Όταν ένα Κομμουνιστικό Κόμμα, όταν ένα εργατικό κίνημα ενσωματώνει τη διαμαρτυρία των λαϊκών μαζών σε μια αριστερή συμμαχία η οποία αποδέχεται τη διαπραγμάτευση αποκλειστικά και μόνο εντός της Ευρωπαϊκής Ενωσης, τον κοινωνικό διάλογο με τα μονοπώλια, τότε μια είναι η κατάληξη, αυτή που βλέπουμε τώρα και μπροστά στο δεύτερο γύρο στη Γαλλία: Να οδηγείται ο λαός πότε να ψηφίζει το φιλελεύθερο κόμμα, πότε τη σοσιαλδημοκρατία και ο ριζοσπαστισμός να νοθεύεται, να αμβλύνεται και να επεκτείνεται ο συντηρητισμός.
Θυμίζω τον δεύτερο γύρο των γαλλικών εκλογών, όταν οι πάντες ψήφιζαν Σιράκ για να μη δυναμώσει ο Λεπέν. Σήμερα, καλούνται από την αριστερά, όπως λέγεται, της Γαλλίας, να ψηφίζουν Ολάντ για να μην έρθει ο Σαρκοζί.
Θυμίζω τον δεύτερο γύρο των γαλλικών εκλογών, όταν οι πάντες ψήφιζαν Σιράκ για να μη δυναμώσει ο Λεπέν. Σήμερα, καλούνται από την αριστερά, όπως λέγεται, της Γαλλίας, να ψηφίζουν Ολάντ για να μην έρθει ο Σαρκοζί.
Με αυτή τη λογική, το κίνημα θα είναι πάντα ηττημένο και ιδιαίτερα σε μια περίοδο κρίσης όπου απαιτείται η εκτίναξη του εργατικού λαϊκού κινήματος προς τα μπρος.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου