-- Λένε ότι η χώρα βρίσκεται υπό κατοχή και ότι σωτηρία για το λαό σήμερα είναι να παλέψει για «εθνική ανεξαρτησία» από τις ισχυρές χώρες της ΕΕ, και κυρίως τη Γερμανία. Τι πραγματικά ισχύει;
-- Το ιδεολόγημα της «υποτέλειας» και της «κατοχής» αναπαράγεται σκόπιμα κύρια από τις αυτοαποκαλούμενες «αντιμνημονιακές» δυνάμεις και τα αστικά κόμματα, σε μια προσπάθεια να συσκοτίσουν τις αιτίες της κρίσης, αλλά και τη διέξοδο που συμφέρει το λαό. Λένε πως η Γερμανία και ένας μικρός πυρήνας ισχυρών οικονομικά χωρών, είναι αυτοί που κάνουν κουμάντο στην ΕΕ και επιβάλλουν αντιλαϊκά μέτρα στις πιο αδύναμες χώρες, για να ωφεληθούν οι δικές τους οικονομίες. Κατά συνέπεια, λένε, αν φύγει η τρόικα από την Ελλάδα και αναδειχτεί μια κυβέρνηση που θα διαπραγματεύεται με βάση το «εθνικό συμφέρον», τότε τα μέτρα που απαιτούνται για παραμονή στην Ευρωζώνη μπορεί να γίνουν πιο ήπια και η ΕΕ καλύτερη.
Τι δε λένε; Οτι η τρόικα δεν ήρθε απρόσκλητη στην Ελλάδα, αλλά την έφερε η κυβέρνηση σε συνεννόηση με τους εταίρους της στην ΕΕ. Αλλωστε, τα δυο από τα τρία μέρη της τρόικας, είναι η Κομισιόν και η ΕΚΤ (το άλλο είναι το ΔΝΤ).
Οργανισμοί δηλαδή της ΕΕ, στην οποία με τη θέλησή της συμμετέχει η ελληνική αστική τάξη. Εδώ βρίσκεται το κλειδί για να κατανοήσει κανείς τις εσωτερικές σχέσεις και αντιθέσεις που διαμορφώνονται στο εσωτερικό μιας ιμπεριαλιστικής διακρατικής Ενωσης, όπως είναι η ΕΕ. Η ένταξη της Ελλάδας στην ΕΕ και το ευρώ, ήταν στρατηγική επιλογή της ντόπιας αστικής τάξης (άρα και των κομμάτων της), για να ισχυροποιήσει τη θέση της στον παγκόσμιο καπιταλιστικό ανταγωνισμό, αλλά και απέναντι στο εργατικό λαϊκό κίνημα στην Ελλάδα.
Η ένταξη όμως σε μια διακρατική ένωση καπιταλιστικών κρατών, σημαίνει αυτονόητα δεσμεύσεις και εθελοντική παραχώρηση κυριαρχικών δικαιωμάτων από την αστική τάξη. Για παράδειγμα, ένα κράτος - μέλος δεν μπορεί μόνο του να χαράζει πολιτική στην οικονομία, ποιους κλάδους θα αναπτύξει ή τι προϊόντα θα παράξει, αλλά ακολουθεί τους κανόνες που αποφασίζονται στα υπερεθνικά όργανα. Ταυτόχρονα, η δεδομένη στον καπιταλισμό ανισομετρία (το επίπεδο και οι ρυθμοί της καπιταλιστικής ανάπτυξης διαφοροποιείται από χώρα σε χώρα) κάνει τα λιγότερο ισχυρά κράτη να μοιάζουν εξαρτημένα από τα ισχυρότερα, χωρίς στην πραγματικότητα να είναι. Για παράδειγμα, η Ελλάδα παρουσιάζεται σαν εξαρτημένη από τη Γερμανία. Το ίδιο όμως θα μπορούσε να ισχυριστεί και η Βουλγαρία για την Ελλάδα, αφού η ελληνική αστική τάξη εξάγει κεφάλαια στη γείτονα χώρα και έχει εξαγοράσει επιχειρήσεις στρατηγικής σημασίας.
Διαστρεβλώνοντας σκόπιμα τα παραπάνω, δυνάμεις που φωνάζουν για δήθεν «κατοχή» της Ελλάδας από τη Γερμανία ή το ΔΝΤ, συγκαλύπτουν την ταξική φύση του ζητήματος και καλούν το λαό να κυνηγήσει χίμαιρες, κρύβοντας τον πρωταγωνιστικό ρόλο της ντόπιας αστικής τάξης και των κομμάτων της στο τσάκισμα του λαού. Ο Ελληνας καπιταλιστής θα ωφεληθεί εξίσου με τον Γερμανό, τον Ολλανδό ή τον Γάλλο από τη μείωση των μισθών και τη διάλυση των εργασιακών σχέσεων που προωθείται με όχημα τις δανειακές συμφωνίες με την τρόικα. Οσο για τις κατά καιρούς δηλώσεις τεχνοκρατών της ΕΕ, όπως αυτή του Σόιμπλε, ότι ανησυχεί για χάος στην Ελλάδα, επειδή τα αστικά κόμματα δεν μπορούν να κυβερνήσουν, και ο λαός δεν θέλει να κυβερνηθεί, κάθε άλλο παρά παραβίαση της «εθνικής ανεξαρτησίας» είναι, όπως προσπαθούν να την παρουσιάσουν, για να αποπροσανατολίσουν το λαό.
Αντίθετα, πρόκειται για ωμή παρέμβαση υπέρ της αστικής τάξης, των αστικών κομμάτων και τρομοκράτησης του λαού να τα στηρίξει, με εκβιασμούς και απειλές για χάος. Κομμάτι του πολιτικού προσωπικού του κεφαλαίου είναι ο Σόιμπλε, όπως και τα αστικά κόμματα στην Ελλάδα και είναι αυτονόητο ότι μπροστά στην κλιμάκωση της λαϊκής δυσαρέσκειας για τη βάρβαρη πολιτική τους, δε θα διστάσουν να χρησιμοποιήσουν οποιοδήποτε μέσο για να θωρακίσουν την αστική εξουσία από τον εχθρό λαό.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου