Στελέχη του ΠΑΣΟΚ και υπουργοί της κυβέρνησης Παπαδήμου προτείνουν ανοιχτά τη μετεκλογική συνεργασία ανάμεσα στο ΠΑΣΟΚ και τη ΝΔ. Ο Αντ. Σαμαράς επιχειρεί μέχρι τις κάλπες να βάλει «πάγο» στα σενάρια για επανάληψη της συγκυβέρνησης, την ίδια ώρα που βουλευτές της ΝΔ τάσσονται ανοιχτά υπέρ της συγκρότησης «συμμαχικής κυβέρνησης» με το ΠΑΣΟΚ. Η Α. Διαμαντοπούλου και ο Α. Λοβέρδος - εκφράζοντας και τον Ε. Βενιζέλο - ρίχνουν παράλληλα στο τραπέζι την πρόταση της«κεντροαριστερής συνεργασίας», απευθυνόμενοι κυρίως στη ΔΗΜΑΡ. Ο Φ. Κουβέλης προθερμαίνεται για το ενδεχόμενο της συγκυβέρνησης, αρκεί - όπως λέει - να προηγηθεί «προγραμματική συμφωνία».
Ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ καλεί στη «συγκρότηση ενός αριστερού, προοδευτικού, αντιμνημονιακού μετώπου», με στόχο τη «δημιουργία ενός νέου συνασπισμού εξουσίας», που αρχίζει και τελειώνει μέσα στα όρια της αστικής διαχείρισης, αφού μεταξύ άλλων θέτει σαν αδιαπραγμάτευτο όρο την παραμονή της χώρας στη ζώνη
του ευρώ και τα κλειδιά της παραγωγής στα μονοπώλια. Ο πρόεδρος του ΛΑ.Ο.Σ., Γ. Καρατζαφέρης, βγήκε προσωρινά από το μαύρο κυβερνητικό μέτωπο, θέλοντας να διασωθεί από την εκλογική συντριβή και να διαμορφώσει καλύτερους όρους για την επιστροφή του σε μια ενδεχόμενη νέα μετεκλογική κυβερνητική συνεργασία.
Διαγραμμένοι βουλευτές και στελέχη του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ φορούν την «αντιμνημονιακή» προβιά, υπόσχονται«επαναδιαπραγμάτευση» δήθεν του μνημονίου και ανακοινώνουν τη δημιουργία «καινούριων» πολιτικών σχημάτων (Κατσέλη, Καστανίδης, Καμμένος) με στόχο να στήσουν αναχώματα στη ριζοσπαστικοποίηση των λαϊκών στρωμάτων, να διεκδικήσουν μια καλύτερη θέση στην αστική διαχείριση, σαν εφεδρείες του συστήματος που με συνέπεια υπηρέτησαν όλα αυτά τα χρόνια.
Οι έντονες διεργασίες στους κόλπους του αστικού πολιτικού συστήματος θα πυκνώσουν ενόψει και των εκλογών, που προσώρας φαίνεται πως θα γίνουν τέλη Απρίλη με αρχές Μάη. Η αστική τάξη - μέσω και των συγκροτημάτων του Τύπου που ελέγχει - φαίνεται να ανακατεύει την τράπουλα στην αναμόρφωση του πολιτικού σκηνικού, σε μια προσπάθεια να εμποδίσει τη ριζοσπαστικοποίηση των λαϊκών συνειδήσεων που απεγκλωβίζονται από το δικομματισμό και να προσαρμόσει τη στρατηγική των κομμάτων της στις σύγχρονες συνθήκες που γέννησε η κρίση.
Μέσα σ' αυτό το πλαίσιο, βομβαρδίζει το λαό με ψευτοδιλήμματα (ευρώ ή δραχμή, μέτρα ή πτώχευση) και υποσχέσεις για «ανάκαμψη της οικονομίας». Απειλές και διλήμματα στα οποία συμμετέχουν οι Ευρωπαίοι εταίροι της συγκυβέρνησης και τα οποία, μπροστά στην κάλπη, θα πάρουν τη μορφή χιονοστιβάδας.
Τι τους ανησυχεί;
Τι κρύβεται πίσω από την επιχείρηση αναδιάταξης του πολιτικού σκηνικού; Ποια είναι η ανησυχία των αστικών κομμάτων και τι οδηγεί τα στελέχη τους να σερβίρουν ξανά την καραμέλα της «ανανέωσης»; Τι επιδιώκουν οι αυτοαποκαλούμενοι «αντιμνημονιακοί», πρώην ΠΑΣΟΚοι και Νεοδημοκράτες βουλευτές και πολιτευτές; Ποιοι είναι οι πραγματικοί στόχοι των δυνάμεων του οπορτουνισμού και τι τους συνδέει με τα κόμματα - πυλώνες της αστικής διαχείρισης;
Η κλιμακούμενη λαϊκή δυσαρέσκεια για την πολιτική κυρίως των εταίρων του δικομματισμού, σε συνδυασμό με τον κίνδυνο το αποτέλεσμα των εκλογών να βαθύνει τα ρήγματα στο αστικό πολιτικό σύστημα, η διαφαινόμενη αδυναμία συγκρότησης μονοκομματικής κυβέρνησης κινητοποιούν το σύνολο των αστικών δυνάμεων, προκειμένου να θωρακίσουν το σύστημα από τους τριγμούς, να διασφαλίσουν και να σταθεροποιήσουν την αστική εξουσία από μια ενδεχόμενη απότομη άνοδο και ριζοσπαστικοποίηση του εργατικού - λαϊκού κινήματος.
Με δεδομένη τη στρατηγική τους σύμπλευση, την καθολική συμφωνία τους για παραμονή στην ΕΕ και την Ευρωζώνη, για εφαρμογή των αντεργατικών μέτρων και των φιλομονοπωλιακών πολιτικών εντός και εκτός μνημονίων, με στόχο να διασφαλίσουν τα συμφέροντα του μεγάλου κεφαλαίου, ΠΑΣΟΚ και ΝΔ «συνυπογράφουν» από τώρα τη μετεκλογική συνεργασία, έχοντας δώσει ανάλογες δεσμεύσεις και στους εταίρους - δανειστές της ντόπιας πλουτοκρατίας.
Οι ψηφοθηρικές κορόνες του Αντ. Σαμαρά για «αυτοδυναμία» της ΝΔ δεν έχουν στόχο να «τορπιλίσουν» το εγχείρημα της συγκυβέρνησης, αλλά αποτελούν έκφραση των ενδοαστικών αντιθέσεων, για το ποιος θα πάρει το πάνω χέρι στη συνέχιση και κλιμάκωση της αντιλαϊκής επέλασης.
Από την άλλη πλευρά οι «πλατφόρμες» που καταθέτουν κατά κόρον τα στελέχη του ΠΑΣΟΚ (Λοβέρδος, Διαμαντοπούλου, Παπουτσής, κ.ά.), προτάσσοντας την ανάγκη της «ανασυγκρότησης και αναγέννησης» του ΠΑΣΟΚ, δεν είναι τίποτα περισσότερο από αποπροσανατολιστικές κινήσεις της εγχώριας σοσιαλδημοκρατίας. «Η κρίση οριοθετείται ανάμεσα στο θάνατο του παλιού και τη γέννηση του καινούργιου», ισχυρίστηκε ενδεικτικά η Α. Διαμαντοπούλου μέσα στη βδομάδα, παρουσιάζοντας τη δική της πλατφόρμα, την οποία έσπευσε να χαιρετίσει ο Βενιζέλος.
Με την προβιά του «καινούριου»
Η «αντικατάσταση του παλιού από το νέο», που κηρύττουν τα στελέχη του ΠΑΣΟΚ, δεν αφορά στις πολιτικές τους θέσεις, τις προτάσεις και τα προγράμματα, αφού η υπηρέτηση της πολιτικής υπέρ της πλουτοκρατίας παραμένει πυρήνας της στρατηγικής τους. Αντίθετα, συνιστούν προσαρμογή στις σύγχρονες ανάγκες της πλουτοκρατίας, που έχει κάθε λόγο να διατηρεί τη σοσιαλδημοκρατία σαν μάχιμη πολιτική εφεδρεία στη διαχείριση σε βάρος των εργαζομένων και των άλλων λαϊκών στρωμάτων.
Δεν είναι τυχαίο ότι όλα τα στελέχη του ΠΑΣΟΚ κάνουν λόγο για «προσαρμογή στη νέα πραγματικότητα». Τόσο ο Ε. Βενιζέλος, όσο και ο Χρ. Παπουτσής, οι δύο υποψήφιοι αρχηγοί του ΠΑΣΟΚ, έχουν δεσμευτεί προς κάθε κατεύθυνση ότι θα συνεχίσουν το πρόγραμμα «δημοσιονομικής προσαρμογής», δηλαδή της μόνιμης λιτότητας του λαού, και της προώθησης των «διαρθρωτικών μεταρρυθμίσεων», που οδηγούν στην παραπέρα μείωση της τιμής της εργατικής δύναμης, προκειμένου να εξασφαλίσουν την ανταγωνιστικότητα των επιχειρηματικών ομίλων.
Οι όψιμοι «αντιμνημονιακοί» του ΠΑΣΟΚ, Λ. Κατσέλη και Χ. Καστανίδης, που από υπουργικές θέσεις ψήφισαν το πρώτο μνημόνιο και σήμερα ετοιμάζονται μαζί με διαγραμμένους βουλευτές του ΠΑΣΟΚ να δημιουργήσουν «καινούριο» κόμμα, κρύβουν τη στρατηγική τους πίσω από έωλες υποσχέσεις περί «επαναδιαπραγμάτευσης» του μνημονίου στην κατεύθυνση της «ανάπτυξης».
Σαν εκφραστής της αποκαλούμενης τάχα «λαϊκής δεξιάς» και δήθεν «πολέμιος» των μνημονίων, προσπαθεί να εμφανιστεί και ο Π. Καμμένος, που σήμερα θα ανακοινώσει και επίσημα την ίδρυση του κόμματός του. Την ίδια ακριβώς τακτική ακολουθούσε το προηγούμενο διάστημα και ο Αντ. Σαμαράς, με τη μόνη διαφορά ότι ο ίδιος δεν ψήφισε το πρώτο μνημόνιο, αλλά υπερψήφισε το δεύτερο!
Με άλλο προσωπείο, διαφορετική συνθηματολογία, αλλά με επιζήμιο ρόλο σε βάρος των λαϊκών συμφερόντων, εμφανίζονται και οι «αντιμνημονιακές» δυνάμεις του οπορτουνισμού, που ξεκινούν από τον ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ, περνούν μέσα από τις αυτοαποκαλούμενες «πατριωτικές και αριστερές» κινήσεις και φτάνουν μέχρι τις παρυφές της ΔΗΜΑΡ. Επιστρατεύουν έναν «αντιμνημονιακό» λόγο, το περιεχόμενο του οποίου εμπλουτίζεται κατά περίπτωση, υπόσχονται ότι θα καταργήσουν τα μέτρα των δύο τελευταίων χρόνων, ότι θα διαπραγματευτούν την «παραγραφή μέρους του χρέους» και την αποπληρωμή των κρατικών δανείων με ευνοϊκότερους δήθεν όρους.
Ολα τα παραπάνω λένε πως θα τα κάνουν παραμένοντας η Ελλάδα στη λυκοσυμμαχία της ΕΕ, χωρίς να αμφισβητηθεί η καπιταλιστική ιδιοκτησία και η εξουσία των μονοπωλίων! Καλλιεργούν συνειδητά αυταπάτες στο λαό ότι υπάρχει εναλλακτικός δρόμος μέσα στα πλαίσια του καπιταλιστικού εκμεταλλευτικού συστήματος για καλύτερη διαχείριση των λαϊκών προβλημάτων με «κεντροαριστερές» ή «αριστερές» συμμαχίες.
Αλλος ο δρόμος του λαού
Τα λαϊκά στρώματα δεν πρέπει να αποπροσανατολιστούν από τις μανούβρες της αστικής τάξης και των κομμάτων της, τις «μάσκες» που φοράνε προεκλογικά. Η κυβέρνηση που θα προκύψει μετά τις εκλογές, έχει δεσμευτεί για την προώθηση μέσα στον Ιούνη νέων αντιλαϊκών πακέτων μέτρων. Μάλιστα, την προηγούμενη Παρασκευή, μετά τη συνεδρίαση του Υπουργικού Συμβουλίου, ο αναπληρωτής υπουργός Οικονομικών, Φ. Σαχινίδης, ξεκαθάρισε ότι ήδη προετοιμάζεται το «μεσοπρόθεσμο πρόγραμμα» με τα μέτρα του μνημονίου που θα υλοποιήσει η επόμενη κυβέρνηση.
Οι εργαζόμενοι δεν πρέπει να εξαπατηθούν από τις οπορτουνιστικές υποσχέσεις για «αναδιανομή του πλούτου», χωρίς να θιχτούν οι καπιταλιστικές σχέσεις παραγωγής. Εχουν κάθε συμφέρον να απορρίψουν τους εκβιασμούς περί «χρεοκοπίας της χώρας», να αντιπαλέψουν τα μέτρα που βαθαίνουν την δική τους, ανεξέλεγκτη - ούτως ή άλλως - πτώχευση.
Να μην παρασυρθούν από τα συνθήματα περί «ανανέωσης» του πολιτικού συστήματος, τα ίδια που χρησιμοποίησε το 2009 και ο Γ. Παπανδρέου, διαλαλώντας ότι φέρνει τους «αντιεξουσιαστές στην εξουσία», για να προωθήσει τα πιο αντιλαϊκά μέτρα των τελευταίων δεκαετιών. Να μην εγκλωβιστούν στην αυταπάτη μιας «ανάπτυξης» που όταν έρθει, θα είναι αναιμική, θα στηριχθεί πάνω στους τσακισμένους μισθούς και την κατακρεούργηση των εργασιακών δικαιωμάτων.
Συμφέρον του λαού είναι να συνειδητοποιήσει ότι όσο πιο αδύναμη θα είναι η κυβέρνηση που θα προκύψει μετά τις κάλπες, τόσο μεγαλύτερες θα είναι οι δυσκολίες των αστικών κομμάτων να επιβάλλουν μέτρα, με δεδομένο μάλιστα ότι η καπιταλιστική κρίση θα βαθαίνει. Η αποδυνάμωση των αστικών κομμάτων και η καθοριστική ενίσχυση του ΚΚΕ, μαζί με την όξυνση της ταξικής πάλης, για τη συγκρότηση μιας λαϊκής συμμαχίας που θα στέκεται εμπόδιο στην επιβολή των σχεδιασμών της πλουτοκρατίας και θα παλεύει για την ανατροπή της δικτατορίας των μονοπωλίων, αποτελούν μονόδρομο για τα συμφέροντα του λαού.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου