της λαϊκής δυσαρέσκειας, συμβάλλοντας με όλες τους τις δυνάμεις να πέσει ο πήχης των προσδοκιών και των απαιτήσεων του λαού.
Είναι φανερό ότι οι αγώνες που αναπτύχθηκαν το προηγούμενο διάστημα δεν μπόρεσαν να δώσουν μεγαλύτερο βάθος και σταθερότητα στο ριζοσπαστισμό, καθώς δεν απέκτησαν τη μαζικότητα και κυρίως την οργάνωση και τον πολιτικό προσανατολισμό που απαιτούν οι συνθήκες. Αλλωστε, όλοι αυτοί που ισχυρίζονται πως η πολιτική του ΚΚΕ δεν είναι αρεστή στο λαό, είναι οι ίδιοι που προπαγανδίζουν την υποταγή του στην άγρια αντιλαϊκή πολιτική για τη «σωτηρία της οικονομίας», δηλαδή την υποταγή του στο καπιταλιστικό κέρδος. Είναι οι ίδιοι που ενίσχυσαν το κάλπικο δίλημμα «μνημόνιο - αντιμνημόνιο» ενισχύοντας και τον ΣΥΡΙΖΑ, προβάλλοντας την άποψη ότι η διακυβέρνηση και η εργατική - λαϊκή εξουσία, για την οποία παλεύει το ΚΚΕ, δεν μπορούν να γίνουν. Ετσι συνέβαλαν και αυτοί τα μέγιστα ώστε η όποια θετική τάση απεγκλωβισμού από ΝΔ - ΠΑΣΟΚ αναπτύχθηκε, να επηρεασθεί από το στενό αντιμνημονιακό περιεχόμενο, από τη μείωση των απαιτήσεων σε συνθήκες εξάπλωσης της φτώχειας, μαζικής ανεργίας, τις οποίες επίσης προπαγάνδιζαν ως «αναγκαίο κακό» για το ξεπέρασμα της κρίσης και τη δημοσιονομική σταθερότητα.
Με τον ίδιο στόχο, ενίσχυσαν προπαγανδιστικά στο έπακρο την προεκλογική περίοδο την αυταπάτη ότι τα προβλήματα του λαού θα λυθούν δι' αντιπροσώπου από τα πάνω και όχι από τα κάτω, με τον ίδιο πρωταγωνιστή. Εξάλλου, εναντιώνονται στο κίνημα, στην ταξική πάλη, τη φοβούνται, δε θέλουν τη συμμετοχή του λαού πέρα και έξω από μία ψήφο. Ολοι αυτοί πύκνωσαν προεκλογικά την προβολή των απευθείας παρεμβάσεων και του ξένου παράγοντα, που ενέτεινε την προσπάθεια χειραγώγησης του λαού με αυταπάτες και τρομοκρατία και ενίσχυσε το νέο δίπολο ΝΔ - ΣΥΡΙΖΑ.
Το ΚΚΕ έδωσε τη μάχη των εκλογών όπως έπρεπε να τη δώσει ένα επαναστατικό Κομμουνιστικό Κόμμα, βλέποντας πολύ πιο μπροστά από την κάλπη. Παρά την εκλογική υποχώρηση και το αρνητικό για το λαό αποτέλεσμα, αυτό που θα κρίνει τις εξελίξεις είναι οι μάχες που έρχονται, αφού τα χειρότερα είναι δεδομένα για το λαό. Το ΚΚΕ θα είναι στην πρώτη γραμμή της πάλης των εργαζομένων και του λαού, βελτιώνοντας αδυναμίες και ελλείψεις στη δουλειά του, για να γίνει πιο αποτελεσματικό στην υπεράσπιση των λαϊκών συμφερόντων.
Η στρατηγική του ΚΚΕ, η πάλη για τη συγκρότηση της λαϊκής συμμαχίας, που θα βάζει εμπόδια με την πάλη της στην αντιλαϊκή πολιτική, θα μπορεί να αποσπά και κάποιες κατακτήσεις, μέχρι να ανατρέψει την αστική εξουσία, να κοινωνικοποιήσει τα βασικά και συγκεντρωμένα μέσα παραγωγής, είναι όπλο στα χέρια του λαού.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου