Σελίδες

23 Μαΐ 2012

Εκ προμελέτης - Τι είναι επιτέλους το Μάαστριχτ;


Βρισκόμαστε "αισίως" στα τέλη του 2ου χρόνου μνημονίου με τις συνέπειες πια γνωστές, ορατότατες και αισθητότατες από την τεραστια πλειοψηφία του πληθυσμού. Το σκάσιμο της χρηματοπιστωτικής φούσκας το 2008 επιτάχυνε την κρίση του καπιταλιστικού συστήματος και έφερε στο προσκήνιο και στην καθημερινή συζήτηση, ζητήματα που πριν ήταν βαρετά και ανούσια για το μέσο πολίτη και εργαζόμενο.
Πως φτασαμε όμως εδώ;
Η κρίση
Λόγω της τεράστιας έκθεσης των τραπεζικών κεφαλαίων σε χάρτινες επενδύσεις κρατικών ομολόγων, η καπιταλιστική αυτή συστημική κρίση  εμφανίστηκε ως κρίση κρατικών χρεών.
 Μετα το σκάσιμο της φουσκας των Αμερικάνικων ακινήτων οι τράπεζες που έπρεπε να προστατέψουν τα ενεργητικά τους από το ρίσκο μιας πιθανής κατάρρευσης, (λόγω του αυξημένου "συντελεστή μόχλευσης" που έδινε το δικαίωμα σε μια τράπεζα με κεφάλαια π.χ. 10 δις να δανείζει(ουσιαστικά να δανείζεται από το μέλλον) 20 ή και 40 φορές τα κεφάλαιά της, με αποτέλεσμα μια τρύπα της τάξης του 3-5% να είναι αρκετή για να την φέρει σε κατάσταση χρεοκοπίας), αναγκάστηκαν να ξεφορτωθούν επισφαλείς "επενδύσεις" που μέχρι εκείνη τη στιγμή θεωρούνταν οι πιο "ασφαλείς" και που δεν ήταν άλλες από τα κρατικά ομόλογα.
Όποια χωρα είχε υψηλό-έστω και εντός αποδεκτών ως τότε ορίων- χρέος ήταν υποψήφια να δημιουργήσει πρόβλημα στα ενεργητικά των τραπεζών, που όμως ήταν χτισμένα πάνω σε λεπτό στρώμα πάγου,  και επομένως αυτές άρχισαν να ξεπουλάνε τα ομόλογά της. Ανάλογα σε άλλες χώρες όπως π.χ. η Ιρλανδια ή η Ισπανία το πρόβλημα ήταν από την αρχή στις τράπεζες που είχαν με τον ένα ή τον άλλο τροπο εκτεθεί σε επενδύσεις ρίσκου, σε άγριο τζόγο δηλαδή, που ήταν ή οι μοχλευμένες (επι 30 ή 40 φορές)επενδύσεις σε οικιστικά ομόλογα των ΗΠΑ ή επενδύσεις σε γιγαντιαία επενδυτικά πλάνα κατασκευαστικων εταιρειών που είχαν να κάνουν με την κατασκευή κατοικιών που όμως ήταν αδύνατον να βρούν αγοραστές(περίπτωση Ισπανίας).
Αυτά είναι πράγματα που τα έχουμε ξαναπεί προσπαθώντας να αποδείξουμε το ψέμμα των κυβερνήσεων ΠΑΣΟΚ-ΝΔ και των 'ειδικων' τους που προσπαθούσαν εδω και 2 χρόνια να φορτώσουν το φταίξιμο στο λαό με το "μαζί τα φάγαμε" , το "δεν παράγουμε τίποτα" κλπ.
Αν δεν προχωρήσουμε όμως μέχρι το τελευταίο βήμα την τελευταία κουρτίνα, η αλήθεια θα μένει μισή και θα δίνεται περιθώριο για νεα ψέμματα, νέες πλάνες και καινούργιες αυταπάτες.
Κεραυνός εν αιθρία; 
Ολα τα παραπάνω που μας οδήγησαν εδώ δεν ήταν ένας ξαφνικός κεραυνός εν αιθρία, δεν ήταν ένα τυχαίο λάθος που θα μπορούσε να αποφευχθεί. Ηταν η λογική συνέχεια μιας σειράς από πολιτικές και "μεταρρυθμίσεις" που επιλέχθηκαν χρόνια πριν και που είχαν σα στόχο, αφου στον καπιταλισμό ζούμε, τι άλλο, την αύξηση της κερδοφορίας εταιρειών, μονοπωλίων και φυσικά τραπεζικών ομίλων κλπ. Δεν στάθηκαν δηλαδή στη μέση του πουθενά αλλά "χτίστηκαν" πάνω σε ένα υπόβαθρο, σε μια βάση που είχε δημιουργηθεί μεθοδικά από πριν.
Ειναι πιο πολύ από φανερό οτι αυτή η κρίση-του χρηματοπιστωτικού τομέα- που στην αρχή θυμόμαστε οτι αποδόθηκε στην απληστία, τη μανία του τζόγου των golden boys κλπ. δεν θα μπορούσε να δημιουργηθεί, κι ακόμη περισσότερο  δεν θα μπορούσε τοσο  απίστευτα εύκολα να μεταδοθεί, αν δεν είχε "πατήσει" πανω στην περίφημη απόλυτη"ελευθερία" της κίνησης κεφαλαίων η οποία ήταν το κλειδί για την αύξηση των κερδών αυτών που έπαιζαν σ'αυτό το παιχνίδι. Όμως έπειδη ο καπιταλισμός δεν έχει όρια ειδικά όταν ο ανταγωνισμός το επιβάλλει, ήταν μαθηματικά βέβαιο ότι θα οδηγούσε σε τραγικό ατύχημα και αλυσιδωτή αντίδραση. Επίσης φανερό βέβαια είναι ότι αν δεν είχε ανακαλυφθεί αυτός ο τροπος κερδοφορίας, αυτη η διέξοδος, το καπιταλιστικό σύστημα θα είχε βυθιστεί σε κρίση αρκετά χρόνια πριν. 
Αυτή η κρίσιμη μεταρρύθμιση, αυτή η «ελευθερία» όπως πονηρά την ονομάζει το σύστημα, μαζί με άλλες αποτελεί κομμάτι της περίφημης συνθήκης του Μάαστριχτ
Η συνθήκη του Μάαστριχτ είναι ένα σύνολο από συμφωνίες, ένα νομικό πλαίσιο δηλαδή, που αν και κρυβόταν πίσω από τα λαικίστικα, παραπλανητικά και πιασάρικα «ενωμένη Ευρώπη», «οι Ευρωπαίοι ενωνουν τις δυναμεις τους» κλπ. δεν είχε καμμιά σχέση με το συμφέρον των «ευρωπαίων πολιτών» όπως μας ονομάζουν αυτοί που προσπαθούν να αποφύγουν την ενοχλητική έννοια λαός. 
Ηταν η συνθήκη που ενοποιούσε οικονομικά και πολιτικά την Ευρώπη(ανάθεμα κι αν καταλάβαμε ποτέ τι σήμαινε στην ουσία αυτό) και έβαζε στην τελική ευθεία τη δημιουργία του ευρώ, αλλά με απλά λόγια ήταν μια καλοσχεδιασμένη σειρά από κρίσιμες ρυθμίσεις και διευκολύνσεις προς το μεγάλο ευρωπαικό κεφάλαιο προκειμένου να ισχυροποιηθεί και να βρεθεί σε καλύτερη θέση μάχης στο μεγάλο και άγριο πόλεμο του καπιταλιστικού ανταγωνισμού.
 Η συνθήκη του Μάαστριχτ χτίστηκε πέτρα-πέτρα μεσα σε μια διάρκεια δεκαετιών από το μεγάλο ευρωπαικό κεφάλαιο για το μεγάλο ευρωπαικό κεφάλαιο. Δική τους είναι η εξουσία και για το δικό τους συμφέρον φυσικά τη χειρίστηκαν και την χρησιμοποίησαν. Αν κάποιος -ειδικά μαρξιστής- νομίζει οτι η εξουσία ανήκει αλλού, ή ότι παρότι ανηκει στους καπιταλιστές αυτοί, ενω ετοιμαζόντουσαν για σκληρό πόλεμο ανταγωνισμού, χάρισαν αυτη την κορυφαία συνθήκη στους λαούς παρακαλώ ας το δηλώσει.
Παρ’ όλα αυτά στην Ελλάδα μόνο το ΚΚΕ στάθηκε απέναντι και  την καταψήφισε. Η φωτισμένη «ευρωπαική Αριστερά», και εδώ ο ΣΥΝ, την είδε με θετικό μάτι και "πανηγύρισε" την Ευρωπαική ενοποίηση παρέα με τους ευτυχείς Ευρωπαίους πλουτοκράτες! Ετσι άνοιξε ο δρόμος για τα όσα ζούμε σήμερα, έτσι τα δις των διάφόρωνfunds σάρωσαν τις αγορές, έτσι δρομολογήθηκε και διευκολύνθηκε το μεγάλο χρηματιστηριακό παιχνίδι του ’97-2000 -με κορυφή τη φούσκα που κι εμείς ζήσαμε- που στήθηκε πάνω στο θετικό κλίμα και την προσδοκία της αυξησης της κερδοφορίας του μεγάλου κεφαλαίου λόγω της ενοποιησης και του κοινού νομισματος.
 Ετσι ξαναστήθηκε μεσα στο πλαίσιο της «ελεύθερης» από όρια οικονομίας μέ τις ελευθερίες κίνησης κεφαλαίων, προιόντων, εργαζόμενων και υπηρεσιών και η νεα ανακαμψη μεχρι το 2007, έτσι τα Lidl και τα Carrefour σάρωσαν τα μικρομάγαζα κι έδωσαν το τελειωτικό χτύπημα στην εγχώρια παραγωγή κάθε είδους, έτσι φτάσαμε να εισάγουμε ακόμη και χαμομήλι στη χωρα που δεν έχεις παρά να απλώσεις το χέρι σου και να το μαζέψεις. Ετσι τέλος τα κερδη ξανατοποθετήθηκαν ζεστά στις αγορές και με τα μοντέρνα εργαλεία της μόχλευσης εκτόξευσαν την κερδοφορία τους δημιουργώντας τη νεα φούσκα, και κυκλοφορώντας ελεύθερα όπως τους επέτρεπε η «ελευθερία της κίνησης κεφαλαίων» μόλυναν όλη την Ήπειρο. Κι όταν πια οι φούσκες έσκασαν και το σύστημα βρεθηκε μετά από όλα αυτα σε κατάσταση χρεοκοπίας, πάσαραν το λογαριασμό στους λαούς.

Αυτη είναι με λίγα λόγια μια πρωτη σκιαγράφηση αυτού του προμελετημένου εγκλήματος,της περίφημης συνθήκης του Μάαστριχτ που μόνο το ΚΚΕ τολμησε να καταδικάσει και να προειδοποιήσει. Ομως και τότε κάποιοι φρόντισαν τα αυτιά να έχουν τοίχους, το ΚΚΕ να κατηγορηθεί ως οπισθοδρομικό, ξεπερασμένο από τις συνθήκες, κολλημενο στα παλιά, ενω περίσσεψαν τα καλά λόγια για την εκσυγχρονισμένη ευρωπαική Αριστερά την ώρα που άνοιγαν οι σαμπάνιες και στρωνόταν από τον καπιταλισμό για τον καπιταλισμο το κόκκινο χαλί για τη σημερινή έφοδο ενάντια στην ίδια μας τη ζωή.
Η συνθηκη του Μάαστριχτ δεν είναι κάποιο ουδέτερο σύνολο νόμων και πολιτικών. Δεν θα μπορούσε να είναι τετοιο. Ειναι ουσιαστικά το εφαρμοστικό πλαίσιο των νεοφιλελεύθερων πολιτικών και επιλογών μετά την βαθμιαία επικράτηση του νεοφιλελεύθερου μοντέλου του καπιταλισμού και στην Ευρώπη. Ειναι η επιβεβαίωση και επιβράβευση της επιβολής του που φυσικά έγινε με τρόπο έξυπνο, πολιτισμένο, κλιμακωτό και καλοδιαφημισμένο  προκειμένου και να πείσει αλλά και να διευκολύνει τα σχέδιά του στη συνέχεια.
Η συνθηκη του Μααστριχτ είναι το κεντρικό νομικό πλαίσιο με το οποίο ενοποιείται η Ευρώπη(οι χωρες που συμμετέχουν στην ιδρυθείσα ΕΕ στη θεση της ΕΟΚ) όχι μόνο οικονομικά  αλλά και πολιτικά. Ειναι η κατάληξη μιας μακρόχρονης πορείας όπου τελικά οι χώρες που συμμετέχουν, παραδίδουν ένα μεγάλο και μάλιστα το πιό ουσιαστικό μέρος της Ανεξαρτησίας τους. Στο Μάαστριχτ θεσμοθετείται και ολοκληρώνεται η Ευρωπαϊκή Ένωση ως σύγχρονος θεσμός, και η συνθήκη αυτή ειναι η 3η  και σπουδαιότερη των συνθηκών ύστερα από τη Συνθήκη της Ρώμης (1957) και την Ενιαία Ευρωπαϊκή Πράξη (1986).
Θα πουμε με μια φράση μόνο ενημερωτικά οτι τότε οι ευρωπαικές πολιτικές χωρίστηκαν σε 3 πυλώνες όπου ο 1οςείχε να κανει με την τελωνειακη ένωση, την κοινη αγοτική και κοινη αλιευτική πολιτική,την οικονομική ένωση, το μεταναστευτικό, το Σενγκεν,την παιδεία,τον  πολιτισμό,το περιβάλλον κλπ ενω ο 2ος και 3ος πυλώνας με την κοινη εξωτερικη πολιτική και τις κοινές δικαστικές και ποινικες πολιτικές. (Με την αναθεώρηση της Λισσαβώνας οι 3 πυλώνες ενοποιήθηκαν)

  • Στο πεδίο της οικονομίας πάντως η συνθήκη του Μάαστριχτ μπορει να περιγραφεί πιο απλά από τη νομισματική ενοποίηση και την εισαγωγή του κοινού νομισματος. Εκεί αποφασίζονται και περιγράφονται οι προυποθέσεις υιοθέτησης του ευρώ και τα λεγόμενα κριτήρια σύγκλισης. Όλο αυτό το «οικοδόμημα» του ευρώ και της συνθήκης του Μάαστριχτ όμως στηρίζεται και θεμελιώνεται από  τις περίφημες 4 ελευθερίες της. Την ελευθερία κίνησης κεφαλαίων, εμπορευμάτων, εργαζομένων και υπηρεσιών. Οι ελευθερίες αυτές συμπλήρωναν η μία την αλλη και όλες μαζί έδιναν την ευκαιρία στο μεγάλο ευρωπαικό κεφάλαιο να κινείται ξεπερνώντας ενοχλητικούς περιορισμούς, φραγμούς και ελέγχους από τις εθνικές αρχές, να επενδύει και να κερδοφορει, εξαφανίζοντας όμως μικρότερους ανταγωνιστές που ήταν εγκατεστημένοι και είχαν επιχειρηματική δραστηριότητα στις διάφορες χωρες της ΕΕ. Κάπως έτσι και σε συνδυασμό με την παγκοσμιοποίηση σε άλλα επίπεδα, μια σειρά από τομείς και δραστηριότητες της ελληνικής οικονομίας εξατμίστηκαν κυριολεκτικά αφου δεν άντεξαν στον ανταγωνισμό και  φτάσαμε μοιραία στο γνωστό μας "δεν παράγουμε τίποτα", για το οποίο καμια ευθυνη δεν έχουν οι εργαζόμενοι.

Η «Ευρωπαική Αριστερά» που υπερψήφισε τη συνθήκη τότε ισχυρίστηκε οτι το έκανε έχοντας κατα νού την αναθεώρηση και βελτίωση των αρνητικών της πλευρών προς όφελος των λαών.Αυτα  τα έλεγαν σε΄οσους δεν είχαν άποψη για το τι σημαίνει εξουσία των μονοπωλίων και τι είναι ο καπιταλισμός και νόμιζαν οτι οι θεσμοί έχουν ουδέτερο χαρακτήρα και μπορούν τάχα, αναλογα με το ποιοι είναι οι συσχετισμοί, να λειτουργούν ακόμη και υπέρ των εργαζόμενων και των λαών αν κάποιοι το ζητήσουν. Βεβαια επειδή στο χώρο του ΣΥΝ βρίσκονται πολλοί που έχουν μελετήσει καλά το Μαρξισμό και ηξεραν οτι η εξουσια λειτουργεί για λογαριασμό της τάξης που την κατέχει, το μόνο που μπορεί να πεί κανείς ήταν ότι κορόιδευαν τους εαυτούς τους κι εμας μαζί. Γιατί οι πολυπόθητες αναθεωρήσεις και αλλαγές για τις οποίες μιλούσαν ήρθαν αλλά δεν ήταν όπως τις περίμεναν.
Ας δουμε μερικα παραδείγματα "αναθεωρήσεων": 1. Η διεύρυνση της ΕΕ με την είσοδο νέων χωρών, που όλως τυχαίως ήταν χώρες με πάμφθηνη εργατική δύναμη και εντελώς αδύναμα πλαίσια μετά την πτώση του σοσιαλισμού, που ήταν ακριβώς μέσα στο πνευμα της εξυπηρέτησης των συμφερόντων του μεγάλου Ευρωπαικού καφαλαίου αφού υποχρέωνε τις υπόλοιπες χωρες να κινηθούν προς τη λογική του χαμηλότερου παρονομαστή για να "διαφυλαξουν" την ανταγωνιστικότητα των εγχώριων επιχειρήσεων.
2. Είχαμε την οδηγία Μπολκενστάιν που ξεκαθαριζε τα ζητήματα γυρω από την ελεύθερη διακίνηση των υπηρεσιών και σύμφωνα με την οποία ένα μονοπώλιο εγκαθιστουσε την έδρα του π.χ. στη Βουλγαρία και έτσι είχε την υποχρέωση να ακολουθεί το εκεί νομικό πλαίσιο(εργατικό δίκαιο) και όχι το δίκαιο των χωρών όπου ανέπτυσσε τις δραστηριότητές του στη συνέχεια.
3. Την προσπάθεια εισαγωγής του Ευρωσυντάγματος που έφαγε πόρτα ακόμη και στη Γαλλια και την Ολλανδία και στις άλλες χώρες πέρασε με το ζόρι από το παράθυρο μεσω των δεξιων πλειοψηφιών στα κοινοβούλια.
4. Τη συνθήκη της Λισσαβώνας όπου ενοποιούνταν ακόμη περισσότερο οι ευρωπαικές πολιτικές κι έμπαιναν σε δευτερο πλανο τα τοπικα κοινοβούλια έτσι ώστε τα διευθυντηρια να αποφασιζουν όσο πιο ανενόχλητα μπορούσαν τις αναγκαίες για τα συμφέροντα που εξυπηρετούσαν πολιτικές.
Στις μερες της κρίσης επίσης, δεν βλέπουμε τίποτα άλλο από το να αποφασίζονται διαρκώς νεες μεταρρυθμίσεις στο πνευμα που είπαμε και πριν, που βεβαια δεν έχει καμμια σχεση με τα συμφεροντα των λαών.
Να σημειωθεί οτι τη συνθηκη της Λισσαβωνας την κατήγγειλε και ο ΣΥΡΙΖΑ δια στόματος Αλαβάνου, αλλά και άλλων, μόνο που αυτό ήταν πια σε σύγκρουση με τα όσα είχαν κανει το ’92 με το Μάαστριχτ και με τα όσα έλεγαν και προσδοκούσαν τότε. Απλά από τότε κανουν πως δεν θυμούνται τα παλιά. Ο,τι έγινε έγινε... Τι έλεγαν όμως;
"Ο ΣΥΝ θα ψηφίσει την κύρωση της συμφωνίας και θα επιδιώξει να την μετατρέψει σε αφετηρία για τον αναγκαίο εκσυγχρονισμό της ελληνικής κοινωνίας."
Σαν να έλεγαν δηλαδή οι μπολσεβίκοι το 1917 ότι θα στηρίξουν τη μεταβατική κυβέρνηση των αστών υπό τον πρίγκηπα Λβοβ και κατόπιν θα παλέψουν για να κανουν την αστική εξουσία να δουλέψει για λογαριασμό της εργατικής τάξης και της φτωχής αγροτιάς. Ευτυχώς ο Λένιν και οι μπολσεβίκοι τότε αποφάσισαν να αποκαλύψουν το ρόλο της αστικης κυβερνησης και να παλέψουν για άμεση αλλαγή των συσχετισμών στη Ρωσία. Αν δεν το είχαν κάνει η επανάσταση δεν θα είχε γίνει ποτέ. Η όπως λεει κι ο Μπογιόπουλος "Μήπως να επανιδρύσουμε το ΝΑΤΟ και το ΔΝΤ προς όφελος των λαών;"
"Με την κύρωση της συμφωνίας απορρίπτουμε το ενδεχόμενο αποδιοργάνωσης της Ευρωπαϊκής Κοινότητας, στηρίζουμε τα θετικά στοιχεία του συμβιβασμού που επετεύχθη στο Μάαστριχτ και επιδιώκουμε μαζί με την πλειοψηφία των λαών της Ευρώπης να επιτύχουμε την υπέρβαση της προς τις κατευθύνσεις που προωθεί η Αριστερά στην Ευρώπη."Οπως είδαμε πιο πάνω "επιβεβαιώθηκαν". Πετυχαν την υπέρβαση. ¨Όχι εκείνοι όμως αλλά οι καπιταλιστές και βεβαια από την ανάποδη όπως είπαμε και μη μου πουν οτι αυτό είναι κακεντρέχεια. Δυστυχως, και εννοώ το δυστυχώς, είναι η αλήθεια.
"Η συμφωνία του Μάαστριχτ συντάχτηκε από ομάδες τεχνοκρατών χωρίς εξουσιοδότηση από τα εκλεγμένα όργανα της Κοινότητας και τα εθνικά κοινοβούλια και προπαντός μακρυά από τους λαούς της Ευρώπης." λεει κριτικά το 1992 ο Συνασπισμός. Λές και θα μπορούσε να γίνει αλλιώς αφου η συνθηκη αυτή όπως πια έχει αποδειχθεί δεν έγινε για να ικανοποιήσει κοινωνικές ανάγκες ή συμφέροντα των λαών αλλά για να αποτελέσει τη βάση διεξόδου κερδοφορίας για το μεγάλο κεφάλαιο. Και συνεχίζει η απόφαση του ΣΥΝ
"Όσο θα προχωρεί, η ενοποίηση τόσο το μέρος της εθνικής κυριαρχίας άρα και της λαϊκής κυριαρχίας θα περνά από τα κράτη μέλη στα ευρωπαϊκά όργανα. Το σημερινό δημοκρατικό έλλειμμα παράγεται επειδή με την ενοποίηση δεν προχωρεί και ο εκδημοκρατισμός των οργάνων και των λειτουργιών της Ένωσης." Τελικά όμως ο "εκδημοκρατισμός" έφτασε σε τέτοια άκρα που τελικά η βάρκα τουμπάρει προς τον εκφασισμό. Και βεβαια ούτε σ'αυτό μπορούσε να γίνει κάτι διαφορετικό γιατί τετοιες βάρβαρες όπως αποδεικνύεται πολιτικές δεν μπορούν να πάνε χέρι χέρι με τη Δημοκρατία.
Τελικά για να μην πολυλογούμε και γινόμαστε κουραστικοί ο ΣΥΝ ψήφισε τη συνθήκη μαζί με την ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ,  με μόνο κόμμα αρνητικό απέναντι το ΚΚΕ. Πλην Λακεδαιμονίων δηλαδή όπως πάντα...Ο ΣΥΝ έπεσε σε όλα έξω ενω το ΚΚΕ δυστυχώς για μας σε όλα μέσα.

Η "ευρωπαική ενοποίηση" με τον τρόπο που διαφημιζόταν για να παραπλανήσει το λαό -πάντα οι καημένοι οι λαοί γοητευόντουσαν απο το υπέροχο "όλοι ενωμένοι"-αποδείχτηκε ένα παραμύθι μεγατόνων αφου αυτό που ενοποιήθηκε, όσο μπορούσε να ενοποιηθεί μεσα στα πλαίσια του ανταγωνισμού και μεχρι να βγουν τα μαχαίρια, ήταν οι δυνάμεις του μεγάλου ευρωπαικού κεφαλαίου εναντίον της εργασίας και των λαικών δικαιωμάτων.
Η περίφημη δε "σύγκλιση" των οικονομιών, πόσο μάλλον μισθών, δικαιωμάτων κλπ.- που ήταν υποτίθεται ο στόχος ή μάλλον  το δόλωμα για να μας πείσουν- κινήθηκε ακριβώς προς την αντίθετη κατεύθυνση, δηλαδή προς το άνοιγμα της ψαλίδας πλούσιων και φτωχών όπως ήταν εξ αρχης λογικό να συμβεί, αφού ας μην ξεχνιόμαστε ο καπιταλισμος αυτό κάνει μέχρι να ανατραπεί. Βέβαια κάποιοι επιμένουν πάντα πως βελτιώνεται και δε λενε να βάλουν μυαλό.

Το Μάαστριχτ με μια τελευταια κουβέντα , το θεμέλιο δηλαδή της νομισματικής ένωσης και του ευρώ, όπως βλέπουμε ωφέλησε τόσο πολύ τους λαούς της Ευρώπης, που τωρα όλοι τρεχουν και δε φτάνουν ψάχνοντας να βρούν τρόπους να απεμπλακούν και να γλυτώσουν.
Παρ' όλα αυτα μόλις λίγες μέρες πριν ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ έτρεξε να διαβεβαιώσει τους πάντες ότι ο ΣΥΡΙΖΑ θα κανει ό,τι περνάει απ' το χέρι του για να μη φύγουμε από το ευρώ και βεβαια τηνΕΕ.
Ετσι νομίζουν κάποιες αριστερές δυνάμεις οτι αφυπνίζουν το λαό και τον προετοιμάζουν για αυτό που είναι αναπόφευκτο, και που δεν υπάρχουν πια και πολλες αμφιβολίες οτι αποτελεί τη μόνη δύσκολη μεν, βιώσιμη δε προοπτική για την Ελλάδα που δεν ειναι άλλη από την έξοδο από το ευρώ και μαζί φυσικά από την ΕΕ. Και δεν εννοώ οτι «θα μας πεταξουν εξω» όπως λάθος λένε αρκετοί, αλλά απλά συμφωνώ με την άποψη των οικονομολόγων που βλέπουν καθαρά οτι το οικοδόμημα του ευρώ ειναι σαθρό και λάθος και πολύ σύντομα, πιθανότατα εντός μηνών, θα καταρρεύσει. Για ποιο λογο πρεπει να καταρρευσει στα κεφάλια μας άραγε με μας αφελείς κι απροετοίμαστους;

Φαίνεται οτι παρόλη την ολοκληρωτική και κραυγαλέα διάψευση της ευρωπαικής τους πολιτικής κάποιοι αντι να ζητήσουν πολλές συγνώμες από το λαό, να κανουν σοβαρή αυτοκριτική και να ενωσουν τις δυνάμεις τους με εκείνους που προσπαθούν να προετοιμασουν το λαό για τα πολύ δύσκολα που έρχονται, επιμένουν σε απλοικές και επικίνδυνες εμμονές αυτοεπιβεβαίωσης του τυπου "Ο επιμένων νικά"κι οτι στο τέλος "το καλό ευρώ νικάει κι όλα τα κακα σκορπάει". Το θέμα είναι ποιον νικά ο επιμένων. Γιατί αν μέν ο νικημένος ειναι το ΚΚΕ τότε ουδείς εκτός ΚΚΕ ενδιαφέρεται. Αν είναι όμως το λαικό κίνημα και ο λαός έστω και προσωρινά, τότε θα πρέπει να νοιαστούν όλοι όσοι καταλαβαίνουν τι σημαίνει αυτό.
ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΑΠΟ ΓΙΩΡΓΟΣ ΣΑΡΡΗΣ

3 σχόλια:

  1. ΤΟΤΕ 5 ΚΟΜΜΑΤΑ 2 ΠΟΛΙΤΙΚΕΣ,
    ΤΩΡΑ 15 ΚΟΜΜΑΤΑ ΠΑΛΙ ΔΥΟ ΠΟΛΙΤΙΚΕΣ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Ανώνυμος23/5/12, 10:03 μ.μ.

    Το 1993 το βασικό θέμα πολιτικής αντιπαράθεσης στις εκλογές ήταν η Συνθήκη του Μάαστριχτ, η Λευκή Βίβλος, και η «Ενιαία Αγορά» του 1992. Τότε το ΚΚΕ ήταν το μόνο κόμμα που υποστήριζε το «ΟΧΙ» και στα τρία, μαζί με τη θέση για αποδέσμευση από την ΕΕ. Πόσο πήρε τότε το ΚΚΕ; Πήρε 4,54%! Ναι 4,54%! Τα άλλα κόμματα που ήταν υπέρ του «ΝΑΙ» πήραν τα υπόλοιπα! Ποιος είχε δίκαιο; Έλα μου ντε, ποιος είχε δίκαιο;


    Να θυμηθώ ότι στις εκλογές του 2000 το κεντρικό ζήτημα ήταν η ΟΝΕ και το ΕΥΡΩ; Να θυμηθώ και πάλι το «ΟΧΙ» του ΚΚΕ και το σύσσωμο «ΝΑΙ» όλων των άλλων; Και πόσο πήρε το 2000 το ΚΚΕ; Πήρε 5,52%! Ναι μόνο 5,52%!!!


    Μια βασική αλήθεια: Η αλήθεια δεν υπάγεται σε πλειοψηφίες ούτε σήμερα, ούτε ποτέ.


    Να θυμηθώ ότι στις αναλυτικές περιγραφές του το ΚΚΕ περιέγραψε για κάθε τομέα την καταστροφή του θα έρθει και κάποιοι το χλεύαζαν ως δήθεν «μαντικές» αναχρονιστικές ιδεοληψίες της θεοκρατικής μαρξιστικής ιδεολογίας που... «πέθανε» και ότι δήθεν ο καπιταλισμός άλλαξε και το ΚΚΕ δεν το κατάλαβε;


    Πόσοι και πόσοι τότε χλεύαζαν το ΚΚΕ για τις «αναχρονιστικές» θέσεις του; Πού είναι σήμερα και τι λένε; Σήμερα τολμούν να ισχυριστούν τα ίδια για τότε; Οι περισσότεροι όχι. Κάνουν όμως κάτι «καλύτερο». Τα «ξεχνούν» όλα σαν τον ένοχο που κάνει πως δεν ξέρει τίποτα για το φόνο και εφορμούν για νέες δόξες αντικομουνισμού κατά του ΚΚΕ γιατί (σήμερα και όχι παλιά) δεν υποτάσσεται στο συρμό του ΣΥΡΙΖΑ. Τα ίδια κι απαράλλακτα δηλαδή! Παλιά μικροαστική πρακτική των βολεμένων.


    Αν θέλει κάποιος να μου πει σήμερα ότι το ΚΚΕ έχει άδικο με τα «στείρα» και «απολιθωμένα» «ΟΧΙ» του έναντι των «ευέλικτων» (και εύκαμπτων) «ΝΑΙ» του ΣΥΡΙΖΑ και τον κομμάτων του συστήματος, ας μη προτρέχει, ας δει την ιστορία για να δει, όχι τι θα πάθει ο ίδιος αλλά τι θα πάθει ο λαός. Και εδώ θα έχει ευθύνες.
    ΑΝΤΙΓΡΑΦΗ ΑΠΟ ΤΟ BLOG "ΑΡΙΣΤΕΡΑ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΙΚΗ"

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Πραγματικα συγκλονιστικο το σχολιο του φιλου ανωνυμου

    Οι αληθειες δεν μπορουν να κρυφτουν σε χαλακι

    Το κριμα με τα ψεμματα των ευρωλαγνων(ΝΔ-ΠΑΣΟΚ-ΣΥΝ) ειναι οτι καταδικασαν τον λαο στην φτωχεια

    Η επιρροη του ΚΚΕ δεν μετριεται μονο σε ψηφους. Ειναι πρωτιστως το κυρος του μεσα στον λαο
    Ειναι η φωνη της αληθειας που δεν θα ξεπουλησει ποτε τα λαικα συμφεροντα ανεξααρτητως εκλογικων αποτελεσματων
    Αισθανομαι βεβαια μια βαθεια αηδια για τον ευρωλαγνο τρικομματισμο που δεν ενιωσε την αναγκη να απολογηθει για τα εγκληματα του εις βαρος του Ελληνικου λαου...ειδικα οι αυτοαποκαλουμενοι ''αριστεροι'' του ΣΥΝ

    Να θυμισω οτι ο ΣΥΝ υπερψηφιζε στο ευρωκοινοβουλιο τα ιδιωτικα πανεπιστημια...και μετα εσπευδε να καπελωσει το μαθητικο/σπουδαστικο κινημα αντιστασης

    Να θυμησω οτι ο ΣΥΝ στηριξε και στηριζει την ηγεσια της ΓΣΕΕ και οσα παραχωρησε στους εργοδοτες και τα μονοπωλια

    Η ιστορια θα ειναι αμειλικτη με τους πολιτικους τσαρλατανους δεξιους και ''αριστερους''(δηλαδη δεξιους ξανα)

    ΑπάντησηΔιαγραφή