Κανένα «δραματικό θρίλερ μεταξύ τρόικας και κυβέρνησης» δεν υπήρξε - δεν υπάρχει κι ας διατείνονται για το αντίθετο τα κανάλια της αστικής τάξης. Αυτό που ψάχνουν να βρουν είναι πώς θα πλασάρουν την απόλυτη βαρβαρότητα που έχουν προαποφασίσει.
***
Την ώρα που εσύ πασχίζεις να σώσεις το σπίτι από την πλημμύρα, στο έχει πάρει ήδη η τράπεζα σαν χέρσο οικόπεδο.
Την ώρα που τρέχεις να ανοίξεις κανάλι για τα νερά, θύελλα αντιλαϊκών ρυθμίσεων έχει πάρει και σηκώσει ό,τι έχεις και δεν έχεις.
Αλλού είναι η μεγάλη μάχη...
***
Στην Ηλεία οι καμένοι και τώρα πνιγμένοι εκπροσωπούνται ακόμα στα κανάλια και
τη Βουλή από τους δήμιούς τους, αυτούς που έκαναν και χτες παρέλαση στα κανάλια για να πουν στους κατεστραμμένους ότι είναι «άγνωσται αι βουλαί του κυρίου».Στην Αθήνα, ο εμπαιγμός απογειώθηκε: Οι άστεγοι καλούνται να φιλήσουν το χέρι αυτουνού που τους «εξασφάλισε» διανυκτέρευση με 3 ευρώ στο ξενοδοχείο του τραπεζίτη που τους έκλεισε το σπίτι.
***
Η φωτιά, η πλημμύρα, ο σεισμός μικρο-αβαρίες φέρνουν μπροστά σ' ό,τι πέφτει στο κεφάλι των λαϊκών στρωμάτων με κάθε χαρτί που υπογράφεται αυτές τις μέρες από την «κυβέρνηση εθνικής σωτηρίας», την κυβέρνηση, δηλαδή, του μαύρου μετώπου της ΝΔ, του ΠΑΣΟΚ και του ΛΑ.Ο.Σ.
Πρέπει να φύγουν! Πρέπει να σαρωθούν! Δεν πρέπει να μείνει ίχνος παρουσίας τους σε μια γη ποτισμένη με αίμα για να εξασφαλιστεί κάθε μεροκάματο, κάθε ένσημο, κάθε κρεβάτι στο νοσοκομείο, κάθε σχολική αίθουσα.
***
«Δεν υπάρχει άλλη πρόταση», διαλαλούν ο ένας μετά τον άλλο οι δημοσιογράφοι της αστικής τάξης.
Αυτό είναι το χτύπημα κάτω απ' τη μέση που επιχειρούν: Χτύπημα στην ελπίδα των ανθρώπων, που απ' τα χέρια τους βγαίνει χρυσάφι, ότι δεν μπορεί στον 21ο αιώνα να 'ναι καταδικασμένοι να ζήσουν στα τάρταρα.
«Σε λίγο θα πληρώνουμε για να δουλεύουμε», δήλωνε σ' ένα από τα ρεπορτάζ μια υπάλληλος του Δημοσίου, που, όμως, ακόμα είναι δέσμια μιας συνδικαλιστικής ηγεσίας που κρύβει ότι αυτό το κράτος είναι των καπιταλιστών κι ότι οι υπάλληλοι σ' αυτό είναι αναλώσιμοι γιατί έτσι επιβάλλει το συμφέρον των καπιταλιστών.
Η αντίστροφη μέτρηση μπορεί να αρχίσει όταν οι ίδιοι υπάλληλοι κατανοήσουν πως κάθε φορά που ακούνε ότι το κράτος εξοικονόμησε τόσα δισ., τόση περισσότερη θα 'ναι και η δυστυχία που ακολουθεί.
***
Μαζί με τα ψέματα τέλειωσαν και τα κλάματα.
Οι αστοί δημοσιογράφοι βγήκαν χτες επιθετικά και μονομπλόκ: «Δύσκολα τα μέτρα, ναι, μονόδρομος δε».
Θάψανε κάθε άλλη οπτική, γιατί έχουν καθαρό πως όποιες συμμαχίες κι αν κάνει η αστική τάξη, όποια αναδιάταξη δυνάμεων και να κάνει, το ποτάμι της οργής δε γυρίζει πίσω.
«Μόνο 150 είναι στην Ομόνοια», έλεγε χτες το βράδυ η ρεπόρτερ του ΣΚΑΪ την ώρα που η κεφαλή της πορείας που οργάνωσε το ΚΚΕ είχε φτάσει στη Βουλή και η ουρά δεν είχε ξεκινήσει ακόμα απ' την Ομόνοια παρά την καταρρακτώδη βροχή.
Καταλαβαίνουμε την αγωνία τους. Ας την οξύνουμε με τη σημερινή συμμετοχή στην απεργία και στις διαδηλώσεις του ΠΑΜΕ. Ας την οξύνουμε μ' ένα κύμα αλλεπάλληλων κινητοποιήσεων που θα ρίξουν την κυβέρνηση του μαύρου μετώπου, θα ανοίξουν δρόμο για άλλη εξουσία, λαϊκή.
Ας γίνει καθαρό πως απέναντι στην απειλή «κοίτα τι θα πάθεις, αν δεν υπογραφεί το νέο μνημόνιο», οι εργάτες λογαριάζουν όσα ήδη έχουν χάσει, όλα αυτά που δείχνουν πως είναι ήδη πέρα απ' το σημείο που δεν έχουν να χάσουν ούτε καν αυτές τις αλυσίδες τους.
***
Η αστική τάξη ξέρει τι βγάζει ο ισολογισμός στα εργατόσπιτα. Γι' αυτό εντείνει τον εκβιασμό. Ζητά απ' τον εργάτη να βάλει μόνος του τη θηλιά στο λαιμό του. Τον θέλει σαν τον πνιγμένο που πιάνεται απ' τα μαλλιά του, αντί να χτυπήσει πόδια και χέρια για να ζήσει. Του λένε πως τον σώζουν την ώρα που τον έχουν ήδη πνίξει.
Αυτό που δε λένε είναι η μόνη αλήθεια: Ολα τα μέτρα παίρνονται για να σωθούν οι καπιταλιστές, για να μπορούν αύριο να έχουν μεγαλύτερα κέρδη από τη δουλειά μιας εργατικής τάξης που θα σέρνεται να φτάσει το πρωί στο μεροκάματο.
Κρύβουν ότι υπάρχει διέξοδος γιατί η διέξοδος που δείχνει το ΚΚΕ χτυπάει τους καπιταλιστές. Ποντάρουν στο φόβο των εργατών. Που όμως πρέπει να μάθουν τη δύναμή τους. Οτι μπορούν να εντείνουν τον καθημερινό αγώνα τους, όχι πια για να μη χάσουν, αλλά γιατί έχουν να κερδίσουν.
Από μια λαϊκή εξουσία, τη δική τους εξουσία, που θα κοινωνικοποιήσει τα μονοπώλια, θα βγάλει τη χώρα από την ΕΕ και θα διαγράψει μονομερώς το χρέος.
Μια εξουσία που με κεντρικό σχέδιο θα αξιοποιήσει όλες τις παραγωγικές δυνατότητες της χώρας κι είναι πολλές αυτές. Δεν είναι κάποιες μερίδες φαγητό που λείπουν, είναι καλή διατροφή για όλο τον πληθυσμό. Δεν είναι μια τρώγλη που λείπει, είναι καλή κατοικία για όλους. Δεν είναι δουλειά για ένα κομμάτι ψωμί, είναι όλος ο πλούτος στους παραγωγούς του. Αυτά είναι η λαϊκή οικονομία. Γι' αυτά κάθε προσπάθεια από δω και μπρος.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου