Ο εκβιασμός της «χρεοκοπίας»

Ο εκβιασμός είναι πασιφανής. Εχουν κινητοποιήσει θεούς και δαίμονες, κυρίως δαίμονες, για να πείσουν ότι αν δεν υπάρξει υποταγή και πλήρης συμμόρφωση στα αντιλαϊκά σχέδια κυβέρνησης - τρόικας, τότε θα ακολουθήσει ανεξέλεγκτη πτώχευση της χώρας με ό,τι δραματικό, λέει, μπορεί να σημαίνει αυτό για το λαό. Η τακτική τους δεν είναι καινούρια. Από τον καιρό που η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ προετοίμαζε την πρώτη δανειακή συμφωνία με την ΕΕ και το ΔΝΤ, το σκιάχτρο της ανεξέλεγκτης πτώχευσης έγινε σημαία στα χέρια των μηχανισμών της αντίδρασης και της αστικής προπαγάνδας. Την κράδαιναν προκλητικά οι θιασώτες της φιλομονοπωλιακής πολιτικής και της πολιτικής των μνημονίων, που ποδοπατά την εργατική τάξη και τους άλλους εργαζόμενους, με μοναδικό στόχο να σώσουν τους κεφαλαιοκράτες από την οικονομική κρίση, φορτώνοντας το σύνολο των επιπτώσεών της, στις πλάτες των λαϊκών στρωμάτων. Ολοι τους, με πρωταγωνιστές γνωστούς τηλεοπτικούς «αναλυτές» (και από αυτούς που τελευταία ελεεινολογούν, υποστηρίζοντας ότι τάχα είχαν ταχθεί από την αρχή κατά του μνημονίου) επί δύο χρόνια και με αφορμή κάθε δόση του δανείου της τρόικας, τρομοκρατούν, εκβιάζουν και απειλούν τους εργαζόμενους, με μια προκλητική προπαγάνδα που πάντα καταλήγει στην απειλή της ανεξέλεγκτης πτώχευσης και της χρεοκοπίας.

Με το άλλοθι της αποφυγής δήθεν της πτώχευσης της χώρας, εκατομμύρια λαϊκά νοικοκυριά οδηγήθηκαν στην υποχρεωτική και πλήρη χρεοκοπία. Η ανεργία έσπασε όλα τα ρεκόρ. Οι αποδοχές των εργαζομένων γκρεμίστηκαν. Οι εργασιακές σχέσεις έγιναν φτερό στον άνεμο των αξιώσεων του κεφαλαίου. Οι συντάξεις, όπως τις ξέραμε επί δεκαετίες, δεν υπάρχουν πια. Για δωρεάν Υγεία και Παιδεία, ούτε λόγος. Ο οδοστρωτήρας της πολιτικής στήριξης του κεφαλαίου δεν άφησε ανέγγιχτη καμιά πλευρά της ζωής των εργαζομένων. Σήμερα, μετά από δύο χρόνια ξεζουμίσματος, η κυβέρνηση του μαύρου μετώπου των τριών κομμάτων της αντίδρασης, από κοινού με τους άρπαγες της ΕΕ και του ΔΝΤ, ζητούν κι άλλο αίμα. Αξιώνουν ό,τι απέμεινε, γιατί λέει, εξακολουθεί και υπάρχει ο κίνδυνος της ανεξέλεγκτης πτώχευσης της χώρας. Και σωστά αναρωτιέται κάποιος: Τι άλλο πιο δραματικό μπορεί να συμβεί για τον εργαζόμενο; Πόσο χειρότερη πρέπει να γίνει η κατάσταση των εργαζομένων για να αποφευχθεί αυτή η καταραμένη η πτώχευση;

Ε, εδώ δεν χωράνε αμφιθυμίες. Η επίκληση της επικείμενης «πτώχευσης της χώρας», είναι το ξεδιάντροπο πρόσχημα, για να περνούν τα μέτρα που έχει ανάγκη το κεφάλαιο, ειδικά σε συνθήκες κρίσης. Οι εκπρόσωποι του κεφαλαίου και οι διαχειριστές των συμφερόντων τους, είναι αδίστακτοι. Στην προσπάθειά τους να περιορίσουν την ανεξέλεγκτη καταστροφή κεφαλαίου, θα κλιμακώσουν παραπέρα την πολιτική που υποτίθεται ότι εξασφαλίζει την ελεγχόμενη καταστροφή κεφαλαίων, όπως το PSI, ανεξάρτητα αν αυτό σημαίνει την μαζική χρεοκοπία των λαϊκών νοικοκυριών.

Το ΚΚΕ, πολύ έγκαιρα, είχε προειδοποιήσει για την λαίλαπα που θα ακολουθούσε. 

Το έκανε και το 2009, και με το μνημόνιο και με τις Τοπικές εκλογές. 

Το βροντοφωνάζει και σήμερα. Η διέξοδος για τους εργαζόμενους βρίσκεται σε εντελώς αντίθετη κατεύθυνση. Στην κατεύθυνση της κοινωνικοποίησης των παραγωγικών δυνάμεων που καταστρέφει η καπιταλιστική κρίση, της αποδέσμευσης από την ΕΕ, της μονομερούς διαγραφής όλου του κρατικού χρέους, στην κατεύθυνση της λαϊκής εξουσίας και της σχεδιοποιημένης οικονομικο-κοινωνικής ανάπτυξης προς όφελος ολόκληρου του λαού.